پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به مسئله زکات در قرآن ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به مسئله زکات در قرآن ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به مسئله زکات در قرآن ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی گذرا به مسئله زکات در قرآن ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۸۳

زکات مال بدر کن که فضله رز را

چو باغبان ببُرد بیش تر دهد انگور

سعدی

معنای زکات

اصل زکات ـ چنان که راغب اصفهانی در مفردات آورده ـ به معنای رشد و نمو است.(۱)

در لغت نامه دهخدا به نقل از کشاف اصطلاحات الفنون آمده است که زکات در لغت
به معنای نمو و افزایشی است که به برکت خداوند متعال در اشیا حاصل آید؛ و نیز آمده که
زکات مقدار معینی است از مال که مسلمان آزاد مکلف از اموال معین خود پس از حصول
نصاب و گذشتن یک سال خارج ساخته و تنها برای امتثال امر خدا به فقیر مسلمان
غیرهاشمی می دهد. آنچه گفته شد زکات مال است و لیکن زکات را قسمتی است به نام
زکات سر، که آن را فطره خوانند…(۲)

کاربردهای متفاوت

در قرآن کریم کلمه زکات و مشتقات مختلف آن در معانی متعددی استعمال شده است؛
اگرچه اکثر آنها در مورد زکات مال است؛ اعم از واجب یا مستحب.

برخی از مواردی که مراد از آن زکات اصطلاحی نیست عبارتند از:

الف) زکات به معنای پاک بودن و طهارت نفس

۱ ـ «قَد أفلَحَ مَن زَکّاها»(۳)؛ «بی گمان رستگار شد هر که نفس را پاک نمود.»

۲ ـ «وَ لَولا فَضلُ اللّه عَلَیکُم وَ رَحمَتُه ما زکی منکُم من أحَد»(۴)؛ «اگر فضل خدا و رحمتش بر
شما نبود هرگز کسی از شما پاک نمی شد.»

۳ ـ «قالَ انّما أنا رسولُ ربکِ لاَِهَبَ لک غلاما زکیّا»(۵)؛ «[جبرئیل یا روح القدس به مریم[
گفت: من فقط فرستاده پروردگارت هستم تا به تو پسری پاکیزه ببخشم.»

ب) زکات به معنای مدح

این معنا نیز با معنای اول؛ یعنی پاکی و پاکیزگی بیگانه نیست، بلکه به همان باز
می گردد؛ چه این که مدح و ستایش نفس، چیزی جز پاکیزه نشان دادن آن نیست، و
شارع مقدس از آن نهی کرده است:

۱ ـ «فَلا تُزَکّوا أنفُسَکُم هُوَ أعلَمُ بمَنِ اتّقی»(۶)؛ «پس خود را مستایید که او داناتر است به
آنکه پرهیزکاری کرده است.»

۲ ـ «ألَم تَرَ الی الّذینَ یُزَکّونَ أنفسهُم بَل اللّه یُزکّی مَن یَشاء»(۷)؛ «آیا به کسانی ننگریستی
که خویشتن را به پاکی می ستایند و حال آنکه خداست که هر که را بخواهد پاک می گرداند ـ یا به
پاکی می ستاید ـ و به اندازه رشته هسته خرمایی ستم نشوند.»

زکات، آیین همه پیامبران

این مهم را می توان با مراجعه به قرآن کریم دریافت(۸) که به مواردی از آن اشاره می کنیم:

در آیین حضرت موسی علیه السلام : سوره بقره، آیات ۴۳ و ۸۳.

در زمامداری حضرت یوسف علیه السلام : سوره یوسف، آیه ۸۸.

در شریعت حضرت عیسی علیه السلام به عنوان سفارشی از سوی خداوند سبحان، از زبان
آن پیامبر الهی در هنگام کودکی چنین آمده است:

«وَ جَعَلَنی مُبارکا أینَ ما کُنتُ وَ أوصانی بِالصّلوه وَ الزَکوه مَا دُمتُ حیّا»(۹)

در توصیه های مستمر و مکرر حضرت اسماعیل علیه السلام به قوم و قبیله و خانواده اش: «وَ
کانَ یَأمُرُ أهلَهُ بالصّلاه وَ الزّکوه».(۱۰)

قرآن و ستایش زکات دهندگان

در قرآن کریم، پرداختن زکات نشانه نیکی و جوانمردی و نمودی از صداقت ایمان در
عمل و علامت خداترسی و پرهیزکاری معرفی شده است. مضمون این نکات در آیه ۱۷۷
سوره بقره نهفته است که در اینجا به ترجمه آیه اکتفا می کنیم:

«نیکی، [تنها] این نیست که [به هنگام نماز] روی خود را به سوی مشرق و [یا[
مغرب کنید، [و تمام گفت وگوهای شما درباره قبله و تغییر آن باشد(۱۱)] بلکه
نیکوکار کسی است که به خدا و روز رستاخیز و فرشتگان و کتاب [آسمانی] و
پیامبران ایمان آورده و مال [خود] را، با همه علاقه ای که به آن دارد، به
خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان، انفاق
می کند، نماز به پا می دارد و زکات می پردازد، و [همچنین] کسانی که به عهد خود
ـ به هنگامی که عهد بستند ـ وفا می کنند، و در برابر محرومیتها و بیماریها و در
میدان جنگ استقامت می کنند، اینها کسانی هستند که راست می گویند، آنان
همان پرهیزکارانند.»

در خلاصه المنهج(۱۲)، که تلخیص تفسیر منهاج الصّادقینِ مرحوم ملا فتح الله
کاشانی است در ذیل این آیه آمده است:

«این آیه متضمن جمیع کمالات انسانیه است و هر که این صفتها را دارد انسان
کامل است، چنان که حضرت رسالت صلی الله علیه و آله فرموده: ” مَن عَمِلَ بِهذِه الآیَه فقد
استکمَلَ الایمانَ ” ؛ ” یعنی هر که عمل به این آیه کند در ایمان کامل باشد ” و باید
دانست که تصدق بر گروه مذکوره موجب ثواب جمیل و اجر جلیل است؛ اما بر
ذوی القربی موجب ضِعف اَجر است؛ یکی مزد قرابت و دیگری مزد صدقه.

از علی بن الحسین علیه السلام مروی است که ابوحمزه ثمالی را گفت که می خواهی بر
خوشحالی تمام تو را بمیرانند و همه گناه تو را بیامرزند؟ باید که نیکویی کنی و
صدقه سِرّ نمایی و صله رحم کنی که این صفت عمر را زیاد کند و درویشی بِبَرد و
هفتاد نوع مردن بد از صاحبش دفع کند؛ پس صدقه به اقارب موجب اجر دنیا و
ثواب عقبی است و لهذا از حضرت رسالت صلی الله علیه و آله مروی است که بهترین صدقه
صدقه کسی است که بر ذی رحم خود دهد و نیز فرمود: هر که عهده دار مخارج
زندگی یتیم فقیری شود تا آنکه یتیم از او بی نیاز شود حق تعالی بهشت را بر او
واجب گرداند.

اما مساکین، در خبر صحیح آمده که حضرت رسول صلی الله علیه و آله دعا فرمود: بار خدایا! مرا
با مسکینان هم نشین کن در دنیا و آخرت. یکی از زوجات آن سرور گفت: یا
رسول الله! چرا این دعا را می کنی؟ فرمود: برای اینکه ایشان پیش از توانگران به
چهل سال به بهشت روند، بعد از آن فرمود: با مساکین دوستی کنید و تصدق
نمایید ایشان را اگر چه به نیم خرما باشد و زجر مکنید و نومید منمایید تا حق
تعالی شما را به رحمت خود نزدیک گرداند.

از ابی عبدالله علیه السلام مروی است که حق تعالی فرمود که هیچ چیزی نیست مگر که
کسی را موکل ساخته ام که آن را قبض می کند، مگر صدقه درویشان را که من به
دست قدرت خود آن را قبض می کنم و کسی را در قبض آن وکیل نمی گردانم، اگر
چه نیم خرما باشد که من آن را قبض کنم و پرورش دهم چنانکه کُره اسب یا کُره
شتر را پرورند، و چون روز قیامت شود من آن صدقه را به مقدار کوه احد رسانیده
باشم، پس آن را به وی رد کنم.

اما ابن السبیل، مروی است که هر که غریبی را بنوازد حق تعالی مهمّات دنیا و
آخرت او را روا گرداند و در قبر و در نزد صراط و حساب و میزان غریب نباشد بکله
در این مواضع با او جمعی باشند و از هول آن وی را ایمن گردانند.

اما فی الرقاب: عبدالله بن سهل از حضرت رسول صلی الله علیه و آله روایت کرده که هر که بنده
مکاتَب را یاری دهد قدری از مال تا با آن خود را از خواجه خود باز خرد تا از بندگی
خلاص شود در سایه خدا و حمایت او باشد در روزی که هیچ نباشد مگر سایه
رحمت او.

ابن غازب روایت کرد که اعرابی ای نزد رسول خدای آمد و گفت: یا رسول الله! مرا
علمی بیاموز تا مرا به بهشت رساند. فرمود که بنده ای را آزاد کند و گردن کسی را
که به بند بندگی در بند باشد خلاص گرداند.

و بدان که وفای به عهد از خصلت انبیا و اولیاست و لهذا حق تعالی ابراهیم خلیل
را به این صفت مدح فرمود که «وَ ابراهیمَ الّذی وَفّی»(۱۳) و در حق
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «یُوفُونَ بِالّنذرِ»(۱۴) و در حدیث صحیح آمده که ایمان
ندارد هر که امانت ندارد و دین ندارد هر که وفا به عهد نکند.

اما صبر بر فقر و فاقه، جهاد اکبر است با نفس و شیطان و آن از خصال اولیا و
مقربان درگاه است.

عبدالله عباس از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده که روز قیامت منادی از قِبَل ربّ
العزّه ندا کند که کجایند درویشان صابر؟ ایشان به لبیک، جواب باز دهند. حق
تعالی ایشان را در پس پرده ها در آورد که جز مقرّبان در آن نروند، پس به ایشان
خطاب کند: ای بندگان من! دنیا را که از شما باز گرفتیم برای کرامت شما بود در این
روز؛ نه برای خواری شما، بروید و هر کس که شما را لقمه ای یا شربتی آب داده با
خود در بهشت درآرید.

اما ثواب صبر در بیماری: در خبر است که فردای قیامت اصحاب بلا و بیماری را در
عرصات حاضر کنند و عوضهای بی شمار و بی اندازه به ایشان رسانند بر وجهی که
هیچ کس مثل آن را ندیده باشد و در خاطر نگذرانیده، و چون اهل صحت، آن
مرتبه بلند را ببینند تمنا کنند که کاش در دنیا اعضای ایشان را ذره ذره می کردند
و به انواع بیماری گرفتار می بودند تا به این مرتبه می رسیدند.

اما صبر در کارزار این است که می فرماید: «اولئکَ عَلَیهِم صَلَواتٌ مِن ربّهم وَ
رَحمَه»(۱۵) و در حدیث است که ثواب ایشان در مرتبه ای باشد که به وهم هیچ کس
در نیامده باشد.

در مجمع آورده که اصحاب ما استدلال کرده اند بر آنکه مراد به این آیه، حضرت
امیرالمؤمنین علیه السلام است؛ زیرا که میان امت هیچ خلافی نیست در آنکه آن حضرت
جامع جمیع این خصال پسندیده بود و معلوم نیست که غیر او جامع این صفات
بوده باشد.»

زکات، مایه برکت مال

انفاق مال در راه خدا که یکی از نمودهای بارز آن پرداخت زکات اموال است موجب برکت
و افزایش مضاعف آن می گردد.

خداوند سبحان در قرآن کریم می فرماید:

«مَثَل الّذینَ یُنفقونَ أموالَهُم فی سَبیل اللّه کَمَثَل حَبّهٍ أنبَتَت سَبعَ سَنابلَ فی کُلّ
سُنبُلهٍ مِائه حبّهٍ وَ اللّه یُضاعِفُ لمَن یَشاءُ وَ