پاورپوینت کامل طوفان خشم ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طوفان خشم ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طوفان خشم ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طوفان خشم ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۸۲

«قسمت پنجم»

گاه صفات و فضایل بزرگ اخلاقی ـ در موارد استثنایی ـ کاربرد منفی پیدا می کنند و فساد و فتنه
برمی انگیزند. «راستگویی» که ارزش والا و فضیلت بزرگ اخلاقی است در شرایطی که به فساد
ودرگیری و فتنه ختم شود، حرام می گردد، در مقابل «دروغگویی» که ضدارزش و فعل حرام
ومعصیت بزرگ است، حلال و روا می شود.

موقعیتی که راستگویی، حرام و دروغگویی حلال و واجب می گردد، عبارت است از شرایط
سخت و خطرناکی که در اثر کینه و دشمنی بین دو فرد و یا دو گروه حاکم گردیده است. در چنین
شرایطی هر سخن راستی که از یکی از طرف های متخاصم به طرف دیگر منتقل شود، به آن دلیل
که آتش کینه و دشمنی را شعله ورتر می کند، حرام است و عامل آن گناهکار.

در این شرایط چنانچه سخنی دروغ موجب اصلاح بین افراد و گروه های متخاصم گردد، نه
تنها ممنوع و حرام و گناه نیست، که واجب و حلال است و عامل آن خشنودی و رضایت خدا و اجر
و ثواب مخصوص او را کسب می نماید. در روایتی از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم به وضوح جواز
بهره برداری از دروغی که اصلاح می آفریند و نیز پرهیز از سخن راستی که فتنه تولید می کند،
صادر شده است.

«اِنَّ اللّهَ اَحَبَّ الْکِذْبَ فِی الاِْصْلاحِ وَ اَبْغَضَ الصدِّْقَ فِی الْفَسادِ.»(۱)

«خداوند دروغ اصلاح کننده را دوست می دارد و از راست فتنه انگیز و فسادآور بیزار
است.»

این واقعیت به راستی و دروغ منحصر نمی گردد، بلکه برخی دیگر از صفات و فضایل در
مواقع استثنایی به دلیل تأثیر نامطلوبی که بر بعضی از افرد خاص می نهند، مذموم و نکوهیده
می گردند. هم چنان که برخی از رذایل اخلاقی در این شرایط استثنایی حلال و روا می شوند
وکاربرد مثبت پیدا می کنند. مثلاً «تواضع» که صفت والاست در شرایطی که در برخی افراد تأثیر
معکوس و منفی بر جای نهد، نهی می گردد. این شرایط را آدم های بیمارگونه ای که به شدت با
تکبر و خود بزرگ بینی خو گرفته اند فراهم می آورند.

طبیعی است که هر چه انسان در برابر این افراد به خاکساری و فروتنی تن دهد، آنان
جری تر و جسورتر می شوند و بر تکبر خود می افزایند و هر تواضعی را برای خود امتیازی محسوب
می دارند که زمینه را برای گردنکشی و برتری جویی آنان مساعدتر و هموارتر می سازد. در این
گونه مواقع تکبر در برابر متکبر یک «ارزش» محسوب می شود و همین عمل است که غرور
وتبخترش را خرد می کند و او را از برتری جویی باز می دارد.(۲)

با توجه به توضیحاتی که گذشت، این نکته قابل توجه و تعمق است که بردباری با تمام آثار
شگرف و ارزشمندی که در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی بر جای می نهد، در مواقعی به
طور استثنایی کاربرد منفی پیدا می کند و در چنین شرایطی نباید از این عنصر وفضیلت بزرگ
بهره جست.

این استثنا زمانی ضرورت می یابد که در مقابل عملکرد ناصواب انسان ناسالم و نامتعادل،
بردباری نه تنها او را به راه نیاورد و تأثیر مثبت بر روح و روان او بر جای ننهد، بلکه باعث انحراف
بیشتر او شود. بدین ترتیب که بردباری و شکیبایی انسان را نشان ضعف و عقب گرد یا ناتوانی او در
برخورد قاطع و صریح بداند و از همین رو هم چنان خود را در موضع قدرت بیابد و بر ادامه روش و
عملکرد ناصوابش دلگرم تر بشود.

طبیعی است وقتی انسان بردبار به این شناخت و نتیجه قطعی و یقینی برسد که بردباری
وشکیبایی او تأثیر معکوس در انسان خطاکار بر جای می نهد و به جای صلاح، فساد می آفریند،
خود را موظف می داند که از ادامه روش مبتنی بر شکیبایی سرباز زند و از راهی دیگر وارد شود و
روشی دیگر را به تجربه بگذارد. از مولای متقیان حضرت علی علیه السلام نقل است:

«اِذا کانَ الْحِلْمُ مَفْسَدَهً، کانَ الْعَفْوُ مَعْجَزَهً.»(۳)

«آن گاه که بردباری فساد انگیزد، عفو و گذشت نشانگر زبونی و ناتوانی باشد.»

براساس این سخن شریف، عفو و گذشتی که در جایگاه خود مورد بهره برداری قرار نگیرد
واثر مطلوبی بر آن مترتب نباشد عجز و ناتوانی صاحب حلم (انسان حلیم) را به ثبوت می رساند
واز ضعف او در به کارگیری صحیح و به موقع بردباری و شکیبایی حکایت می کند. بنابراین، باید با
دقت و شناخت از بردباری برای اصلاح افراد بهره برد و هر جا که بردباری ورزیدن، درون های
ناصاف و ناخالص خطاکاران را متحول نمی سازد و بر تداوم راه ناصواب و آلوده شان جری تر
می نماید، باید در خلاف جهت حلم و عفو حرکت کرد.

ما در کسوت «مسلمان» علاوه بر وظایف و تکالیف عبادی، مسؤولیت «هدایت گری» جامعه
را نیز به عهده داریم و طبیعی است که این امر مستلزم کسب اخلاق و روش های درست رفتار با
افراد جامعه می باشد. از این رو امر به معروف و نهی از منکرها، انتقادها، موعظه ها وارشادهای ما
باید به بهترین نحو ممکن انجام پذیرد تا رشد و کمال بیافریند و نتیجه مطلوب به بار آورد.
مسؤولیت تربیت و ارشاد با خشم و عصبانیت و تندخویی قابل جمع نیست و هیچ انسان
هدایت گری بدین وسیله قادر به انجام تکالیف دینی خود نخواهد بود، بلکه موفقیت در این امر
جز با حربه «بردباری» قابل پیش بینی نمی باشد.

مربی و هدایت گر نباید در برابر هر نوع حرکت و رفتار ناصواب و نامتعادل کنترل خویش را از
دست بدهد و به خشم گرفتار آید. وظیفه خطیر تربیت و هدایت و ارشاد، آرامش نفس و مهر
ومحبت می طلبد و این ها همه بر محور بردباری و شکیبایی می چرخند. پیامبر گرامی
اسلام صلی الله علیه و آله وسلم و ائمه اطهار علیهم السلام در زندگانی سراسر نور و برکت خویش همواره بردباری را در «عمل»
به زیباترین و کامل ترین وجه به منصه ظهور می گذاشتند و بدین وسیله به پیشرفت های بزرگی
در امر خطیر تربیت و ارشاد نایل می آمدند و فرهنگ انسان ساز اسلام را با جاذبه های خاص اش
در میان توده های مردم تبلیغ و ترویج می کردند.

با تعمق در برخی از نمونه های عملی بردباری در سیره و عمل پیشوایان دین علیهم السلام به
اهمیت موضوع مورد بحث واقف می گردیم، و با برخی از روش های به کارگیری این فضیلت بزرگ
اخلاقی آشنا می شویم و با اندوخته های کافی در عرصه های عمل اجتماعی وارد می شویم.

از میان نمونه های فراوان برخوردها و مواجهات مبتنی بر بردباری پیشوایان دین علیهم السلام به
ذکر دو نمونه بسنده می کنیم و خوانندگان گرامی را برای مطالعه بیشتر به متون اخلاقی و تربیتی
ارجاع می دهیم.

۱ـ عربی بیابانی و وحشی، وارد مدینه شد و یکسره به مسجد رفت تا مگر از رسول خدا سیم
و زری ط