پاورپوینت کامل سرمقاله; اخلاص، روحی در کالبد تبلیغ ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرمقاله; اخلاص، روحی در کالبد تبلیغ ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرمقاله; اخلاص، روحی در کالبد تبلیغ ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرمقاله; اخلاص، روحی در کالبد تبلیغ ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

۴

یکی از ویژگیهای درونی مبلغ، اخلاص در کل فرایند تبلیغ می باشد. اخلاص تبلیغ را نور می بخشد، نفوذ می دهد، اعماق جان مخاطبان را به اصلاح می کشاند، روح
گوینده و شنونده را سیقل می دهد و بالاخره رضای الهی را موجب می گردد.

اخلاص در لغت

اخلاص در کتاب معتبر مقاییس این گونه معنا شده است «تنقیه الشی ء و تهذیبه؛ پاک کردن و منزّه کردن چیزی را گویند.»

امام صادق علیه السلام در حدیث جنود عقل و جهل می فرمایند: «اَلْإِخْلَاصُ وَ ضِدُّهُ الشَّوْب؛(۱) ضد اخلاص شوب است.»

شوب در کتب العین، لسان العرب، و مجمع البحرین به معنای مخلوط بودن است.

پس اخلاص به معنای پاکی و منزه بودن و عدم مخلوط شدن با چیز دیگری است.

مجمع البحرین می نویسد:

«مَعْنَی الأِخْلاصِ هِیَ الْقُرْبَهُ الَّذی یُذْکِرُها اَصْحابُنا فی نِیّاتِهِمْ وَ هُوَ ایقاعُ الطّاعَهِ خالِصا لِلّهِ؛ معنای اخلاص به همان

______________________________

۱. بحارالأنوار، ج۱، ص۱۰۹.

۵

معنای قربتی است که اصحاب ما در نیتهای [عبادت] خود می گویند که همان انجام عبادت فقط برای خداوند است.»

لسان العرب می گوید:

«اَلأِْخْلاصُ فِی الطّاعَهِ تَرْکُ الرِّیا؛ اخلاص در عبادت پرهیز از ریا است.»

به خوبی معلوم است که دو مورد آخر که از لسان العرب و مجمع البحرین ذکر گردید، دو مورد شاخص از مصادیق اخلاص می باشد.

پس از مشخص شدن معنای اصلی اخلاص، موارد استعمال در فرهنگ آیات و روایات مشخص می گردد.

اخلاص نتیجه تعقّل

آدمی اگر عمیق بنگرد و به حاکمیّت مطلق الهی باور یابد، از ژرفای جان به خوبی درک می کند که هیچ موجودی در مقابل قدرت الهی کمترین نیرویی ندارد. اراده،
توان و قلبهای همه انسانها به دست اوست و هر چه او بخواهد تحقق می یابد و اگر تمام عالمیان خلاف اراده او بر کاری تصمیم بگیرند، تحقق نخواهد یافت.

اما افراد سطحی نگر خدا را فراموش کرده هر لحظه به دنبال فردی و جذب علاقه انسانی و یا پول و امکانات موجودی ناچیز، خود را به خفّت و خواری می افکنند
که این خود نوعی کفر و بی توجهی به قدرت لایزال الهی است. خلاصه آنکه توجّه به غیر خدا از کم خردی و ضعف تعقّل آدمی است.

عن ابی عبداللّه علیه السلام قال: «لَیْسَ بَیْنَ الْإِیمَانِ وَ الْکُفْرِ إِلَّا قِلَّهُ الْعَقْلِ قِیلَ وَ کَیْفَ ذَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ إِنَّ الْعَبْدَ یَرْفَعُ رَغْبَتَهُ إِلَی مَخْلُوقٍ فَلَوْ أَخْلَصَ نِیَّتَهُ لِلَّهِ لَأَتَاهُ الَّذِی یُرِیدُ فِی أَسْرَعَ مِنْ ذَلِکَ؛(۱)
فاصله ای بین ایمان و کفر به جز کم عقلی نیست، گفته شد این امر چگونه است ای فرزند رسول خدا؟ حضرت فرمودند: بنده ای توجه خود را به مخلوق معطوف
می دارد، پس اگر نیت خود را برای خدا خالص می ساخت، خداوند آنچه را که اراده می کرد با سرعت بیشتری به او می داد.»

اگر انسان برای حل مشکل و یا رفع نیازی به مخلوقی تمسّک

______________________________

۱. الکافی، ج۱، ص ۲۸.

۶

می جوید و به خداوند که همه قدرتها در اختیار اوست توجه نمی کند، از کم عقلی اوست.

ثمره اخلاص

مبلّغ که منادی توحید و هدایتگر انسانها به سوی خداوند است، خود بیش از دیگران باید در اعماق جان خویش خدا را باور داشته و هرگز کم توجهی به غیر خداوند
نداشته و دنیاجویی در نیت، اعمال و رفتارش راه نیابد. هدایتگرانی که با تبلیغ خویش جوامع را متحوّل ساخته اند، علاوه بر تسلط بر علوم و اصطلاحات، از طریق
اخلاص به جوشش حکمت در قلب خویش رسیده، زبان آنان از چشمه ساران حکمت قلبشان حکایت می کرد.

«عَنِ الرِّضَا علیه السلام عَنْ آبَائِهِ: قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی
الله علیه و آله و سلم مَا أَخْلَصَ عَبْدٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً إِلَّا جَرَتْ یَنَابِیعُ الْحِکْمَهِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَی لِسَانِهِ؛(۱) حضرت رضا
علیه السلام از پدرانشان: و آنان از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل
کردند که: هیچ بنده ای چهل روز خود را برای خداوند عزوجلّ خالص نساخت مگر آنکه چشمه ساران حکمت از قلب او بر زبانش جاری گشت.»

همنشینی با عالمان مخلص

همه مردم، طلاّب و علماء اگر بخواهند راه نجات بپیمایند، باید از همنشینی با عالمان سوء و دنیامدار و طمع ورز بپرهیزند؛ زیرا این افراد در دوستان خویش همانند
ویروسی خطرناک نفوذ بیماری زا داشته و هیچ کس به جز انسانهای بسیار پارسا از خطر آنان در امان نخواهند بود.

مبلّغ مخلص منطقه ای را احیاء و عالمی دنیا دوست برای دنیای خویش دین خود و مردم را به حراج می گذارد. مبلّغ مخلص در پاداش اعمال پاک مردم شریک است
و دنیامداران با وزر ترویج دنیاگرائی دست به گریبان خواهند بود.

«قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله و سلم لَا تَجْلِسُوا عِنْدَ کُلِّ دَاعٍ مُدَّعٍ یَدْعُوکُمْ مِنَ الْیَقِینِ إِلَی الشَّکِّ وَ مِنَ الْإِخْلَاصِ إِلَی الرِّیَاءِ وَ مِنَ التَّوَاضُعِ إِلَی الْکِبْرِ وَ مِنَ النَّصِیحَهِ إِلَی الْعَدَاوَهِ وَ مِنَ الزُّهْدِ إِلَی الرَّغْبَهِ وَ تَقَرَّبُوا إِلَی عَالِمٍ
یَدْعُوکُمْ مِنَ الْکِبْرِ

______________________________

۱. بحارالأنوار، ج۶۷، ص۲۴۲.

۷

إِلَی التَّوَاضُعِ وَ مِنَ الرِّیَاءِ إِلَی الْإِخْلَاصِ وَ مِنَ الشَّکِّ إِلَی الْیَقِینِ وَ مِنَ الرَّغْبَهِ إِلَی الزُّهْدِ وَ مِنَ الْعَدَاوَهِ إِلَی النَّصِیحَهِ وَ لَا یَصْلُحُ لِمَوْعِظَهِ الْخَلْقِ إِلَّا مَنْ خَافَ هَذِهِ الآْفَاتِ بِصِدْقِهِ وَ أَشْرَفَ عَلَی عُیُوبِ
الْکَلَامِ وَ عَرَفَ الصَّحِیحَ مِنَ السَّقِیمِ وَ عِلَلَ الْخَوَاطِرِ وَ فِتَنَ النَّفْسِ وَ الْهَوَی؛(۱) پیامبر
صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: با هر مبلّغ مدعی مجالست نداشته باشید؛ [کسی که] شما را از یقین به شک می خواند و از
اخلاص به ریا و از تواضع به کبر و از نصیحت به دشمنی و از بی رغبتی نسبت به دنیا شما را به دوستی دنیا فرا می خواند. بلکه خود را به عالمی نزدیک کنید که شما را از
تکبّر به تواضع و از ریاء به اخلاص و از شک به یقین و از دنیاطلبی به بی میلی به دنیا و از دشمنی به نصیحت می خواند. و برای موعظه مردم صلاحیّت ندارد مگر کسی که
از این آفتها به راستی بترسد و بر عیوب سخن آگاه باشد و صحیح را از باطل و بیماریهایی که به قلب نفوذ می کند و فتنه های نفس و هواها را بشناسد.»

اخلاص شرط تبلیغ

کسی که می خواهد مردم را به خدا دعوت کند و از شرک و ریا به توحید و اخلاص فرا خواند، لازم است قبل از هرچیز به درون خویش بیدار باش دهد. در غیر این
صورت موجب گمراهی مردم گشته، آنان در تطبیق گفتار و کردار گوینده حیران و برخی به انحراف کشیده می شوند. چنین افرادی نباید به خود اجازه موعظه مردم دهند.

امام صادق علیه السلام می فرماید:

«أَحْسَنُ الْمَوَاعِظِ مَا لَا یُجَاوِزُ الْقَوْلُ حَدَّ الصِّدْقِ وَ الْفِعْلُ حَدَّ الْإِخْلَاصِ فَإِنَّ مَثَلَ الْوَاعِظِ وَ الْمَوْعُوظِ کَالْیَقْظَانِ وَ الرَّاقِدِ فَمَنِ اسْتَیْقَظَ عَنْ رَقْدَتِهِ وَ غَفْلَتِهِ وَ مُخَالَفَتِهِ وَ مَعَاصِیهِ صَلَحَ أَنْ یُوقِظَ غَیْرَهُ مِنْ ذَلِکَ
الرُّقَادِ وَ أَمَّا السَّائِرُ فِی مَفَاوِزِ الِاعْتِدَاءِ وَ الْخَائِضُ فِی مَرَاتِعِ الْغَیِّ وَ تَرْکِ الْحَیَاءِ بِاسْتِحْبَابِ السُّمْعَهِ وَ الرِّیَاءِ وَ الشُّهْرَهِ وَ التَّصَنُّعِ فِی الْخَلْقِ الْمُتَزَیِّی بِزِیِّ الصَّالِحِینَ الْمُظْهِرُ بِکَلَامِهِ عُمَارَهَ بَاطِنِهِ وَ هُوَ فِی
الْحَقِیقَهِ خَالٍ عَنْهَا قَدْ غَمَرَتْهَا وَحْشَهُ حُبِّ الْمَحْمَدَهِ وَ غَشِیَتْهَا ظُلْمَهُ الطَّمَعِ فَمَا أَفْتَنَهُ بِهَوَاهُ وَ أَضَلَّ النَّاسَ بِمَقَالِهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَبِئْسَ الْمَوْلی وَ لَبِئْسَ الْعَشِیرُ وَ أَمَّا مَنْ عَصَمَهُ اللَّهُ بِنُورِ التَّأْیِیدِ وَ حُسْنِ
التَّوْفِیقِ وَ طَهَّرَ قَلْبَهُ مِنَ

______________________________

۱. همان، ج۲، ص۵۲.

۸

الدَّنَسِ فَلَا یُفَارِقُ الْمَعْرِفَهَ وَ الْتُّقَی فَیَسْتَمِعُ الْکَلَامَ مِنَ الْأَصْلِ وَ یَتْرُکُ قَائِلَهُ کَیْفَ مَا کَانَ قَالَتِ الْحُکَمَاءُ خُذِ الْحِکْمَهَ وَ لَوْ مِنْ أَفْوَاهِ الْمَجَانِین؛(۱) بهترین مواعظ آن است که سخن از راستگوئی
تجاوز نکند و در عمل حد اخلاص را پشت سر نگذارد، همانا مثال موعظه کننده و موعظه شونده همانند بیدار و خواب است. پس کسی که از خواب و غفلت و مخالفت
و معصیت خود بیدار شود، صلاحیّت دارد که دیگری را از خواب بیدار کند؛ اما کسی که خود در مهلکه ستم حرکت می کند و در چراگاه گمراهی می چرد و کسی که
بی حیاء، سمعه و ریا و شهرت و صالح جلوه دادن خویش در مردم را دوست دارد و کسی که خود را به قیافه صالحین در می آورد؛ ظاهر کلامش نشانگر پاکی باطن اوست
ولی او از آبادی باطن بی بهره است، همانا تنهایی علاقه به تمجید و تعریف باطن او را احاطه کرده است، تاریکی طمع او را پوشانده است، چقدر فریب هوای نفس
خویش خورده و مردم را با گفته های خود گمراه می سازد. خداوند می فرماید: چه بد دوست و همراهی است.

اما کسی که خداوند او را به نور تأیید و توفیق نیکو حفظ کرده و قلب او را از کثافات پاک گردانده باشد، از معرفت و تقوی دور نمی شود؛ پس سخن را از اصل
می شنود و گوینده را هر طور باشد رها می کند. حکماء گفته اند: حکمت را گرچه از دهان دیوانه گان باشد، یاد گیر.»

در این روایت نکات بسیار زیبایی وجود دارد که در اینجا به مواردی اشاره می کنیم.

۱. برخی در موعظه برای اینکه مخاطب را تحت تأثیر قرار داده و اصلاح کنند، در گفته های خویش دقت نکرده گاهی به دروغ و خلاف واقع گویی روی می آورند؛
مانند: خوابهای دروغ، خبر از عذابهای غیرواقعی، نقل حکایات بی پایه و…

مبلغ حق ندارد در تبلیغ بیش از آنچه از آیات قرآن و روایات فهمیده می شود بیان کند که مصداق

______________________________

۱. همان، ج۹۷، ص۸۴.

۹

دروغ گویی و ارتکاب حرام است.

۲. بعضی می گویند: چون می خواهیم مردم را هدایت کنیم، اشکالی ندارد که برخی از عباد