پاورپوینت کامل بیداری،روح عزاداری ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بیداری،روح عزاداری ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بیداری،روح عزاداری ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بیداری،روح عزاداری ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۳

اهمیت سوگواری

سوگواری برای عزیز از دست
رفته، طبیعی بشر است و برخاسته از
مهر و محبت، ولی اگر فرد از دست
رفته، شهید، یا بزرگ باشد و در راه
خدا جانبازی کرده باشد، عزایش
گذشته از مهر، رنگ حیاتی و صبغه
الهی دارد. عزای شهید مایه تکامل و
موجب زنده نگه داشتن شهادت
است.

اگر عزاداری پیشوای شهیدان
نبود، کسی امروز امام حسین علیه السلام را
نمی شناخت، راه حسین گم شده بود،
و بشریت از هدایتهای اهل بیت علیهم السلام
بی بهره و محروم بود.

اگر سوگواری امام حسین علیه السلام
نبود، کسی امروز یزید و راه یزیدیان را
نمی شناخت و سعادت بشری تأمین
نمی شد. حسین شهید و شهادت
حسینی، رهبر اجتماع بشری است،
در همه زمانها و همه مکانها.

سوگواری برای شهید، نفرت
طبیعی را به سوی ظالم و ستمگر
برمی انگیزد، و ناله ها و اشکها،
سندهای زنده ظلم ظالمان می باشند.

سوگواری شهید، در پرورش
اجتماع و آموزش مردم، تأثیر کلی دارد
و عزای او، هدفش را احیا می کند.

عاطفه بشری مهم ترین محرک
بشر است؛ اگر به سوی خیر رهنما
گردد بشر را خوشبخت و اگر به سوی
شرّ رهنما شود، بشر را بدبخت
می کند.

دعوت اشک، با زبان نیست، با
قلم و یا رسانه نیست، دعوت اشک،
دعوت با دل است. و دلربایی در
تبلیغ، مؤثرترین حربه است. و این
ابزار تنها به دست راهروان حسینی
است.

بی جهت نیست که برای
عزاداری اجر جزیل منظور شده است
و سیره پیامبر صلی الله علیه و آله و معصومان علیهم السلام
گردیده است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله وقتی عموی
خود حمزه را در احد در خون شناور
می بیند گریه می کند.(۱)

و آن گاه که به شهر برمی گردد و
مشاهده می کند، در خانه های قبیله
«بنی أشهل» و «بنی ظُفَر» برای
شهیدانشان صدای گریه بلند است، او
نیز گریه می کند و از اینکه حضرت
حمزه گریه کننده نداشت، ناراحت
می شود و می فرماید: «لکِنّ حَمزَهَ لا
بَواکِیَ لَهُ الیَومَ؛ ولیکن امروز حمزه گریه
کننده ندارد».(۲)

سعد بن معاذ و اسید بن خُضَیر از
این جریان مطلع شدند، موضوع را با
حضرت فاطمه علیهاالسلام و زنان مدینه در
میان گذاردند و سپس زنان در خانه
حمزه به سوگواری پرداختند(۳) و
عبد اللّه بن رواحه، قصیده پرشوری
سرود.(۴)

همچنین با شنیدن خبر شهادت
جعفر بن أبی طالب، برادر علی علیه السلام
معروف به جعفر طیار ـ که در غزوه
موته در جنگ با رومیان در ۳۳ سالگی
شهید شد ـ حضرت رسول صلی الله علیه و آله به
خانه اسماء بنت عُمَیس، همسر شهید
می رود و به او تسلیت می گوید. آن گاه
به خانه فاطمه علیهاالسلام می رود و با مشاهده
اشک و آه فاطمه علیهاالسلام می فرماید: «عَلی
مِثلِ جَعفَرٍ فَلْتَبْکِ الْبَواکی؛(۵) باید گریه
کنندگان بر شخصیتی همچون جعفر
گریه کنند».

امام صادق علیه السلام از یکی از
شیعیانش به نام فضیل پرسید: آیا
تشکیل جلسه و نقل حدیث دارید؟
فضیل پاسخ مثبت می دهد، امام علیه السلام
می فرماید: «إنَّ تِلکَ المَجالِسَ اُحِبُّها،
فَأحیوا أمرنا، رَحِمَ اللّه ُ مَن أحیا أمرنا، یا
فُضَیلُ مَن ذَکَرَنا أو ذُکِرْنا عِندَهُ، فَخَرَجَ مِن
عَینِهِ مِثلُ جَناحِ الذُّبابِ غَفَر اللّه ُ لَهُ ذُنُوبَهُ؛(۶)
براستی دوست دارم چنین جلساتی
را، پس امر ما (ولایت و رهبری ما) را
احیا کنید، رحمت خدا بر کسی باد که
امر ما را زنده کند، ای فضیل! هرکه
مارا یاد کند یا ما نزدش یاد شویم و در
نتیجه از چشمش به قدر بال پشه ای
اشک بیرون آید، خداوند گناهانش را
بیامرزد…»

گریه بر امام حسین علیه السلام

خیمه ماه محرم زده شد در دل ما

باز نام تو شده زینت هر محفل ما

جز غم عشق تو ما را نبود سودایی

عشق سوزان تو آغشته به آب و گِل ما

با فرا رسیدن عزای سید
الشهداء علیه السلام ، عالم و آدم و زمان و زمین
سوگوار و گریان می گردد. عالم
بزرگوار، جعفر بن قولویه، در باب ۱۶،
از کتاب کامل الزیارات با عنوان «بکاء
جمیعِ مَا خَلَقَ اللّه ُ عَلی الحُسَین بن
علیّ علیهماالسلام » پنج صفحه روایت آورده
است. یکی از آن روایات سخن امام
باقر علیه السلام است که فرمود: «بَکَت الإنسُ
والجنُّ وَالطَّیرُ وَالوُحُوشُ عَلَی الحُسَین بن
علیّ علیهماالسلام حَتّی ذَرَفَت دُمُوعُها؛(۷) انس و
جن و پرندگان و وحشیان بر حسین بن
علی علیهماالسلام آنقدر گریستند تا اشکشان
روان شد».

گویا عاشورا قلب هستی است که
جهان را متأثر می سازد. و باید زنده و
جاوید بماند.

گریه حضرت رسول بر امام

حسین علیه السلام

عایشه همسر پیامبر صلی الله علیه و آله روایت
می کند: وقتی حضرت رسول صلی الله علیه و آله در
غرفه ای بود که بر آن حضرت وحی
نازل می شد، به من سفارش کرد کسی
وارد آن جا نشود. در آن هنگام،
حسین ـ که در آن دوران کودکی بود ـ
نزد حضرت رفت، جبرئیل به
پیامبر صلی الله علیه و آله خبر داده بود: زمانی
نمی گذرد که افرادی از ملت تو این
کودک را در سرزمین «طف» از خاک
عراق، شهید می کنند، پس رسول
خدا صلی الله علیه و آله گریست.

جبرئیل چنین تسلیت گفت: «لا
تَبکِ، فَسَوفَ یَنتَقِمُ اللّه ُ مِنهُم، بِقائِمِکُم أهلَ
البَیتِ؛(۸) گریه مکن؛ زیرا به زودی
خداوند به دست قائم شما اهل بیت
از آنان انتقام می گیرد».

در بیان امام باقر علیه السلام آمده است:
«کانَ رَسُول اللّه ِ صلی الله علیه و آله إذا دَخَلَ الْحُسَیْنُ جَذَبَهُ
إلیه… فَیُقَبِّلُهُ ویَبْکی… فَیَقُولُ: یابُنَیَّ أُقَبِّلُ
مَوْضِعَ السُیُوفِ مِنک…؛(۹) سیره پیامبر
خدا صلی الله علیه و آله چنان بود که هر گاه
حسین علیه السلام وارد می شد، او را به خود
جذب می کرد… پس او را می بوسید و
می گریست… پس می فرمود: فرزندم!
جای شمشیرها را بر بدنت می بوسم».

گریه امام علی علیه السلام

ابن