پاورپوینت کامل بازتاب انوار وحی درگفتار پیشوای هشتم ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازتاب انوار وحی درگفتار پیشوای هشتم ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازتاب انوار وحی درگفتار پیشوای هشتم ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازتاب انوار وحی درگفتار پیشوای هشتم ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

رسول خدا صلی الله علیه و آله در ضمن
سفارشات خویش برای امت اسلام از
دو امانت گرانسنگ و ارزشمند یاد
کرده و فرمود: «اِنّی تارِکٌ فیکُمُ الثَّقَلَیْن
کِتابَ اللّه ِ وَعِتْرَتی وَلَنْ یَفْتَرِقا حَتّی یَرِدا عَلَیَّ
الْحَوْض؛(۱) من در میان شما دو امانت
گرانسنگ می گذارم، کتاب خدا و
عترت من و آن دو هیچگاه از هم جدا
نخواهند شد تا اینکه در حوض کوثر
بر من وارد شوند».

طبق این گفتار مهم رسول اللّه صلی الله علیه و آله ،
قرآن و عترت تا روز قیامت با هم بوده
و تفکیک ناپذیرند. هر کس بخواهد به
دامن قرآن پناه بَرَد، بدون در نظر
گرفتن راهنمائیها و هدایتهای اهل
بیت علیهم السلام راه به جایی نخواهد بُرد،
چرا که آنان چراغهای هدایت به سوی
انوار معنوی قرآن هستند و لطائف و
ظرائف و نکته های ناب قرآن، در نزد
آن بزرگان است. در زیارت جامعه
می خوانیم: «السَّلامُ عَلی مَحالِّ مَعْرِفَهِ اللّه ِ
وَمَساکِنِ بَرَکَهِ اللّه ِ وَمَعادِنِ حِکْمَهِ اللّه ِ وَحَفَظَهِ
سِرِّ اللّه ِ وحَمَلَهِ کِتابِ اللّه ِ؛ سلام بر آنانکه
[دلهایشان] محل معرفت خداست و
مسکن برکات حق و معدن حکمت
پروردگار، آنانکه پاسداران رازهای
الهی و حاملان کتاب خدا هستند».
ابونواس شاعر در قصیده ای که برای
امام رضا علیه السلام قرائت کرد به این حقیقت
اشاره دارد:

مُطَهَّرُونَ نَقیّاتٌ ثیابُهُمُ

تَجْری الصَّلوهُ عَلَیْهمْ اَیْنَما ذُکِرُوا

«آل پیامبر صلی الله علیه و آله دامنشان از هر گناه
و آلودگی پاک و مطهر است و هرگاه
نامی از آنان به میان آید، درود و سلام
بر آنان فرستاده می شود.»

فَاَنْتُمُ الْمَلاَءُ الاَْعْلی وَعِنْدَکُمُ

عِلْمُ الْکِتابِ وَماجاءَتْ بِهِ السُّوَرُ(۲)

«شمائید آن ملأ اعلی و نزد
شماست علم کتاب و آنچه از سوره ها
آمده است.»

بر این اساس فهمیدن کلام خدا و
راز و رمز آیه های قرآن، بدون
رهنمودهای ائمه اطهار علیهم السلام کاری
دشوار، بلکه ناممکن است. در این
راستا به سراغ رهنمودهای حضرت
رضا علیه السلام در زمینه آیات وحیانی کلام
خدا رفته، بازتاب انوار درخشان وحی
را در سیره و سخن آن حضرت به
نظاره می نشینیم.

دلداده آیات وحی

با مروری اجمالی به زندگانی
پربرکت امام رضا علیه السلام روشن می شود
که قرآن، در سیره و سخن آن گرامی
جایگاه ویژه ای داشته و امام علیه السلام ،
زندگی روزمرّه خود را با آیه های وحی
آنچنان عجین کرده بود که نور قرآن،
در تمام ابعاد زندگیش پرتو افشانی
می کرد. ابراهیم بن عباس یکی از
همراهان حضرت رضا علیه السلام در این
زمینه می گوید: «وَکانَ کَلامُهُ کُلُّهُ وَجَوابُهُ
وتَمَثُّلُهُ اِنْتِزاعاتٍ مِنْ الْقُرآنِ الْمَجید وَکانَ
یَخْتِمُهُ فی کُلِّ ثَلاثٍ وَکانَ یَقُولُ لَوْ اَنّی اَرَدْتُ
اَنْ اَخْتِمَهُ فی اَقْرَبَ مِنْ ثَلاثٍ لَخَتَمْتُ
وَلکِنّی ما مَرَرْتُ بِآیَهٍ قَطُّ اِلاّ فَکَّرْتُ فیها فی
اَیّ شَی ءٍ اُنْزِلَتْ؛(۳) همه سخنان، پاسخها
و مثالهای آن حضرت، برگرفته از قرآن
مجید بود. هر سه روز یکبار قرآن را
ختم می کرد و می فرمود: اگر بخواهم
در کمتر از سه روز هم می توانم آنرا
ختم کنم. امّا هرگز آیه ای را تلاوت
نمی کنم، مگر اینکه در آن می اندیشم
که در باره چه چیزی نازل شده است.»

حضرت رضا علیه السلام در مورد پیروی
از آیات الهی می فرمود: «قرآن کلام و
سخن خداست، از آن نگذرید و
هدایت را در غیر آن نجویید که گمراه
می شوید.»(۴)

برتری عترت در قرآن

مأمون عباسی در مهم ترین جلسه
علمی که با حضور اندیشمندان و
برجستگان ادیان و ملل و مذاهب
مختلف در دربار حکومتی خویش
ترتیب داده بود، از امام رضا علیه السلام
پرسید: آیا خداوند متعال عترت را بر
سایر مردم برتری داده است؟ امام با
اشاره به آیاتی از قرآن، چنین فرمود:
خداوند عزوجل فضیلت و برتری
عترت رسول اللّه صلی الله علیه و آله را بر سایر مردم
در کتاب محکم خویش، به طور
واضح بیان کرده است. مأمون پرسید:
این فضائل در کجای قرآن است؟ امام
رضا صلی الله علیه و آله ضمن تلاوت آیات متعددی
از قرآن و بیان دلالت صریح و روشن
آن آیات بر برتری اهل بیت علیهم السلام و
توضیحات لازم در آن موارد، این آیه
را قرائت کرد: «اِنَّ اللّه ومَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ
عَلَی النَّبیِّ یا اَیُّها الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ
وَسَلِّمُوا تَسْلیما»؛(۵) «خداوند و فرشتگان
او بر پیامبر صلی الله علیه و آله صلوات می فرستند و
شما هم ای اهل ایمان! بر او صلوات
بفرستید و تسلیم فرمان او شوید».
آنگاه امام علیه السلام در توضیح سخن خود
فرمود: مسلمانان بعد از شنیدن این
آیه، به پیامبر صلی الله علیه و آله گفتند: یا رسول اللّه !
ما معنی تسلیم را فهمیدیم که باید
تسلیم فرمان شما باشیم، امّا چه گونه
صلوات بگوئیم؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
می گوئید: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ
مَحَمَّدٍ کَما صَلَّیْتَ عَلی اِبْراهیمَ وَآلِ اِبْراهیم
اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ؛ بر این اساس، خداوند
متعال آل محمد صلی الله علیه و آله را در کنار پیامبر
قرار داده است.

حضرت بعد از بیان این سخن، از
حاضرین جلسه سؤال کرد که آیا در
این سخن خلافی هست؟ گفتند: نه.
در این هنگام مأمون گفت: این سخن
اجماعی است و هیچ اختلافی در
میان امت اسلام در این زمینه وجود
ندارد. امّا از شما تقاضا می کنم در
مورد برتری آل محمد صلی الله علیه و آله سخنی
صریح تر و شفاف تر از این، از کلام
خداوند بفرمائید! پیشوای هشتم علیه السلام
فرمود: به نظر شما در این آیه شریفه:
«یسآ وَالْقُرانِ الْحَکیمِ اِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلین
عَلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ»(۶)؛ «یس! قسم به
قرآن حکیم که تو قطعا از رسولان
خداوند هستی و بر راهی مستقیم قرار
داری» مقصود از یسآ چیست؟
علمای مجلس گفتند: معنی یس،
محمد صلی الله علیه و آله است و کسی در آن شک
ندارد. امام رضا علیه السلام فرمود: در این آیه
شریفه، خداوند متعال بر محمد و آل
محمد فضیلتی عنایت کرده است که
کسی نمی تواند حقیقت آن را ادراک
کند، مگر از راه تعقّل و تفکر. چرا که
خداوند در کتاب مقدس خویش، به
غیر از انبیاء علیهم السلام بر هیچ کس سلام
نفرستاده و فرمود: «سَلامٌ عَلی نُوحٍ
فِی الْعالَمین!»(۷)؛ «سلام بر نوح در میان
جهانیان». و فرمود: «سَلامٌ عَلی
اِبْراهیم»؛(۸) «سلام بر ابراهیم باد». و
فرمود: «سَلامٌ عَلی مُوسی وَهاروُن»؛(۹)
«سلام بر موسی و هارون» و در هیچ
جای قرآن نفرموده است: «سلام علی
آل نوح و سلام علی آل ابراهیم و سلام علی
آل موسی و هارون»؛ فقط فرمود: «سَلامٌ
عَلی آلِ یاسین»(۱۰)؛ «یعنی آل
محمد صلی الله علیه و آله ». مأمون با شنیدن این
تفسیر دلنشین و ارتباط آیات با بیان
عالی حضرت رضا علیه السلام ، رو به
حاضرین جلسه کرده و گفت: اکنون
فهمیدم که شرح این آیات و بیان آنها
در نزد معدن نبوت و اهل بیت
عصمت علیهم السلام می باشد.

حضرت در آن جلسه و در ادامه
سخنان خویش به آیه ای دیگر استناد
کرده و برتری عترت پیامبر صلی الله علیه و آله را بر
دیگران اثبات کرد. امام آیه «فَسْأَلُوا
اَهْلَ الذِّکْرِ اِنْ کُنْتُم لاتَعْلَمُونَ»؛(۱۱) «اگر
نمی دانید از اهل ذکر [آگاهان[
بپرسید.» را قرائت کرده و فرمود: ما
اهل ذکر هستیم، اگر نمی دانید از ما
خانواده (اهل بیت علیهم السلام ) بپرسید.
برخی از اندیشمندان گفتند: به نظر ما
مقصود خداوند از اهل ذکر علمای
یهود و نصاری هستند که به برخی از
مسائل آگاهی دارند. امام هشتم
فرمود: سبحان اللّه ! اگر ما پرسیدیم و
آنها هم به دین خود دعوت کردند و
گفتند: دین ما بهتر از دین اسلام است،
آیا چنین کاری بر ما جایز است؟!

مأمون گفت: ای اباالحسن! آیا
ممکن است این سخن را بیشتر شرح
دهید تا خلاف ادّعای اینها ثابت
شود. حضرت فرمود: بلی، «ذکر»
رسول اللّه است و ما نیز اهل [و
خانواده [آن حضرت هستیم. این معنا
در کتاب خداوند بیان شده است،
آنجا که می فرماید: «فَاتَّقُوا اللّه َ یااوُلیِ
الالْبابِ الَّذینَ آمَنُوا قَدْ اَنْزَلَ اللّه ُ اِلَیْکُمْ ذِکْرا
رَسُولاً یَتْلُوا عَلَیْکُمْ آیاتِ اللّه ِ مُبَیِّناتٍ»؛(۱۲)
«تقوای الهی پیشه کنید ای خرد
مندانی که ایمان آورده اید! زیرا
خداوند ذکر را بر شما فرستاد؛ رسولی
که آیات روشن خدا را بر شما تلاوت
می کند». پس ذکر، رسول اللّه است و
ما هم اهل ذکر هستیم.(۱۳)

ولایتعهدی چرا؟

شخصی به امام رضا علیه السلام اعتراض
کرد که شما چرا ولایتعهدی را پذیرفته
و در دستگاه طاغوتی مأمون وارد
شدید؟ در حالی که شما اهل بیت،
انسانهای پاک و مطهر و از ستمگران
بیزار هستید! امام رضا علیه السلام فرمود: آیا
شأن پیامبر بالاتر است یا شأن
جانشین پیامبر؟ گفت: شأن پیامبر.
امام دوباره از شخص معترض سؤال
کرد: یک پادشاه مشرک بدتر است یا
یک پادشاه مسلمان فاسق؟ گفت:
پادشاه مشرک. فرمود: آیا جرم کسی
که همکاری با دستگاه جور را خود
درخواست کند بالاتر است یا کسی که
با زور وادار به همکاری اش کنند؟
گفت: آن کسی که خود درخواست
کند. امام رضا علیه السلام بعد از این پاسخها
فرمود: یوسف صدّیق پیامبر بود و
عزیز مصر کافر مشرک.

حضرت یوسف خود تقاضا کرد
که با حکومت کفر همکاری کند، قرآن
در این زمینه از زبان آن نبی والا مقام
می فرماید: «اجْعَلْنی عَلی خَزائِنِ الاَْرْضِ
اِنّی حَفیظٌ عَلیمٌ»؛(۱۴) «مرا به سرپرستی
خزینه های سرزمین [مصر [بگمار که
پاسداری دانا هستم». [البته حضرت
یوسف با این عمل خود می خواست
مقامی را اشغال کند که از آن بهترین
استفاده را بکند.] عزیز مصر کافر بود و
مأمون مسلمان فاسق. یوسف علیه السلام
پیامبر بود و من وصی پیامبرم. یوسف
پیشنهاد همکاری با حکومت داد ولی
مرا به این کار مجبور کرده اند.(۱۵)

به این ترتیب حضرت رضا علیه السلام به
مرد پرسشگر فهمانید که من کاری
کرده ام که یک پیامبر الهی انجام داده
است و آن هم مورد رضایت الهی بود.

شریک در عبادت

حسن بن وشاء می گوید: روزی
محضر حضرت رضا علیه السلام شرفیاب
شدم. دیدم در مقابل آن جناب
آفتابه ای هست و می خواهد وضو
بگیرد و برای نماز آماده شود. جلو
رفته و خواستم، آب بر روی دستان
مبارکش بریزم. فرمود: صبر کن حسن!
عرض کردم! چرا اجازه نمی دهید آب
بر دست شما بریزم، آیا مایل نیستید
من به ثوابی برسم؟ فرمود: تو ثواب
می بری ولی من گناه! پرسیدم: چرا؟
فرمود: مگر این آیه قرآن را نشنیده ای
که می فرماید: «فَمَنْ کانَ یَرْجُو لقاء رَبِّهِ
فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحا وَلایُشْرِکْ بِعِبادَهِ رَبِّهِ
اَحَدا»(۱۶)؛ «پس هر کس به لقای
پروردگارش امید دارد باید عمل
صالح انجام دهد و در عبادت خدای
خود کسی را شریک نکند.» من اکنون
می خواهم وضو بگیرم و نماز اقامه
کنم، این خود عبادتی است، مایل
نیستم کسی در عبادتم شریک شود.(۱۷)

نیرنگ طاغوت

در طول تاریخ، ستمگران زیادی
کوشیده اند تا با فرهنگ اهل بیت علیهم السلام
مقابله کرده و نور الهی را خاموش
کنند؛ امّا اراده خداوند متعال بر
استمرار و فراگیر شدن معارف
اهل بیت علیهم السلام در سر تا سر گیتی قرار
گرفته است و کسی را توان آن نیست
که به مقابله با انوار درخشان هدایت
برخاسته و نور آنان را به سوی
خاموشی بکشاند، چرا که: «یُریدُونَ اَنْ
یُطْفِئُوا نُور اللّه ِ بِاَفْواهِهِمْ وَیَأْبَی اللّه ُ اِلاّ اَنْ یُتِمَّ
نُورَهُ وَلَوْ کَرِهَ الکافرون»(۱۸)؛ «آنان
می خواهند نور خدا را با دهانشان
خاموش کنند ولی خدا جز این
نمی خواهد که نور خود را کامل کند،
هر چند کافران نخواهند.»

کرامت زیر یکی از نمونه های
الطاف خداوندی بر ائمه اهل
بیت علیهم السلام و مصداق بارزی از این
حقیقت قرآنی است.

هرثمه بن اعین، معروف به
خواجه مراد، از یاران ویژه و شیفتگان
حضرت رضا علیه السلام است. او در این مورد
می گوید: در دربار مأمون شایع شده
بود که امام رضا علیه السلام از دنیا رفته است.
برای آگاهی از صحت و سقم ماجرا به
دربار مأمون رفتم و در مورد این خبر،
از یکی از خدمتکاران ویژه مأمون که
شخص مورد اعتمادی بود پرس و جو
کردم و او برای من چنین توضیح داد:
مأمون مرا در آغاز شب به همراه سی
نفر از غلامان مورد اعتماد خویش
طلبیده و به ما گفت: مرا به شما
حاجتی است که اگر آنرا بر آورید، به
هر یک از شما یک همیان پر از طلا و
ده ملک مستقل می دهم. و تا زنده ام
شما از مقربان من خواهید بود. آیا
حاضرید حاجت مرا برآورید؟ همه
گفتند: اطاعت خلیفه بر ما واجب
است! آنگاه دستور داد به هر یک از ما
یک شمشیر زهرآلود دادند و گفت:
همین ساعت به منزل علی بن موسی
الرضا علیه السلام می روید و دور او را
می گیرید و با این شمشیرها او را قطعه
قطعه می کنید و خون و مو و گوشت و
استخوانش را مخلوط می کنید و این
دستور را پنهان کنید و به هیچ کس
نگویید. ما طبق دستور به طور ناگهانی
به منزل حضرت رضا علیه السلام رفتیم، آن
حضرت در رختخواب به پهلو
خوابیده بود و کلماتی را زمزمه می کرد
که ما نفهمیدیم. دورش را گرفتیم، به
او حمله کرده و بدنش را قطعه قطعه
کرده و خون شمشیرهای خود را با
ر