پاورپوینت کامل امام هادی علیه السلام در مصاف با انحراف عقیدتی ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام هادی علیه السلام در مصاف با انحراف عقیدتی ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام هادی علیه السلام در مصاف با انحراف عقیدتی ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام هادی علیه السلام در مصاف با انحراف عقیدتی ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

امام هادی علیه السلام دهمین ستاره آسمان ولایت در نیمه ذی
حجه سال ۲۱۲ ه.ق در شهر پیامبر علیه السلام دیده به سرای خاکی
گشود.(۱) نام آن حضرت «علی» و کنیه ایشان «ابوالحسن»(۲) و
مشهورترین لقبهایشان نقی و هادی می باشد(۳) و ایشان را
ابوالحسن ثالث و فقیه عسکری نیز گویند.(۴) پدر بزرگوارشان
امام محمد تقی، جواد الائمه علیه السلام و نام مادرشان «سمانه»
می باشد.(۵)

(۶)(۷)(۸)(۹)

خاک سپرده شدند.(۱۰)

می باشد.(۱۱)

هدایت گران جامعه

از آن رو که مسئولیت هدایت جامعه پس از نبی اکرم صلی الله علیه و آله
به عهده ائمه طاهرین علیهم السلام است و تبیین معارف اصیل و
ناب اسلامی را آنان به عهده دارند و ایشان اند که باید
عقیده و فکر مردم را از انحرافات باز دارند، آن بزرگواران
هر یک طبق شرائط ویژه حاکم بر دوران امامت خویش،
این امر مهم را به بهترین شیوه به انجام رسانیدند. امامان
ما هر یک کم و بیش در زمان امامت خویش با انحرافات
فکری و عقیدتی درگیر بودند. امام هادی علیه السلام نیز از این
امر، مستثنا نبودند. در دوران امامت امام دهم علیه السلام بعضی
انحرافات عقیدتی مطرح بود که ریشه در دورانهای قبل
داشت؛ ولی به هر حال، از آنجا که جامعه مسلمانان و به
خصوص شیعه در زمان امام دهم علیه السلام دچار بعضی از این
مشکلات بود، امام به مناسبتهایی با این انحرافات
برخورد می کرد و با اعلام موضع خویش، نظر حق و
صائب را بیان می نمود و مردم را از باورهای ناصحیح و
غلط بازمی داشت.

مسئله جبر و تفویض

یکی از مواردی که در متون روایی ما مطرح شده است،
مسئله جبر و تفویض و بطلان این دو نظریه افراطی و
تفریطی کلامی می باشد.

امام هادی علیه السلام در جواب نامه ای که اهل اهواز به وی
نوشتند و مسئله ابتلای مردم به اختلاف در دین و عقیده
به جبر و تفویض را مطرح نمودند و راه چاره را طلبیدند،
مطالبی را به تفصیل بیان نمودند که مرحوم ابن شعبه
حرّانی در تحف العقول به تفصیل آورده است. حضرت
در ابتدا مطالبی را به عنوان مقدمه مطرح کرده و در ضمن
آن به یک مسئله اساسی و ریشه ای پرداخته است و آن،
تمسک به ثقلین است که به صورتی مبسوط و مستدلّ به
اثباتش رسانده است. سپس
با استناد به بعضی از آیات الهی و روایات نبوی، ولایت
و عظمت و مقام والای مولی الموحدین امیرمؤمنان،
علی علیه السلام را بیان و ثابت نموده است.(۱۲)

بین این مقدمه و بحث جبر و تفویض؟

حضرت علیه السلام پس از بیان آن مقدمه می فرماید: «پیشاپیش،
این شرح و بیان را به عنوان دلیل و راهنما بر آنچه که
خواسته ایم مطرح کنیم و به عنوان پشتیبان برای آنچه که
در صدد بیان آن هستیم که همان مسئله جبر و تفویض و
امر بین این دو است، آوردیم.»(۱۳)

نمی گردید و مبتلا به هیچ گونه انحرافی نمی شد.

امام هادی علیه السلام پس از این مقدمه، به اصل مطلب
می پردازد و با استناد به کلام نورانی امام صادق علیه السلام که
فرموده اند: «لا جَبْرَ وَلا تَفْویضَ ولکِنْ مَنْزِلَهٌ بَیْنَ الْمَنْزِلَتَیْن؛(۱۴) نه
جبر است و نه تفویض بلکه جایگاهی است بین آن دو
جایگاه.» شروع به طرح جواب می فرماید و هر دو نظریه
را باطل، و نظریه صحیح را امری بین آن دو می داند و
نظر قرآن را شاهد بر صدق چنین مقالی می داند و باز
برای تثبیت مسئله به کلام امام صادق علیه السلام استناد کرده و
می فرماید: «اِنَّ الصّادِقَ سُئِلَ هَلْ اَجْبَرَ اللّه ُ الْعِبادَ عَلَی الْمَعاصی؟
فَقالَ الصّادِقُ علیه السلام هُوَ اَعْدَلُ مِنْ ذلِکَ. فَقیلَ لَهُ: فَهَلْ فَوَّضَ اِلَیْهِمْ؟
فَقالَ علیه السلام : هُوَ اَعَزُّ وَاَقْهَرُ لَهُمْ مِنْ ذلِکَ؛(۱۵) از امام صادق علیه السلام سؤال
شد که آیا خداوند، بندگان را بر انجام معاصی، مجبور
می کند؟ حضرت فرمود: خداوند عادل تر از این است که
چنین کند.(۱۶) سپس از حضرت علیه السلام سؤال شد که آیا
خداوند بندگان را به خود
واگذاشته و کار را یکسره به آنها سپرده است؟ حضرت
فرمودند: خداوند عزیزتر و مسلط تر از آن است که چنین
کند.»

آن گاه می فرماید: از امام صادق علیه السلام روایت شده است که
فرمود: «النّاسُ فِی القَدَرِ عَلی ثَلاثَهِ اَوْجُهٍ: رَجُلٌ یَزْعَمُ اَنَّ الاَْمْرَ
مُفَوَّضٌ اِلَیْهِ فَقَدْ وَهَنَ اللّه َ فی سُلْطانِهِ فَهُوَ هالِکٌ وَرَجُلٌ یَزْعَمُ اَنَّ اللّه َ
جَلَّ و عَزَّ اَجْبَرَ الْعِبادَ عَلَی الْمَعاصی وَکَلَّفَهُمْ ما لا یُطیقُون فَقَدْ ظَلَمَ
اللّه َ فی حُکْمِهِ فَهُوَ هالِکٌ وَرَجُلٌ یَزْعَمُ اَنَّ اللّه َ کَلَّفَ الْعِبادَ ما یُطیقُونَ
وَلَمْ یُکَلِّفْهُمْ مالا یُطیقُونَ فَاِذا أَحْسَنَ حَمَدَ اللّه َ وَاِذا أساءَ اِسْتَغْفَرَ
اللّه َ؛ فَهذا مُسْلِمٌ بالِغٌ؛(۱۷) مردم در چگونگی اعتقاد به «قدر» سه
دسته اند: گروهی بر این باورند که کارها، همه به آنان
واگذار شده است. اینان خداوند را در تسلطش سست
دانسته اند؛ لذا این گروه در هلاکت اند. و گروهی گمان
دارند که خداوند، بندگان را بر انجام گناهان، مجبور
می کند و آنان را به چیزهایی مکلف کرده است که طاقت
انجام آن را ندارند. اینها خداوند را در حکمش، ظالم
دانسته اند و به خاطر همین، به هلاکت خواهند رسید. و
گروهی چنین معتقدند که خداوند، بندگان را به قدر
طاقت آنها مکلّف نموده است و به آنان بیش از طاقتشان
دستور و فرمان نمی دهد. [اینها افرادی هستند [که اگر
کار نیکی انجام دهند سپاس خداوند را به جای می آورند
و اگر کار بدی از آنان سرزند، از خداوند طلب بخشش
می کنند. اینان به اسلام حقیقی دست یافته اند.»

پس از این، امام علیه السلام با توضیح بیشتر مسئله جبر و تفویض
را بیان کرده، خطا بودن هر دو را تبیین می کند. حضرت
می فرماید: «فَاَمّا الْجَبْرُ الَّذی یَلْزَمُ مَنْ دانَ بِهِ الْخَطَأَ فَهُوَ قَوْلُ مَنْ
زَعَمَ أنَّ اللّه َ جَلَّ وَعَزَّ أجْبَرَ الْعِبادَ عَلَی الْمَعاصی وعاقَبَهُمْ عَلَیْها
وَمَنْ قالَ بِهذَا الْقَوْلِ فَقَدْ ظَلَمَ اللّه َ فی حُکْمِهِ وَکَذَّبَهُ وَرَدَّ عَلیْهِ قَوْلَهُ
«وَلا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَدا»(۱۸) وَقَوْلَهُ «ذلکَ بِما قَدَّمَتْ یَداکَ وَاَنَّ اللّه َ
لَیْسَ بِظَلاّمٍ لِلْعَبید»(۱۹)…؛(۲۰) اما قول به جبر که معتقد به آن
دچار خطاست، قول کسی است که گمانش بر این است
که خداوند، بندگان را بر انجام معصیتها مجبور کرده
است و در عین حال، آنان را بر ارتکاب معاصی، عقوبت
می کند. کسی که بر این باور باشد، به خداوند نسبت
ستمکاری در حکمش داده است وکلام خداوند در قرآن
چنین چیزی را تکذیب کرده و مردود دانسته است [آنجا
که خداوند می فرماید]: «پروردگارت به هیچ کس ظلم
نمی کند» و نیز می فرماید: «این (رسوایی در دنیا و عذاب
سوزان در آخرت) به خاطر آن چیزی است که دستانت
از پیش فرستاده است و خداوند هرگز به بندگان ظلم
نمی کند.»

و در مورد تفویض می فرماید: «وَاَمَّا التَّفْویضُ الَّذی اَبْطَلَهُ
الصّادِقُ علیه السلام وَاَخْطَأَ مَنْ دانَ بِهِ وَتَقَلَّدَهُ فَهُوَ قَوْلُ الْقائِلِ: إنَّ اللّه َ جَلَّ
ذِکْرُهُ فَوَّضَ إِلَی الْعِبادِ اخْتِیارَ أَمْرِهِ وَنَهْیِهِ وَأَهْمَلَهُمْ؛(۲۱) و اما قول به
تفویض که امام صادق علیه السلام آن را باطل کرده است و کسی
که معتقد بدان باشد، در خطاست، قول کسی است که
می گوید: خداوند اختیار امر و نهی خود را به بندگان
سپرده است و آنان را رها کرده است.»

«فَمَنْ زَعَمَ أَنَّ اللّه َ تَعالی فَوَّضَ اَمْرَهُ وَنَهْیَهُ إلی عِبادِهِ فَقَدْ أَثْبَتَ عَلَیْهِ
الْعَجْزَ وَأَوْجَبَ عَلَیْهِ قَبُولَ کُلِّ ما عَملُوا مِنْ خَیْرٍ وَشَرٍّ وَأَبْطَلَ أَمْرَ اللّه ِ
وَنَهْیَهُ وَوَعْدَهُ وَوَعیدَهُ، لِعِلَّهِ مازَعَمَ اَنَّ اللّه َ فَوَّضَها اِلَیْهِ لاَِنَّ الْمُفَوَّضَ
اِلَیْهِ یَعْمَلُ بِمَشیئَتِهِ، فَاِنْ شاءَ الْکفْرَ أَوِ الاْیمانَ کانَ غَیْرَ مَرْدُودٍ عَلَیْهِ
وَلاَ مَحْظُورٍ…؛(۲۲) پس کسی که گمان دارد که خداوند امر و
نهیش را به بندگانش واگذاشته است، عجز و ناتوانی را بر
خدا ثابت کرده است و پذیرش هر عملی را که انجام
می دهند، چه خوب باشد و چه بد، بر خداوند واجب
دانسته است. و امر و نهی و وعده و وعید خدا را باطل
شمرده است؛ زیرا گمانش بر این است که خداوند همه
اینها را بر او واگذاشته است؛ چون کسی که کارها بدو
سپرده شده، به خواست خود کارها را انجام می دهد.
پس اگر کفر را برگزیند یا ایمان را بپذیرد، نه ایرادی بر او
وارد است و نه منعی.»

امام هادی علیه السلام پس از ابطال هر دو نظریه افراطی و
تفریطی، قول حق و نظر صائب را که «امر بین الامرین»
می باشد مطرح می نماید: «لکِنْ نَقُولُ: إِنَّ اللّه َ جَلَّ وَعَزَّ خَلَقَ
الْخَلْقَ بِقُدْرَتِهِ وَمَلَّکَهُمْ اِسْتِطاعَهَ تَعَبُّدِهِمْ بِها، فَاَمَرَهُمْ وَنَهاهُمْ بِما
اَرادَ، فَقَبِلَ مِنْهُمُ اتِّباعَ أَمْرِهِ وَرَضِیَ بِذلِکَ لَهُمْ، وَنَهاهُمْ عَنْ مَعْصِیَتِهِ
وَذَمّ مَنْ عَصاهُ وَعاقَبَهُ عَلَیْها؛(۲۳) لکن مامعتقدیم که خداوند با
جلالت و عزیز، خلق را به نیروی خود آفرید و توانایی
پرستش خود را به آنان داد و بدانچه خواست، آنان را امر
و نهی کرد. پس پیروی آنان از امرش را قبول نمود و بدان
راضی شد و آنان را از نافرمانی خود بازداشت و هر کسی
را که مرتکب نافرمانی او شد، نکوهش کرد و به خاطر
نافرمانی، عقوبت نمود.»

امام هادی علیه السلام و غلات

در هر دین و مذهب و نحله ای، ممکن است کسانی
یافت شوند که در بعضی از آموزه ها یا اصول آن، جانب
گزافه گویی و مبالغه را بگیرند و درباره شخصیتهای دینی
دچار غلو گردند.

متأسفانه در میان شیعیان ـ و یا به اسم شیعه ـ گروهی
بودند که دچار چنین انحرافی شدند. آنان گروهی بودند
که نسبت به ائمه