پاورپوینت کامل امام جواد علیه السلام پاسدار حریم وحی ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام جواد علیه السلام پاسدار حریم وحی ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام جواد علیه السلام پاسدار حریم وحی ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام جواد علیه السلام پاسدار حریم وحی ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

طلیعه

حضرت امام محمدتقی علیه السلام در دهم ماه رجب سال ۱۹۵ . ق در مدینه منوره چشم به جهان گشود . پدر بزرگوارش حضرت
رضا علیه السلام و مادر ارجمندش بانویی مصری تبار به نام سبیکه می باشد . ریحانه و خیزران از دیگر نامهای مادر امام جواد علیه
السلام است . حضرت رضا علیه السلام در مورد منزلت فرزندش امام جواد علیه السلام و مادر مکرمه آن حضرت، به یارانش فرمود:
من دارای پسری شده ام که همچون موسی علیه السلام شکافنده دریاها [ی علم] است و همانند عیسی علیه السلام مادری قدسیه
و پاکیزه دارد . (۱)

پیشوای نهم در سن ۷ سالگی به امامت رسید و هفده سال رهبری شیعیان را به عهده داشت . دوران امامت حضرتش با دو نفر از
خلفای ستم پیشه عباسی مامون و معتصم مقارن بود . حضرت جواد علیه السلام در داشتن تمام صفات زیبای اخلاقی و انسانی
سرآمد خوبان روزگار بود . پارسایی، علم و دانش و بخشندگی اش موجب شده بود که با القاب جواد، تقی، مرتضی و منتجب
شناخته شود . اما در این میان لقب «ابن الرضا» بخاطر شکوه و جلالت امام رضا علیه السلام در میان مردم شهرت بیشتری داشت و
حتی بعد از آن حضرت، مردم امام دهم و یازدهم علیهما السلام را نیز با همین لقب بیشتر می شناختند . امام رضا علیه السلام
هنگام خطاب به یگانه فرزندش، بیشتر، از کنیه «ابو جعفر» – که نشانه احترام خاصی است – استفاده می کرد . (۲)

امام محمدتقی علیه السلام که در نوجوانی به مقام رفیع امامت نائل شده بود، در سن ۲۵ سالگی و در عنفوان جوانی به دستور
معتصم عباسی و توسط همسر بی وفایش ام الفضل (دختر مامون) در شهر بغداد به شهادت رسید .

حضرت جواد علیه السلام از همسر دیگرش، سمانه مغربیه، دارای چهار فرزند پسر، به نامهای: ابوالحسن امام علی النقی علیه
السلام، ابو احمد موسی مبرقع، ابو احمد حسین و ابو موسی عمران; و چهار فرزند دختر، به نامهای: فاطمه، خدیجه، ام کلثوم و
حکیمه بود . (۳) حکیمه دختر امام جواد علیه السلام همان بانوی با فضیلت و مؤدب است که در هنگام تولد حضرت مهدی علیه
السلام در منزل برادر زاده اش امام حسن عسکری علیه السلام حضور داشت و به نرجس خاتون یاری می کرد .

شایسته ترین ترجمان قرآن

امامان معصوم علیهم السلام که بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله حجت خدا و جانشین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به
شمار می روند شایسته ترین ترجمان وحی و آشناترین کس به تفسیر قرآن می باشند . بر این اساس اگر بخواهیم کلام وحی را معنا
کنیم، اول باید به سراغ امامان معصوم علیهم السلام برویم .

امیر مؤمنان علی علیه السلام فرمود: «این قرآن، خطوطی است که در میان جلد پنهان است، با زبان سخن نمی گوید و نیازمند
مفسر و ترجمان است … .» و سپس فرمودند: «فنحن احق الناس به; ما [امامان معصوم علیهم السلام] برای [تفسیر و ترجمان] قرآن
از همه مردم شایسته تریم .» (۴)

امام باقر علیه السلام در معنای آیه «و ما یعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم » (۵) ; فرمود: یعنی «معنی تمام قرآن را جز خداوند
و کسانی که راسخ در علم هستند (۶) نمی دانند .» و امام صادق علیه السلام راسخان در علم را چنین معرفی کرد: «نحن الراسخون
فی العلم و نحن نعلم تاویله; ما [اهل بیت] راسخان در علم هستیم و ما تاویل قرآن را می دانیم .»

پیشوای پنجم ضمن گفتار روشنگرانه ای که در مورد امتیازات اهل بیت علیهم السلام بیان فرموده است، به این نکته اشاره کرده،
می فرماید: «نحن تراجمه وحی الله; (۷) ما مترجمان وحی الهی هستیم .» امام صادق علیه السلام در معنای آیه: «بل هو آیات بینات
فی صدور الذین اوتوا العلم » ; (۸) «ولی این قرآن آیات روشنی است که در سینه دانشوران [و اهل علم] جای دارد .» فرمود: «مقصود از
اهل علم که دانش تفسیر قرآن را در سینه خود جای داده اند، امامان معصوم علیهم السلام هستند .» (۹)

با توجه به نکات فوق در این نوشتار سعی شده است که برخی از نکته های تفسیری و مفاهیم قرآنی از سیره و سخن امام جواد علیه
السلام استخراج شده و به مبلغان و مخاطبان گرامی عرضه شود، تا با پیروی از شیوه تبلیغی آن حضرت در عرضه مطالب بلند
وحیانی، با برخی از معانی آیات الهی نیز آشنا شویم .

ترویج آیات قرآن

حضرت جواد علیه السلام بر این باور بود که آیات الهی باید در جامعه فراگیر شود و تمام مسلمانان در گفتار و رفتار و استدلالهای
روزمره خود از قرآن و معارف بلند آن بهره گیرند، به همین جهت سعی می کرد که در گفتگوها و معاشرت و برخورد با مردم از آیات
قرآن استفاده کند . داستان زیر نمونه ای از این حقیقت است .

قاسم بن محسن می گوید: در سفری که به مکه رفته بودم در راه به شخص ضعیف و مستحقی برخورد کردم، از من چیزی خواست
و من هم یک قرص نان به او صدقه دادم، سپس به راه خود ادامه دادم، در راه گردباد تندی وزید و عمامه ام را با خود برد . من هر
چه تلاش کردم نفهمیدم که به کدام سمت برد . هنگام بازگشت در مدینه به حضور امام جواد علیه السلام رفتم، امام به من فرمود:
ای قاسم! عمامه ات را در راه باد با خودش برد؟ گفتم: بلی . امام به خادم خود فرمود: برو عمامه قاسم را بیاور و او عینا عمامه خودم
را برایم آورد . من با شگفتی تمام به حضرت عرضه داشتم: ای پسر رسول خدا! این عمامه چگونه بدست شما رسید . امام پاسخ داد:
تو در راه به مستمندی صدقه دادی و خداوند احسان تو را پذیرفت و به شکرانه آن، عمامه ات را به تو برگرداند . حضرت جواد علیه
السلام در ادامه سخن خویش این آیه را قرائت کرد: «ان الله لا یضیع اجر المحسنین » (۱۰) ; «خداوند متعال مطمئنا پاداش
نیکوکاران را ضایع و تباه نمی سازد (۱۱) .»

کودکی در مسند امامت

روزی علی بن اسباط (یکی از شیعیان کوفی) در دوران کودکی امام جواد علیه السلام به حضور آن حضرت شرفیاب شد . او
می گوید: من دقیقا به قد و قامت آن بزرگوار خیره شده و قیافه و حرکات و سکناتش را زیر نظر داشتم تا در موقع مراجعت، شکل
و شمایل امام جواد علیه السلام را بهتر برای یارانم در مصر نقل کنم . درست در همین هنگام که با این اندیشه به او نگاه می کردم،
آن حضرت نشست و رو به سوی من کرده و گفت: «ای علی بن اسباط! خداوند کاری را که در مسئله امامت کرده، همانند کاری
است که در مسئله نبوت انجام داده است . گاهی در قرآن می فرماید: «و آتیناه الحکم صبیا» (۱۲) ; «ما به یحیای پیامبر علیه السلام در
دوران کودکی فرمان [نبوت] دادیم .» و گاهی در مورد انسانها می فرماید: «حتی اذا بلغ اشده و بلغ اربعین سنه » (۱۳) ; «تا زمانی که به
کمال قدرت و رشد عقلی برسد و به چهل سالگی بالغ گردد .» با توجه به این آیات همانگونه که ممکن است خداوند متعال حکمت
را به انسانی در کودکی بدهد، در قدرت اوست که آن را در چهل سالگی بدهد .» (۱۴) و به این ترتیب هر گونه شک و شبهه را در مورد
امامتش از ذهن علی بن اسباط زائل نمود .

برای توضیح بیشتر نقل روایتی از امام رضا علیه السلام در اینجا مناسب می نماید: روزی صفوان بن یحیی به حضرت رضا علیه
السلام عرضه داشت: قبل از آنکه خداوند متعال فرزندت – حضرت ابوجعفر – را به شما عطا کند، می فرمودید که خداوند به من
پسری خواهد بخشید . اینک خداوند متعال او را به شما ارزانی کرد و چشم ما به جمالش روشن شد . حال می پرسیم، – خدای
نکرده – اگر خبری شد [و شما از دنیا رفتید!] بعد از شما ما به چه کسی رجوع کنیم؟ امام رضا علیه السلام به فرزندش حضرت
جواد علیه السلام – که پیش رویش ایستاده بود – اشاره کرد . صفوان بن یحیی با کمال تعجب گفت: ایشان که کودکی سه ساله
هستند؟! [چطور می شود یک کودک امام باشد؟] امام فرمودند: «و ما یضره من ذلک شی ء قد قام عیسی بالحجه و هو ابن ثلاث
سنین; کودک بودن او در امامتش مشکل ایجاد نمی کند، عیسی علیه السلام در سه سالگی به حجیت الهی قیام نموده [و به نبوت
رسید] .» (۱۵)

علی بن اسباط می گوید: روزی به امام جواد علیه السلام عرض کردم: ای مولای من! مردم به کوچکی سن شما ایراد می گیرند و به
این جهت از پذیرفتن امامتتان سر باز می زنند . امام در پاسخ فرمودند: چرا آنان این نکته را بر من ایراد می گیرند؟ به خدا سوگند!
خداوند متعال به پیامبرش صلی الله علیه و آله فرمود: «قل هذه سبیلی ادعوا الی الله علی بصیره انا و من اتبعنی » (۱۶) ; «بگو: این راه
من است! من و هر کسی که پیرو من باشد، با بصیرت کامل، [همه مردم را] به سوی خدا دعوت می کنیم .»

و غیر از علی علیه السلام در اول اسلام کسی از رسول الله صلی الله علیه و آله پیروی نکرد . و آن حضرت در آن هنگام ۹ ساله بود و
من هم ۹ سال دارم . (۱۷) [که با بصیرت کامل مردم را به سوی خدا هدایت می کنم؟]

سوگندهای قرآن

یکی از مهمترین عوامل پیشرفت جوامع، سوق دادن افراد آن به سوی علم و دانش و تفکر است . قرآن کریم با شیوه های مختلفی
انسانها را به تفکر واداشته است . یکی از این شیوه ها، سوگندهای آن است . معمولا امور مقدس و ارزشمند مورد قسم قرار
می گیرند . خداوند متعال در موارد متعددی از کتاب خویش به پدیده های طبیعی جهان آفرینش قسم می خورد; و شب و روز و
ستاره و خورشید و ماه و امثال آن مورد سوگند خداوند متعال قرار گرفته اند . علی بن مهزیار درباره سوگندهای قرآن از محضر
امام جواد علیه السلام نکته ای را نقل کرده است که قابل دقت و بررسی است . او روزی از پیشوای نهم سؤال کرد: سوگندهای قرآن
همانند: «و اللیل اذا یغشی والنهار اذا تجلی والنجم اذا هوی » و نظائر اینها برای چه در قرآن مورد قسم قرار گرفته است؟ امام
فرمود: خدای تعالی [برای بیداری انسان و تحریک اندیشه و عقل وی] می تواند به هر یک از مخلوقاتش که بخواهد سوگند یاد کند
ولی مردم جز به ذات او، به چیز دیگری نباید سوگند یاد کنند . (۱۸)

هدایت گمراهان با آیات الهی

قاسم بن عبدالرحمن به مذهب زیدیه گرایش داشت، اما با شنیدن آیاتی از قرآن که امام جواد علیه السلام بر وی قرائت کرد، با
حقیقت آشنا شده و به امامت امام جواد علیه السلام و سائر ائمه اعتقاد پیدا کرد . او در این مورد می گوید: من زمانی به مذهب
زیدیه تمایل داشتم تا اینکه به بغداد سفر کردم و مدتی آنجا بودم، در همان ایام روزی در یکی از خیابانهای بغداد، دیدم مردم با
شور و شوق وصف ناپذیری به یک نقطه معلومی متوجه هستند; بعضی می دوند، بعضی بالای بلندیها می روند، بعضی ایستاده و
آنجا را تماشا می کنند . پرسیدم: چه خبر است؟ گفتند: ابن الرضا! (حضرت جواد فرزند امام رضا علیه السلام) می آید . گفتم: من
هم باید او را ببینم . تا آنکه حضرت جواد علیه السلام سوار بر قاطر نمایان شد . من همچنان که به او خیره شده بودم، پیش خودم
گفتم: خداوند گروه امامیه را از رحمت خود دور کند، آنها اعتقاد دارند که پروردگار متعال، اطاعت این جوان را بر مردم واجب
گردانیده است! همین که این اندیشه در ذهن من خطور کرد، آن حضرت راهش را به سوی من کج کرد و رو به من کرده، این آیه را
قرائت کرد: «ابشرا منا واحدا نتبعه انا اذا لفی ظلال و سعر» (۱۹) ; [قوم ثمود گفتند:] آیا ما بشری از جنس خود را پیروی کنیم؟ در
این صورت ما در گمراهی و جنون خواهیم بود .»

با شنیدن این آیه – که از دل من گواهی می داد – با خود اندیشیدم که: مثل اینکه او ساحر و پیشگو است که از اندیشه های نهانی
من خبر می دهد؟ حضرت جواد علیه السلام دوباره مرا خطاب کرده و این آیه را تلاوت فرمود: «ء القی الذکر علیه من بیننا بل هو
کذاب اشر» (۲۰) ;

«آیا از میان ما تنها بر او وحی نازل شده؟! نه، بلکه او آدم بسیار دروغگو و خودپسندی است .» وقتی که متوجه شدم حضرت جواد
علیه السلام واقعا از اندیشه های قلبی من خبر می دهد و این برای افراد عادی ممکن نیست، فهمیدم که او ولی خدا و امام مسلمین
است . بعد از آن از مذهب زیدیه دست بر