پاورپوینت کامل شمه ای از جلوه های رأفت حضرت مهدی علیه السلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شمه ای از جلوه های رأفت حضرت مهدی علیه السلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شمه ای از جلوه های رأفت حضرت مهدی علیه السلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شمه ای از جلوه های رأفت حضرت مهدی علیه السلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۳۷

سَلامٌ عَلَی الْقائِمِ الْمُنتَظَر

اَبیِ الْقاسِمِ الْغُرِّ نُورُ الْهُدی

سلام و درود بر قائم منتظر، حضرت ابوالقاسم علیه السلام که سر
سلسله نیکان و چراغ هدایت است.

سَیُطْلَعُ کَالشَّمْسِ فی غاسِقٍ

یُنَجّیهِ مِنْ سَیْفِهِ الْمُنْتَظی

به زودی همچون خورشید، در شب تاریک طلوع می کند
و با شمشیر برّانش انسانها را نجات می بخشد.

تَری یَمْلاءُ الاَرْضَ مِنْ عَدْلِهِ

کَما مُلِئَتْ جُورَ اَهْلِ الْهَوی

سراسر زمین را همان گونه که پر از ظلم و جور هوا
پرستان شده، پر از عدل و داد می کند.

سَلامٌ عَلَیْهِ وَ آبائِهِ

وَأَنْصارِهِ ما تَدوُمُ السَّماء(۱)

جاوید.

محبتها و الطاف ظاهری و باطنی اهل بیت علیهم السلام نسبت به تمام
انسانها بویژه یاران و دوستدارانشان، حقیقتی انکار ناپذیر
است؛ چرا که آنان معدن کرامت، رأفت و رحمت الهی برای
عموم مردم می باشند.

قرآن کریم در مورد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «وَ مااَرْسَلناکَ اِلاّ
رَحْمَهً لِلْعالَمینَ»؛(۲) «ما تو را جز رحمت برای جهانیان
نفرستادیم.» آن حضرت جلوه ای از رحمت بی پایان الهی
است. دلسوزی، مهرورزی و مهربانیهای رسول خدا صلی الله علیه و آله در
آیات متعددی مطرح شده و در سیره آن حضرت آشکارا به
چشم می خورد.

ائمه هدی علیهم السلام نیز که تداوم بخش راه رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله
و جانشینان به حق ایشان هستند، از این ویژگی مهمّ حضرتش،
تمام و کمال بهره را داشته اند.

البته حضرات معصومین علیهم السلام نه تنها در صفت مهرورزی و
دلسوزی؛ بلکه در سایر کمالات نیز از آن حضرت صلی الله علیه و آله ارث
برده اند.

بنابراین، همان طور که قرآن کریم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را به عنوان
رحمت برای جهانیان معرفی می کند، تمام ائمه از جمله
حضرت مهدی علیه السلام نیز از همان رحمت و عطوفت محمدی
نسبت به بندگان خدا برخوردارند. از اینرو، در آخرین فرازهای
دعای ندبه از خداوند متعال درخواست می کنیم که: «وَهَبْ لَنا
رَأفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ دُعائَهُ وَ خَیْرَهُ ما نَنالُ بِهِ سَعَهً مِنْ رَحْمَتِکَ وَ فَوْزاً
عِنْدَکَ ؛خداوندا! برای ما رأفت و رحمت و دعا و خیر او
(حضرت ولی عصر علیه السلام ) را عنایت کن تا به این وسیله به دریای
رحمتت و کامیابی در نزدت نایل شویم.»

محبت و مهر و وفای آن حضرت چیزی نیست که بتوان در
صفحاتی کوتاه از آن سخن راند و حقّ مطلب را ادا نمود؛ اما
می توان چند نکته ای را جهت تذکر بیان کرد و دلهای مالامال از
عشق پیروان حضرتش را برای لحظاتی به دریای مهر و رحمت
آن گرامی پیوند داد؛ چرا که امام عصر علیه السلام غمخوار حقیقی
امت و پدر مهربان مردم غم دیده و محنت کشیده است.
حضرت رضا علیه السلام در خطبه ای طولانی که در روز جمعه در
مسجد جامع مرو ایراد نمود، به این نکته اشاره می کند و
می فرماید: «اَلاِمامُ الاَنیسُ الرَّفیقُ وَ الْوالِدُ الشَّفیقُ وَ اْلاَخُ الشَّقیقُ
وَ الاُمُّ الْبَرَّهُ بِالْوَلَدِ الصَّغیرِ وَ مَفْزَعُ الْعِبادِ فِی الدّاهِیَهِ النّادِ؛(۳) امام
دوستی همدل، پدری دلسوز، برادری تنی، مادری
مهربان به فرزند کوچک و پناه بندگان در مواقع دشوار
زندگی است.»

البته این سخنان بدان معنا نیست که امام عصر علیه السلام هیچ
گونه برخوردی با دشمنان خود نمی کند. بدیهی است که
هر یک از جهانیان بسته به استعدادشان از مهر سرشار آن
حضرت بهره می برند؛ اما دشمنان لجوج و کینه توزی که
همانند غده سرطانی در کالبد جامعه نفوذ کرده و مانع راه
اصلاح می شوند، مورد خشم آن امام علیه السلام قرار گرفته،
نابود خواهند شد. به این جهت، مهر و قهر امام زمان علیه السلام
همانند اجداد مطهر خویش است؛ همچنان که رسول
گرامی اسلام صلی الله علیه و آله برای اصلاح جامعه گاهی دست به
شمشیر می برد و با دشمنان خود به شدت تمام برخورد
می کرد، امام عصر علیه السلام نیز چنین خواهد بود. ولی آنچه
این نوشتار آن را دنبال می کند، بیان جلوه هایی از مهر و
رأفت امام مهدی علیه السلام است؛ زیرا در مورد قهر آن حضرت
سخن فراوان گفته شده تا جایی که برخی می پندارند که
حضرت مهدی علیه السلام فقط مظهر قهر الهی است و دشمنان
امامت نیز به این باور دامن زده و آن حضرت را شخصی
خوفناک و قهار قلمداد می کنند و چهره ای مهیب از آن
امام رئوف ارائه می دهند که غیر از انتقام به چیز دیگری
نمی اندیشد.

از اینرو، در این مقال به برخی از مظاهر مهرورزی آن
حضرت نسبت به مردم، خاصه دوستان و شیعیانش
می پردازیم؛ چرا که بر این باوریم هر خیر و نیکی که به ما
می رسد از ناحیه اوست و ما هر چه داریم، از لطف
جوشان و محبت سرشار آن وجود مقدس داریم؛ هم
چنان که فرمود:«ما رهبری شما را مهمل نگذاشته ایم و
شما را از یاد نبرده ایم. اگر چنین بود، مشکلات سنگینی
شما را احاطه می کرد و دشمنان شما را نابود
می کردند.»(۴)

آغوش مهر

مرحوم میرزای قمی، صاحب قوانین، در خاطرات خود
آورده است:«با علامه سید مهدی بحرالعلوم به درس آقا
باقر بهبهانی می رفتیم و با او درسها را مباحثه می کردیم و
غالباً من درسها را برای سید بحرالعلوم تقریر می نمودم،
تا اینکه من به ایران آمدم. پس از مدتی، سید بحرالعلوم
بین علما و دانشمندان شیعه، به عظمت معنوی و بهره
مندی از علوم سرشار معروف شد. من تعجب کردم و با
خود گفتم او که این استعداد را نداشت، پس چطور به
این مرتبه رسید؟! بالاخره توفیق زیارت عتبات عالیات
نصیبم شد و در نجف اشرف سید بحرالعلوم را ملاقات
کردم. در طیّ جلسه مسئله ای عنوان شد و دیدم جدّاً او
دریای مواج علم است و باید حقیقتاً او را بحرالعلوم
نامید. روزی در خلوت از او سؤال کردم: آقا! ما که با هم
بودیم و آن وقتها شما این مرتبه از استعداد و علم را
نداشتید؛ بلکه از من در درسها استفاده می کردید و حالا
بحمدالله می بینم در علم و دانش فوق العاده اید!

فرمود: میرزاابوالقاسم! جواب سؤال شما، از اسرار است! ولی
به تو می گویم، اما از تو تقاضا دارم تا من زنده ام این موضوع را
به کسی نگویی. من قبول کردم و ایشان اوّل با اشاره گفت:
چگونه این طور نباشد و حال آنکه حضرت ولی عصر (ارواحنا
فداه) مرا شبی در مسجد سهله به سینه خود چسبانید. گفتم:
چگونه به محضر آن حضرت رسیدید؟!

سید بحر العلوم فرمود: شبی به مسجد سهله رفته بودم. دیدم
آقایم، حضرت ولی عصر علیه السلام مشغول عبادت است. ایستادم و
سلام کردم. امام سلام مرا پاسخ داد و فرمود:«مهدی بیا!» من
مقداری جلو رفتم ؛ ولی ادب را رعایت کرده، زیاد جلو نرفتم.
فرمود: جلوتر بیا! پس چند قدمی دیگر نزدیک تر رفتم. باز هم
فرمودند: جلوتر بیا! من نزد حضرت رفتم، تا آنجایی که
دست آن جناب به من و دست من به آن حضرت
می رسید. آنگاه آغوش مهر گشود و مرا در بغل گرفت و
به سینه مبارکش چسبانید. در اینجا آنچه خدا خواست
به این قلب و سینه سرازیر شو