پاورپوینت کامل طبیعت و زندگی; شهر پاکیزه و دل انگیز ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طبیعت و زندگی; شهر پاکیزه و دل انگیز ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طبیعت و زندگی; شهر پاکیزه و دل انگیز ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طبیعت و زندگی; شهر پاکیزه و دل انگیز ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۴۶

شهر« سبأ» از آبادترین، زیباترین و دل انگیزترین شهرها بوده است، بر طبق آیات
قرآن کریم، سرسبزی و خرمی، رفاه و فراوانی روزی، امنیت و آرامش، آسودگی و
آسایش، اوضاع و احوالی را در این شهر رقم زده بود که قرآن از آن به «بلده طیبه»
شهر پاکیزه و دل انگیز تعبیر کرده است. این مقاله در پی آن است که ویژگی ها و
اوصاف شهر پاکیزه و دل انگیز را از نگاه قرآن بنمایاند، در واقع این نوشته تفسیری
است بر آیات ۱۵ تا ۱۹ سوره سبأ.

خداوند می فرماید:

«لقد کان لسباء فی مسکنهم آیه جنتان عن یمین و شمال کلوا من رزق
ربکم واشکروا له بلده طیبه و رب غفور… و جعلنا بینهم و بین القری
التی بارکنا فیها قری ظاهره و قدرنا فیها السیر سیروا فیها لیالی وایاما
آمنین»

«همانا برای قوم سبأ در محل سکونتشان، نشانه ای ( از قدرت و نعمت
خدا) وجود داشت؛ دو باغستان از طرف راست و چپ. از روزی
پروردگارتان بهره مند شوید و شکر آن بگذارید که شهری دلپذیر دارید و
پروردگاری آمرزنده… میان مردم سبأ و قریه های دیگری که در آنها برکت
نهاده بودیم، قریه های به هم پیوسته و نمایان قرار دادیم و سیر در آنها را
[با تنظیم مسافت ها] به اندازه مقرر کردیم. شب ها و روزها در آنها با
امنیت سفر کنید.»

ویژگی های شهر پاکیزه قرآنی

از نظر قرآن کریم شهر پاکیزه قرآنی دارای ویژگی هایی است که در این جا به آن ها
اشار، می کنیم:

ویژگی اول: سرسبزی و خرمی

همان طور که در این آیه خواندیم، خداوند از محل سکونت مردم سبأ به «بلدهً
طیبهً»، یعنی شهر یا سرزمین پاکیزه و دل انگیز تعبیر می کند و در مجموعه این
آیات به اسباب و عوامل «بلده طیبه» بودن، اشاره کرده است.

نخستین ویژگی شهر پاکیزه قرآنی ـ بر طبق این آیات ـ سرسبزی و خرمی
شهر است. مقصود از سرسبزی و خرمی وجود تعدادی بوستان و کاشتن چند
درخت نیست، آن گونه که اکنون در بسیاری از کشورهای جهان رواج یافته است،
بلکه باید شهر به گونه ای باشد که اطراف آن را درختان فراگرفته باشند که چپ و
راست و شمال و جنوب و حاشیه شهر جز سبزی و خرمی به چشم نخورد. آیات
یاد شده نشان می دهد که شهر مردم سبأ از چپ و راست در محاصره انبوه
درختان درهم تنیده، سرسبز و خرمی بود که به طور کامل اطراف شهر را پوشانده
بود. در آیه شریفه می فرماید دو«جنت» چپ و راست منطقه را فراگرفته بودند.
ترجمه و تفسیر جنت به باغ و بوستان در آیه صحیح و دست کم دقیق به نظر
نمی رسد؛ زیرا « جنه» از واژه «جَنْ» به معنای پوشیدن و مستور کردن است. در
قرآن از تاریکی و ظلمت شب که همه جا را فرا می گیرد، با واژه «جَنّ» تعبیر شده
است، و به قلب از آن رو «جنان» می گویند که به طور کامل میان بدن پوشیده شده
است و به سپر از آن رو «مجن مجنّه» می گویند که پوششی است برای جنگاوری
که آن را به دست گرفته و به باغ، مزرعه، چمن از آن رو «جنه» گفته می شود که
روی زمین را می پوشاند و اصولاً درختان درهم تنیده ای که زمین را بپوشانند در
زبان عربی جنت نامیده می شوند.

شیخ طوسی در تفسیر تبیان در این باره می نویسد:

«به مجموعه های پر درخت از آن روی «جنات» گفته اند که درختان
پرشمارش به سان پوششی فشرده زمین را می پوشاند.»

بدین سان مقصود از«جنتین» دو باغ و بوستان نیستند، بلکه دو مجموعه
عظیم از درختان فشرده، سرسبز، خرم و انبوه اند که سرزمین قوم سبأ را پوشانده
بود، به گونه ای که در اطراف شهر جز این باغ ها دیده نمی شد. از این
رو، گروهی از مورخان نوشته اند که چون در میان این سرزمین
مردم پیاده راه می رفتند، آفتاب بر سر آنان نمی تابید، چه این که به
قدری درختان فشرده ودرهم پیچیده بودند که جایی برای نفوذ
نور آفتاب نمانده بود.

نیز لازم به یادآوری است که مقصود از درختان به طور کلی انواع گیاهان
است و شامل کشتزاران سرسبز و جنگل های فشرده نیز می شود.
به هر حال، این دو مجموعه سرسبز، خرم، نشاط آور، دل انگیز و
شگفت آور چنان عظیم که چون کسی از سر انصاف و با فطرت سالم
به آن می نگریست، به یاد قدرت و عظمت خالق یکتا می افتاد و بر
آفریننده آن، آفرین می گفت، و از سویی هوای پاکیزه، چشم انداز
دل نواز و زیبا، محصولات فراوان، میوه های متعدد و سرسبزی به
شهر چهره ای بخشیده بود که خداوند از آن به « شهر دل انگیز و
پاکیزه» تعبیر می کند: «بلده طیبه».

از سویی بوستان ها و کشتزاران به لحاظ اقتصادی منافع و فواید بسیار دارند.
از این رو، مردم سبأ غرق در رفاه و نعمت بودند و از روزی الهی که از
باغ ها و کشتزاران به دست می آمد، بهره می بردند و دومین ویژگی
شهر پاکیزه نیز از رهگذر کامل و تام بودن ویژگی اول به دست آمده
بود.

خلاصه مطالب پیشین آن که ظاهر این آیه شریف نشان می دهد
که شهر پاکیزه شهری است که اطراف و حاشیه آن سرسبز و خرم
باشد، چه این که این حاشیه سبز، شهر را زیبا ساخته، هوای آن را
سالم و لطیف و معطر کرده و زمینه وجود بسیاری از بیماری ها را از
میان بر می دارد و بستر بسیار مناسبی برای تفریح های سالم است،
به همان سان که در رونق اقتصادی شهر به طور مستقیم و
غیرمستقیم تاثیر به سزایی دارد؛ چه این که از سویی انواع میوه ها،
سبزی ها و دانه های غذایی را می توان در آن ها کاشت و از سویی با
سلامت اعصاب مردم و رخت بربستن بیماری ها، ساکنان شهر با
نشاط و فعالانه به وظایف خود برای رونق اقتصادی سرزمینشان
عمل می کنند.

منشأ پیدایش سرسبزی و خرمی

در این آیات شریف به چگونگی و دلیل های پدید آمدن این
سرسبزی و خرمی اشاره نشده است، ولی بر اساس گفته های
مفسران و مورخان علت اصلی این سبزی و خرمی استفاده بهینه و
درست از آب بود؛ شهر سبأ که در دامنه کوه و دره بلند واقع شده
بود، همواره در معرض سیل های نابودکننده قرار گرفته بود. بر پایه
برخی از روایات، سلیمان پیامبر سدی عظیم در آن تأسیس کرد
که مردم با بازکردن دریچه های آن به آب مورد نیاز خود دست
می یافتند و از خطر سیل های عظیم نیز در امان بودند.

باران جلوه مهربانی و نعمت بزرگ و پربرکت الهی است که خاک ها، زمین ها و
دشت ها را سیراب ساخته، چشمه ساران، چاه ها و رودخانه ها را پر آب می سازد و
زمینه سرسبزی و حیات و نشاط زمین و زمینیان را فراهم می آورد. اما باید
خردورزانه و هوشیارانه از این نعمت الهی که از سر لطف در اختیار آدمیان و
جانوران گذاشته می شود، استفاده شود. هنگامی که دانه های درشت باران بر
دامنه کوه ها می بارد و قطره های به هم پیوسته از بالادست شتابان از سراشیبی
می گذرد و به سرعت رودخانه ها را پر کرده و وارد دشت ها می شود، گاه به سیلی
عظم و بنیان برافکن تبدیل می شود که زیان های جبران ناپذیری در پی خواهد
داشت و نوعی عذاب الهی شمار می آید. قوم سبأ برای جلوگیری از راه افتادن
سیل و نیز برای انباشته کردن باران ها وبهره وری به هنگام از آنها، سدّی عظیم
بنیان نهادند که هم جلو سیل های ویران گر را گرفت و هم به دلیل ذخیرش
آب های فراوان، سرزمین سبأ را به یکی از بهترین سرزمین ها مبدل ساخت. در
این باره در کتاب بررسی تاریخی قصص قرآن چنین آمده است:

«مفسران و مورخان، سبأ را از آبادترین و پربارترین سرزمین های یمن
شمرده اند و آن را به باغ و بیشه های فراوان، مرغزارهای گسترده،
درختان انبوه ردیف شده، گل و گیاهان گوناگون، آب بسیار و جوشان و
ساختمان هایی استوار ستوده اند. اما این سرزمین حاصل خیز و آباد،
سیل خیز و سیل گیر نیز بود و از این رو، چه بسا زمین های حاصل خیز آن
زیر سیل پوشیده می شده است، تا این که در روزگار شهبانوشان
«بلقیس» مردم بر سر آب، کارشان به پیکار و کشتار کشید. بلقیس از این
رخداد به خشم آمد و در کاخ خویش گوشه گرفت، انبوه مردم نزد او آمدند
و خواستند تا بازگردد و کار ملک و ملت را دوباره به دست گیرد. اما او از
این رو که آنان مردمی نافرمان و کج اندیش اند، سخت از درخواست آنان
سر باز زد و سرانجام از پی پافشاری آنان، خواسته شان را پذیرفت و
دوباره رشته کارها را به دست گرفت و اینجا بود که فرمان داد با سنگ و
زفت (قیر) میان دو کوه، سدّی ساختند و بر دیواره آن دریچه هایی به یک
اندازه برای هر گروه بیرون می آمد و او بر سر کار بود تا آنگاه که داستان او
با سلیمان پیش آمد.

این گزارش که سدّ مأرب به فرمان بلقیس ساخته شدرا، همه مورخان
نپذیرفته اند؛ برخی گفته اند: این خود سبا بود که به ساختن سد فرمان
داد، گر چه خود نتوانست آن را به پایان رساند و پس از او پسرش «حمیر»
این کار را کرد. کسانی نیز همین حمیر را نخستین سازنده سد گفته اند و نه
پایان دهنده آن. برخی نیز گفته اند لقمان عادی ـ لقمان بن عاد بن عاد ـ
سد را ساخت و سنگ های آن را با سرب و آهن استوار ساخت.

به هر رو، سد ساخته شد و در آن سوی آن، دریایی از آب گرد آمد و مردم
هر گاه به آب نیاز داشتند دریچه هایی را که با استواری و سنجیدگی در
دیواره سد نهاده شده بود. می گشودند، زمین های خویش را آبیاری
می کردند و سپس آنها را می بستند. بدین گونه بود که سرزمین آنها بسی
از پیش آبادتر و سرسبزتر شد تا آنجا که ـ به پندار گزارشگران ـ زنی
زنبیل بر سر می نهاد و همین گونه که چیزی می بافت یا کار دیگری می کرد،
از زیر درختان می گذشت و زنبیلش از میوه هایی که در آن می ریخت، پر
می شد. آبادی های آنان چنان به هم نزدیک بود که حتی زنی می توانست
تا شام آبادی به آبادی برود، بی آن که نیاز داشته باشد زاد و توشه و آبی با
خود همراه ببرد. نیز سرزمین آنان چنان پاکیزه بود که پشه، مگس، کک،
عقرب، مار و… در آن دیده نمی شد و اگر این گونه جانوران در جامه یا بار
کاروانیان این شهرها وارد می شدند، بی درنگ می مردند. بدین گونه این
مردم به نیکوترین شیوه و گواراترین گونه زندگی می گذراندند و چنان
توانا و شکوهمند و یک پارچه و هم رأی بودند که هیچ دشمنی بر آنان
نمی تاخت و بدانجا لشکر نمی کشید که شکست خورده و فروکوفته
نگردد. چنین بود که سرزمین هایی بسیار به دست آنان افتاد و
مردمانشان از در بندگی آنان درآمدند و اینان تاج زمین شدند.»

ویژگی دوم: معنویت

بر طبق این آیه شریف «بلده طیبه ورب غفور»، مردمان سبأ افزون بر داشتن
شهری پاکیزه، دل انگیز و سرسبز و خرم از نعمت آمرزش و غفران پروردگار
برخوردار بودند؛ نعمتی بزرگ که توصیف عظمت آن بسی دشوار می نماید. خدای
بخشنده و بخشاینده سایه آمرزش خود را بر سر سباییان افکنده بود و آنان در
پرتو این مهربانی و غفران خدا، روح و جان خود را پالوده می ساختند و
خوشبختی دین و دنیا را یکجا فراهم آورده بودند. همان طور که درختان سرسبز،
خرم و نشاط آور سایه خنک، و دل پذیر خود را بر مردمان انداخته بود و از این رو
سباییان از سوز و حرارات آزار دهن