پاورپوینت کامل محبت،رهاورد معرفت ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محبت،رهاورد معرفت ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محبت،رهاورد معرفت ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محبت،رهاورد معرفت ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

هر ساله شیعیان با غروب آخرین
روز ذی حجّه، غمی سنگین را بر دل
احساس می کنند. از دور نوای عاشورا
به گوششان می رسد و با شوری بسیار
به سوی هیئتها و حسینیه ها روان
می شوند تا در سیلاب اشک و آه و
عشق، جان خود را شستشو دهند.

دستها بر سینه ها می خورد و
زنجیرها شلاّق وار بر کتفها فرود
می آید تا نمادی از همدردی با شلاّق
خوردگان و عزاداران آن روزگار باشد.
کودکان دست در دست پدرانشان، و
نوزادان شیرنوشان در آغوش
مادرانشان شاهدانی بر این مراسم
می باشند تا فردا این میراث گرانمایه را
میراث دار باشند. محرّم، صفر،
عاشورا و … همگی ریشه هایی عمیق
در فرهنگ شیعه دارند؛ امّا دریغ
آنجاست که این فرهنگ ریشه دار با
تمامی ژرفایش آن چنان که باید مورد
شناخت و معرفت حقیقی قرار نگرفته
است. عاشورا و سوگواری آن اگرچه
شوری هزارساله را برانگیخته است و
خود مبدأ جوششهای انقلابی پرثمر
بوده است، امّا همچنان در میان
بسیاری از مردم به مثابه دریایی
بی کران می ماند که عمقی به اندازه
یک بندانگشت دارد. هنوز که هنوز
است شور و سوز عاشورایی شیعه به
شعوری نینوایی تبدیل نگشته است؛
شعوری که اطاعت می آفریند و تسلیم
را ثمر می دهد؛ شعوری که حماسه ها
را رقم می زند و در شوری پرجذبه
سبقت برای در آغوش گرفتن تیغها و
نیزه ها را می آفریند. نینواییان منطقها و
مصلحتهای ظاهری را می شکنند و در
اوج معرفت با خون محبتنامه های
خویش را امضاء می کنند. خود به
قضاوت بنشینیم؛ چه فاصله ای است
بین این شور امروزی و آن شور
عاشورایی؟ چه تفاوتی است بین آن
شعور حسینی که تا سبقت به سوی
تیغ پیش می رود و این شعور امروزی
که به بهانه اشکی و سینه ای، بسیاری
از گناهان را کوچک نشان می دهد.

از اینرو، مقاله حاضر در پی آن
است تا جایگاه معرفت را بار دیگر باز
شناسد و رابطه اش را با محبت بازگو
نماید، اگر چه خویشتن را در محاصره
اختصار می بیند و تازیانه قلم را بسته.

معرفت

در روایات اسلامی معرفت
معانی گوناگون یافته است که از جمله،
می توان به سه دسته اشاره نمود:

یکم. معرفت به معنای بینش و
آگاهی: در این دسته معرفت یک
آگاهی جامع است و در همه تلاشها
می بایست به آن بها داد. مولای
موحدان در همین رابطه به کمیل
می فرماید: «یا کُمَیْلُ، ما مِنْ حَرَکَهٍ اِلاّ وَاَنْتَ
مُحْتاجٌ فیها اِلی مَعْرِفَهٍ؛(۱) ای کمیل هیچ
جنبش و حرکتی نیست، مگر آنکه در
[انجام] آن به آگاهی و معرفت نیازمند
می باشی».

دوم. معرفت به معنای شناسایی:
شاید بتوان حدیث معروف «مَنْ ماتَ وَ
لَمْ یَعْرِفْ اِمامَ زَمانِهِ ماتَ میتَهً جاهِلِیَّهً»(۲) را
در همین دسته قرار داد؛ چرا که
مضمون روایت حاکی از لزوم
شناسایی امام است. در واقع، این
گونه احادیث تنها بر جنبه ای
انگیزشی تکیه دارند و شناختن امام و
پیشوای حقیقی امت و بیعت با او را از
جمله لوازم مسلمانی می دانند. امّا
اینکه بتوان این گونه روایات را به
جنبه های عمیق معرفتی نیز سرایت
داد، بعید به نظر می رسد.

سوم. معرفت به معنای شناخت
عمیق: معرفت به این معنا بیشتر در
زیارات مورد توجه قرار گرفته است.

الف. عرفان و شناخت خود ائمه
مورد تأکید قرار می گیرد و سپس به
حقوق امامان توجه می گردد، مانند
آنچه در زیارت جامعه کبیره می آید:
«اَسْئَلُکَ اَنْ تُدْخِلَنی فی جُمْلَهِ الْعارِفینَ بِهِمْ
وَ بِحَقِّهِمْ وَ فی زُمْرَهِ الْمَرْحُومینَ
بِشَفاعَتِهِمْ؛(۳)] خدایا] از تو می خواهم تا
مرا در زمره دانایان نسبت به آنان و
حقوقشان و در جمع رحمت شده ها
به شفاعت آنان قرار دهی.»

ب. تنها شناخت حقوق آنان
مورد توجه است. این گروه را می توان
در میان انبوه روایاتی جستجو کرد که
جنبه انگیزشی داشته، ثوابهای مطرح
شده، غالبا مشروط به شناخت حقوق
آنان می گردد، مانند آنچه در مورد
زیارت قبور ائمه از جمله سید
الشهداء می خوانیم. که امام صادق علیه السلام
می فرماید: «مَنْ اَتی قَبْرَ الْحُسَیْنِ عارِفا
بِحَقِّهِ غُفِرَ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ ما تَأَخَّرَ؛(۴)
هر کس به زیارت قبر حسین علیه السلام بیاید
در حالی که حق او را می شناسد،
گناهان گذشته و آینده اش بخشیده
می شود.»

باری، آنچه در این دو گروه از
روایات به عنوان پایه مطرح می شود،
شناخت است؛ اگر چه می بایست
اعتراف نمود در گروه اول با گذر از
شناخت اولیه، عرفان ائمه ناظر به
شناخت راه، روش و هدف آنان است.
بی گمان با این شناخت ـ که از جمله
وظایف یک مؤمن به حساب می آید ـ
می توان گام در مرحله بعدی، یعنی
شناخت حقوق گذارد و با عمل به آن
حقوق، راه کمال الی الله را طی نمود.

حقوق ائمه

اما پرسشی که در اینجا مطرح
می شود آن است که حقوق ائمه علیهم السلام
چیست؟ به تعبیری پس از شناخت
راه، منش و بینش ائمه علیهم السلام ، آنان چه
حقوقی بر گردن مؤمنان و پیروان
خویش دارند؟

البته بدیهی است که تعبیر حق
دلالت بر آن دارد که این حقوق پس از
شناخت آنها قابل بازخواست است.
از همین رو است که شیعه ناچار به
گردن نهادن و پاسخ گویی است. اما در
مورد پاسخ به پرسشهای اولیه باید بار
دیگر به سراغ آیات و روایات برویم.

الف. حق دوستی

در این باره می توان به آیه مودت
اشاره کرد: «قُلْ لا اَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْرا اِلاَّ
الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبی»؛(۵) «[ای رسول خدا[
بگو من از شما اجر رسالت جز این
نخواهم که به خویشاوندانم محبت و
مودت بورزید.» اما نکته سزاوار اشاره
آن است که اگر چه دوستی اهل بیت
در بسیاری از نوشته ها به عنوان یکی
از حقوق دانسته شده است، امّا باید
دانست که دوست داشتن نمی تواند به
عنوان یک تکلیف به مانند دیگر
تکالیف درخواست شود؛ زیرا
دوستداری صفتی نفسانی است. از
اینرو، درست تر آن است که محبت
یکی از رهاوردهای معرفت به شمار
آید؛ به این معنا که پس از شناخت
کمالات ائمه، این صفت در شخص
ایجاد خواهد شد. البته ممکن است
پس از شناخت نیز محبت حاصل
نگردد؛ مثل بسیاری از کفار و منافقین
که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام را
می شناختند و فضایل آنان را کاملاً
می دانستند و هیچ محبتی نیز نداشتند
و گاه کینه ای عمیق از آنان در دل
داشتند. ولی برای محبّت راهی جز
معرفت نیست. به این لحاظ محبت را
می توان حقی دانست که از پی
معرفت می آید و سپس جلوه های
عملی می یابد. شاید به همین خاطر
بتوان آیات و روایاتی را که در مورد
مودت اهل بیت علیهم السلام می باشد مرتبط با
جلوه های رفتاری محبت دانست.
بنابراین، رفتارهای حاکی از محبت
نسبت به اهل بیت از جمله حقوق
آنان نسبت به پیروانشان محسوب
می شود.

از این رو، احترام و رعایت ادب
نسبت به پیامبر و همچنین ائمه نیز از
مصادیق همین جلوه ها به شمار
می رود.

قرآن کریم می فرماید: «اِنَّ الَّذینَ
یَغُضُّونَ اَصْواتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ اُولئِکَ
الَّذینَ امْتَحَنَ اللّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوی لَهُمْ مَغْفِرَهٌ
وَ اَجْرٌ عَظیمٌ»؛(۶) «آنها که صدای خود را
نزد رسول خدا پایین می آورند، همان
کسان اند که خداوند دلهایشان را برای
تقوا امتحان نموده و برای آنان آمرزش
و پاداش عظیمی است.»

ب. اطاعت و فرمانبری

پس از عبور از مراحل معرفتی و
صعود به مرحله محبت و جلوه های
رفتاری آن می توان گام در راه اطاعت
و فرمانبری گذارد. آن گاه که بدانیم
اطاعت از معصومان دنباله
فرمانبرداری از خداوند تبارک و تعالی
و فرستاده مکرم او است و ائمه مظاهر
و جلوه های صفات ربّانی و اولیای او
هستند، می توان این حق را نیز به مقام
اجابت رساند؛ چرا که مشمول این آیه
مبارکه می باشند: «یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا
اَطیعُوا اللّهَ وَ اَطیعُوا الرَّسُولَ وَاُولِی الاَْمْرِ
مِنْکُمْ»؛(۷) «ای کسانی که ایمان
آورده اید، اطاعت کنید خدا را و
اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الامر
(اوصیای پیامبر) را.»(۸)

البته، پیرو در مرحله اطاعت
متوقف نخواهد شد، بلکه با طی
مراحل کمالی از اطاعت گذشته تا
مرحله بالاتر، یعنی تسلیم پیش
خواهد رفت.

ج. الگوپذیری

از دیگر حقوق و انتظاراتی که
عنایت امامان معصوم علیهم السلام را در پی
دارد، الگو پذیری است، قرآن کریم به
صراحت به این نکته اشاره کرده است
و رسول خدا صلی الله علیه و آله را الگویی ارزنده
دانسته، می فرماید: «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی
رَسُولِ اللّهِ اُسْوَهٌ حَسَنَهٌ»؛(۹) «مسلّما برای
شما در [زندگی] رسول خدا سرمشق
و الگویی نیکو بود.» بر همین مبنا
می توان نتیجه گرفت از آنجا که ائمه
جانشینان پیامبر می باشند، آنان نیز
الگو و سرمشق به شمار می روند. اما
در این راه قرآن به پیروان و الگوپذیران
نیز اشاره ای ظریف دارد و می فرماید:
«لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی رَسُولِ اللّهِ اُسْوَهٌ حَسَنَهٌ
لِمَنْ کانَ
یَرْجُوا ال