پاورپوینت کامل آیه ولایت ،مدال افتخار شیعیان ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ولایت ،مدال افتخار شیعیان ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ولایت ،مدال افتخار شیعیان ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ولایت ،مدال افتخار شیعیان ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۵۳

برو ای گدای مسکین در خانه علی زن

که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

روز ۲۴ ذی الحجه یکی از
زیباترین خاطرات را در فرهنگ شیعه
به یاد می آورد؛ روزی که امیرمؤمنان
علی علیه السلام با ایثار انگشتر خویش در حال
نماز به یک نیازمند، گوی سبقت را از
مسلمانان حاضر در مسجد ربود و
شایسته تجلیل و تقدیر حضرت حق
قرار گرفت و به دریافت مدال آیه
ولایت از سوی پیک وحی مفتخر
گردید.

عبداللّه بن عباس ماجرا را این
گونه روایت کرده است:

روزی در کنار چاه زمزم نشسته
بودم و برای مردم از پیامبر صلی الله علیه و آله حدیث
نقل می کردم. در آن حال، ابوذر غفاری
به نزد ما آمد و با صدای رسایی گفت:
ای مردم! من از پیامبر صلی الله علیه و آله شنیدم که
فرمود: «عَلِیٌّ قائِدُ الْبَرَرَهِ وَقاتِلُ الْکَفَرَهِ
مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ مَخُذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ؛
علی علیه السلام رهبر نیکوکاران است و
کشنده کافران. هر کس او را یاری کند،
یاری خواهد شد و هر کس به او اهانت
کند، خوار خواهد گشت.»

آن گاه ابوذر سخنانش را چنین
ادامه داد: ای مردم! روزی از روزها با
رسول خدا صلی الله علیه و آله در مسجد نماز ظهر را
خواندم. بعد از نماز، نیازمندی بلند شد
و از مردم یاری خواست، کسی به او
چیزی نداد. او دستانش را به سوی
آسمان بلند کرد و عرضه داشت: خدایا!
تو خود گواه باش در مسجد رسول
اللّه صلی الله علیه و آله از مسلمانان یاری خواستم، امّا
کسی به من پاسخ مثبت نداد. در این
موقع، علی علیه السلام در گوشه ای از مسجد
در حالِ رکوعِ نماز بود که با انگشت
کوچکِ دست خود که انگشتری در آن
بود به سائل اشاره کرد و سائل نزدیک
آمد و انگشتر را از دست آن حضرت
بیرون آورد. رسول خدا صلی الله علیه و آله که در حال
نماز شاهد این ماجرا بود، وقتی
نمازش را تمام کرد، رو به سوی آسمان
نمود و عرضه داشت: خداوندا! برادرم
موسی از تو درخواست نمود که:
پروردگارا! به من سعه صدر عنایت کن
و کارهایم را سهل و آسان نما و گره از
زبانم بگشا و سخنانم را روان و راحت
گردان! و همچنین موسی علیه السلام تقاضا
کرد که: خدایا! برادرم هارون را وزیر و
یاور من قرار بده! و به وسیله برادرم مرا
نیرومند گردان و او را در کارهایم
شریک فرما!

آن گاه پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: خداوندا!
من نیز محمد پیامبر و برگزیده تو
هستم. خدایا! از تو درخواست می کنم
که سینه ام را گشاده گردانی و کارهایم را
آسان کنی و از میان خانواده ام، علی را
به عنوان وزیر و پشتیبان من قرار دهی!

ابوذر در ادامه گفت: هنوز دعای
پیامبر صلی الله علیه و آله تمام نشده بود که حضرت
جبرئیل نازل شد و گفت: یا محمد!
بخوان! پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: چه بخوانم؟
گفت بخوان: «اِنَّما وَلِیُّکُمُ اللّه ُ وَرَسُولُهُ
وَالَّذینَ ءامَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلوهَ وَیُؤْتُونَ
الزَّکوهَ وَهُمْ راکِعُونَ»؛(۱) «همانا رهبر و
سرپرست شما خداست و رسول او و
کسانی که ایمان آورده اند؛ آنان که نماز
اقامه می کنند و در حال رکوع زکات
می پردازند.»(۲)

این روایت را گذشته از منابع
شیعه بسیاری از اهل تسنن نیز نقل
کرده اند و آیه شریفه را درباره
امیرمؤمنان علی علیه السلام می دانند. علامه
فرزانه مرحوم سید عبدالحسین شرف
الدین در کتاب ارزشمند المراجعات
می نویسد: صاحب کنزالعمال نزول
این آیه در مورد خاتم بخشی علی علیه السلام
را به اتفاق مفسران نسبت می دهد و بر
این باور است که در این زمینه کسی به
غیر از علی علیه السلام مورد نزول این آیه
نیست. علامه سید شرف الدین ادامه
می دهد که این اجماعِ تفسیری را به
غیر از صاحب کنزالعمال، عده ای
دیگر از دانشمندان اهل سنت نقل
کرده اند که از جمله آنها امام قوشجی
در بحث امامت شرح تجرید است.

سید شرف الدین در توضیح
سخن می گوید: اگر این حقیقت (نزول
آیه ولایت در شأن علی علیه السلام ) یک مسئله
بدیهی و روشن نبود، ما به نقل تمام
اقوال و آراء در این زمینه اقدام
می کردیم؛ امّا به لطف الهی در این
سخن شک و تردیدی نیست و
خوشبختانه تمام دانشمندان مسلمان
به آن اعتراف دارند.(۳)

برای تکمیل و روشن شدن بیشتر
اذهان، ما فقط به نقل یک روایت از
طریق اهل تسنن اکتفا می کنیم:

حاکم حسکانی از اساتید علم
حدیث و از دانشمندان برجسته حنفی
مذهب در قرن پنجم در کتاب «شواهد
التنزیل»، با نقل روایتی از عبداللّه بن
عباس، ماجرای خاتم بخشی علی علیه السلام
را این گونه گزارش کرده است: آن روز
بلال برای نماز اذان گفت. با شنیدن
صدای اذان، رسول خدا صلی الله علیه و آله از منزل
بیرون آمد. مردم در مسجد مشغول
نماز بودند؛ بعضی ایستاده، برخی در
حال رکوع، و عده ای دیگر در حال
سجده بودند. در این هنگام، فقیر
بی چاره ای در مسجد می گردید و از
مردم درخواست کمک می کرد.
پیامبر صلی الله علیه و آله با دیدن این صحنه او را صدا
کرد و با او چنین گفتگو نمود:

– آیا کسی چیزی به تو داده است؟

– بلی!

– چه چیزی به تو داده اند؟

– یک انگشتر نقره ای.

– چه کسی آن را به تو داد؟

– آن مردی که ایستاده و نماز
می خواند.

پیامبر هنگامی که با اشاره سائل به
فرد مورد نظر نگاه کرد، متوجه شد که
او علی بن ابی طالب علیه السلام می باشد.
دوباره پرسید:

– او در چه حالی انگشتر را به تو
بخشید؟

– او در حال رکوع آن را به من داد.

در این هنگام، پیامبر این آیه
شریفه را تلاوت کرد: «اِنَّما وَلیُّکُمُ اللّه ُ
وَرَسُولُهُ وَالَّذینَ ءامَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلوهَ
وَیُؤْتُونَ الزَّکوهَ وَهُمْ راکِعُونَ»(۴)

علامه شیخ عبدالحسین امینی
شصت و شش نفر از دانشمندان اهل
حدیث و استوانه های روایی اهل سنت
را با نام و نشانی دقیق کتابهایشان
فهرست کرده و متن حدیثی را که
حاوی انطباق آیه مذکور با شخص
علی علیه السلام است از انس بن مالک نقل
می کند و در آخر می افزاید: «مضمون
این حدیث در این کتابها موجود است
و همه آنها تصریح دارند که این آیه در
مورد خاتم بخشی حضرت
امیرمؤمنان علی علیه السلام در مسجد نبوی
نازل گردیده است.»(۵)

این مسئله آن قدر معروف و
مشهور می باشد که بسیاری از شعرای
فارس و عرب در مورد آن شعرها
سروده و قصیده ها گفته اند. حسان بن
ثابت قصیده معروف خود را این گونه
سرود و به محضر علی علیه السلام تقدیم
داشت:

اَبا حَسَنٍ تَفْدیکَ نَفْسی وَمُهْجَتِی

وُکُلُّ بَطیی ءٍ فِی الْهُدی وَمُسارِعُ

«ای اباالحسن! جانم و قلبم فدای
تو باد! و جان و دل هر کس که در راه
هدایت تند یا کند گام بر می دارد،
فدایت باد!»

اَیَذْهَبُ مَدْحی وَالْمُحِبّینَ ضائِعا

وَمَا الْمَدْحُ فی ذاتِ الاِْلهِ بِضائِعٍ

«آیا مدح من و دوستانت تباه
خواهد شد؟ نه، هرگز مدحی که در راه
خدا انجام شود، تباه و ضایع
نمی گردد.»

فَاَنْتَ الَّذی اَعْطَیْتَ اِذْ اَنْتَ راکِعٌ

فَدَتْکَ نُفُوسُ الْقَوْمِ یا خَیْرَ راکِعٍ

«تویی آن کس که در هنگام رکوع
بخشیدی! جان همه مسلمانان به
فدایت ای بهترین رکوع کننده!»

بِخاتَمِکَ الْمَیْمونِ یا خَیْرَ سیِّدٍ

ویا خَیْر شارٍ ثُمَّ یا خَیْرَ بائِعٍ

«انگشتری مبارکت را [تو در راه
خدا بخشیدی] ای بهترین آقا و ای
بهترین خریدار و بهترین فروشنده.»

فَاَنْزَلَ فیکَ اللّه ُ خَیْرَ وِلایَهٍ

وَبَیَّنَها فی مُحْکَماتِ الشَّرائِعِ(