پاورپوینت کامل فرهنگ واژه ها (پلورالیزم) ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرهنگ واژه ها (پلورالیزم) ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرهنگ واژه ها (پلورالیزم) ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرهنگ واژه ها (پلورالیزم) ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۴۸

واژه پلورالیزم (Pluralism) و مشتقات آن در لغت، به معانی
زیر به کار رفته است:

۱. پلورالیزم (Pluralism) به معنای: تکثر، چندگانگی، آیین
کثرت، کثرت گرایی، چندگرایی، تعدد مقام، تعدد شغل.

۲. پلورالیست (Pluralist) به معنای: کثرت گرا، کثرت گرایانه.

۳. پلورالیتی (Plurality) به معنای: تعدد، تکثر، کثرت، چند
گانگی، کثرت نسبی.(۱)

معرفتی.

فرهنگ آکسفورد، پلورالیزم را به عبارت ذیل تفسیر نموده
است:

۱. زندگی در جامعه ای که از گروههای نژادی مختلف تشکیل
یافته، یا گروههایی که دارای زندگی سیاسی ـ دینی مختلف
می باشند.

۲. پذیرش این اصل که گروههای مختلف یاد شده، می توانند
در یک جامعه به صورت صلح آمیز زندگی کنند.(۲)

«چندگانه گرا» خواند.(۳)

نوشته ها دیده می شود.

ولی در تعریف دیگر، می توان گفت: «پلورالیزم» عبارت است
از: گرایش به تکثر و تعدد و پذیرش اصل کثرت در جامعه؛ به
این معنی که گروههای مختلف دارای زندگی سیاسی و دینی
متفاوت، می توانند در یک جامعه به صورت صلح آمیز زندگی
کنند.

در میان انواع پلورالیزم، پلورالیزم دینی بیش از همه مورد توجه
و تحقیق و بررسی است؛ لذا به جهت اهمیت بحث پلورالیزم
دینی، لازم دیدیم کمی بیشتر به این موضوع پرداخته شود.

تاریخچه پلورالیزم

«پلورالیزم» نخستین بار در حوزه های کلیسا به کار رفت و به
اشخاصی که در کلیسا داری مناصب و مشاغل متکثری بودند،
اطلاق می شد. گویا این اصطلاح را اولین بار «لوتسه» در سال
۱۸۴۱ میلادی در کتاب خود به نام «ما بعدالطبیعه» وارد فلسفه
کرد.(۴) این اصطلاح، به عنوان «پلورالیزم دینی» در جهان
مسیحی در دهه های اخیر، توسط «جان هیک» (متولد
۱۹۲۲ م.) طرح و ترویج شده است.(۵)

موضوع و غایت پلورالیزم دینی

موضوع این بحث، بررسی دین و ابعاد و مراتب گوناگون آن
است؛ به طوری
که در حوزه های مختلف فلسفه دین، فلسفه اخلاق، حقوق و
سیاست، کاربردهای متفاوتی دارد و حد مشترک تمام آنها، به
رسمیت شناختن کثرت در برابر وحدت است.

غایت آن، اثبات حقانیت برای همه ادیان و فرق است. بنابر
نظر اکثر دانشمندان غرب، کثرت گرایی دینی بر آن است که
ثابت کند ادیان گوناگون، همگی می توانند مایه رستگاری یا
کمال نفس پیروان خود شوند؛ چنان که در «هندوئیسم» تصریح
می شود که برای نیل به رهایی یا رستگاری راههای بسیاری
وجود دارد.

تعریف پلورالیزم دینی

از آنجا که هر مکتبی قرائت خاصی از پلورالیزم دینی دارد،
نمی توان برای «پلورالیزم دینی» یک تعریف جامع و مانعی بیان
نمود؛ امّا معنای شایع و رایج امروزی از «پلورالیزم دینی» این
است که حقّ مطلق، نجات و رستگاری را منحصر در یک دین و
مذهب و پیروی از یک شریعت و آیین ندانیم، بلکه معتقد
شویم که حقیقت مطلق، مشترک میان همه ادیان است و
آئینهای مختلف در واقع جلوه های گوناگون «حقّ مطلق»اند. و
در نتیجه، پیروان تمام ادیان و مذاهب، به هدایت و نجات
دست می یابند.(۶)

طرفداران این نظریه است، چنین می گوید:

«ادیان مختلف، جریانهای متفاوت تجربه دینی هستند که هر
یک در مقطع متفاوتی در تاریخ بشر آغاز گردیده و هر یک خود
آگاهی عقلی خود را درون یک فضای فرهنگی متفاوت بازیافته
است.»(۷)

و رستگاری کافی به نظر می رسند.»(۸)

مستقیم گام بر می دارند.

تحلیل و بررسی اجمالی پلورالیزم دینی

«پلورالیزم دینی» به این معنی از دیدگاه قرآن کریم مورد قبول
نبوده و مردود است؛ زیرا به نظر قرآن، دین حق و صراط
مستقیم یکی بیش نیست و آن دین اسلام است و بس.

چنان که می فرماید: «وَمَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الإِسْلامِ دینا فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ
وَهُوَ فِی الآخِرَهِ مِنَ الخاسِرینَ»(۹)؛ «هر کس غیر از اسلام آیینی
برای خود انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد و در آخرت
از زیان کاران است.»

و نیز می فرماید: «فَمَنْ یُرِدِ اللّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ
لِلإِسْلامِ»(۱۰)؛ «هر کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه اش
را برای پذیرش اسلام می گشاید.»

«أَفَمَنْ شَرَحَ اللّهُ صَدْرَهُ لِـلاْءِسْلامِ فَهُوَ عَلی نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیْلٌ
لِلْقاسِـیَهِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِکْرِ اللّهِ»(۱۱)؛ «آیا کسی که خدا سینه اش را
برای اسلام گشاده کرده و بر فراز [مرکبی از] نور الهی قرار
گرفته، همچون سنگدلان بی نوری است که هدایت الهی بر
قلبشان راه نیافته است!»

«رَضیتُ لَکُمْ الاِْسْلامَ دینا»(۱۲)؛ «و اسلام را به عنوان آیین
(جاوید) برای شما پذیرفتم.»

و در آیات دیگر، قرآن کریم پس از اشاره به مجموعه ای از
احکام شریعت اسلام، آن را به عنوان «راه راست الهی»
توصیف کرده، مسلمانان را توصیه می کند که از آن پیروی کنند
و به راهها و شرایع و ادیان دیگر دل ندهند، تا رستگار شوند؛
چنان که می فرماید: «وَأَنَّ هـذا صِراطِی مُسْتَقِـیماً فَاتَّبِعُوهُ وَلا
تَـتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَنْ سَبِـیلِهِ»(۱۳)؛ «این راه مستقیم من
(راه توحید، راه حق و عدالت، راه پاکی و تقوا) است. از آن
پیروی کنید و از راههای دیگر که شما را از راه خدا منحرف و
پراکنده می کند، متابعت نکنید.»

البته شایان