پاورپوینت کامل برخی از انتظارات حضرت مهدی از شیعیان ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برخی از انتظارات حضرت مهدی از شیعیان ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برخی از انتظارات حضرت مهدی از شیعیان ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برخی از انتظارات حضرت مهدی از شیعیان ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۷۷

امام در هر زمان و هر دوره
همچون ناظر امین و طبیب دوّاری
است که همیشه بر اوضاع و احوال
امّت و شیعیان خویش نظاره دارد و
هرگز آنها را فراموش نخواهد کرد و در
گرفتاریها و سختیها تنها نخواهد
گذاشت.

در این جهت، فرق نمی کند که
امام زمان علیه السلام حاضر و در منظر دیده ها
باشد و یا غائب و پشت پرده.

چنان که مهدی موعود علیه السلام خود
می فرماید: «وَجْهُ الاِْنْتِفاعِ بی فی غَیْبَتی
کَالاِْنْتِفاعِ بِالشَّمْسِ اِذا غَیَّبَتْها عَنِ الاَْبْصارِ
السَّحابُ(۱)؛ بهره مندی [مردم] از من در
[دوران] غیبتم، مانند بهره وری از
خورشید است، هنگامی که ابرها آن را
از چشمها پنهان کرده باشند.»

حضرت از اوضاع جهانی و امور
شیعیان خویش آگاه است، و ریز و
درشت اخبار را با چشم تیزبین الهی و
امدادهای غیبی نظاره گر است؛ چنان
که خود می فرماید: «فَاِنّا یُحیطُ عِلْمُنا
بِأَبْنائِکُمْ وَ لا یَعْزُبُ عَنّا شَیْ ءٌ مِنْ اَخْبارِکُمْ؛(۲)
علم ما به اخبار شما احاطه دارد و
هیچ چیزی از اخبار شما بر ما پوشیده
نیست.»

امام زمان علیه السلام با توجه به آن آگاهی
گسترده، هرگز شیعیان خود را
فراموش نمی کند، بلکه در تمام
حالات ناظر و حامی آنها می باشد و
بالهای عنایات و الطاف بی کران
خویش را همیشه بر سر پیروان خود
گسترده دارد؛ چنان که خود آن
حضرت در توقیعی به شیخ مفید رحمه الله
فرمود: «اِنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ وَلا
ناسینَ لِذِکْرِکُمْ وَ لَوْلا ذلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللأَّْو اءُ
وَاصْطَلَمَکُمُ الاَْعْداءُ…(۳)؛ از یاری رساندن
به شما کوتاهی نکرده، فراموشتان
نمی کنیم، و اگر چنین نبود، حتما
ناگواریها بر شما نازل می شد و
دشمنان، شما را نابود می ساختند… .»

او آخرین سنگربان نظام هستی،
و حافظ امّت و شیعیان است. در کلام
نغز و زیبای آن حضرت می خوانیم که
«اَنَا خاتَمُ الاَْوْصِیاءِ وَ بی یَدْفَعُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ
اَلْبَلاءَ عَنْ اَهْلی وَشیعَتی(۴)؛ من خاتم
اوصیا هستم و به وسیله من، خداوند
عزیز و جلیل بلا را از خانواده و
پیروانم دفع می کند.»

و قطعا چنین امام و ناظر امینی،
برای سلامت معنوی و هدایت واقعی
رهروان خویش سفارشات و همین
طور انتظاراتی دارد که انتظارات
شخصی و فردی نیستند و به همین
دلیل، خطابات و دستورات او از سر
دوستی و از راه شفقت و دلسوزی
است؛ چنان که خود در سخنان پر مهر
و محبّتش می فرماید: «لَوْلا ما عِنْدَنا مِنْ
مَحَبَّهِ صَلاحِکُمْ وَ الاِْشْفاقِ عَلَیْکُمْ لَکُنّا عَنْ
مُخاطَبَتِکُمْ فی شُغُلٍ…؛(۵) اگر محبّتِ
صلاح و خوبی شما در نزد ما نبود و
نسبت به شما دلسوز و مهربان نبودیم،
شما را مخاطب [گفته های] خود قرار
نمی دادیم.»

با توجّه به نکات پیش گفته، آنچه
در این مقال مورد توجّه قرار گرفته
است، برخی انتظارات هدایتگر و
سعادت آفرینی است که امام زمان علیه السلام
در زمان غیبت خویش از شیعیان و پیروان
خویش دارد. این انتظارات عبارت اند از:

۱. پرواپیشگی و تسلیم

از مهم ترین انتظارات آن حضرت از
اگر شیعیان ما ـ که خدای
آنان را بر انجام طاعت
خویش موفّق بدارد ـ در راه
ایفای پیمانی که بر دوش
دارند، همدل می شدند،
میمنت دیدار ما از ایشان به
تأخیر نمی افتاد.

شیعیان و پیروان خویش، این است که
تقوای الهی را پیشه ساخته، سرا پا تسلیم
اوامر و نواهی اِمامان معصوم باشند. در
این صورت است که سعادت دنیوی و
اخروی انسان تأمین می شود. آن امام
رئوف در کلام رسای خود فرمود: «فَاتَّقُوا
اللّه َ وَ سَلِّمُوا لَنا وَ رَدُّوا الاَْمْرَ اِلَیْنا فَعَلَیْنا
الاِْصْدارُ کَما کانَ مِنَّا الاْیرادُ وَلا تُحاوِلُوا
کَشْفَ ما غُطِّیَ عَنْکُمْ(۶)؛ از خدا بترسید و
تسلیم [امر] ما شوید و کارها را به ما
واگذار کنید. پس بر ماست که شما را از
سرچشمه [معارف] سیراب گردانیم،
همان گونه که بردن شما به سوی
سرچشمه به وسیله ما بوده است، و در پی
آنچه از شما پوشیده شده است، نروید.»

اگر قدر تو را دانسته بودیم

اگر عهد و وفا نشکسته بودیم

دل ما خانه غمها نمی شد

غم هجران نصیب ما نمی شد

اگر شرط تولاّ کرده بودیم

هر آنچه گفته مولا کرده بودیم

نمی شد روز ما شام سیاهی

نمی شد قسمت ما این جدایی…(۷)

۲. جلب محبّت اهل بیت علیهم السلام و ترک

گناهان

پاداش رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله این
است که مردم به جانشینان او، یعنی
امامان معصوم، محبّت و ارادت
داشته باشند، و همین محبّت عامل
مهمّی است در بازدارندگی از گناهان و
معصیتها. امام زمان علیه السلام نیز در همان
راستا یکی از انتظاراتی که از شیعیان
خویش دارد، این است که در پی
جلب و کسب محبّت ما اهل بیت
باشید و از انجام گناه و اموری که
باعث ناراحتی و رَنجِش می شود، به
شدّت پرهیز نمایید. آن حضرت در
سخن خیرخواهانه خود چنین
می فرماید: «فَلْیَعْمَلْ کُلُّ امْرِءٍ مِنْکُمْ ما
یُقَرِّبُ بِهِ مِنْ مُحَبَّتِنا وَلْیَتَجَنَّبْ مِنْ کَراهِیَّتِنا
وَ سَخَطِنا فَاِنَّ امْرءًا یَبْغَتُهُ فَجْأَهٌ حینَ لا
تَنْفَعُهُ تَوْبَهٌ وَلایُنَجّیهِ مِنْ عِقابِنا نَدَمٌ عَلی
حَوْبَهٍ(۸)؛ پس باید هر یک از شما
[شیعیان] کارهایی را که موجب جلب
محبّت ما می گردد، انجام دهد و باید
از کارهای [ناپسندی [که خشم و
غضب ما را در پی دارد، اجتناب کند.
پس [آگاه باشید که] مرگ آدمی ناگهان
می رسد که [در آن وقت دیگر] توبه
سودی نمی رساند و ندامت و
پشیمانی [نیز [نمی تواند او را از
عذاب ما برهاند.»

و صد البته که عشق و محبّت به
مهدی علیه السلام با عنایت او در دلها ایجاد
می شود.

بده سوزی که از هجرت بسوزیم

بده اشکی که در پایت بریزیم

بده رنجی که رنجور تو باشیم

سروری ده که مسرور تو باشیم

بده چشمی که گریان تو باشد

سری ده گوی چوگان تو باشد

بده عقلی که مجنون تو باشد

همه حیران و مفتون تو باشد

در جای دیگر، حرکت در مسیر
محبّت اهل بیت علیهم السلام را این گونه از
شیعیان خواسته است: «وَلا تَمیلُوا عَنِ
الْیَمینِ وَ تَعْدِلُوا اِلَی الْیَسارِ وَاجْعَلُوا قَصْدَکُمْ
اِلَیْنا بِالْمَوَدَّهِ عَلَی السُّنَّهِ الْواضِحَهِ؛(۹) از
راست به چپ منحرف نشوید و
مقصد خود را با دوستی ما طبق سنّت
[الهی و نبوی] روشن به سوی ما قرار
دهید.»

و قطعا کوچک ترین انحرافی که
در بین شیعه ایجاد شود قلب امام
زمان علیه السلام را سخت ناراحت و رنجور
خواهد کرد. به همین جهت، آن یار
پرده نشین با قلب آکنده از رنجش و
غصّه، شکوه خویش را از دست
ش