پاورپوینت کامل نکته هایی درباره پژوهش و نگارش (۱) ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نکته هایی درباره پژوهش و نگارش (۱) ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نکته هایی درباره پژوهش و نگارش (۱) ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نکته هایی درباره پژوهش و نگارش (۱) ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

۵۱

هر مبلغی خواه و ناخواه برای تبلیغ خود با پژوهش در زمینه موضوع تبلیغی خویش و در تبلیغ نوشتاری اش با قلم و تالیف سر و
کار دارد . بدین منظور نکته هایی در زمینه پژوهش و نگارش را به قلم می آوریم .

۱ . به هیچ وجه، در تحقیقات و تالیفاتمان بر «مسموعات » و «منقولات » – هر چند مشهور و معروف نیز باشند – تکیه نکنیم مگر
آنکه خودمان آنها را در منابع قابل اعتبار بیابیم تا این حدیث شریف شامل حالمان نگردد: «لاتحدث الناس بکل ما سمعت به فکفی
بذلک کذبا; هر چه را شنیدی به مردم نگو; زیرا همین برای دروغ بودن بس است .» (۱)

۲ . بکوشیم که فضای تحقیقات و تالیفاتمان را حقیقتا از «تحقیق » و «تالیف » به معنای درست و فراگیر و با همه ویژگیهای آن پر
سازیم و با «تحقیق بازی » و «تالیف سازی » آلوده نسازیم و مانند معماران بساز و بفروش، ما نیز «بچاپ و بفروش » نشویم و «ملای
رومی » چه در سفته است که گفته است:

علم تقلیدی بود بهر فروخت

چون بیابد مشتری خوش برفروخت

مشتری علم تحقیقی حق است

دائما بازار او پر رونق است

لب ببسته مست در بیع و شری

مشتری بی حد که الله اشتری

شایان توجه است این نکته مهم را در داوریهایمان نیز به خاطر داشته باشیم که هماره پر برگی یک تحقیق و پرفروشی یک تالیف به
معنای پرباری و پرکاری آن و پرجوشی و پرکوشی این نیست و حتی پر عنوانی فهرست منابع – تا چه رسد به پر عنوانی فهرست
مطالب و فهرست تالیفات – نیز هماره به معنای پرمایگی و پراندیشگی آن نیست .

۳ . بکوشیم که روحیه «نگرش تحقیقی » و «نگارش تحلیلی » را در خود زنده کنیم و روز به روز آن را بپرورانیم . برای به دست آوردن
چنین روحیه ای می توانیم این کارها را انجام دهیم:

یک . مطالعه کتابها و منابعی که با نگرشی تحقیقی و نگارشی تحلیلی نوشته شده اند . از این رو، محقق کسی است که در تحقیقات
خویش به کتابها و منابع دست چندم و حتی گاه به کتابها و منابع دست دوم نیز مراجعه نمی کند . مثلا یکی از محققان می گفت:
«من در تحقیقاتم حتی به کتاب شریف «بحارالانوار» – جز در موارد ضرورت و اضطرار – نیز استناد نمی کنم، بلکه به مصادر و مآخذ
اولیه ای که محدث بزرگ و بزرگوار شیعه، مرحوم علامه مجلسی – اعلی الله مقامه الشریف – خود به آنها استناد کرده است مراجعه
می نمایم و اصل حدیث را در آنجا می یابم و سپس با شرایطش به آن استناد می کنم » .

دو . در زندگی علمی، همنشین شدن و نشست و برخاست کردن با کسانی که در مسائل فکری و علمی، تحقیقی می نگرند و
تحلیلی می نگارند . از این جهت، محقق کسی است که در زندگی علمی خویش، با کسانی که در اندیشه و اندیشیدن، «مقلد» هستند،
نمی نشیند و «ملای رومی » چه خوش سروده است:

از محقق تا مقلد فرقهاست

کاین چو داوود است و آن دیگر صداست

منبع گفتار این سوزی بود

وان مقلد کهنه آموزی بود

سه . مطالعه زندگی و روش علمی کسانی که مقلدانه نمی اندیشیده اند و محققانه می نوشته اند . بدین رو، زندگی و روش علمی
«علامه امینی » ، «علامه طباطبائی » ، «علامه مطهری » و «علامه جعفری » – رضوان الله علیهم اجمعین – می تواند الگویی پسندیده
در این زمینه ها باشد . یا مثلا گفته اند: «یکی از محققان در کتاب دائره المعارف خویش می خواسته اند متراژ پل قدیمی و سمبلیک
اهواز را بنویسند . بدین منظور، هیاتی را از تهران به اهواز می فرستند تا دقیقا متراژ آن را محاسبه نمایند و آن گاه در دائره
المعارف خود بنگارند .» مطالعه شیوه تحقیق و تالیف چنین انسانهایی، روحیه دقت و تحقیق را در انسان تقویت می کند .

چهار . حضور داشتن در جلسات و شرکت کردن در مجالس علمی که با نگرشی تحقیقی و تحلیلی تشکیل می شوند . بدین جهت،
محقق کسی است که در زندگی علمی اش، به جلسات و مجالس غیرعلمی و جلسات و مجالسی که عنوان علمی دارند، اما روشی
غیرتحقیقی و غیرتحلیلی نیز دارند، پا نمی گذارد .

پر روشن است که این سخن و این پیشنهادها، موضوعات و مسائلی را که اساسا باید با روشی تقلیدی و نه تحقیقی بدانها دست یافت،
شامل نمی شوند .

۴ . آنچه را در تحقیقات و تالیفات برای خودمان واضح و مفهوم نشده است، برای دیگران توضیح ندهیم و به دیگران تفهیم نکنیم و
حتی از ذکر آن نیز بپرهیزیم و عطایش را به لقایش ببخشیم که ممکن است آثار نامطلوب و نامقبول و حتی نامشروعی را در پی
داشته باشد; مثلا اگر تبیین و تحلیل عبارت «لولاک لما خلقت الافلاک ولولا علی لما خلقتک ولولا فاطمه لما خلقتکما» برای
خودمان مفهوم و روشن نیست، آن را برای دیگران بر زبان جاری نسازیم و به قلم نیاوریم; هر چند شماری از پژوهندگان در اعتبار
سندی آن نیز خدشه کرده اند .

۵ . پژوهشهای خویش را پس از نگارش نهایی و برای مطالعه و بازنگری و برخورداری از صحت و دقت بیشتر، دست کم به دو تن و
با دیدگاه پژوهشی و نگارشی و با دو ویژگی دقت داشتن و وقت گذاشتن، بدهید .

البته چه شایسته است – اگر نگوییم بایسته است – هدیه ای نیز برای انجام دادن این دو کار و برای این دو بزرگوار در نظر بگیرید و
یا به گونه ای دیگر و بهتر، این زحمت و خدمت را جبران نمایید و در هر دو صورت، آیه ۶۱ سوره «مؤمنون » ، «اولئک یسارعون فی
الخیرات وهم لها سابقون » ، را فراموش نکنید که خوش گفته اند: «آش از دهان که افتاد، از مزه خواهد افتاد .»

۶ . در تحقیقات و تالیفات خود و متناسب با مطالب و مخاطبان آن، از مواد و مطالب زیر به عنوان استناد و یا استشهاد استفاده
نمایید:

یک . آیات قرآن;

دو . روایات معصومان علیهم السلام;

سه . اصول منطقی و قواعد عقلی;

چهار . قوانین تجربی و نظریات علمی;

پنج . نظریات و سخنان بزرگان دین و دانش;

شش . اشعار;

هفت . داستانها و خاطرات;

هشت . آمار و اخبار;

نه . تمثیلات و امثال و حکم;

ده . طنزها و لطیفه ها .

۷ . چنانچه در تحقیقات و تالیفات خویش، از آیات قرآن کریم و روایات شریف معصومان علیهم السلام استفاده می نماییم، به این
ظرایف و لطایف، خوب بنگریم:

یک . در برداشت از آیات و روایات دقیق باشیم و به کتابهای معتبر تفسیری مراجعه نماییم .

دو . در ترجمه آیات و روایات مواظب باشیم تا مثلا عبارت «ولاتحسبن » در آیه «ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا …» را به
صورت جمع (و هرگز مپندارید) ترجمه ننماییم و آن را به صورت مفرد (و هرگز مپندار) ترجمه کنیم . (۲)

سه . در نوشتن آیات و روایات دقت نماییم تا مثلا عبارت «وان لم تفعل » در آیه «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک وان لم
تفعل فما بلغت رسالته …» را به صورت «… فان لم تفعل …» ننویسیم .

چهار . در اعراب گذاری آیات و روایات توجه داشته باشیم تا مثلا عبارت «یا ابا صالح المهدی » را به صورت «یا ابا صالح المهدی » و
«یا ابا صالح المهدی » نخوانیم و ننگاریم .

۸ . اگر در تحقیقات و تالیفات خویش از شعر استفاده می نماییم، به این نکات ظریف و دقیق توجه کنیم:

یک . هیچ گاه از «شعر» به عنوان «دلیل » و «استناد» سخن استفاده ننماییم، بلکه از آن به عنوان «تایید» سخن و «استشهاد» برای آن
و گاه برای تغییر ذائقه خوانندگان نوشته خود بهره ببریم و مواظب باشیم که دیگران نیز در استفاده از شعر، فقط به گونه ای که
گفته شد، عمل کنند; زیرا کسی ممکن است در برخورد با دشمن و «مدارا کردن » با او و پرهیز از خشونت به این شعر «حافظ »
استناد کند:

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است

با دوستان مروت با دشمنان مدارا

کس دیگری نیز ممکن است در برخورد با دشمن و «مدارا نکردن » با او و خشونت داشتن به این شعر «سعدی » استناد نماید:

امروز بکش، چو می توان کشت

کآتش چو بلند شد، جهان سوخت

مگذار که زه کند کمان را

دشمن که به تیر می توان دوخت (۳)

دو . در انتساب شعر به شاعر دقت کنیم تا مثلا بیت شعر «موجیم که آسودگی ما عدم ماست/ما زنده به آنیم که آرام نگیریم » را که
از «کلیم کاشانی/همدانی » و از نظر ترتیب مصراعها به صورت مذکور است، به «اقبال لاهوری » نسبت ندهیم . (۴) گفتنی است این
بیت شعر در ترجیع بند «ساقی نامه » ایشان است که مطلع بند پنجم آن به صورت «مستیم و عنان دل خود کام نگیریم/تا جام بود
عبرت از ایام نگیریم » است . (۵)

سه . اشعار را از نظر کلمات و چینش به طور درست بخوانیم و بنویسیم تا مثلا این بیت شعر «ملای رومی » ، یعنی: «چون که با
کودک سر و کارم فتاد/هم زبان کودکان باید گشاد» را به صورت «چون که با کودک سر و کارت فتاد/پس زبان کودکی باید گشاد»
نخوانیم و ننویسیم .

چهار . اشعاری را در تحقیقات و تالیفاتمان به کار گیریم که از نظر «وزن و قافیه » معیوب نباشند; به طور نمونه، شعر «یار جسمانی
بود رویش چو مرگ/صحبتش شوم است باید کرد ترک » دارای عیب قافیه ای به نام «اکفاء» یا همان «اختلاف روی » است که در این
بیت شعر، حرفت روی در دو کلمه «مرگ » و «ترک » با یکدیگر مطابقت ندارند و یکی حرف «گ » و دیگری حرف «ک » است .

۹ . چنانچه دوست داریم که تحقیقات و تالیفاتمان با استقبال روزافزون خوانندگان و مخاطبان آن رو به رو شوند، از گفتن سخنان
کلیشه ای و مطالب کهنه و نخ نما دوری کنیم و به گفتن سخنان تروتازه و مطالب با طراوت و نو روی آوریم و خدا وکیلی حرفی
برای گفتن داشته باشیم که سه شاعر چه خوش گفته اند:

گر متاع سخن، امروز کساد است «کلیم »

تازه کن طرز که در چشم خریدار آید

× × ×

قالب این خشت به آتش فکن

خشت نو از قالب دیگر بزن

× × ×

فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر

سخن، نو آر که نو را حلاوتی است دگر

البته شمار فراوانی از ما – اگر (بنا بر احوط) نگوییم همه ما – همیشه بر این پندار و در این رؤیاییم که حرفهای نو و تازه ای برای
خوانندگان تحقیقات و تالیفات خود زده ایم .

۱۰ . اگر ما به این حقیقت روشن و ساده دست یازیم – هر چند با تلقین به خویشتن هم باشد – که «مادرزاد محقق و مؤلف نبوده ایم »
و همان گونه که برای فراگیری علوم و فنون دیگر و یادگیری «ضرب زید عمرا» ، وقت فراوانی را صرف و گاه تلف می نماییم، برای
«محقق و مؤلف شدن » نیز باید وقت فراوانی را صرف کنیم، آن گاه پیش از آغاز هر تحقیقی و پژوهشی و هر تالیف و نگارشی، به
فراگیری دو فن و هنر مهم روی می آوریم:

یک . روش تحقیق و پژوهش;

دو . روش تالیف و نگارش .

۱۱ . پیش از فراگیری دو روش پیشین و یا همزمان با آن، باید روشهای دیگری را نیز فرا بگیریم و آن گاه خواهیم دید که تحقیقات و
تالیفاتمان از «صحت » ، «دقت » و «سرعت » بیشتری نیز برخوردار شده اند و چه زیبا گفته اند: «اگر به من روش ماهیگیری را یاد
دهید، بهتر از آن است که هر روز به من یک ماهی بدهید .»

و آن روشها عبارتند از:

یک . روش مطالعه و تندخوانی;

دو . روش تلخیص