پاورپوینت کامل مبلغ و دانش واندیشه ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مبلغ و دانش واندیشه ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مبلغ و دانش واندیشه ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مبلغ و دانش واندیشه ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۶۱

ضرورت بصیرت مبلغ

اندیشه گر بُلند و زبان گر رسا بُود

هر گفته ای بلند و گران سنگ می شود

بدون شک اگر مبلغان توانا و
زبردست در تبلیغ و ترویج اصول و
مبانی مکتب اسلام، هماهنگ با زمان
حرکت نکنند، استمرار آن ارزشها از
ضمانتی برخوردار نخواهد بود و از
مکتب و پیروانش جز آثاری در اوراق
تاریخ باقی نخواهد ماند. اینکه آیین
اسلام توانسته است حضورش را در
صحنه های بین المللی و منطقه ای
حفظ کند، وجود جایگاه رفیع عنصر
پیام رسانی با محتوای عالی بوده
است که آن را ارزشمند نموده و از
زوال، نابودی، انحراف و انجماد حفظ
کرده است.

خطیب و مبلّغ، هادی اجتماع
است و چنین کسی باید در دانش و
اندیشه و آگاهی پیشرو قافله باشد.
شهید مطهری رحمه الله در این خصوص
یادآور شده اند: «مبلّغین واقعی و
مجامع تبلیغی واقعی [باید] مظهر
رشد اسلامی باشند، بیدار کننده
باشند، دردها و نیازها را درک کنند،
راه چاره آن دردها و رفع آن نیازها را
نشان دهند… . مسئولیت اصلی [مبلّغ[
ایجاد رشد و لیاقت و اعطای شناخت
اسلام و فرهنگ اسلامی… و معرفی
مکتب است… .»(۱)

مُبلّغی که چنین وظیفه ای را بر
عهده گرفته است، باید از رشد فکری
و علمی برخوردار باشد تا بتواند در
این مسیر موفق باشد، و برای اینکه
هوشیاری فکری و ذهنی را افزایش
دهد، با رشد دادن ذهن جستجوگر
خویش، افقهای اندیشه را گسترش
دهد و به قول آیه الله جوادی آملی:
«پیام رسان باید اقیانوسی فکر کند تا به
اهداف بزرگ و عالی دست یابد.»

آگاهی توأم با پژوهش

مبلّغی که می خواهد پیامی را نشر
و انتقال دهد، قبل از هر چیز باید
زوایای آن را به درستی بشناسد و
بدون تکیه به اقوال این و آن، شخصا
به تفحّص و تحقیق بپردازد. قرآن به ما
دستور می دهد: «وَلا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِه
علمٌ »(۲)؛ «از آنچه که به آن علم نداری،
پیروی مکن.» و اصولاً گواه درستی
گفتار از دیدگاه قرآن، بیان دلیل و
بُرهان می باشد: «قُلْ هاتُوا بُرهانَکُمْ اِنْ
کُنْتُمْ صادِقین»(۳)؛ بگو اگر راست
می گویید، دلیل خود را بیاورید.» و
حضرت علی علیه السلام دراین باره
فرموده اند: «عَلَیْکُمْ بِالدِّرایاتِ لا
بِالرِّوایاتِ؛(۴) بر شماباد به درایتها و
[دقت] نه به نقل قولها[ی بدون
بررسی].»

براین اساس، مبلّغ باید پیام خود
را با تکیه بر آگاهیهای لازم و
جستجوهای علمی به مردم برساند.
امام صادق علیه السلام تأکید فرموده اند: «ما
عَلِمْتُم فَقُولُوا وَ ما لَمْ تَعْلَمُوا فَقُولُوا اللّهُ اَعْلَمُ
اِنَّ الرَّجُلَ لِیَنتَزِعَ الاْآیَهَ مِنَ الْقُرآنِ یَخِرُّ فیها
اَبْعَدَ ما بَیْنَ السَّماءِ وَالاَْرْضِ؛(۵) آنچه را
بدان علم دارید، بگویید و در مورد
آنچه که نمی دانید، بگویید خدا داناتر
است. چه بسا، کسی آیه ای را [برای
محکم نمودن ادعای خویش] از قرآن
اخذ کند، در حالی که بیشتر از بلندای
آسمان و زمین در این [نگرش] سقوط
می کند.» و او راه خطا را درمی نوردد؛
زیرا استفاده اش آمیخته به جهل و
اشتباه بوده است.

نکته های تبلیغی و بحثهایی که
سخنران و منبری برای مردم مطرح
می نماید، اگر بر معرفت و برهان و
تحقیق استوار نباشد، نه تنها مبلّغ را به
هدف نزدیک نمی گرداند، بلکه حتی
مستمعین را از مقصد اصلی دور
می کند. امام صادق علیه السلام فرموده اند:
«اَلْعامِلُ عَلی غَیْرِ بَصیرَهٍ کَالسّائِرِ عَلی غَیْرِ
الطَّریقِ لا یَزیدُهُ سُرعَهُ السَّیْرِ اِلاّ بُعْدا؛(۶)
کسی که بدون بینش [و نگرش عمیق[
به کاری دست بزند، همچون فردی
است که در بیراهه گام می نهد که هر
چه در حرکت شتاب ورزد، جز دوری
[از هدف [نتیجه ای ندارد.»

سخنور در هر رشته ای که
می خواهد سخن بگوید، باید بینا و
بصیر باشد تا شنوندگان بر اساس
صلاحیت علمی و معرفتی او،
گفته هایش را با دقت بشنوند و با
حُسن قبول تلقی نمایند. خطیب باید
در حدّ خودش مبانی دین را بشناسد و
مطلبی را که برای بحث بر می گزیند،
به شنوندگان بفهماند؛ کسی که خود
مطلبی را درک نکرده و از آن آگاهی
ندارد، قادر نیست آن را به دیگران
تفهیم کند.

خشک ابری که بود ز آب تهی

ناید از وی صفت آب دهی

در قرآن شریف درباره پیشوای
بزرگ اسلام و پیروانش آمده است:

«قُلْ هذِهِ سَبیلی اَدْعُوا اِلیَ اللّهِ عَلی
بَصیرَهٍ آنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنی»(۷)؛ «بگو این
است راه من، من و پیروانم مردم را با
بینش و بصیرت به سوی خدا
می خوانیم.»

از امام باقر علیه السلام درباره حق
خداوند بر بندگان پرسیدند، امام در
پاسخ فرمود: «اَنْ یَقُولُوا ما یَعْلَمُونَ وَ یَقِفُوا
عِنْدَ ما لا یَعْلَمُونَ؛(۸) آن را که می دانند، بر
زبان جاری سازند و در چیزی که
نمی دانند، توقف کنند.»

تا نیک ندانی که سخن عین صواب است

باید که بگفتن دهن از هم نگشایی

امام امیرالمؤمنین علیه السلام نیز
فرموده اند: «اِیّاکَ وَالْکَلامَ فیما لا تَعْرِفُ
طَریقَتَهُ وَلا تَعْلَمُ حَقیقَتَهُ فَاِنَّ قَوْلَکَ یَدُلُّ عَلی
عَقْلِکَ وَ عِبارَتَکَ تُنْبِئُ عَنْ مَعْرِفَتِکَ؛(۹)

اجتناب کن از اینکه در چیزی
سخن بگویی که راه آن را نمی دانی و
از حقیقت آن آگاهی نداری؛ چه آنکه
گفته ات، بر عقل تو دلالت دارد و
عبارتی را که می گویی، از آگاهی تو
خبر می دهد.»

زبان در دهان ای خردمند چیست

کلید در گنج صاحب هنر

چو در بسته باشد چه داند کسی

که گوهر فروش است یا پیله ور؟

دفاع از امور مُسلّم

مبلّغ باید موقعیت و حد و مرز
علمی خود را بشناسد و با توجه به آن
مطالب خود را انتخاب و ارائه کند.
امام علی علیه السلام فرموده اند: «رَحِمَ اللّهُ امْرَأً
عَرَفَ قَدْرَهُ وَلَمْ یَتَعَدَّ طَوْرَهُ؛(۱۰) خداوند
رحمت کند کسی را که قدر خویش را
بشناسد و از حدّ خویش تجاوز نکند.»

وانگهی باید این نکته را ملحوظ
داشته باشد که صرفا از امور مُسلّم و
محتوم و یقینی دفاع کند و تمام
عنایت و همّ و غمّ خویش را صرف
این حقیقت نماید که امور قطعی ولا
یتغیر را در وهله نخست به مردم
معرفی کند و از چنین اموری به دفاع
برخیزد و برای اثبات آن بردباری،
استقامت و مقاومت بروز دهد. مقدمه
این کار، آن است که شخصا با قرآن و
احادیث و روایات صحیح و مورد
اطمینان آشنا گردد و سپس دیگران را
با این حقایق مأنوس سازد. احتمال
دارد مُبلّغی با حکایتها و مثالها، آواز
خوب و جاذبه هنری به طور مقطعی
اعتماد مردم را جلب کند، اما مهم تر از
این برنامه، جلب کردنِ توجه صاحب
شریعت است.

در این راستا، پس از اینکه در
اقیانوس معارف غواصی نمود و
گوهرهای ارزشمندی به دست آورد،
باید به قصد قربت و برای رضای خدا
از چنین اموری دفاع کند. البته قرآن را
نباید با رأی خود تفسیر کند. برای
سخنان معصومین علیهم السلام نیز توجیه
ناسالم و باطل درست نکند و در آنها
برای خوشامد شنوندگان و یا تحت
تأثیر جو سیاسی ـ اجتماعی تصرف
نکند. همچنین به هنگام دفاع از حریم
عترت و بیان فضائل معصومین و
ائمه علیهم السلام مطالبی را نگوید که
خرد پسند نمی باشد.

تبلیغ باید بر اساس حقایق دین
باشد، نه آنچه مردم به نام معارف و
عقاید شناخته اند و با امواجی از
خرافات و باورهای سست ممزوج
نموده اند. مبلغ، بزرگان دین را چنان
که در منابع مستند و موثق آمده است،
معرفی کند. اعتدال در این امر لازم
است که مبادا به غلوّ منتهی گردد یا
چهره ای درخشان و برجسته به
صورت ناقص طرح گردد.

وقتی می خواهد روایتی را نقل
کند،