پاورپوینت کامل درنگی در خود(قسمت چهارم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درنگی در خود(قسمت چهارم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درنگی در خود(قسمت چهارم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درنگی در خود(قسمت چهارم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۳۰

عامل ششم «راز و نیاز»

ششمین عاملی که برای ساختن نفس و آراستن آن، بسیار مورد نیاز است و هیچ
انسانی بدون بهره جویی از آن نمی تواند به سیر و سلوک موفق شود، داشتن
ارتباط همیشگی با پروردگار متعال و به یاد داشتن وی در آینه دل و زبان است.

بی گمان آدمی از ابتدای پانهادن به عرصه وجود تا انتهای عمر زودگذر خود،
احتیاج به برقراری رابطه با قادر بی مانندی است که او را از نیستی به وجود آورده
و راهی بس طولانی، نامتناهی و پر از وحشت و اضطراب پس از مرگ را فراروی او
نهاده و تنها ضامن روشنایی مسیر طولانی آینده و نورانیت در عوالم تنهایی و
وحشت را، اکتساب نور و نیرو از ذات اقدس خویش دانسته است. قرآن کریم به
روشنی در این باره می فرماید:

«او کظلمات فی بحر لُجی یغشاها موج من فوقه موج من فوقه سحاب
ظلمات بعضها فوق بعض اذا أخرج یده لم یکد یراها و من لم یجعل الله له
نورا فما له من نور»

«همانند تاریکی هایی است که در دریای ژرف، دارای امواج خروشان و
ابرهای تیره وتار در آسمان باشد، ظلمت هایی است یکی بر فراز دیگری
به گونه ای که اگر دست خود را بیرون بیاورد، نمی تواند آن را مشاهده کند،
و کسی که خداوند برای او نور قرار نداده باشد، هیچ نوری را فرا روی
خویش نخواهد یافت.»

بی گمان دریافت نور از خداوندی که نور مطلق است در این آیه شریفه و آیات
مشابه، به عنوان تنها راه سعادت و نجات از دریای مواج و بسیار تاریک زندگی دنیا
و سپس برزخ و قیامت معرفی شده است. انسان به عنوان موجودی دارای شعور و
تعقل، پیوسته در تمام صحنه های زندگی، موظف به حفظ رابطه با خالق حیات
بخش خود بوده و می بایست او را به فراموشی نسپارد؛ زیرا از دیدگاه قرآن نقطه
رشد و تعالی او تنها در حفظ همین رابطه است. به قول یکی از بزرگان، اصلاً آدمی
به دنیا آمده است تا خدا خدا کند، اگر در دنیا به این کار موفق نشود، در سرای
ابدی، خدا خدا می کند. به این آیه توجه کنید:

«یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرهً و اصیلاً»

«ای کسانی که ایمان آورده اید! خداوند را پیوسته به یاد داشته باشید و هر
صبح و شام او را تسبیح نمایید.»

به یادآوردن پروردگار و راز و نیاز با او در قالب های گوناگونی امکان پذیر است
و هر کسی به فراخور حال، توان و سلیقه خود در هر مکان و زمانی قادر به نجوا
کردن با خالق محبوبش است.

«و لله المشرق و المغرب فاینما تولوا فثم وجه الله»

«شرق و غرب عالم، ملک خداوند است. به هر سو رو کنید، خدا
آنجاست.»

به همین دلیل است که در قرآن و حدیث، پیوسته به دعا کردن و برقراری
رابطه با خدا، ترغیب و تشویق شده ایم.

دعا اکسیر أعظمی است که بندگی انسانی را به تجلی رسانده و همواره به او
می فهماند که سراپا فقر و نیاز در برابر بی نیاز مطلقی است که سراسر وجود او
لطف و فیض است. برترین لذت ها برای هر عاشقی نجوا کردن با معشوق خود
است و دعا در حقیقت، صحبت کردن و عشق ورزیدن عبد با مولاست. بی گمان
حال واقعی دعا برای هر انسان، زمانی پدید می آید که تنها با زبان سر، محبوب
خود را مورد خطاب قرار ندهد بلکه با زبان دل نیز می بایستی به یاد او باشد. اگر در
زندگی ما بهره جویی از این اکسیر با ارزش وجود نداشته باشد، نمی توانیم از یک
سو بر مشکلات رنگارنگ زندگی تسلط یابیم، چنان که قرآن شریف می فرماید:

«قل ما یعبو بکم لولا دعاءکم»

«ای پیامبر! به مردم بگو اگر دعای شما نباشد خداوند به شما هیچ
اعتنایی ندارد.»

از سوی دیگر دارای عاقبتی بسیار دردناک خواهیم بود:

«ان الذین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنم داخرین»

«کسانی که از عبادت من اعراض می کنند، حتما با سر افکندگی و خواری
داخل دوزخ خواهند شد.»

چرا ما پیوسته دعا می کنیم ولی به مرحله اجابت نمی رسد؟ آیا این وضعیت
نباید برای ما یأس و ناامیدی به بار آورد؟

همه ما در مقام دعا کردن باید این را بدانیم که در هیچ حالی از دعا کردن
ناامید نشویم و به این وعده حتمی خداوند که «دعای شما مستجاب است» به
دیده تردید ننگریم؛ ولی توجه به این نکته نیز لازم است که دعا به شرطی به درجه
اجابت می رسد که با فطرت او همخوانی داشته باشد، نه با تخیل و خیال بافی او؛
زیرا ما در موارد بسیاری تخیلاتی داریم که تصور می کنیم وجود آنها برای ما مفید
و لازم است. همانند آن که فکر می کنیم اگر فلان مبلغ سپرده یا پول یا فلان
خودرو را در اختیار داشته باشیم، حتما برایمان لازم و مفید است، اما اگر پرده ها
کنار رود و از حقایق پشت پرده آگاه شویم در خواهیم یافت که این خواسته کاملا
برای ما مضر بوده و در نتیجه دعا و خواسته ما معکوس شده و از خداوند عدم
تحقق آن را می خواهیم. از این رو، لطف و عنایت بی پایان خداوند است که اجازه
نمی دهد هر گونه خواسته ما به مرحله اجابت برسد.

قرآن نیز در این باره می فرماید:

«عسی أن تکرهوا شیئا و هو خیر لکم و عسی أن تحبوا شیئا و هو شر
لکم و الله یعلم و أنتم لاتعلمون»

«ای بسا چیزی را که دوست ندارید اما برای شما خیر است. چه بسیار
چیزهایی را که شما آنها را دوست دارید ولی برای شما شر است، خداوند
بر تمام امور آگاه و شما ناآگاه هستید.»

یکی از مصادیق بارز راز و نیاز که جدا در خور توجه و اهمیت برای هر انسان
شایسته ای است به خلوت نشستن با خالق محبوب در دل شب و لحظاتی قبل از
اذان صبح است. راز و نیاز با پروردگار هستی در تاریکی شب، اکسیر ارزنده ای است
که می تواند برای دنیا، برزخ و قیامت هر انسانی سازندگی چشمگیری در برداشته
باشد. با نگاهی کوتاه به برخی از آیات قرآن درخواهیم یافت که از یک طرف
تاریکی دل شب در نگاه خداوند دارای اهمیت ویژه ای است؛ به گونه ای که در
پاره ای موارد به آن قسم نیز یاد کرده است. به چند نمونه از این آیات توجه کنید:

«و اللیل اذا عسعس و الصبح اذا تنفس»

«سوگند به شب، چون تاریک شود و سوگند به صبح، زمانی که بدمد.»

«واللیل اذا أدبر و الصبح اذا أسفر»

«سوگند به شب چون روی برگرداند. سوگند به صبح چون پرده افکند.»

از طرف دیگر، نجوا با پروردگار در دل شب از ویژگی خاصی برخوردار است و
می تواند انسان را به مقامات والای معنوی نایل سازد:

«عسی أن یبعثک ربک مقاما محمودا»

«ای پیامبر! ای بسا پروردگارت تو را به مقام محمود برساند.»

«… أمن هو قانت آناء اللیل ساجدا و قائما یحذر الآخره و یرجوا رحمه
ربه…»

«آیا چنین کسی با ارزش است [که خدا را به فراموشی سپرده] یا کسی که
لحظاتی از شب را در حال سجده و قیام به عبادت مشغول است. از عذاب
الهی در هراس بوده و به رحمت او امیدوار است.»

کسانی که لحظاتی از شب را به خلوت با پروردگار هستی سپری می کنند از
نگاه قرآن چنین توصیف شده اند:

«تتجافی جنوبهم عن المضاجع یدعون ربهم خوفا و طمعا…»

«کسانی که پهلوهایشان در دل شب از بسترهایشان فاصله می گیرد،
خدای خویش را با بیم و امید فرا می خوانند.»

اهمیت راز و نیاز در دل شب، در کلمات معصومان ـ سلام الله علیهم
اجمعین ـ نیز بسیار مورد توجه و توصیه قرار گرفته است. در این جا نمونه هایی از
این کلمات گهربار را بیان می کنیم:

۱ ـ پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ :

«رکعتان یرکعهما العبد فی جوف اللیل خیر له من الدنیا و ما فیها و لولا أن
أشق علی امتی لفرضتهما علیهم.»

«خواندن دو رکعت نماز در دل شب از تمام دنیا و آن چه در آن است برتر
است و اگر بر امت من سخت نبود، خواندن نماز شب را بر آنان واجب
می کردم.»

۲ ـ «علیکم بقیام اللیل فانه دأب الصالحین قبلکم و ان قیام اللیل قربه
الی الله تعالی و تکفیر للذنوب و مطرده للداء عن الجسد و منهاه عن
الاثم.»

«بر شما باد به پا داشتن نماز شب، به درستی که این کار عادت صلحای
پیشین به شمار آمده و موجب نزدیک شدن انسان به خدای خویش
می شود و گناهانش را می پوشاند و مرض را از جسمش دور می کند و از
گناه باز می دارد.»

۳ ـ امام سجاد ـ علیه السلام ـ :

«شبع یحیی بن زکریا علیهما السلام من خبز شعیر فنام ورده حتی أصبح
فاوحی الله الیه یا یحیی اوجدت دارا خیر لک من داری؟ أوجدت جوارا
خیرا من جواری؟ فو عزتی یا یحیی! لو اطلعت الی الفردوس اطلاعه لذاب
شمعک و لزهقت نفسک اشتیاقا، و لو اطلعت الی جهنم لذاب شحمک و
لبکیت العصدید بعد الدموع…»

«شبی حضرت یحیی از نان جو سیر شد و آن شب را در خواب کامل به سر
برد، صبح که از خواب بیدار شد خدا به او وحی کرد ای یحیی! آیا
منزلگاهی برتر از منزلگاه من پیدا کرده ای؟ ای یحیی! قسم به عزت
خودم اگر بر بهشت من آگاهی می یافتی، ذوب می شدی و در اشتیاق
رسیدن به آن، قالب تهی می کردی و اگر به دوزخ من اطلاع می یافتی نیز
ذوب می ش