پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به کشاورزی در عهد اموی و عباسی ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به کشاورزی در عهد اموی و عباسی ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به کشاورزی در عهد اموی و عباسی ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به کشاورزی در عهد اموی و عباسی ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۶۹

۱ـ شکوفایی کشاورزی پس از گسترش اسلام

مسلمانان در صدر اسلام پس از آن که فتوحاتی انجام دادند
وسرزمین های جدیدی در اختیار آنان قرار گرفت به کشاورزی و دانش
آن اهمیت فراوانی دادند؛ زیرا سرزمین های به دست آمده برای
کشاورزی مساعد بود. مسلمانان علاوه بر ترجمه کتاب های یونانی
ورومی درباره کشاورزی، خود دارای نظریه های تازه ای بودند
وکتاب های زیادی درباره کشاورزی و مسایل جانبی آن نوشتند.

۲ـ کشاورزی و آبیاری در عصر بنی امیّه

دولت بنی امیه گرچه در ابتدای امر تمام تلاش خود را در تحکیم
قدرت مصروف داشت و بسیاری از جنبه های حکومت از جمله
کشاورزی پیشرفتی نداشت ولی زمانی که پایه های قدرت آنان
مستحکم شد، به امر کشاورزی اهمیت دادند و به آن رونق بخشیدند. زمین های کشاورزی را
تسطیح کردند و شبکه آبیاری را گسترش دادند و زمین های بایر را آباد کردند و پل های زیادی
ساختند. زیاد بن ابیه، استاندار کوفه زمینی را به مساحت شصت جریب در اختیار فردی گذاشت
که تا دو سال آباد کند اگر چنین کند از آن او باشد وگرنه به بیت المال بازگرداند.(۱) وی به پروژه های
آبیاری اهمیت زیادی می داد، از جمله در شهر کوفه پل بزرگی ساخت تا جلوی طغیان آب
رودخانه را بگیرد و به مزارع کشاورزی خسارت وارد نشود.(۲)

حجاج بن یوسف ثقفی نیز با این که در اداره امور شایستگی نداشت ولی به امور کشاورزی
علاقه زیادی نشان می داد و کشاورزان را مورد محبت خود قرار می داد و برای کشاورزی عراق
تلاش زیادی کرد و زمین های زراعی را توسعه داد و آب بندهای زیادی برای جلوگیری از طغیان
رودخانه ها احداث کرد و زمین های نیزارها را که باعث امراض زیادی می شد، خشکاند و نهرهای
زیادی به جریان انداخت و به مسأله آب و هوا و مسایل جوی و مقدار نزول باران توجه جدی
داشت و حتی با ابزار و وسایلی نزول باران را اندازه می گرفت و برای خلیفه عبدالملک مروان به
شام ارسال می کرد. وی کشاورزان را دعوت می کرد و آنان را مورد تفقّد و دلجویی قرار می داد و در
زمینه روش زراعت و افزایش تولید و محصولات کشاورزی پرس و جو می کرد.(۳)

حجاج هر سال جشن کشاورزی می گرفت و برای هر محصولی مجلس جشنی برپا می کرد
وبه کشاورزانی که در افزایش تولید و کیفیت آن بر دیگران پیشی گرفته بودند، جایزه هایی اهدا
می کرد.(۴) او هم چنین برای اهمیت دادن به مسأله دامداری که ارتباط نزدیکی با کشاورزی دارد
کشتن گاوهای جوان را ممنوع کرده بود، به خصوص گاوهایی که در شیار کردن و آبیاری مورد
استفاده قرار می گرفتند.(۵)

عمر بن عبدالعزیز نیز کشاورزان را مورد عنایت قرار می داد و کسانی که زمین کمی داشتند
در مالیات گرفتن از آنان تخفیف قایل می شد و امر می کرد که کشاورزان را مورد استثمار
وبهره جویی قرار ندهند.(۶)

خلفای بنی امیه درباره تقسیم زمین ها و تنظیم مالکیت زمین برای افراد و مسأله آبیاری
عنایت زیادی داشتند و زمین های زیادی در آن دوران آباد شد. هر کس زمینی را آباد می کرد به او
اجازه می دادند که مالک آن باشد و در آن زراعت کند یا به کس دیگری اجاره دهد. به مالک زمین
نیز اجازه کندن چاه و قنات را می دادند.(۷) اگر زمینی سه سال کشت نمی شد از او می گرفتند و در
اختیار دیگری می گذاشتند.(۸) زراعت در آن زمان به اوج شکوفایی خود رسید و بیشتر هزینه های
حکومت از مالیات بر امر کشاورزی تأمین می شد و نقش مهمی در آبادانی کشور و تمدن آن روز به
جا گذاشت.

یکی از نتیجه های توجه مسلمانان به امر کشاورزی این بود که باغ های میوه به خصوص
درختان خرما در سرزمین عراق گسترش یافت و بیشترین باغ های عراق را درختان تشکیل
می دادند و باغ های نخل در شهر بصره آن قدر فراوان بود که به کسانی که از آن جا عبور می کردند
اجازه می دادند هر مقدار دوست دارد از آن چیده و استفاده کنند.(۹)

یکی از مظاهر تمدن، تولید محصولات زراعی و باغی گوناگون است که برای جامعه امنیت
غذایی به وجود می آورد. در آن دوران کاشتن انواع سبزی ها و پنبه فراوان بود و در سرزمین
حاصل خیز عراق گندم و جو و حبوبات و ارزن کاشته می شد و در بصره برنج کاری در مساحت
زیادی صورت می گرفت.(۱۰)

یکی از اموری که از مظاهر تمدن شمرده می شود مهار و کنترل آب های جاری در سطح
زمین و سیلاب ها به وسیله ساختن سد است که از آب آن برای آبیاری زمین های کشاورزی
استفاده می شود و هم از فرسایش و نابودی خاک حاصل خیز جلوگیری می شد. مورخان
نوشته اند که هشام بن عبدالملک قصری در ۴۲ کیلومتری شمال شرقی دمشق و ۶۰ کیلومتری
منطقه تدمر ساخته بود که آن را حیره غربی می گفتند و در نزدیکی آن میان کوه های «عین
البردی» سدی ایجاد کرده بود که به «حزبقه» معروف بود و از آب آن زمین های اطراف را سیراب
می کرد و در نزدیکی آن حوضچه های کوچکی ساخته بود و آب در آن ها گرد می آمد و به طرف
زمین ها هدایت می شد. مصالح آن از سنگ خارا بود که هنوز قسمت داخلی سد سالم باقی مانده
است و دارای سه دریچه بوده که دو تای آن از سنگ و یکی از آجر است، که راه های خروجی آب را
تشکیل می داد. در نزدیکی سد، قناتی برای آبیاری وجود دارد و در نزدیکی آن باغ بزرگی است که
مساحت آن به چندین هکتار می رسد.(۱۱)

۳ـ رونق کشاورزی در عصر بنی عباس

در زمان خلفای بنی عباس که از سال ۱۳۲ ق آغاز شد کشاورزی رونق فراوانی یافت و خزانه
مملکت از مالیات های گرفته شده از محصولات کشاورزی لبریز شد. معروف است روزی هارون
در فضای باز استراحت می کرد و به ابرها نگاه می کرد و این سخن را گفت: هر کجا بروی و بباری در
نهایت مالیات آن زمین به ما بر می گردد.

مسلمانان در این عصر به کشاورزی توجه بسیار کردند و شبکه آبیاری و آب بندها و پل های
متعددی ساختند و میان رود دجله و فرات ـ که از حاصل خیزترین زمین های دنیا بود ـ به
کشاورزی پرداختند. در این دوران باغ ها و درختان رو به افزایش نهاد و منطقه «ارض سواد» به
وجود آمد که از موصل تا آبادان و از قادسیه تا حلوان و سرپل ذهاب ادامه داشت و مساحت آن بالغ
بر سیصد و شصت میلیون جریب بود.(۱۲)

در عصر بنی عباس به سبب افزایش تولید و کیفیت بالای محصولات، دانشکده های
کشاورزی در عراق ایجاد شد و درباره گیاهان و دانه ها و خاک کشاورزی و کودهای مناسب بحث ها
و بررسی های زیادی صورت گرفت.

در این دوران گرفتن مالیات براساس قوانین ثابتی بود. انواع مالیات ها به حسب نوع
محصول و مرغوبیت زمین محاسبه می شد و هرگاه محصول کم به دست می آمد، مالیات ها را
تخفیف می دادند. از این رو مأمون عباسی در سال ۲۰۴ ق برای چندمین بار مالیات را کاهش داد
و از نصف به یک پنجم رساند. مالیات ها در عراق و فارس و خراسان یکسان بود.

منصور عباسی در زمان خود زمین هایی را در قطعه های بزرگ به برخی از کارگزاران دولت
سپرد تا آباد کنند، که پس از مدتی آن ها آباد شد و گسترش پیدا کرد و در اطراف آن ها عده ای
خانه های مسکونی ساختند.(۱۳)

گندم در هر جا که آب فراوان بود در سراسر کشور در دولت بنی عباس کاشت می شد، و ذرت
در جنوب جزیره العرب به دست می آمد و نیز جو و برنج و خرما و درختان دیگر زیاد کاشت
می شد. همین طور درخت انگور در تمام نواحی به چشم می خورد و انگور یمن به درشتی دانه
وخوشه ها معروف بود و اهالی شهر زغر که نزدیک بحرالمیت بود درختان انگور را مانند درخت
نخل گرده افشانی می کردند.

مسعودی نقل کرده است که مسلمانان درخت نارنج را از هندوستان آوردند و در عمان
وبصره و عراق و شام کاشتند و میوه نارنج در فلسطین بهتر از جاهای دیگر بود و سیب شام
ضرب المثل بهترین سیب بود و زیتون در فلسطین به خصوص در شهر نابلس کاشته می شد و از
آن روغن زیتون به دست می آوردند. در بصره و صور لبنان نیشکر به دست می آمد که به مصر هم
راه یافت.

مسلمانان در زمان بنی امیه گاومیش را که جایگاه اصلی آن هند بود به شام و فلسطین
منتقل کردند که از گوشت و شیر آن استفاده کنند.

دولت بنی عباس به شخم زدن زمین و به کارگیری گ