پاورپوینت کامل رسانه ملی و مهارت های ارتباطی همسران؛ مهارت گوش دادن ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسانه ملی و مهارت های ارتباطی همسران؛ مهارت گوش دادن ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسانه ملی و مهارت های ارتباطی همسران؛ مهارت گوش دادن ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسانه ملی و مهارت های ارتباطی همسران؛ مهارت گوش دادن ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint :

چکیده

در ارتباط انسانی، برقراری ارتباط و تبادل پیام، محصول رابطه کلامی و غیرکلامی است. ارتباط کلامی شامل دو مهارت صحبت کردن و گوش دادن است. آگاهی از اصول این مهارت ها، افزون بر تسهیل فرآیند ارتباط، موجب «افزایش صمیمیت» می شود؛ پیامد خوشایندی که فلسفه حقیقی ازدواج است و همسران در روابط خود به آن نیازمندند.

حاصل و ثمره صمیمیت وهمدلی، «آرامش» است. در شماره قبل نشریه، مهارت صحبت کردن به عنوان یکی از ابعاد «ارتباط کلامی» بررسی شده، «صحبت کردن» تنها یک روی سکه ارتباط است و «گوش دادن» نیز مهارتی است که بدون آن، ارتباط برقرار نخواهد شد.

در این مقاله، مباحث مرتبط با مهارت گوش دادن از جمله اهمیت کاربرد اصول «گوش دادن» در روابط زوجین، موانع ارتباطی و عوامل اختلال در گوش دادن به صحبت همسر مطرح شده است. در ادامه، از طراحی دقیق دیالوگ ها و توجه به ارتباط های غیرکلامی به عنوان دو اصل گوش دادن در برنامه های نمایشی بحث شده است. در پایان مقاله نیز راهکارها و روش های آموزش و ترویج اصول گوش دادن به احساسات و نیازهای همسران در برنامه ها بیان گشته است.

مقدمه

آنچه امروزه با عنوان «مهارت های ارتباطی» مطرح است، بخشی از «اخلاق معاشرت»، به شمار می رود. تبیین بسیاری از اصول و آداب ارتباطات انسانی در منابع به جا مانده از عهد باستان, نظریه های فلاسفه درباره مدینه فاضله، کتیبه های باستانی، منابع بر جای مانده از عهد عتیق و از همه مهم تر، تعالیم الهی و کتاب های آسمانی بر این امر دلالت می کنند.

در قرآن مجید، نهج البلاغه، صحیفه سجادیه و احادیث معصومین علیهم السلام نیز به اخلاق معاشرت توجه جدی شده است. در بسیاری از روایات، حُسن توجه و ابراز علاقه به سخن گوینده نشانه تکریم مخاطب به شمار رفته است. رفتار رسول اکرم صلی الله علیه و آله نیز گواه این مدعاست.

آن حضرت حتی به سخن بیماردلان و کسانی که از روی غرض با آن حضرت سخن می گفتند، به دقت گوش فرامی داد، به طوری که آنان از دقت و صبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در هم صحبتی با خودشان تعجب می کردند و از روی تمسخر می گفتند: «او (پیامبر) گوش است».

خداوند در جواب آنان فرمود: «به آنان بگو اگر گوش هم هست، برای شما گوش خوبی است، به خدا ایمان دارد و به حرف های مؤمنان باور دارد» (توبه:۶۱). خداوند در این آیه، در پاسخ به مغرضان که به پیامبر لقب «گوش» دادند؛ ضمن ستودن اخلاق پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله در زمینه گوش دادن به سخنان گوینده، اعتماد وی را نسبت به صحبت مؤمنان بیان می دارد. این آیه با ستایش از این رفتار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، به یکی از اصول مهم مهارت گوش دادن یعنی هنرِ شنیداری شنونده اشاره دارد.

در یکی از دعاها نیز آمده است: «خدایا، ما را از گوش ها و چشم ها و نیروهایمان بهره مند گردان» (مجلسی، ۱۴۰۳: ۶۳). یکی از بهره مندی های انسان از نعمت شنیدن، گوش دادن واقعی به سخن دیگران است که موجب ایجاد و حفظ صمیمیت و همدلی است. رعایت این اصل در روابط زناشویی، بیش از دیگر روابط ومناسبات اهمیت دارد.

شنیدن و گوش دادن گاهی به عنوان فعالیتی یکسان قلمداد می شود و حال آنکه گوش دادن، غیر از شنیدن و چیزی فراتر از ساکت ماندن است. شنیدن، فعالیت منفعل دریافت امواج صوتی است؛ در حالی که گوش دادن، فرآیند فعالی است که فرد از روی انتخاب و آگاهی انجام می دهد. به عبارت دیگر، در گوش دادن، قصد و نیت وجود دارد که این قصد می تواند شامل همدلی، درک متقابل، کمک و راهنمایی باشد. (لواسانی، ۱۳۸۹: ۷۴)

همسران ناموفق در بسیاری از موارد، تنها سخنان همدیگر را می شنوند یا «گوش دادن کاذب» بین آنها جریان دارد. در این نوع گوش دادن، هدف، شناخت علاقه مندی، احساسات و نیازهای همسر نیست، بلکه آنها با تلاش برای ذهن خوانی، مخالفت کردن و مچ گیری به صحبت یکدیگر گوش می دهند.

یکی از عوامل نبود این مهارت در زوجین، بی توجهی نظام آموزشی به مهارت های ارتباطی افراد، به ویژه مهارت گوش دادن فعال است. معمولا همه افراد در دوران تحصیل یا تدریس، عملا مفهوم گوش دادن دقیق و تمرکز بر موضوع را تجربه کرده اند، امّا آشنایی با اصول گوش دادن، مهارت ها و موانع آن نیازمند آموزش است.

پیامدهای ناآشنایی با این مهارت، در روابط همسران که به طور طبیعی، انتظار صمیمیتِ و همدلی از آنان می رود، نمایان تر است، به طوری که فرآیند تفهیم و تفاهم را دچار اختلال می کند. بنابراین، آگاهی از مهارت گوش دادن در این باره بسیار اهمیت دارد. بر اساس یک تحقیق، افرادی که از مهارت گوش دادن آگاهی ندارند، تنها در دوره های زمانی «۳۰ ثانیه ای» گوش می دهند و بعد حواسشان پرت می شود. (Myers and Myers,1985:7)

فوایدگوش دادن واقعی همسران به یکدیگر

همسران با رعایت آداب گوش دادن، دل بستگی ها، نیازها و دل مشغولی های خود را برای مدتی که شنونده حرف های یکدیگرند، کنار می گذارند تا همسرشان را درک و با او همدلی کنند. بدین سان، پیام ارزشمند علاقه داشتن و اهمیت دادن به همسر خود را به او منتقل می کنند. اختصاص یافتن زمانی برای گوش دادن به سخنان همسر، او را به بیان صادقانه احساسات و نیازهای خود تشویق می کند و در نتیجه، شناخت ابعاد شخصیتی همسر و پی بردن به افکار، احساسات و نیازهای او را ممکن می سازد.

گوش دادن همدلانه می تواند موجب از بین رفتن سوء تفاهم ها و اختلاف ها شود. همچنین گوش دادن صبورانه به انتقادهای همسر به افزایش خودآگاهی کمک می کند. افزایش روحیه مشارکت جویی در حل مسائل و مشکلات خانواده، همراه با احساس آرامش و کاستن از بار احساسات منفی، محصول گوش دادن به سخنان همسر است که می تواند فوایدی نظیر حاکمیت آرامش بر فضای خانواده، رضایت زوجین از هم و زمینه سازی برای تربیت صحیح فرزندان را در پی داشته باشد.

دوست داشتن و دوست داشته شدن، دو احساسی است که همه انسانها بدان نیازمندند و در صورتی که محقق نشود، احساس ناامیدی، فضای زندگی فرد را فرا می گیرد. انتظار تحقق این دو احساس در ازدواج و ارتباط همسران، بیش از دیگر روابط اجتماعی است که این احساس نیز تا حد زیادی با گوش دادن همدلانه همسران به سخن یکدیگر تحقق می یابد.

مهارت های ارتباطی و ضرورت های برنامه سازی

پرسش اساسی درباره مهارت شنیدن این است که رسانه چگونه می تواند به عنوان یک آموزشگاه غیررسمی و فراگیر، در تجهیز همسران، به مهارت گوش دادن گام بردارد؟ به نظر می رسد برجسته سازی مهارت های ارتباطی همسران در رسانه و اقناع مخاطبان در زمینه نیاز آنان به یادگیری مهارت ها، نیازمند گزینش قالب و محتوای برنامه های مناسب و اثرگذاری است که دراین باره، توجه به سه امر ضروری است:

۱. آگاهی برنامه سازان از وضعیت مخاطبان (همسران )

بدیهی است برنامه ریزان و برنامه سازان، هرچه بیشتر درباره مخاطبان و گیرندگان پیام بدانند، ارتباط کارآمدتری با آنان برقرار خواهند کرد. بنابراین، قبل از هر اقدامی درباره آموزش مستقیم و غیرمستقیم مهارت های ارتباطی، ضروری است نگرش ها، سطح علمی، توانایی گوش دادن و درک مطلب و خاستگاه اجتماعی و فرهنگی طیف های مختلف همسران شناسایی شود.

شناخت جزئیات درباره موارد گفته شده، نیازمند تحقیقات گسترده و پیچیده ای است که عملیاتی کردن آن، دشوار است. با این حال، به جای آنکه دست اندرکاران (به ویژه برنامه سازان گروه خانواده) بر مبنای معیارهای شخصی به داوری و برنامه سازی بپردازند، باید با هم فکری صاحب نظران و محققان علوم اجتماعی، روان شناسی و مشاوران خانواده و بر مبنای اطلاعات پژوهشی و نزدیک به واقعیت، برای طیف های مختلف همسران در سنین مختلف و با زمینه های فکری متفاوت، برنامه سازی و برای آموزش مهارت های ارتباطی اقدام کنند.

۲. آگاهی برنامه سازان از مهارت های ارتباطی و شیوه آموزش آن

آگاهی درباره مهارت های ارتباطی، نیازمند تحقیق و مطالعه است. وجود این آگاهی ها در برنامه ریزی و برنامه سازی و سرانجام، تدارک رمزگانی (زبانی که مخاطب آن را می فهمد) که برنامه ساز برای برقراری ارتباط برمی گزیند، ضروری است.

۳. موضوع و محتوای برنامه ها

موضوع «مهارت های ارتباطی» با روابط همسران و زندگی آنها پیوند اساسی دارد و این امر، انگیزه همسران را برای مواجهه با پیام (برنامه ای که موضوع آن مهارت های ارتباطی است) افزایش می دهد. در بسیاری از تحقیقات رسانه ای ثابت شده است که «هرچه محتوای پیام، ربط و پیوند بیشتری با نیاز مخاطب داشته باشد، گیرنده پیام علاقه بیشتری برای مواجهه با پیام دارد.» (گیل و اَدمز، ۱۳۸۴: ۲۳۷)

در صورتی که برجسته سازی موضوع مهارت های ارتباطی، به درستی صورت بگیرد و مخاطب در مورد نیاز به مهارت های ارتباطی، اقناع شود، پذیرش مخاطب افزایش قابل توجهی می یابد. به عبارت دیگر، محتوای برنامه هایی که قرار است این مهارت ها را آموزش دهند، باید از قابلیت لازم در جذب مخاطب برخوردار باشند.

موانع ارتباطی

قبل از بررسی موانع گوش دادن، شایسته است موانع ارتباطی را شناسایی کنیم. «به هر چیزی که جلوی رسیدن پیام از ارتباط گر به گیرنده را بگیرد، «مانع» گفته می شود. معمولاً سه نوع مانع ارتباطی را می توان از هم جدا کرد: موانع مکانیکی، موانع معنایی و موانع روانی»: (Dimbleby and Burton, 1998:78)

الف) موانع مکانیکی

در این باره می توان به عوامل فیزیکی مانع از برقراری ارتباط وایحاد اختلال در رسیدن سخن یا پیام گوینده به شنونده اشاره کرد. صداهای نامشخص و آهسته مانند صدای مداوم ماشین آلات یا همهمه گفت وگوها از این قبیل است که موجب دشواری ارتباط می شود و یا میل به گوش دادن را کم می کند.

ب) موانع معنایی

به مواردی اشاره دارد که ممکن است به دلیل رمزگذاری یا رمزگشایی اشتباه صورت گیرد. در این شکل، به هر دلیلی، هریک از دو نفری که در حال گفت وگو هستند، اگر نتوانند از نشانه هایی که به کار می برند، معناهای واحدی درک کنند، حرف های یکدیگر را نخواهند فهمید. افرادی که زبانِ متفاوتی برای گفت وگو دارند و حتی گونه های متفاوتی از زبان مادری، مانند: گویش های محلی، زبان عامیانه خرده فرهنگ ها یا گونه های خاص زبانی را به کار می برند، با موانع معنایی روبه رو می شوند. کاربرد ابهام آمیز و بدون احتیاط واژگان نیز می تواند باعث سوء تفاهم و ایجاد مانع معنایی شود.

ج)موانع روانی

اینکه ما چه برداشتی از دیگران داشته باشیم، تعیین می کند ما چگونه به آن ها نزدیک می شویم و چگونه با آن ها ارتباط برقرار می کنیم. تلقی ما از افراد، تحت تأثیر نگرش ها، باورها و ارزش های ماست. اگر این نگرش ها منفی باشند، باعث می شوند حرف های آنها را بد تعبیر کنیم یا علاقه ای به ارتباط با آنها نداشته باشیم و نخواهیم اطلاعاتی درباره خودمان در اختیارشان بگذاریم. برای تبیین بیشتر عوامل روانی، نظریه «کریس کول» یکی از کارشناسان ارتباطات در تبیین فیلترهای ارتباطی قابل بررسی است.

وی به شکل گیری قالب های فکری و نظام اعتقادی انسان در دوران کودکی، با اثرپذیری از رفتار والدین و نفوذ دیگر افراد اشاره می کند و می گوید: «مغزانسان ازآشفتگی گریزان است. به همین دلیل، وقتی با انبوهی از اطلاعات مواجه می شود، پیوسته می کوشد آن را به نحوی سازمان دهد که قابل توجیه و معنی دار شود و وقایع در چارچوب آن، قابل پیش بینی باشد.

به همین دلیل، در تلاش برای سازمان دهی و طبقه بندی اطلاعات، به طور خودکار، تجربه های زندگی را بر حسب قالب های فکری تفسیر می کند و با گذشت زمان، تفکر قالبی شکل می گیرد و محکم می شود… مغز برای اجتناب از آنچه روان شناسان «ناهماهنگی شناختی» می نامند، پیوسته مایل است اطلاعاتی را که به وضوح با چارچوب های ذهنی ما مغایرت دارد، نادیده بگیرد. در نتیجه، مانع تحلیل درست اطلاعات در ذهن می شود و از آنجا که سرعت کار مغز زیاد است، این فیلتر ها به فاصله ای کمتر از یک ثانیه وارد عمل می شوند و ارتباطی را که می تواند مطلوب و ثمربخش باشد، به بی راهه می کشانند.

بیشتر این فیلترها و الگوهای ذهنی در سطحی پایین تر از آگاهی ما قرار دارند و ازاین رو، غیر ارادی اند. در نتیجه، وجودشان را حس نمی کنیم و به فکر نمی افتیم تا مفید، معتبر و معقول بودنشان را بسنجیم و با شرایط ارتباطی هماهنگشان کنیم.» (کول،۲۵:۱۳۹۰ ـ ۲۷) به این ترتیب، درک درستی از مخاطب موجب می شود ارتباط گیرنده با ملاحظات روانی وی به برقراری ارتباط بپردازد و موانع روانی را پیش بینی کند.

موانع گوش دادن

هریک از موانع مکانیکی، معنایی و روانی، مانعی برای گوش دادن فعال است. با مطالعه آثار روان شناسان و کارشناسان ارتباطات، می توان فهرستی از عوامل و موانع گوش دادن فعال را ارائه کرد که عبارتند از:

۱. مشغولیت ذهنی

گوش دادن به صحبت همسر در حالی که مشغول فعالیت دیگری هستیم، ما را از شنیدن فعال بازمی دارد؛ چرا که اشتغال به فعالیت دیگر، تمرکز بر همان فعالیت را می طلبد. برای مثال، همسری که شنونده است، در حال تماشای تلویزیون، خواندن روزنامه یا شستن ظروف به سخنان همسر خود گوش می دهد.

۲. ذهن خوانی

گاهی همسران به جای اینکه شنونده واقعی سخنان هم باشند، به این فکر می کنند که منظور همسرشان از حرفی که می زند، چیست و در این صورت تلاش می کنند با بی اعتمادی به صحبت او، منظورش را حدس بزنند و به جای توجه به محتوا، به مفروضات و حدس خود اعتماد می کنند. برای نمونه، مردی به همسرش می گوید: «این رنگ لباس خیلی به تو می آید» درحالی که زن با خود فکر می کند منظورش این است که بقیه رنگ ها برایم زیبا نیست و فقط وقتی چنین رنگی می پوشم، خوب است.

۳. توجه به جواب

گاهی طرفین به حدی نگران جواب هستند که صحبت گوینده را نمی شنوند. در واقع، در حال تمرین برای آماده کردن جواب هستند. مانند اینکه زن از مرد می خواهد بعد از پایان یافتن ساعت کار روزانه، تعدادی از وسایل مورد نیاز منزل را خریداری کند، امّا مرد به صحبت وی گوش نمی دهد و به جای آن، پاسخ اعتراضی خود را تمرین می کند؛ به این دلیل که ترجیح می دهد بعد از کار اداری، بلافاصله برای تماشای مسابقه فوتبال به منزل بیاید.

۴. اثبات خود

در این مورد، همسران از شنیدن هر سخنی که آنها را کمتر از حدّ عالی ارزیابی کند، برآشفته می شوند. آنان با این کار، از خودشان در مقابل شنیدن هر چیزی که به آنها می گوید اشتباه کرده اند یا رفتار نادرستی داشته اند، محافظت می کنند. در این صورت، برای اجتناب از شنیدن این قبیل صحبت ها ممکن است بهانه بیاورند، موضوع را تغییر دهند، فریاد بزنند، دروغ بگویند، با کلمات بازی کنند و تهمت بزنند. این کارها، مانع از شنیدن و درک اطلاعات مفیدی می شود که در نهایت، ممکن است به نفع خودشان باشد. مانند اینکه زن درباره به تعویق افتادن پرداخت اجاره منزل صحبت می کند، اما همسرش آن را انتقاد از خود می داند. بنابراین، سر و صدا راه می اندازد و همسرش را به غُر زدن و ایراد گرفتن متهم می کند. (نک: مک کی و همکاران، ۲۱:۱۳۸۷)

۵. فیلتر کردن

یعنی شنیدن حرف هایی که به نفع ماست، حرف هایی که دلخواه ماست یا نظر ما را تأیید می کند یا تعریف و تمجید از ما به حساب می آید، مانند اینکه زنی درباره سیگار کشیدن همسرش صحبت می کند، اما وی توجه نمی کند.

۶. پیش داوری

به این معنا که فرد به دلیل برخی قضاوت هایی که درباره همسرش دارد، به او گوش نمی دهد یا فقط گوش می دهد تا شواهد تازه ای در حرف های همسرش پیدا کند که قضاوت وی را تأیید می کند. این قضاوت منفی مانع از آن می شود که همسران یکدیگر را درک کنند، مانند اینکه کسی همسرش را بی مسئولیت و خودخواه ارزیابی می کند. بنابراین، وقتی همسرش صحبت می کند و حتی در مواقعی که آثاری از خودخواهی و بی مسئولیتی در گفتار او نیست، تلاش می کند با تحلیل های خود، رّدپای خودخواهی را در گفتار وی پیدا کند. (نک: همان:۲۰)

۷. خودخواهی و لجاجت

گاهی همسران به انگیزه مخالفت و تکیه بر عقیده خود، سخنان یکدیگر را گوش می دهند و بدون توجه به سخنان هم موضع گیری می کنند و حرف خود را تکرار می کنند. مانند اینکه همسری درباره فرزندان یا روش های زندگی نظر خاصی دارد و در میانه بحث، با لحن ستیزه جویانه ای بر عقیده خود پافشاری می کند. در این صورت، او توانایی گوش دادن به نظر همسرش را از خود می گیرد.

۸. خروج از موضوع

در این حالت، همسری که شنونده است، با تغییر موضوع و عوض کردن مسیر گفت و گو، از موضوعی که آن را تهدیدآمیز ارز