پاورپوینت کامل درنگی در خود(قسمت سوم) ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درنگی در خود(قسمت سوم) ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درنگی در خود(قسمت سوم) ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درنگی در خود(قسمت سوم) ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۲۹

۳. انذار و تبشیر

یکی از عوامل تاثیر گذار در تهذیب نفس و مورد تأکید قرآن و احادیث، توجّه دایمی به
جنبه بیم دهندگی و بشارت دهی برخی آیات و احادیث است.این روش که از دیرباز مورد
توجّه معصومان علیهم السلام و اندیشمندان دینی، خصوصا بزرگان علم اخلاق، بوده است روشی
تلقینی محسوب می گردد؛ بدین سان که با استمرار تدبّر و توجّه در مفهوم برخی از این
گونه آیات و احادیث، روح و جان آدمی از آنها تأثیر پذیرفته، نفس اماره او را تحت کنترل
قرار داده، کمتر در معرض خطا و لغزش واقع می شود.

از جمله آموزه هایی که با استفاده از قرآن می توان در مهار نمودن نفس، از آن بهره
کافی برد مسئله بسیار مهم و حیاتی تجسّم عمل است. اگر باور کنیم که صفات زشت و
زیبای آدمی و به تعبیر دیگر، فضایل و رذایل نفس در تشکّل هویّت ما دخالت قطعی و
کامل دارد و هنگام ورود به محشر با همان واقعیّت شکل پذیرفته وجودی، محشور
می شویم، قطعا دارای باطنی آراسته و کرداری شایسته خواهیم گشت و پیوسته برای
تهذیب نفس اهتمام ویژه ای قائل می شویم.

معانی تجسم عمل

الف) نخستین معنای تجسمّ عمل، جنبه هویّت سازی کردار و رفتار ماست که صرفا
مربوط به آخرت می شود. این جنبه موجب می گردد ما با همان واقعیّت خود در صحرای
محشر، جلوی چشمان حاضران محشور گردیم که اجمالاً درباره آن سخن گفتیم.

ب) دومین معنای تجسمّ عمل که مورد تصریح آیات و احادیث بسیاری قرار گرفته،
جنبه تاثیر گذاری و انعکاس اعمال و رفتار ما در زندگی دنیوی و مادی است که در
اصطلاح، به آن «مکافات عمل» گفته می شود.

از مکافات عمل غافل مشو

گندم از گندم بروید جو ز جو

به عنوان نمونه، قرآن می فرماید:

«مَن عَمِلَ صالحا مِنْ ذَکَرٍ او أنثی و هو مومن فَلَنُحیینّهُ حیوهً طیّبه…»

«هر شخصی، چه زن و چه مرد کار شایسته ای انجام دهد در حالی که با ایمان باشد
به او زندگی پاکیزه ای عنایت می کنیم… .»

از این آیه می توان استفاده کرد که زندگی پاکیزه، جزای اعمال خوب و شایسته
نیست؛ بلکه بروز وظهور خود اعمال است.

«و لو أن أهل القری آمنوا و اتّقوا لفَتَحنا علیهم برکاتٍ من السماء و الارض و لکن
کذّبوا فأخذناهم بما کانوا یکسبون»

«اگر اهل شهرها به خداوند ایمان بیاورند و تقوا پیشه نمایند، برکات آسمان و
زمین را بر آنان نازل می کنیم، ولی آنان چنین نکردند و ما نیز آنان را به کیفر
اعمالشان رسانیدیم.»

«و ضَربَ الله مثلاً قریهً کانت آمنهً مطمئنه یأتیها رزقها رغدا من کل مکان فَکَفرَتْ
بأنْعُمِ الله فأذاقَها اللهُ لباسَ الجوع ِ و الخوفِ بما کانوا یَصْنَعون»

«و خداوند شهری را مثل زده است که در ایمنی و آرامش کامل بود و روزی اش از
هر سو فراوان می رسید، پس [ساکنانش] نعمت های خدا را ناسپاسی کردند و خدا
هم به سزای آنچه انجام می دادند، طعم گرسنگی و هراس را به [مردم] آن
چشانید.»

ج) معنای سوم از تجسمّ عمل که هم مربوط به آخرت است و هم مربوط به دنیا، آن
است که هر آن چه از خوب و بد انجام می دهیم صورت بندی گردیده و اکنون در دنیا،
وجود عینی و واقعی پیدا نموده و برای افرادی که دارای چشم بصیرتند قابل رؤیت است؛
پس از مرگ نیز از شب اوّل قبر، اعمال به صورت شایسته یا ناشایسته، در برزخ هم نشین
ما خواهد بود و تا روز محشر دارای ظهور و اثر است.

این سخن های چو مار و عقربت

مار و عقرب گردد و گیرد دُمَت

علامه مجلسی، معنای سوم تجسّم عمل را که در برخی از آیات و احادیث بدان
تصریح شده پذیرفته است.

این مرحله از تجسّم، در حقیقت «تکوین هوّیت» به شمار می آید و فرآیند ملکه ای
است که رفتار آدمی پدید می آورد و شخصیّت ذاتی او را ـ زشت یا زیبا ـ هویّت می بخشد.
در این زمینه به برخی آیات توجه کنید:

۱. «فمثله کمثل الکلب ان تحمل علیه یلهث او تترکه یلهث»

«مثل او همانند سگ است که اگر بر او هجوم ببری، پارس می کند و اگر او را به حال
خود رها کنی، باز همین کار را انجام می دهد.»

۲. «مثل الذین حمّلوا التوریه ثم لم یحملوها کمثل الحمار یحمل أسفارا»

«مثل کسانی که موظّف به عمل به تورات گردیدند اما بدان توجهّی نکردند، مانند
دراز گوشی است که بر روی دوش خود کتاب هایی را حمل می کند.»

علاوه بر استفاده انذار و تبشیر از آیات و احادیث و مطالعه و تامّل در مفاهیم آن ها،
مطالعه و استفاده از کتب اخلاقی و نسخه های آموزنده پیشینیان نیز می تواند مکمّل و
تدوام بخش زمینه تهذیب نفس باشد.

۴. تنبّه از احوال گذشتگان

بررسی حالات و سرنوشت انسان هایی که قبل از ما می زیسته اند به عنوان یکی دیگر از
عوامل خودسازی محسوب می گردد. در قرآن، مکرّرا به این موضوع مهم تصریح گردیده
است. از برخی آیات، نظیر «بگو در زمین بگردید، آن گاه بنگرید که فرجام تکذیب کنندگان
چگونه بوده است» به خوبی می توان فهمید که سیر در تاریخ و سرنوشت گذشتگان در
تحقّق خودسازی تاثیر گذار است و خواسته یا ناخواسته، انسان را به این هدف بزرگ و
حیاتی، نزدیک می سازد.

دقت در سرگذشت روشن یا تاریک و سقوط و صعود یک شخصیّت تاریخی،
می تواند در درون انسان تغییرات اساسی و تحوّلات چشمگیری پدید آورد. برای رسیدن
به اهمیت این عامل، همین بس که برترین مشعل های هدایت بخش ما یعنی قرآن و
احادیث اهل بیت علیهم السلام مملّو از نقل قصّه ها و سرگذشت هایی است که از سازندگی و تاثیر
گذاری بسزایی برخوردارند. این که حدود نیمی از قرآن و بخش قابل توجهّی از احادیث
اسلامی را بیان حالات و سرگذشت پیشینان، تشکیل می دهد گویاترین شاهد بر نقش
حیاتی «مطالعه در احوال پیشینیان» است.

بازگشت و تدارک

اکسیر توجّه و بازگشت به سوی حق، یکی از بزرگ ترین و سازنده ترین عواملی است که
می تواند در طی مسیر پر فراز و نشیب و پر خطر تهذیب نفس، به ما نیرویی فوق العاده
ببخشد و ما را به نقطه اوجی برساند که قابل تصّور و تحلیل برای ابنای بشر نباشد.

واژه بازگشت به سوی اللّه، واژه ای است که نمی توان آن را در انحصار الفاظ در آورد؛
زیرا از چنان ژرفا و جاذبه ای برخوردار است که هر انسان سالک و واقع گرایی را به سوی
خود می کشاند. بازگشت به مفهوم تصحیح غلط ها و اشتباهات املای زندگی است که به
واسطه آن می توان از کاسته شدن نمره تقرب به ربّ پیش گیری نمود و از سقوط های
پیاپی در دّره های تاریک گمراهی و نابودی جلوگیری کرد.

در توصیف این مفهوم بلند و رسا (بازگشت به خدا) همین بس که چنین قابلیّتی را
داراست که برای هر انسان کوشا و مصمّمی ره صد ساله را به فاصله کوتاهی تقلیل بخشد
و او را تا بی نهایت به حقّ و حقیقت نزدیک سازد. بالاترین شاهد برای اثبات این مدّعا،
پاره ای از آیات و احادیث است که به روشنی ما را بر آن رهنمون می سازد؛ قرآن کریم
می فرماید:

«قل یا عبادی الذّین أسْرَفواْ علی أنْفُسِهِمْ لا تقنطوا مِن رحَمهِ اللّه انّ اللّهَ یغفر
الذّنوبَ جمیعا»

«بگو، ای بندگان من که بر خویشتن زیاده روی روا داشته اید! از رحمت خدا نومید
مشوید. در حقیقت خدا همه گناهان را می آمرزد.»

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

«التائبُ من الذَّنْبِ کمَنَ لا ذَنْبَ له»

«کسی که از گناهان خویش توبه نماید همانند کسی است که اصلاً گناهی را مرتکب
نگردیده است.»

نیل به ألطاف الهی در پرتو بازگشت

با استفاده از پاره ای احادیث، می توان به این حقیقت غیر قابل انکار دست یافت که
کسانی که در طول زندگی پر از گناه خود، موفقّ به گشودن روزنه ای برای بازگشت حقیقی
به سوی خداوند می گردند از چنان مواهبی برخوردار می شوند که در محدوده ادراک بشر
نمی گنجد و تنها نکته ای که می تواند آن را برای عقول بشری قابل باور سازد لطف بی
کران و بی منتهای پروردگار عالم است.

«… سمعتُ اباعبدالله علیه السلام یقول: اذا تاب العبد المؤمن توبهً نصوحا احبّه اللهُ فَسَتَرَ
علیه فی الدنیا و الآخره، قلت: و کیف یَسْتُر علیه؟ قال: یُنْسی ملکَیَهْ ما کَتَبا علیه
من الذُّنوب و أَوْحی الی جوارحِه اکتمی علیه ذنوبه و اوحی بقاع الارض اکتمی علیه
ما کان یعمل علیک من الذنوب فیلقی الله حین یلقاه و لیس شی ء یَشْهَدُ علیه
بِشَیٍ منَ الذُّنُوب.»

«از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود: زمانی که بنده مؤمنی به صورت جدّی به
طرف خداوند باز گردد خدای متعال نیز متقابلاً او را مورد محبّت خاص خویش
قرار می دهد و زشتی ها و گناهان او را در دنیا و آخرت پنهان می نماید، از ایشان
سؤال کردم: چگونه پروردگار این کار را انجام می دهد؟ امام فرمود: از یک سو دو
فرشته مراقب اعمال را وادار می کند که گناهان چنین شخصی را به دست
فراموشی بسپارند و آن چه علیه او ثبت کرده اند از حافظه آنان محو گردد و از
سوی دیگر به اعضاء و جوارح چنین انسانی امر می کند که تمام لغزش هایی را که
به کمک آن ها انجام داده است کتمان کنند و از ابراز آن خودداری نمایند، باز به این
مقدار اکتفا نکرده و به تمام قطعه های زمین که این انسان بر روی آن ها مرتکب
گناه شده است فرمان می دهد که تمام آن گناهانی را که این بنده بر روی تو
مرتکب گردیده است کتمان و پنهان نما! با این توصیف است که وقتی چنین
انسانی در قیامت با خدای خود ملاقات می کند هیچ گونه گناهی در نامه عمل وی
مشاهده نمی شود و هیچ شاهدی که بتواند علیه او شهادت بدهد وجود ندارد.»

بازگشت، عامل تقویت اراده و جلب رحمت خداوند

با استفاده از برخی آیات قرآن به خوبی در می یابیم که بازگشت حقیقی به سوی
پروردگار، از یک سو از عوامل تاثیر گذار در تقویت نیرو و اراده در شخص توبه کننده به
شمار آمده و او را در رویارویی با پدیده