پاورپوینت کامل رفتارشناسی دل بستگی، دوست داشتن و علاقه مندی کودک ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رفتارشناسی دل بستگی، دوست داشتن و علاقه مندی کودک ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رفتارشناسی دل بستگی، دوست داشتن و علاقه مندی کودک ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رفتارشناسی دل بستگی، دوست داشتن و علاقه مندی کودک ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

(به مناسبت روز جهانی کودک / ۱۶ مهر)

در خانواده یاد می گیریم بر اساس فرهنگ و نظام ارزشی جامعه، چه چیزها یا کسانی را دوست داشته باشیم و چگونه رفتار کنیم تا مورد پذیرش و محبوب دیگر افراد جامعه قرار گیریم.

علاقه مندی و دوست داشتن، جریانی عاطفی است که پیوسته بر روح و روان ما جاری است. البته جهت و شدت این علاقه مندی تغییر می کند. این نیاز روانی ماست که می خواهیم دل بسته و علاقه مند باشیم؛ زیرا فطرت انسانی، ما را به سوی عاشق شدن می کشاند. ما نیاز داریم که عاشق شویم. پس باید بدانیم معشوق کیست؟ عشق چیست؟ چگونه باید عاشق شد؟ با عشق، زندگی چه معنایی پیدا می کند؟

آنچه اسلام و فرهنگ شیعه به ما می آموزد، عشق به خالق، پیامبران، امامان، انسان ها، خانواده، وطن و حتی آسمان و زمین و موجودات است. ما دل بسته به دنیا گام می نهیم؛ به مادر از لحظه تولد، دل می بندیم. پس باید از دل بستگی به مادر، به عاشق خدا شدن برسیم.

از تولد تا دو سالگی

کودک، دل بسته مادر است. اگر مادر پاسخ این دل بستگی را با مهر و گرمای عاطفی دهد، کودک تکیه کردن و اعتماد داشتن به جریان عاطفی میان خود و دیگری را یاد می گیرد و در سایه این اعتماد، امنیت روانی کودک رقم می خورد.

در محیط مهربانی های مادرانه، با عشق در آغوش گرفتن، بوسیدن، لمس کردن، رفع نیازهای کودک با مهر و عشق، کودک از وجودی مهربان آگاه می شود و رفتارها را می شناسد. مادر اگر بخندد، کودک هم می خندد و اگر مهربان باشد، کودک، آرام می گیرد. کودک حضور مادر را در خانه احساس می کند، حتی اگر در تیررس نگاهش نباشد. کودک اگر برای نیازهای اولیه اش (تغذیه، تعویض، خواب و…) انتظارهای طولانی بکشد یا پاسخ ها سرد باشند، به خود و اطرافش بی اعتماد می گردد و ناآرام می شود. مادر باید آماده پاسخ گویی به نیازهای اولیه کودکش باشد و خود را با درخواست های او هماهنگ کند، نه اینکه غذا دادن، خواباندن و نوازش کردن را با توجه به شرایط خود و بر اساس راحتی خویش، برای کودک انجام دهد.

در یک سالگی، نیاز به خودمختاری در کودک شکل می گیرد که با جریان دوست داشتن، رابطه ای تنگاتنگ دارد. خودمختاری، تصمیم گیری و انتخاب بر اساس گرایش ها و ترجیح های درونی است. کودک از یک سالگی نسبت به افراد و رابطه خود با آنها آگاه می شود. اگر والدین ضمن رابطه گرم خود با کودک، متوجه خواسته ها و تصمیم گیری های کودک در زمینه نوع ارتباط با افراد باشند، کودک را در این نوع خودمختاری یاری رسانده اند. فراهم آوردن این خودمختاری، به منظور رشد سالم، تجربه بهینه و هیجان های مثبت در طول دوره های تربیت، بسیار بااهمیت است.

کودک باید در انتخاب نوع ارتباط ها از جمله چشمی، لمسی و شنیدن صدای افراد، آزاد باشد. شاید افرادی در زندگی ما نقش های کلیدی داشته و مورد احترام باشند، ولی کودک نخواهد با آنها ارتباط برقرار کند. پس نباید او را از تمایلات خود به دیگران متأثر سازیم. در زمان رسول اکرم(ص)، کودکانی را نزد ایشان می آوردند. کودک بر اساس طبیعت خود رفتار می کرد. والدین نهی می کردند، ولی رسول مهربانی ها به تمایل کودک توجه می کرد.

به کودکان زیر دو سال خود فرصت انتخاب بدهیم. به منبع درونی کودک احترام بگذاریم تا انگیزش های درونی و کنجکاوی هایش تقویت شود. پس آرامش او را بر هم نزنیم.

دو تا هفت سالگی

اگر می خواهیم فرزندانمان در عشق ورزی و دوستی در دوره های بعدی رشد عاطفی و شناختی خود، خلاقانه و آگاهانه گام بردارند، باید محیط های حامی خودمختاری ویژه این دوره تربیتی را به وجود آوریم.

کودک از دو سالگی با کاوش و جست وجو، آفرینش را آغاز می کند. نسبت به اشیا احساس مالکیت دارد و نسبت به عواطف خود نیز حساس است. نوع کاوش کودکان، منحصر به خودشان است. آنها به راحتی، با هر کس، هر رابطه ای را برقرار نمی کنند.

اگر کودک به ارتباط با فرد خاصی علاقه دارد، این شرایط را فراهم کنیم. همچنین اجازه دهیم نوع ارتباط، خودانگیخته باشد؛ یعنی خود کودک نوع ارتباط را انتخاب کند.

کودک از طریق زبان رشدیافته خود می تواند برخی مفاهیم را دریافت کند یا گزارش دهد. بنابراین، پس از ارتباط نخست کودک با فرد دیگر، باید بازخورد هیجان های منفی و مثبت کودک را در نظر داشته باشیم و با پرسش هایی مانند: زمانی که فلان شخص را دیدی چه حسی پیدا کردی؛ ترسیدی، شاد شدی یا عصبانی شدی؟ به آن واکنش نشان دهیم.

باید عواطف منفی کودک را در ارتباط ها بپذیریم، به ویژه هنگام مراعات برخی آداب. البته می توان رابطه را بهبود بخشید. از آنجا که هر جامعه ای آداب معاشرت ویژه ای دارد، رفتار کودک خود را زیر نظر بگیریم تا میل دیگران به ارتباط با کودک خود را افزایش دهیم. آگاه باشیم هیچ کس بی ادبی و بی احترامی را نمی پذیرد. به بهانه کوچک بودن و کودک شمردن، کودک خود را رها نکنیم. بپذیریم که کودکان ما بسیار باهوش و حساس هستند.

ما می خواهیم ارزش ها، باورها و