پاورپوینت کامل بر ساحل آفتاب (نگاهی به واپسین سالهای زندگی امام هادی علیه السلام) ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بر ساحل آفتاب (نگاهی به واپسین سالهای زندگی امام هادی علیه السلام) ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بر ساحل آفتاب (نگاهی به واپسین سالهای زندگی امام هادی علیه السلام) ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بر ساحل آفتاب (نگاهی به واپسین سالهای زندگی امام هادی علیه السلام) ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

اشاره

در ایام شهادت امام هادی علیه السلام با دلی مشحون از درد و چشمی اشکبار، در
حالی این روز را به سوگ می نشینیم که چشمان گریانمان، تصویری لرزان از
گنبد و بارگاه ویران شده ایشان می دهد و بر سنگینی داغمان می افزاید و
خاطره مزار گمشده صدیقه طاهره علیهاالسلام و قبرستان ویران شده بقیع را در دلمان
زنده می کند. با این مقدمه نیم نگاهی به سالهای تبعید و شهادت امام هادی علیه السلام
می اندازیم.

عباسیان و چالشهای فرا روی

دوران امامت امام هادی علیه السلام بیش از ۳۳ سال به طول انجامید که حدود
سیزده سال آن را در مدینه سپری کرد. دراین مدت گروه های بسیاری از
شهرهای شیعه نشین ایران، عراق و مصر برای بهره گیری از محضر امام به
سوی مدینه آمدند.(۱) امام در این شهر چنان موقعیت و محبوبیتی بین مردم
یافت که دولتمردان عباسی، به شدت از این وضع احساس خطر می کردند.
برای نمونه، بُرَیحه عباسی(۲) در نامه ای

______________________________

۱. ائمتنا، علی محمد علی دخیّل، بیروت، دار مکتبه الامام الرضا علیه السلام ، چاپ ششم، ۱۴۰۲ ه . ق، ج ۲، ص ۲۵۷.

۲. نام این شخص در الارشاد، ج ۲، ص ۴۳۵ عبداللّه بن محمد ضبط شده است که امور نظامی و اقامه نماز را در حرمین شریفین عهده دار بوده است.

۱۱

به متوکل نوشت: «اگر تسلط بر حرمین شریفین را می خواهی، علی بن
محمد علیهماالسلام را از این شهر بیرون کن؛ زیرا او مردم را به سوی خود فرا خوانده و
عده بسیاری نیز دعوتش را پذیرفته اند… .»(۱)

عباسیان که هراس بسیاری از رهبری شیعه و خطر حرکت شیعیان برضد خود
داشتند، به این نتیجه رسیدند که با دور کردن امام به عنوان قطب و محور تشیع
از مدینه که کانون تجمع شیعیان شده بود، به این هدف دست یابند. بدین
ترتیب، تبعید و مراقبت نظامی را که تجربه پیشین و موفق عباسیان به شمار
می رفت، دوباره در دستور کار قرار دادند.

تبعید امام هادی علیه السلام

امام از مضمون نامه بُرَیحه عباسی آگاهی یافته و در نامه ای به متوکل، وی
را از دشمنیها و کینه توزی و دروغ پردازی نویسنده آگاه ساخته بود. متوکل
سیاستی مزوّرانه و دو پهلو را پیش گرفت. او نخست نویسنده نامه را که از امام
سعایت کرده بود، از کار برکنار کرد تا خود را دوستدار امام جلوه دهد. سپس
به کاتب دستور داد تا نامه ای به امام بنویسد که در ظاهر، علاقه متوکل را نسبت
به امام بیان می کرد، ولی در واقع، دستور جلب امام از مدینه به سامرا بود.
همچنان که یزداد، پزشک مسیحی دربار با آگاهی از احضار امام، انگیزه
متوکل را دریافته و گفته بود: «بنابر آنچه شنیده ام، هدف خلیفه از احضار
محمد بن علی علیهماالسلام به سامرا این بوده که مبادا مردم به ویژه چهره های سرشناس
به وی گرایش پیدا کنند و در نتیجه، حکومت از دست آنها خارج شود… .»(۲)

متوکل برای کاهش پی آمدهای منفی احضار امام، نامه ای محترمانه به
ایشان نوشت:

«به نام خداوند بخشایشگر مهرورز. اما بعد، همانا امیرالمؤمنین از قدر و
منزلت والای شما آگاه است و

______________________________

۱. بحار الانوار، محمد باقر المجلسی، بیروت، موسسه الوفاء، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ه . ق، ج ۵۰، ص۲۰۹.

۲. بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۱۶۱.

۱۲

خویشاوندی شما را مد نظر دارد و حق شما را بر خود لازم می داند و برای
بهبود کار تو و خاندانت هر چه لازم باشد انجام می دهد تا سربلندی و آسایش
خاطر تو و خاندانت را آماده سازد. امیرالمؤمنین مشتاق دیدار شماست و
دوست دارد تجدید عهدی با شما کرده و شما را از نزدیک ببیند. اگر مایل به
زیارت و ماندن پیش او تا هر زمان که خواسته باشی هستی، خود و هرکس از
خانواده، غلامان و اطرافیانت را که می خواهی برداشته و با کمال آرامش و
آسودگی خاطر به سوی خلیفه حرکت فرما و هر طور که می خواهی راه را طی
کن و هر روز که خواستید، فرود آمده و اگر هم بخواهید، یحیی بن هرثمه،
پیشکار مخصوص امیرالمؤمنین و لشکریانی را که همراه او هستند، همراه شما
می کنم و به او دستور می دهم که در خدمت شما باشد… .»(۱)

به راستی، نوشتن این کلمات از کسی چون متوکل که از هیچ ستمی بر
خاندان پیامبر و هر کسی که کوچک ترین ارتباطی با آنان دارد، خودداری
نمی کند جای بسی شگفتی است و نشان دهنده هراس شگرفی است که این
دشمنان خونخوار شیعه از امام داشته اند. او هم در مقابل امام از خود فروتنی
نشان می دهد و هم خود را «امیرالمؤمنین» می خواند و عنوان حاکمیت بر
مؤمنین را برای خود محفوظ می دارد. وی به امام می فهماند که او همچنان
حاکمیت خاندان پیامبر را نپذیرفته و امام نیز مجبور به اطاعت از وی است. او
مدام از تمجید مقام شامخ امام سخن به میان می آورد و یحیی بن هرثمه را
برای رکابداری امام می فرستد، ولی تاریخ از همراهی فرماندهی نظامی به
اتفاق سیصد سرباز مسلح خبر می دهد.(۲) آن گونه که بیان خواهد شد، این رفتار
به جلب خشونت آمیز و محتاط نظامی بیش تر شبیه است تا استقبالی
رأفت انگیز.

واکنش مردم

مردم با تجربه ای که از جریان

______________________________

۱. الارشاد، محمد بن محمد، المفید، ترجمه: هاشم رسولی محلاتی، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۸ ه . ش، ج ۲، ص ۴۳۶.

۲. بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱۴۲.

۱۳

تبعید امامان پیشین خود داشتند، به خوبی دریافته بودند که این مسافرت
برای دیدار خلیفه از امام نیست و توطئه ای در کار است. از این گذشته، آنان
به خوبی از ماهیت متوکل و کینه توزی او به امام آگاهی داشتند. از سوی دیگر،
متأثر بودند که با تبعید امام به سامرا، از فیض وجود ایشان محروم شده و
دستشان از محضر ایشان کوتاه می شود. آنان که در هر مشکلی به امام پناه
می آوردند، دوری امام برایشان بسیار دشوار جلوه می کرد و ناراحتی و
افسردگی آنان را از تبعید امام دو چندان می ساخت. از این رو، وقتی یحیی
بن هرثمه برای ابلاغ نامه متوکل و اجرای مقدمات تبعید امام نزد ایشان آمد،
مردم جلوی خانه امام تجمع کردند و فریاد اعتراض و شیون و زاری از نهاد
آنان برخاست؛ به گونه ای که یحیی بن هرثمه می گوید: «من تا آن روز چنین
شیون و زاری ای ندیده بودم و هر چه سعی کردم آنها را آرام کنم، نتوانستم.
سوگند خوردم که درباره او (امام هادی علیه السلام ) قصد و دستور سوئی ندارم، ولی
فایده ای نداشت. سپس خانه او را تفتیش کردم، ولی در آنجا چیزی جز
قرآن، کتاب و چیزهایی مانند آن نیافتم… .»(۱)

رخدادهای بین راه

امام در سال ۲۴۳ ه . ق از مدینه به سامرا تبعید شد.(۲) همان گونه که پیش
بینی می شد، یحیی بن هرثمه درابتدای این سفر از خود قاطعیت و سخت گیری
بسیاری نشان داد. البته، در بین راه کرامتهایی از امام و حوادثی رخ داد که
سبب علاقه مندی و تغییر رویه او شد. به عنوان نمونه، خود او می گوید: «در
بین راه دچار تشنگی شدیدی شدیم؛ به گونه ای که در معرض هلاکت قرار
گرفتیم. پس از مدتی به دشت سرسبزی رسیدیم که درختها و نهرهای بسیاری
در آن بود. بدون آنکه کسی را در اطراف آن ببینیم، خود و مرکبهایمان را
سیراب و تا عصر استراحت کردیم. بعد هر قدر

______________________________

۱. مروج الذهب، ابوالحسن علی بن الحسین المسعودی، ترجمه: مروج الذهب و معادن الجوهر، ابوالقاسم پاینده، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ چهارم، ۱۳۷۰ ه . ش، ج ۲، ص ۵۷۳.

۲. الارشاد، ج ۲، ص ۴۳۸.

۱۴

می توانستیم، آب برداشتیم و به راه افتادیم. پس از اینکه مقداری از آنجا
دور شدیم، متوجه شدیم که یکی از همراهان، کوزه نقره ای خود را جا گذاشته
است. فوری باز گشتیم، ولی وقتی به آنجا رسیدیم، چیزی جز بیابان خشک و
بی آب و علف ندیدیم.

کوزه را یافته و به سوی کاروان برگشتیم، ولی با کسی هم از آنچه دیده
بودیم، چیزی نگفتیم. هنگامی که خدمت امام رسیدیم، بی آنکه چیزی
بگوید، با تبسمی فقط از کوزه پرسید و من گفتم که آن را یافته ام.»(۱)

گفتنی است رفتار مهربانانه امام، سبب علاقه مندی یکی از فرماندهان
بزرگ متوکل نیز به امام گردید. وقتی امام به بغداد رسید و با استقبال گرم
مردم بغداد روبه رو شد، او همچنان تحت تأثیر ابراز احساسات و عواطف
مردم بغداد نسبت به امام قرار گرفته بود؛ چرا که این شهر سالیان سال پایتخت
حکومت عباسیان بود و مردم آنجا به طور طبیعی باید به دلیل رفتار خلفا
بیشتر از دیگر شهرها نسبت به خاندان پیامبر کینه به دل داشته باشند. یحیی در
بیان آنچه دیده بود، می گوید: پس از ورود به بغداد، نخست با اسحاق بن
ابراهیم، امیر بغداد، رو به رو شدم. وی به من گفت: ای یحیی، این مرد فرزند
پیامبر است. اگر متوکل را بر کشتن او تشویق کنی، بدان که دشمن تو رسول
خدا صلی الله علیه و آله خواهد بود. من در پاسخ او گفتم: به خدا سوگند، تا به حال جز نیکی و
خوبی از او ندیده ام که بخواهم دست به چنین کاری بزنم.(۲)

امام در برخورد با هواداران خلافت عباسی، چنان حساب شده عمل
می کرد که در همان دیدار اول، طرف مقابل تغییر رویه می داد و به
علاقه مندان ساحت پاک اهل بیت علیهم السلام مبدّل می گردید.

ورود امام هادی علیه السلام به سامرا

هنگامی که امام را به سامرا تبعید کردند، بنا به دستور متوکل و برای تحقیر
امام، ایشان را در محلی که «خان

______________________________

۱. اثبات الوصیه، علی بن الحسین المسعودی، برگردان: محمد جواد نجفی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۴۳ ه . ش، ص ۱۹۷.