پاورپوینت کامل گزارش پیامبر و قرآن از یهودیان مدینه ۹۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزارش پیامبر و قرآن از یهودیان مدینه ۹۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزارش پیامبر و قرآن از یهودیان مدینه ۹۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزارش پیامبر و قرآن از یهودیان مدینه ۹۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۱۳

هجرت پیامبر اکرم ـ صلی اللّه علیه وآله ـ از مکه به مدینه، وی را با فرهنگ و
آداب و سنن جدیدی مواجه ساخت که پیشتر در مکه کمتر با آن برخورد
داشت. مردم مکه عموما فرهنگی همگون داشتند و به سختی پایبند آداب و
سنن قبیله ای بودند و در چهارچوب آموزه های بت پرستی زندگی می کردند.
ارتباط آنان با اهل کتاب بسیار اندک بود و جمعیتی به عنوان اهل کتاب در
مکه وجود نداشت و اگر ارتباطی بین مردم مکه و اهل کتاب هم به وجود
می آمد، بیشتر در برخوردهای تجاری و یا سیاسی بود و تعداد انگشت
شماری از مردم در سطوح رهبری و رؤسای قیبله ها از این قبیل مراودات
داشتند. گروه اندکی هم به عنوان حنفاء وجود داشتند که دیدگاه بسیار
نزدیکی با آموزه های دین اسلام داشتند، اما از وزنه ای لازم برای طرح
دیدگاه های خود برخوردار نبودند. بر خلاف مردم مکه، مردم مدینه از دیرباز
نه تنها با اهل کتاب اعم از یهودیان و مسیحیان و مجوس مرتبط بودند که با
آنان معاشرت مداوم داشتند، با آنان جنگیده بودند، گاه شکست خورده و زیر
سلطه اهل کتاب قرار می گرفتند و گاه بر آنان چیره شده و زیر بیرق حکومت
و مدیریت خود می آوردند و زمانی دیگر چون دو همسایه به زندگی
مسالمت آمیز پرداخته و با یکدیگر پیمان هم زیستی مسالمت آمیز داشتند.
این که اهل کتاب و به ویژه یهودیان از چه زمانی قدم در جزیره العرب و به
ویژه در مدینه گذاشته بودند، جای بحث و تحقیق خاص دارد و خود
نوشته ای مستقل می طلبد و در این نوشته در پی آن نیستیم، بلکه در این
بحث، بیشتر در پی بازکاوی برخورد پیامبر اکرم ـ صلی اللّه علیه وآله ـ به صورت
خاص و اسلام و مسلمانان به صورت عام با یهودیان مدینه از نگاه قرآن و
پیامبر هستیم.

قرآن یهودیان مدینه را به سه گروه تقسیم می کند: گروه بی سوادی که
ترسیم روشنی از آداب و سنن دینی یهود و آموزه های توحیدی نداشتند،
گروه دیگری که افراد نیک سیرت و مؤمن به یهودیت و تعالیم دین موسی ـ
علیه السلام ـ بودند و در برابر پیامبر اکرم ـ صلی اللّه علیه وآله ـ عنادی نداشتند
و گروه سوم که عموما افراد با سواد و به ویژه روحانیون بودند که در این گروه
جای داشتند. آنان نیرنگ باز و منفعت جو بودند و بیشترین برخورد
مسلمانان و به ویژه پیامبر اکرم ـ صلی اللّه علیه وآله ـ با این گروه بود.

در این بحث به بررسی هر سه گروه می پردازیم:

۱ ـ بی سوادان

قرآن کریم در این مورد می فرماید:

«و منهم امّیون لا یعلمون الکتب الاّ امانیّ و ان هم اِلاّ یظنون»

«بعضی از آنها بی سوادانی هستند که کتاب را جز خیالات خام نمی دانند،
و فقط گمان می برند.»

تصوری که این گروه از یهودیان از کتاب آسمانی داشتند، خیالاتی خام
و ابتدایی بود و تصور روشنی از دین و کتاب آسمانی نداشتند و در دنیای
پندارها غرق بودند. در بسیاری از جوامع بشری، به ویژه در گذشته ها
توده های بی سواد برداشت روشنی از دین نداشتند و چیزهایی را به عنوان
دین قبول داشتند که به شدت آمیخته به خرافات بود. بدیهی است این
بخش از مردم جامعه، مهمترین نیرو و ارزان ترین آنها برای بهره دهی برای
بخش سودجو ونیرنگ باز جامعه ها هستند. آیا آنان همان هایی نیستند که
خداوند متعال در سوره توبه، آنان را چنین توصیف می کند:

«و قالت الیهود عزیز ابن الله و قالت النصاری المسیح ابن الله ذلک
قولهم بأفواههم یضاهؤن قول الذین کفروا من قبل قاتلهم الله انی
یؤفکون اتخذوا احبارهم و رهبانهم اربابا من دون الله و المسیح بن مریم
و ما امروا اِلاّ لیعبدوا الها واحدا لا ارله اِلاّ هو سبحانه عمّا یشرکون»

«یهودیان گفتند: عزیر پسر خداست، و نصاری گفتند: مسیح، پسر
خداست. این سخنی است که به زبان می آورند، و به گفتار کسانی که پیش
از این کافر شده اند، شباهت دارد خدا آنان را بکشد چگونه (از من)باز
گردانده می شوند؟ آنان دانشمندان و راهبان خود و مسیح، پسر مریم را
به جای خدا به الوهیت گرفتند، با آنان که مأمور نبودند جز این که خدای
یگانه را بپرستند که هیچ معبودی جز او نیست، منزه است او از آنچه
شریک می گردانند.»

خداوند متعال در این دو آیه ویژگی های این توده های عظیم بی سواد و
ناآگاه را بیان می کند کافران و بت پرستان همه حقیقت، قدرت و علم و
خدایی را در وجود بت هایشان می دیدند و در نتیجه عزیر و مسیح را فرزند
خدا، می شمارند و به اطاعت کورکورانه و بدون هر گونه تعقل از احبار و
رهبانان می پردازند.

خداوند متعال در آیه ای دیگر از این گروه با تعبیر «ناس» به معنای
توده های مردم یاد می کند و می فرماید:

«یا ایهاالذین آمنوا ان کثیرا من الأحبار و الرهبان لیأکلوا اموال الناس
بالباطل و یصدون عن سبیل الله…»

«ای کسانی که ایمان آورده اید! بسیاری از عالمان (یهود و نصاری را)،
اموال مردم را به ناروا می خورند و (آنان را) از راه خدا باز می دارند.»

این گروه معمولا مورد نیرنگ قرار می گیرند و به باورهایی ایمان
می آورند که زمینه ساز بهره مندی گروه شیادان و رهبران نیرنگ باز دینی
میشود. تعصب و اعتقاد به نجات مندی انحصاری، باورهایی است که رهبران
دینی در بین این قبیل افراد به وجود می آورند و در نتیجه این افراد به
نیروهایی کاملا مطیع و گوش به فرمان تبدیل می شوند. قرآن کریم در مورد
این گروه یهودیان آن روز جزیره العرب و باورهای تعصب آلود و انحصار
گرایانه آنان چندین گزارش دارد. در جایی می فرماید:

«و قالت الیهود و النصاری نحن ابناء الله و أحبّوه قل فلم یعذبکم بذنوبکم
بل انتم بشر ممن خلق یغفر لمن یشاء و یعذب من یشاء و لله ملک
السموات و الأرض و ما بینهما و الیه المصیر»

«یهودیان و ترسایان گفتند: ما پسران خدا و دوستان او هستیم. بگو: پس
چرا شما را به گناهانتان کیفر می دهد؟ بلکه شما (هم)بشرید، از جمله
کسانی که آفریده است. هر که را بخواهد می آمرزد، و هر که را بخواهد
عذاب می کند، و فرمانروایی آسمان ها و زمین و آنچه میان آن دو می باشد
از آن خداست، و بازگشت (همه)به سوی اوست.»
چنان که در این گزارش قرآنی از باور توده های یهودی و مسیحی آمده است،
آنان به نوعی نجات مندی انحصاری باور داشتند و بدیهی است چنین باوری
از آنان انسان هایی به وجود بیاورد بسیار متعصب، کم هوش و کاملا گوش به
فرمان که برای ورود به هر میدانی تنها نیازمند تحریک احساسات باشند.
این باور انحصار گرایانه نسبت به نجات مندی را قرآن در آیه دیگری
صحیح تر و روشن تر بیان کرده است:

«و قالوا لن یدخل الجنّه اِلاّ من کان هودا أو نصاری تلک امانیهم قل
هاتوابرهانکم ان کنتم صادقین»

«گفتند: هرگز کسی به بهشت در نیاید، مگر آن که یهودی یا ترسا باشد.
این آرزوی واهی ایشان است. بگو: اگر راست می گویید، دلیل خود را
بیاورید.»

بدیهی است که چنین باوری زاییده اندیشه توده های بی سواد نیست
بلکه آبشخور این اندیشه، رهبران و سردمداران دینی هستند که در راستای
منافع خود آن را ایجاد می کنند و با تکرار و تلقین آن را به یک باور و اعتقاد
تبدیل می کنند و در ذهن توده ها جای می دهند. البته وقتی که چنین
عقیده هایی به باور و اعتقاد تبدیل شد، در نسل های بعدی همه افراد آن
جامعه اعم از باسواد و بی سواد به آن باور اعتقاد پیدا می کنند و به اصل و
جوهر دین تبدیل می شود. به همین علت که خداوند متعال در قرآن این باور
را نخست به عالمان دینی یهود و نصاری نسبت می دهد و تأکید می کند که
توده های بی سواد هم سخنی جز سخن آنان را تکرار نمی کنند:

«قالت الیهود لیست النصاری علی شی ء و قالت النصاری لیست الیهود
علی شی ء و هم یتلون الکتب کذلک قال الذین لایعلمون مثل قولهم فالله
یحکم بینهم یوم القیامه فیما کانوا فیه یختلفون»

«یهودیان گفتند: مسیحیان برحق نیستند، و مسیحیان گفتند: یهودان
برحق نیستند، با این که آنان کتاب (آسمانی) را می خوانند. افرادی که
چیزی نمی دانند نیز سخنی چون سخن آنان گفتند. پس خداوند، روز
رستاخیز در آنچه با هم اختلاف می کرند، میان آنان داوری خواهد کرد.»
این نوع نفی باورهای دیگران و اعتقاد به این که تنها خودشان برحق هستند،
روش هایی است که معمولا سودجویان از اعتقاد و باورهای مردم، برای دست
یابی به اهداف دنیایی خودشان، به کار می گیرند. گستراندن چنین باورهایی
در بین توده های نادان، موجب می شود که توده ها به سربازان بی اجر و مزد و
فداکار تبدیل شوند و به راحتی برای سودجویی به کار گرفته شوند. این
توده های نادان استوارترین و رسوخ ناپذیرترین سد در برابر تلاش پیامبران و
مصلحان بودند. از جمله موانع جدی در راه تبلیغ و گسترش پیام رسول اکرم
ـ صلی اللّه علیه وآله ـ درمدینه، همین نادانی و تعصب توده های یهودی بود و با
توجه به این که رهبران دینی یهود، منافع دنیایی خودشان را در تعصب
دینی و نژادی این توده عظیم می دید، تلاش می کرد بین پیام رسول اکرم ـ
صلی اللّه علیه وآله ـ و آنان سدی معنوی و اعتقادی قوی ایجاد کند و پیامبر ـ
صلی اللّه علیه وآله ـ نتواند به توده ها دسترسی پیدا کند. تأثیر در این گروه
بسیار دشوارتر از تأثیر گذاری در اعراب مشرک و بت پرست بود؛ زیرا آنان از
اعتقادی برخوردار بودند که بر اصالت آن ایمان داشتند و تنها راه نجات را
راه خودشان می دانستند و به اعتبار این که اهل کتاب بودند، از اعتماد به
نفس بیشتری نسبت به اعراب مشرک برخوردار بودند. گرچه این اعتماد به
نفس پشتوانه ای جز جهل و نادانی نداشت.

گروه دوم

گروه دوم از یهودیان در مدینه، عالمان و روحانیان یهودی بودند. این گروه
خود به دو گروه تقسیم می شدند و قرآن کریم نیز آنان را به دو گروه تقسیم
کرده است: گروهی مؤمن و فهیم که بسیار اندک بودند و گروهی شیاد و تاجر
پیشه که فراوان بودند.

۱ ـ گروه مؤمن

این گروه بسیار اندک بودند و قرآن به اندک بودن آنان تصریح کرده است:

«… و لو آمن اهل الکتاب لکان خیرا لهم منهم المؤمنون و اکثرهم
الفاسقون»

«اگر اهل کتاب ایمان آورده بودند به یقین برایشان بهتر بود. برخی از انان
مؤمن اند، و بیشترشان منحرف هستند.»

خداوند متعال ادامه ویژگی های این جمع اندک را چنین بیان می دارد:

«لیسوا سواء من اهل الکتاب امه قائمه یتلون آیات الله آناء اللیل و هم
یسجدون یؤمنون بالله و الیوم الآخر ویأمرون بالمعروف و ینهون عن
المنکر و یسارعون فی الخیرات و اولئک من الصالحین و ما یفعلوا من
خیر فلن یکفروه و الله علیم بالمتقین»

«یکسان نیستند از میان اهل کتاب، گروهی درست کردارند که آیات الهی
را در دل شب می خوانند و سر به سجده می نهند، به خدا و روز قیامت
ایمان دارند، به کار پسندیده فرمان می دهند و از کار ناپسند باز می دارند؛
و در کارهای نیک شتاب می کنند، و آنان از شایستگان هستند. و هر گاه
کار نیکی انجام دهند، هرگز درباره آن ناسپاسی نبینند، و خداوند به تقوا
پیشگان داناست.»

نگاه قرآن کریم به افراد، نگاهی مطلق نیست. به تعبیر دیگر، همه را
سیاه یا سفید نمی بیند، بلکه نگاهی واقعی است و با آن که به تصریح قرآن
یهودیان سرسخت ترین دشمن پیامبرـ صلی اللّه علیه وآله ـ بودند. اما پیامبر ـ
صلی اللّه علیه وآله ـ، به تبع قرآن آنان را با یک چوب نمی راند و بر همه یک
حکم روا نمی دانست، خوبی های آنان و خوبانشان را می دید و بر آنان تأکید
می کرد و بدی ها و بدان آنان را هم می دید و معرفیشان می کرد.

این گروه اندک خوبان یهودی، در مدینه در برابر پیامبر اسلام ـ صلی اللّه
علیه و آله ـ مخالفت نمی ورزیدند و چنان که در آیات بالا دیدیم، با پیامبر ـ
صلی اللّه علیه وآله ـ اهدافی مشترک داشتند و از روحیه خیرخواهی و درست
کرداری برخوردار بودند. آنان افرادی امین و پاک بودند که هیچ گاه تحت
تأثیر وسوسه های مال اندوزی و چپاول اموال دیگران نبودند و قرآن درباره
آنان می گوید:

«و من اهل الکتاب من ان تأمنه بقنطار یؤده الیک»

«از اهل کتاب، کسانی هستند که اگر او را بر مال فراوانی امین قرار دهی،
آن را به تو بر می گرداند.»

این افراد معمولا سخن منطقی را می پذیرفتند و در مورد باورهای دینی
خود تعصب کورکورانه نداشتند و همواره خرد و شعور خودشان را برای یافتن
مسیر درست به کار می گرفتند. قرآن کریم به پیامبر ـ صلی اللّه علیه وآله ـ و
مؤمنان دستور داده بود که با این گروه با استدلال و منطق و به بهترین شیوه
مناظره کنند:

«ولا تجادلوا اهل الکتاب الا بالتی هی احسن الاّ الذین ظلموا منهم و
قولوا آمنا بالذی انزل الینا و انزل الیکم و الهنا و الهکم واحد و نحن له
مسلمون و کذلک انزلنا الیک الکتاب فالّذین آتینا هم الکتاب یؤمنون به
و من هؤلاء من یؤمن به و ما یجحد بآیاتنا الا الکافرون»

«با اهل کتاب، جز به روشی که بهتر است، مجادله مکنید ـ مگر با کسانی از
آنان که ستم کرده اندـ و بگویید: به آنچه به سوی ما نازل شده و به سوی
شما نازل گردیده، ایمان آوردیم؛ و خدای ما و خدای شما یکی است و ما
تسلیم اوییم. همچنین ما قرآن را بر تو نازل کردیم. پس آنان که به ایشان
کتاب آورده ایم به آن ایمان می آورند. از میان آنان کسانی اند که به آن
می گروند، و جز کافران آیات ما را انکار نمی کند.»

این گروه اندک از دانشوران اهل کتاب در پی حق بودند، اهل منطق و
استدلال بودند و آیات الهی را انکار نمی کردند، به خدای واحد ایمان داشتند
و با مسلمانان نقاط اشتراک بسیار داشتند. پیامبر اکرم ـ صلی اللّه علیه وآله ـ در
برخورد با آنان مشکلی نداشت و به راحتی برایشان استدلال می کرد و
حقانیت اسلام را برای آنان می نمود و شماری از یهودیان که به پیامبر ـ صلی
اللّه علیه وآله ـ ایمان آوردند از همین گروه بودند و مورخان نام تعدادی از آنان
را در آمار خود آورده اند.

۲ ـ گروه دوم

این گروه از یهودیان عالم و آشنا به متون دینی که در واقع سومین گروه
نسبت به تقسیم بندی آغازین بحث هستند، گروهی بودند شیاد و دنیا دوست
که سرسخت ترین برخورد را با دین اسلام داشتند و پیامبر اکرم ـ
صلی اللّه علیه وآله ـ در برخورد با آنان دچار مشکلات فراوان بود. در
گزارش های قرآن از یهودیان و اهل کتاب بیشترین حجم گزارش ها مربوط به
این گروه می شود و این گروه بارزترین و برجسته ترین بخش از مخالفان دین
اسلام و شخص پیامبر ـ صلی اللّه علیه وآله ـ را تشکیل می دادند و همواره به
توطئه ای جدیدی علیه آن حضرت دست می یازیدند و آن حضرت را با
دشواری جدیدی مواجه می کردند.

قرآن در مورد آنان چنین گزارش می دهد:

«… ان کثیرا من الأحبار و الرهبان لیأکلوا اموال الناس بالباطل و یصدون
عن سبیل الله والذین یکنزون الذهب و الفضه و لاینفقونها فی سبیل الله
فبشرهم بعذاب الیم»

«بسیاری از دانشوران یهود و راهبان، اموال مردم را به ناروا می خورند، و
(مردم)رااز راه خدا باز می دارند، و کسانی که زر و سیم را ذخیره می کنند و
ان را در راه خدا هزینه نمی کنند، آنان را از کیفری دردناک خبر بده.»

این گروه، دانش دینی خودشان را ابزار تجارت و مال اندوزی قرار داده
بودند؛ و دین برایشان وسیله ای برای چپاول ثروت توده های ناآگاه بود. آنان
خودشان را ارباب توده های ناآگاه می شمردند و برای آنان در جایگاه خدایی
نشسته بودند. این افراد معمولا ظاهری فریبنده داشتند و خود را مشغول
ذکر گفتن و یا خواندن کتاب آسمانی می دادند و به این وسیله مردم را گول
می زدند. قرآن از این ظاهر فریبی آنان چنین یاد می کند:

«و انّ منهم لفریقا یلوو