پاورپوینت کامل رسانه ملی و کرامت اسلامی زن ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسانه ملی و کرامت اسلامی زن ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسانه ملی و کرامت اسلامی زن ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسانه ملی و کرامت اسلامی زن ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

چکیده

موضوع این مقاله بررسی کرامت و جایگاه زن در نگاه قرآن با توجه به نقش رسانه ملی و به ویژه سیما می باشد. توجه به نقش کلیدی و حساس زن در خانواده و جامعه، توصیه های رهبر معظم انقلاب جهت رسیدن زنان به جایگاه حقیقی و حفظ کرامت انسانی خود و نیز ماموریت مهم سازمان صدا و سیما در مدیریت فرهنگ و افکار عمومی جامعه، ضرورت پرداختن به این موضوع را روشن می کند. در این مقاله تلاش شده چالش های موجود در رسانه ملی جهت تحقق کرامت انسانی زن بررسی شود.

محوریت بعد انسانی زنان، تاکید بر وظیفه های اساسی زنان در خانواده در برنامه سازی و نیز تشویق به حضور جدی و موثر آنان در عرصه های مختلف سیاسی و اجتماعی با توجه به وظایف زن در خانواده و همچنین توجه به تاثیرگذاری زنان در پیشرفت جامعه و تمدن سازی در امر برنامه سازی و… از راهکارهای پیشنهادی در این زمینه است.

مقدمه

پس از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل پیوند وضعیت زن و خانواده با حاکمیت گفتمان اسلامی، زن به عنوان نیمی از پیکر جامعه اسلامی و رکن اصلی خانواده، همواره کانون توجه سیاست گذاران فرهنگی و رسانه ای بوده است. بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی رحمه الله در بیان نقش کلیدی و محوری زنان در فراز و فرود جوامع انسانی فرمودند: «زن با تربیت صحیح خودش، انسان درست می کند و با تربیت صحیح خودش کشور را آباد می کند.» (صحیفه نور: ج ۶: ۱۸۶)

زنان برای ایفای نقش خود به بهترین صورت، نیازمند حفظ کرامتشان در خانواده و جامعه هستند. موضوعی که هرچند در سال های اخیر از سوی صاحبنظران و منتقدان حوزه مطالعات زن و خانواده بارها یادآوری شده و شاید بحث پیرامون آن تکراری باشد؛ اما به نظر می رسد پس از آنکه رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیاناتشان پیرامون بحث سبک زندگی، پرسشی در این باره مطرح کردند، می توان بابی تازه برای بررسی مجدد آن گشود.

ایشان در بیانات خود فرمودند: «چه کنیم تا زن، هم عزت و کرامت خانوادگیش حفظ شود و هم بتواند وظایف اجتماعی خود را انجام دهد؟». (بیانات رهبر معظم انقلاب در سفر به استان خراسان شمالی۲۳/۷/۱۳۹۱) ورود رهبر معظم انقلاب به این مقوله نشان می دهد که با وجود همه اظهارنظرها برای حفظ کرامت زن، تا محقق شدن تکریم واقعی زنان در خانواده و جامعه هنوز موانعی وجود دارد که باید با همتی بلند و نگاهی عالمانه از میان برداشته شود.

از دیدگاه ایشان جایگاه زن و هویت و شخصیت زن، در جنس خود زن، یک هویت بسیار بالا و با کرامتی است، (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با بانوان فرهیخته حوزوی و دانشگاهی۲/۲۱/۱۳۹۲) که باید جهت تحقق عینی و واقعی آن تلاش شود. خانواده اولین نهادی است که در پرتو آن، زن در جایگاه متعالی خود قرار می گیرد و از برکات آن بهره مند می شود. تعالی و سربلندی خانواده و جامعه نیز در گرو بزرگداشت جایگاه زن و تکریم او به معنای واقعی است.

به فرموده رهبر معظم انقلاب اسلامی مسئله «خانواده» که امروز یک مشکل اساسی در دنیاست، از نحوه نگرش به مسئله زن ناشی می شود. (بیانات در دیدار اعضای شورای فرهنگی و اجتماعی زنان و مسؤولان اولین کنگره حجاب اسلامی ۴/ ۱۰/ ۱۳۷۰)

رسانه ها به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای فرهنگی تاثیرگذار در حوزه زن و خانواده، اگر در ارائه الگوی مناسب از تکریم زن مسلمان ایرانی طبق آموزه های دینی موفق عمل کنند، در نزدیک کردن زن مسلمان ایرانی به جایگاه واقعی خود کارساز خواهند بود. تحقق این امر نیازمند بازخوانی متون اسلامی در زمینه کرامت و جایگاه زنان و نیز طراحی راهبردهای عملی برای رسیدن به این هدف است.

با وجود تلاش های زیاد و برخی تولیدات خوب رسانه ملی در حوزه زن و خانواده، به علت فقدان پژوهش های دینی ناظر به نیازهای رسانه ای، ناکافی بودن نیروهای متعهد و آشنا با مبانی دینی، نبود نظارت دقیق بر تولیدات نمایشی و احیانا استفاده از برخی مولفه های جذب مخاطب از برنامه های شبکه های ماهواره ای، کاستی ها یا موانعی در زمینه کرامت بخشی به زنان در برخی برنامه ها دیده می شود. طبق نظر رهبر معظم انقلاب اسلامی، با وجود اینکه نقش رسانه ملی در کرامت بخشی به زنان موثر و صددرصدی است، در این زمینه نارسایی هایی وجود دارد:

حتماً بایستی صداوسیما یک نقش صددرصدی ایفا کند؛ می تواند؛ صداوسیما می تواند آنچنان فرهنگ سازی بکند که زن مؤمن، فعّال، مجاهد فی سبیل الله، باحجاب، دارای خصوصیات زن اسلامی، در جامعه محترم و مکرّم باشد؛ دیگران می خواهند عکسش اتفاق بیفتد. بعضی از برنامه های صداوسیما متأسّفانه در همان جهت خاص دیگران است؛ باید عکس عمل بشود؛ یعنی واقعاً باید صداوسیما صددرصد در خدمت این فکر قرار بگیرد. (بیانات در دیدار جمعی از بانوان فرهیخته حوزوی و دانشگاهی۲۱/۲/۱۳۹۲)

با هدف زمینه سازی تحقق این هدف متعالی، این مقاله درصدد پاسخ گویی به این پرسش است که چه اشکالاتی در تولیدات رسانه ملی در زمینه کرامت بخشی به زنان وجود دارد و برای رفع آن، راهکارهای پیشنهادی کدامند؟ نگارنده این مقاله تلاش کرده براساس برخی از مهم ترین جلوه های تکریم زن در قرآن مواردی از چالش های موجود در کرامت بخشی به زن در سیما را استخراج و راهکارهایی در جهت برنامه سازی در این زمینه ارائه کند. به عبارت دیگر، مقاله به دنبال پاسخ گویی به این پرسش هاست:

۱. مهم ترین مولفه های تکریم زن در نگاه قرآنی چیست؟

۲. چه موانع و آسیب هایی در کرامت بخشی به زن در سیما وجود دارد؟

۳. با توجه به پیچیدگی ها و ظرافت های هنری رسانه ملی، وظایف و مسئولیت های آن به عنوان یک نهاد فرهنگ ساز در تبیین جایگاه و کرامت زن مسلمان ایرانی چیست؟

۴. راهکارهای تحقق تکریم زن در رسانه ملی کدام است؟

کرامت از ریشه کرم به معنای شرافت و عزت، (قرشی، ۱۳۷۸، ج ۶: ۱۰۳) در مفاهیمی همچون بزرگی، ارجمندی و شرافت دادن به کار می رود. (عمید، ۱۳۶۹: ج ۲: ۱۶۲۶) منظور از کرامت انسان این است که انسان دارای حرمت است و حق دارد در جامعه به طور محترمانه زیست کند و کسی حق ندارد با گفتار و رفتار خویش حیثیت او را با خطر مواجه سازد.

مراد از تکریم زن در این جا، قرار گرفتن او در جایگاه انسان و رعایت شئونی است که خداوند متعال با توجه به ویژگی های جسمی و روحی و ظرافت های خلقت او در جنبه های شناختی، ارزشی و تکلیفی برایش پیش بینی کرده است. جایگاهی که تعالی، کمال، آرامش و امنیت روانی زن را در افقی فراتر از ابعاد مادی تصور می کند و زمینه ساز عروج معنوی و تجلی توانمندی ها و کمالات انسانی اوست.

روشن است که پیش فرض این نگره، اعتقاد به خلقت هدفمند و حکیمانه جهان هستی است که خالق آن در کنار جنبه های مشترک انسانی متناسب با انتظار خاصی که از هر جنس داشته، توانمندی ها و استعدادهای متفاوتی به وی عطا کرده است و او را در جایگاهی متمایز قرار داده است. (تشکری، ۱۳۸۱: ۱۶۸)

انواع کرامت در قرآن

آیات قرآن کریم دو نوع کرامت برای انسان ها بیان می کند:

۱. کرامت ذاتی: آن است که خلقت انسان به طور تکوینی به گونه ای است که قابلیت ها و توانایی های خاصی به او عطا شده است و به واسطه این ویژگی ها، در جایگاهی برتر نسبت به بسیاری از مخلوقات الهی قرار گرفته است. در آیه ۷۰ سوره نساء همه انسان ها از این لحاظ مورد تکریم خداوند قرار گرفته اند: وَلَقَدْ کرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَی کثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلاً (اسراء: )

و به راستی ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم و آن ها را در خشکی و دریا سیر دادیم و از نعمت های پاکیزه روزی بخشیدیم و آن ها را بر بسیاری از مخلوقات خود برتری دادیم.

در آیه چهارم سوره تین[۱] و آیه چهاردهم سوره مومنون[۲] نیز از این که انسان در بهترین نوع خلق شده، سخن به میان آمده است. در آیات دیگر بر این که هر چه در آسمان ها و زمین است، برای انسان تسخیر یا برای او آفریده شده، تاکید شده است. (نک: جاثیه: ۱۳) این نوع کرامت، حاکی از عنایت ویژه خداوند به نوع انسان است و همه انسان ها از آن برخوردارند، ازاین رو هیچ کس نمی تواند به سبب برخورداری از آن بر موجود دیگری فخر فروشد یا مورد ستایش قرار گیرد، زیرا این کرامت به اختیار انسان ربطی ندارد، بلکه باید خداوند را بر آفرینش چنین موجودی با چنین جایگاهی ستود.

۲. کرامت اکتسابی: دستیابی به کمال هایی است که انسان در پرتو ایمان و اعمال صالح اختیاری خود به دست می آورد. این نوع کرامت برخاسته از تلاش انسان در راه کسب ارزش های معنوی و ملاک تقرب در پیشگاه خداوند است. همه انسان ها استعداد رسیدن به این کمال و کرامت را دارند، ولی برخی به آن دست می یابند و برخی از آن بی بهره اند. (رجبی، ۱۳۸۱: ۱۵۶) تفاوت کرامت ذاتی با اکتسابی این است که کرامت ذاتی عمومیت داشته، شامل همه انسان ها می شود، اما کرامت اکتسابی اختصاص به عده ای خاص از انسان ها دارد. (واعظی،۱۳۷۷: ۱۴۵)

برخی آیات قرآن کریم به کرامت اکتسابی اشاره دارند، مانند:

إِنَّ أَکرَمَکمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکمْ (حجرات: ۱۳)

همانا گرامی ترین شما نزد پروردگار با تقواترین شماست

إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر (عصر: ۲ – ۳)

واقعا انسان در زیان است، مگر کسانی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کردند و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایی توصیه کرده اند.

علی علیه السلام می فرمایند: بر روی زمین کسی نزد خدای سبحان، کریم تر از کسی نیست که مطیع اوامر پرودگار باشد. (تمیمی آمدی، ۱۳۴۲ ج ۵، ۹۲)

جلوه های تکریم زنان در قرآن

قرآن کریم، برای زن کرامت و ارزش زیادی قائل شده است و جایگاه ارزشمندی برای او به تصویر کشیده است. روشن است که تبیین کلی جایگاه زن در نگاه اسلامی بحث مفصلی است و در این مقاله مجال پرداختن به همه آن وجود ندارد، به همین جهت به برخی از مهم ترین آنها اشاره می شود:

۱. وحدت هویت و بعد انسانی زن و مرد در آفرینش

از دیدگاه قرآن کریم زن و مرد از یک گوهر و سرشت، بدون هیچ گونه برتری از نظر خلقت نسبت به یکدیگر آفریده شده اند (جوادی آملی، ۱۳۷۴: ۳۸) و جوهر خلقت زن و مرد از امر واحد است: یا أَیهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّکمُ الَّذِی خَلَقَکم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَهٍ. (نساء: ۱) این نکته در آیات قرآن کریم بارها تکرار شده است: هو الذی خلقَکم من نفسٍ واحدهٍ. (اعراف: ۱۸۹) اوست که همه شما را از یک تن بیافرید و از آن یک تن زنش را نیز بیافرید. وَ مِن یاتِهِ اَن خَلَقَ لَکم مِن اَنفُسِکم اَزواجاً. (روم: ۲۱) و از نشانه های قدرت اوست که برایتان از جنس خودتان همسرانی آفرید. تعابیر «من نفس واحده» و «من انفسکم» در آیات یاد شده، نشان از همین مطلب دارد. (طباطبایی: ۱۳۹۴: ۴: ۱۳۶)

۲. برابری زن و مرد در کرامت ذاتی

قرآن کریم در داشتن کرامت ذاتی، هیچ فرقی بین مرد و زن نمی گذارد، بلکه به طور مطلق می فرماید: وَلَقَدْ کرَّمْنَا بَنِی آدَم. (اسراء: ۷۰) ما فرزندان آدم را بسیار گرامی داشتیم. عبارت «بنی آدم» تصریح در نوع انسان است که به مرد و زن به صورت تساوی اطلاق می گردد

در نگاه قرآنی، انسان چه زن و چه مرد، در میان همه مخلوقات عالم در بهترین شکل از نظر صورت و سیرت آفریده شده است: لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ (تین: ۴) هر آینه انسان را در بهترین صورت ممکن آفریدیم.

۳. برابری زنان با مردان در ایمان و امور عبادی (کرامت اکتسابی)

از دیدگاه اسلام، در عرصه تکامل و رشد معنوی، زن به جهت نقش مهم تربیتی در خانواده می تواند و باید به مقامات عالی معنوی برسد. خداوند در آیه۹۷ سوره نحل به این مضمون اشاره می کند: مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَکرٍ أَوْ أُنثَی وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیینَّهُ حَیاهً طَیبَهً وَلَنَجْزِینَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کانُواْ یعْمَلُونَ. (نحل: ۹۷) هرکس از زن و مرد کار شایسته کند و مومن باشد، قطعا او را با زندگی پاکیزه ای، حیات (حقیقی) می بخشیم و مسلما به آنان بهتر از آنچه انجام می دادند، پاداش خواهیم داد.

در این نوع کرامت به تعبیر قرآن کریم زن و مرد با یکدیگر برابرند و کرامت و ارزش هر یک از زن و مرد، در دنیا و آخرت، در گرو اعمال و رفتار خوب خودشان می باشد. در آیات دیگری از جمله آیه ۳۵ سوره احزاب [۳]و آیه ۴۰ [۴] سوره غافر نیز این مفهوم با تعابیر دیگری بیان شده است. طبق این دیدگاه زن می تواند بالاترین درجات معنوی را طی کند. بالاترین مقامی که انسان سالک در پی دست یابی به آن است، خلیفه اللّه شدن است و خلافت به مقام انسانیت مربوط است نه شخص یا صنف خاص و در این مقام انسانی، زن و مرد یکی هستند. بر این اساس زن نیز می تواند به مقام خلیفه اللهی برسد و چنانکه زنانی همچون مریم(س)، خدیجه کبری(س) و فاطمه زهرا(س) به مقامات عالی نائل شدند.

۴. توصیه ویژه در مورد نقش همسری و مادری زنان

قرآن کریم در موارد مختلف بر داشتن رفتاری نیکو با زنان تاکید دارد: وعاشروهن بالمعروف. (نساء: ۱۹) با آنها با نیکی رفتار و زندگی کنید. و حتی در مواقعی همچون جدایی نیز رعایت این مسئله ضروری می داند. (طلاق: ۲) معروف همان چیزی است که متضمن هدایت عقل و حکم شرع به فضیلت و محاسن خلق نیکو و داشتن رفتار پسندیده در عواطف و احساسات و ادای حقوق و تامین نیازهای زندگی است. (طبرسی: ۱۳۸۰: ۴: ۷۷۶)

در روایات نیز مردان به نیکی کردن و حسن معاشرت با همسرانشان سفارش شده اند.[۵] سیره عملی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نیز نشان می دهد که ایشان در نهایت احترام با زنان به ویژه دختر گرامی شان و همسرانشان رفتار می کردند. در قرآن کریم بر نقش مادر و زحمات او در دوران حمل و پرورش فرزند نیز تاکید جداگانه ای صورت گرفته است:[۶]

۵. رعایت پوشش مناسب و عفت ورزی در برابرنامحرمان

عفت ورزی و رعایت پوشش اسلامی وظیفه شرعی زن است و کرامت انسانی وی نیز در سایه آن تامین می شود. از دیدگاه قرآن کریم حجاب عبارت است از یک نحوه احترام گذاردن و حرمت قائل شدن برای زن که نامحرمان او را از دید حیوانی ننگرند. (جوادی آملی، ۱۳۷۴: ۴۲۶) قرآن کریم در این باره می فرماید:

یا أَیهَا النَّبِی قُل لِّأَزْوَاجِک وَبَنَاتِک وَنِسَاء الْمُؤْمِنِینَ یدْنِینَ عَلَیهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِک أَدْنَی أَن یعْرَفْنَ فَلَا یؤْذَینَ. (احزاب: ۵۹) ای پیامبر به زنان و دخترانت و به زنان مومن بگو: پوشش های خود را برخود فروتر گیرند. این برای آنکه شناخته نشوند و مورد آزار قرار نگیرند (به احتیاط) نزدیک تر است.

در این آیه شریفه علت و فلسفه ضرورت حجاب، شناخته نشدن و در امان ماندن از آزار و اذیت بیان می شود. آنجا که آدم و حوا به سبب عدم اطاعت از سفارش الهی دچار برهنگی شدند، آیات شریفه حکایت از دور شدن آن دو از شأن و منزلت انسانی و به عبارت دیگر نزول از درجه کرامت دارد (نک: اعراف ۲۰ – ۲۴) و گویای این مطلب است که پوشیدگی و عفت به معنای داشتن کرامت و ارزش است.

۶. به رسمیت شناختن مالکیت شخصی و تایید فعالیت های اقتصادی و اجتماعی زنان

قرآن کریم همانطور که مردان را در نتایج کار و فعالیت شان صاحب حق می داند، استقلال اقتصادی زنان را به رسمیت می شناسد: لِّلرِّجَالِ نَصیبٌ مِّمَّا تَرَک الْوَالِدَانِ وَالأَقْرَبُونَ وَلِلنِّسَاء نَصِیبٌ مِّمَّا تَرَک الْوَالِدَانِ وَالأَقْرَبُونَ. (نساء: ۷) برای مردان، از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان از خود بر جای می گذارند، سهمی است و برای زنان نیز، از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان می گذارند، سهمی خواه آن مال، کم باشد یا زیاد؛ این سهمی است تعیین شده و پرداختنی.

علاوه بر آزادی اقتصادی زن در اموال خود، اسلام برای زن مهریه[۷] (نک: مطهری، ۱۳۷۶: ۲۳۵ و ۲۳۶) و نفقه (همان: ۲۶۰ و ۲۶۱) قرار داده است. همچنین در اسلام هیچ منعی برای شرکت زنان در مسائل اجتماعی و در فعالیت های گروهی مانند شهادت دادن، حق امر به معروف و نهی از منکر و…. وجود ندارد: وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاء بَعْضٍ یأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَینْهَوْنَ عَنِ الْمُنکرِ وَیقِیمُونَ الصَّلاَهَ وَیؤْتُونَ الزَّکاهَ وَیطِیعُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَ-ئِک سَیرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَکیمٌ. (توبه، ۷۱)

مردان مؤمن و زنان مؤمن برخی بر برخی ولایت سرپرستی دارند. به معروف یکدیگر را امر می کنند و از منکر بازمی دارند و نماز می گذارند و زکات می دهند و از خدا و پیامبرش فرمان می برند، خدا اینان را رحمت خواهد کرد، خدا پیروزمند حکیم است

البته اسلام حضور زن در اجتماع را مشروط بر حفظ حجاب و پوشش کامل او و حفظ حریم محرم و نامحرم و عدم اخنلاط با مردان دانسته است و این به معنی محدود کردن زن نیست. به عبارت دیگر اسلام با حضور اجتماعی زن مخالف نیست؛ بلکه با بی بندوباری و بی پروایی و بی عفتی اجتماعی مخالف است. حجاب در اسلام به معنی حضور تحت شرایط معین است.

چالش های تکریم زنان در رسانه ملی (سیما)

به تعبیر بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، اهمیت رادیو و تلویزیون بیشتر از همه وسایل ارتباط جمعی است و باید تمام اقشار ملت با این دستگاه ها تربیت شوند. (موسوی خمینی، ۱۳۶۱: ۵: ۲۰۳) در جامعه ما بیش از اکثر جوامع دیگر از رسانه ملی انتظار می رود به مسائل فرهنگی تربیتی توجه کند. یکی از اهداف و اولویت های تولید و تامین برنامه گروه خانواده، حفظ و گسترش منزلت زن در جامعه اسلامی است. (مرکز طرح و برنامه ریزی سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۸۴: ۷۲)

در این راستا گرچه تلاش دست اندکاران رسانه ملی همواره در جهت ارائه تصویری مطابق با آموزه های دینی و جارچوب موازین شرعی از زن و خانواده بوده و در این زمینه تولیدات خوبی نیز صورت گرفته است، اما به دلیل اهمیت و حساسیت و ظرافت های خاص طرح این موضوع، به برخی چالش های برنامه های سیما در حوزه زن با توجه به کرامت و جایگاه قرآنی وی اشاره می شود:

۱. فقدان الگوی مناسب و مطلوب زن مسلمان ایرانی

الگوی مناسب شخصیت زن، نخستین و مهم ترین پیش نیاز برای هرگونه برنامه ریزی و اصلاح وضعیت جامعه زنان به سمت نقطه های مطلوب است و تا زمانی که این امر تحقق نپذیرد، هرگونه تلاش در این زمینه با رکود و ایستایی مواجه خواهد شد. از سوی دیگر پس از دست یابی به الگوی شخصیت زن در اسلام، این پرسش مطرح است که با شرایط حاکم بر جامعه و کشور چگونه می توان به اجرای این ارزش ها و آرمان ها پرداخت. (سبحانی، ۱۳۸۵: ۱۴۱)

طبیعی است که این نیاز در حوزه برنامه سازی نیز وجود دارد. ارائه الگوهای کلیشه ای، غیر واقعی و دور از دسترس بودن الگوهای مثبت ارائه شده از زنان در برنامه ها می تواند ناشی از این کمبود باشد.

۲. به کارگیری جذابیت های ظاهری و جنسی زنان و عدم توجه به ارزش های انسانی و اخلاقی به عنوان عامل جذابیت

یکی از جذاب ترین و پرکشش ترین تمایل های انسانی – بنابر ساختار طبیعی و خلقت وی – جذابیت های جنسی است. استفاده از این ابزار جذب در رسانه های خارجی به ویژه فیلم های غربی از ظریف ترین و پنهان ترین شکل آن تا سرحد ابتذال بر کسی پوشیده نیست. پس از پیروزی انقلاب اسلامی تحولی اساسی در کشور ما در نگرش به این مسئله به وجود آمد، با این حال گاهی به شکلی ظریف و غیرمحسوس از این ابزار جذب بهره برداری می شود و حضور زنان زیبا و جذاب در نقش های مختلف به همراه پوشش های متنوع از نظر رنگ و مدل و گاه با طرح مضامین عشقی در برنامه های نمایشی دیده می شود. علاوه بر این، استفاده از جذابیت زنان در پیام های بازرگانی نیز تا حدی رواج یافته و کم و بیش دیده می شود.

این نوع نگاه ابزاری به زن در حقیقت با شخصیت انسانی زن، روح عفاف و کرامت او در تعارض کامل است و معمولا نشات گرفته از این نگرش است که اصل، جذب مخاطب به هر قیمت است و جاذبه جنسی از همه ابزارها برای جذب مخاطب ارزان تر و سهل تر است. (پیشوایی، ۱۳۸۶: ۳۸)

همچنین در تولیدات نمایشی به نظر می رسد توجه به زیبایی های ظاهری زنان بر بازی هنرمندانه و تکنیکی آنها غلبه دارد. (محبی، ۱۳۸۰: ۱۳۸) این در حالی است که بسیاری از ویژگی ها و خصائص عاطفی زنان مانند محبت مادری یا فداکاری برای حفظ خانواده، تربیت فرزندان و کمک به موفقیت شوهران، قابلیت تبدیل شدن به محور جذابیت فیلم و سریال را دارند و البته این مسئله نیازمند خلاقیت و ابتکار هنرمندان است.

۳. ترویج روحیه رفاه طلبی و مادی گری

اصالت دادن به رفاه و آسایش زندگی، در برنامه ها آثار نامطلوبی بر نهاد خانواده بر جای می گذارد. به طور مثال روحیه رفاه زدگی و آسایش طلبی منجر به کاهش تعداد فرزندان می شود که در نتیجه کشور با بحران جمعیتی مواجه خواهد شد. البته این مسئله عوامل مختلفی دارد ولی یکی از زمینه های ذهنی همسرانی که در زندگی به آوردن یک یا دو فرزند اکتفا می کنند، اصالت دادن به رفاه و افراط در این باره است.

ترویج روحیه رفاه زدگی و آسایش طلبی، انسان را از یاد خدا و عبودیت و رسیدن به کمالات معنوی غافل می سازد و حال آنکه هدف نهایی انسان در این دنیا این نیست که از هر گونه سختی فرار کند و رفاه را سرلوحه تلاش خود قرار دهد. نگاه افراطی و تک بعدی به زندگی مادی و قائل شدن نقش بیش از حد برای مادیات در تأمین آرمش خاطر انسان، پی آمدهای منفی به دنبال دارد.

چرا که هر گاه انسان با تکیه به علل مادی خود را غنی می یابد، غرور خطرناکی نسبت به داشته هایش پیدا می کند و نسبت به خداوند احساس بی نیازی می کند: کلاََّ إِنَّ الْانسَانَ لَیطْغَی أَن رَّءَاهُ اسْتَغْنی (علق: ۷-۶) نه این طور نیست، یقینا این انسان طغیان و سرکشی می کند، گاهی که خود را بی نیاز بنگرد.

علاوه بر این، وقتی چنین فردی راه افزایش روزی را به روی خود را بسته می بیند، به طورکلی ناامید می شود. (عباسی، ۱۳۹۲: ۹۱) در حالی که قرآن کریم و روایات بر مسئله اعتماد و تکیه بر خداوند به ویژه در کسب رزق و روزی تاکید کرده اند: مَن یتَّقِ اللَّهَ یجعَل لَّهُ مخَرَجًا وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لایحتَسِبُ. (طلاق: ۲ و ۳) هر کس از خدا پروا کند، [خدا] برای او راه خروج از مشکلات را قرار می دهد و از جایی که حسابش را نمی کند، به او روزی می رساند.

۴. تشویق زنان به مصرف و تجمل گرایی و دور کردن آنان از کسب کرامت های اکتسابی

از جمله ارزش هایی که در دهه های اخیر رسانه های غربی آن را در میان مردم اشاعه می دهند، ترویج مصرف گرایی به سبک دنیای سرمایه داری است. تبلیغات متعدد و متنوع که توسط روان شناسان و سازندگان تیزرهای تبلیغاتی برای داشتن حداکثر تاثیر در مخاطب ساخته می شوند، به دنبال اقناع افراد به ویژه زنان برای خرید کالا یا خدمات خاص و تغییر نگرش و انتخاب سبک زندگی خاص هستند تا از طریق ایجاد نیاز کاذب در مخاطبان، محصولات صنعتی خود را به فروش برسانند.

حجم گسترده تبلیغات بازرگانی در مورد کالاهای مختلف به ویژه کالاهای لوکس خانگی و جلوه دادن آنها به عنوان کالاهای ضروری، زیبا و مفید برای زندگی و ایجاد رغبت شدید در زنان از طریق تیزرهای بسیار جذاب، از مصادیق ترویج مستقیم مصرف گرایی است که روش وارداتی ویرانگر غربی است.

علاوه بر این پیام های بازرگانی مستقیم، نمایش مکرر ویلاها و آپارتمان های بسیار شیک، همراه با دکورها و اثاثیه های خیره کننده در فیلم ها و سریالها در ترویج مصرف گرایی و روآوردن به زندگی تجملی تأثیر دارد و بهتر است چنین صحنه هایی برای نقش های منفی در نظر گرفته شود، تا از آثار سوء آن کاسته شود. (موسسه تحقیقاتی و فرهنگی مفید، ۱۳۸۳: ۱۸۴)

طبیعی است تکرار این صحنه ها توقعات زنان را از سطح زندگی بالا برده، در آنان نیازهای غیر واقعی ایجاد می کند. همچنین مصرف گرایی و تجمل گرایی، با آموزه های دینی از جمله توجه به فضائل و ارزش های اخلاقی، قناعت، انفاق، ساد