پاورپوینت کامل تربیت محبت آمیز؛ بهترین هدیه برای کودک ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تربیت محبت آمیز؛ بهترین هدیه برای کودک ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تربیت محبت آمیز؛ بهترین هدیه برای کودک ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تربیت محبت آمیز؛ بهترین هدیه برای کودک ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

(به مناسبت روز جهانی کودک / ۱۶ مهر)

شخصیت و منش اصلی هر فردی از دوران کودکی او پی ریزی می شود و در این امر، اطرافیان به ویژه والدین، بیشترین و پایدارترین نقش را دارند. پدر و مادر، خواه ناخواه، عینی ترین الگو و مهم ترین عنصر اثرگذار در زندگی کودکان هستند و در همه مراحل زندگی خود، دیدگاه ها، باورها و جهت گیری هایشان را در مورد مسائل گوناگون به کودکان منتقل می کنند. کودکان با دیدن رفتار و برخورد والدین خویش با دیگران، بسیاری از نکات تربیتی را فرامی گیرند و حتی با زیر نظر گرفتن پدر و مادر، می خواهند ببینند نکاتی را که آنها به کودکان سفارش می کنند، خودشان نیز در زندگی عمل می کنند یا نه. در صورتی که کوچک ترین تناقضی در اندیشه و عمل بزرگ ترها وجود داشته باشد، کودکان رفتارها و نکاتی را که بزرگ ترها در تلاشند به آنها بیاموزند، نمی پذیرند و یاد نمی گیرند. در واقع، کودکان، آیینه تمام نمای والدین خواهند بود و آنچه می گوییم، نخواهند شد، بلکه همان می شوند که در عمل از ما می بینند. رفتارهایی که کودکان از بدو تولد تا بزرگ سالی از خانواده می آموزند، در پرورش دیدگاه، اندیشه و احساساتشان اهمیت دارد.

در آموزه های دین اسلام نیز آمده است آنچه کودک در دوران نخست زندگی اش می آموزد، تا پایان عمر، او را همراهی می کند. به همین دلیل، این مرحله از زندگی و نقش بسزای والدین در تربیت و آموزش کودکان، از اهمیت و ارزش بالایی برخوردار است. بسیاری از والدین از اهمیت این دوران آگاهی دارند، ولی گاه دیده می شود که برخی والدین ناخواسته در حق کودک خود کوتاهی می کنند و با به کار بردن روش های آموزش و پرورش نادرست، از جمله زیاده روی یا کوتاهی در تربیت، موجب شکل گیری بعضی رفتار و عادت های ناپسند و نابهنجار در او می شوند. این در صورتی است که والدین وظیفه دارند هم گام با یکدیگر، با هم فکری و یاری کارشناسان و متخصصان، با به کارگیری روش های درست و پرهیز از هرگونه وسواس یا بی توجهی، کودکان خویش را پرورش دهند. روشی که پدر و مادرها برای تربیت فرزندان به کار می بندند، باید روشی سازنده، مؤثر و بر اساس توانایی های آنها باشد.

یکی از جنبه های مهم تربیت در تکوین شخصیت آدمی، توجه به نیازهای روانی در دوران کودکی است. کودک در کنار نیازهای جسمانی، به توجه و مراقبت های روانی و پرورش عاطفی، اجتماعی، نیازمند است. از جمله نیازهای روانی و ضروری کودک، نیاز به محبت است. محبت و احترام، مهم ترین عامل تأمین سلامت و بهداشت روان کودک و بهترین روش تربیت است.

مهربانی با کودکان، شیوه و روش رسول خدا(ص) بود. آن بزرگوار به والدین سفارش می کرد با فرزندانتان به عدالت رفتار کنید، همان گونه که دوست دارید با شما به نیکی، مهربانی و عدالت رفتار شود.

خانواده، مطمئن ترین مکانی است که در آن کودک می تواند احساس محبت و صمیمیت خالصانه را درک کند. اگر این محبت و عشق از کودک دریغ شود، موجب پیدایش آثار فردی و اجتماعی ناگوار و گاه جبران ناپذیری در دوران بزرگ سالی می شود. کم محبتی در دوران کودکی، زمینه ساز بسیاری از شرارت ها، جنایت ها و آشفتگی های اجتماعی از جمله ناامیدی و پرتوقعی است. با استوار کردن بنای تربیت کودک بر اصل احترام و محبت، می توان بسیاری از نابسامانی های روحی و روانی کودک را اصلاح و او را به سوی هدف مورد نظر که همانا رشد و پرورش انسانی سالم و سودمند است، هدایت کرد.

باید برای کودک وقت بگذاریم و با گفت وگو از روی حوصله و دوراندیشی، بیان آشکار و نهان امور به اندازه لازم، محبت ورزیدن و برقراری ارتباط درست و میانه با وی، اندیشه و رفتار نادرستش را اصلاح کنیم و دانش کودک را در زمینه شناخت و اراده او را در عمل به رفتارهای شایسته و پسندیده افزایش دهیم. باید رفتارهای کودک را فرصتی برای یادگیری و کسب تجربه در او بدانیم؛ زیرا آموخته ها و توانایی های کودک، محدود است و نیاز دارد او را به دلیل بی تجربگی هایش، با محبت و درک و احترام، هدایت و راهنمایی کنیم.

تماس جسمانی با کودک مثل در آغوش گرفتن، بوسیدن، نوازش کردن و دست بر سر او کشیدن، راهی برای برقراری ارتباط با او و اطمینان خاطر دادن به وی برای این است که او ارزشمند است و خانواده همواره از او حمایت عاطفی خواهد کرد. صحبت کردن و گوش دادن به حرف های کودک نیز به اندازه تماس جسمانی، برای حفظ ارتباط با کودک اهمیت دارد. پس برای داشتن ارتباطی مناسب با کودک، هر بار که رفتار شایسته ای انجام می دهد، باید او را در آغوش بگیریم، ببوسیم و تحسین کنیم و در هر بار صحبت با کودک، او را لمس کنیم و به چشمانش بنگریم تا محبت و امنیت روانی را به وی هدیه دهیم. رسول اکرم(ص) هر روز صبح بر سر فرزندان و نوادگانش دست مهر می کشید و می فرمود:

فرزندانتان را زیاد ببوسید. برای هر بوسه تان، در بهشت، مقامی است و حتی فرشتگان به تعداد بوسه هایتان، مرتبه هایی برایتان [در بهشت] می نویسند.۱

همچنین ایشان فرموده است:

هرکس فرزند خود را زیاد ببوسد، خداوند برای او ثواب می نویسد و هرکس او را شاد کند، خداوند او را در روز قیامت شاد خواهد کرد.۲

کودک باید با فهم و احساس واقعی باور کند والدین دوستش دارند و برایش احترام قائل هستند. پس باید این دوست داشتن و احترام گذاشتن را به خوبی به او نشان دهند. در ضمن با بیان علاقه و تکریم کودک، در موارد لزوم می توان اطاعت پذیری را از او خواست.

رفتار محبت آمیز و محترمانه و برقراری ارتباط متناسب و د