پاورپوینت کامل میرزای شیرازی وتنباکو ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرزای شیرازی وتنباکو ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرزای شیرازی وتنباکو ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرزای شیرازی وتنباکو ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

۹

طلیعه

نگاهی گذرا به تاریخ ریشه دار
مرجعیت و فقاهت، پاسخ برخی از
ابهامات را در اذهان روشن می سازد.
یکی از شبهاتی که در اثر هجمه های
فرهنگی دشمن، به اذهان جوانان و
نسل جدید راه یافته است در مورد
جایگاه فقه و فقاهت و فلسفه وجود
چنین نهادی در جامعه شیعی است.
می گویند: روحانیت و مرجعیت برای
دنیای مردم چه دستاورد مثبتی دارد؟
حوزه های علمیه با آن قدمت
تاریخی، شخصیتهای برجسته،
پرورش عالمان و برنامه هایی که
بسیاری از مردم از کم و کیف آن
ناآگاهند، چه خلأی را در جامعه پر
می کند؟ آیا مردم به این نهاد در تأمین
دنیای خود نیازی دارند؟ یا اینکه
حوزه های علمیه فقط سعادت جهان
آخرت آنان را در پی دارد و دنیای آنان
را باید گروههای دیگری تضمین
نمایند؟

برای یافتن پاسخ، لازم نیست
تاریخ چند قرن گذشته این صنف
مقدس را ورق بزنیم. اگر به حوادث
یک قرن و نیم گذشته نظری بیفکنیم،
پاسخ صریح و شفاف خود را به
راحتی در می یابیم. یکی از این
حوادث فتوای میرزای شیرازی مبنی
بر تحریم تنباکو است.(۱)

۳۰ ربیع الثانی سال ۱۳۰۹ ق،
یادآور این حماسه پرشکوه در تاریخ
ایران و مرجعیت شیعه بشمار می رود.
در این روز آیت الله العظمی سید
محمد حسن شیرازی رحمه الله معروف به
میرزای بزرگ، فتوای انقلابی خود را
در موضوع تحریم تنباکو صادر کرده و
تمام طرحهای استعمارگران را در
تسلط و نفوذ سیاسی، اجتماعی و
فرهنگی بر ملت مسلمان ایران نقش
بر آب کرد. میرزای شیرازی رحمه الله با
صدور فتوای انقلابی خود چهره
واقعی استعمار انگلیس را نمایان
ساخته و قدرت فتوا را در تغییر
معادلات جهانی به نمایش گذاشت.

حضرت امام خمینی رحمه الله با اشاره
به خدمات فقهای بزرگ شیعه و
دستآوردهای عظیم آنان در طول
تاریخ، به فتوای میرزای شیرازی
اشاره کرده و فرمود: «همان نصف
سطر میرزای شیرازی رضوان الله
تعالی علیه، مملکت ما را از توی
حلقوم خارجیها بیرون کشید.

«الیوم استعمال دخانیات حرام
است، معارضه با امام زمان است»،
این یک کلمه، یک ملت را وادار کرد
که مخالفت کند، چرا این قدرت را
می شکنید»؟!(۲)

در این مقاله ضمن آشنایی با
شخصیت میرزای شیرازی رحمه الله ، اشارتی
به ماجرای تحریم تنباکو خواهیم
داشت.

آشنایی با میرزای شیرازی

سید محمد حسن حسینی
معروف به میرزای شیرازی فرزند
میرزا محمود در ۱۵ جمادی الاول
سال ۱۲۳۰. ق در فضایی علمی و
معنوی در شیراز متولد شد. پدر او در
همان سالهای تولد وفات یافته و وی
تحت تربیت دایی دانشمندش سید
حسین مجدالاشراف قرار گرفت.
محمد حسن در چهار سالگی به
مکتب رفته و در شش سالگی وارد
حوزه علمیه شد. او دارای هوشی
سرشار و حافظه ای قوی و استعدادی
درخشان بود و این همه لیاقت و
شایستگی، همگان را به اعجاب
واداشته بود.

میرزا محمد حسن در هشت
سالگی در مسجد وکیل شیراز به
مواعظ اخلاقی پرداخته و حاضران را
به خودسازی و خدا محوری دعوت
می نمود. در دوران نوجوانی مهم ترین
کتاب فقهی حوزه؛ شرح لمعه را
تدریس می کرد تا جایی که در همان
دوران، حاکم شیراز منصب مهمی را
در حکومت شیراز به او پیشنهاد کرد
اما او که عاشق تحصیل و راهیابی به
مسلک عالمان راستین و آشنایان
معارف اهل بیت علیهم السلام بود، تحصیل را
بر مسند ریاست ترجیح داده و راهی
حوزه اصفهان گردید که در آن زمان
پر رونق ترین حوزه شیعی بود.

شیخ محمد تقی اصفهانی
صاحب کتاب «هدایه المسترشدین»
نخستین هدایتگر وی در اصفهان بود.
بعد از فوت وی، سید حسن بید
آبادی او را به شاگردی پذیرفته و جان
تشنه کامش را به جرعه های معارف
زلال اهل بیت علیهم السلام سیراب کرده و قبل
از بیست سالگی، اجازه اجتهاد میرزا
را صادر نمود.

حاج محمد ابراهیم کلباسی از
دیگر استادان وی در حوزه اصفهان
می باشد.

میرزای شیرازی بعد از گذراندن
۲۹ سال از بهار عمرش و کسب فیض
از بهترین استادان عصر و دریافت
اجازه اجتهاد از حوزه اصفهان، برای
تکمیل معلومات خود راهی دیار
نجف و کربلا گردید. او به یمن برکت
وجود مقدس امیرالمؤمنین علی علیه السلام و
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام به
حلقه درس اساتید شایسته ای
همچون حسن کاشف الغطاء، شیخ
حسن نجفی (صاحب جواهر)، سید
ابراهیم قزوینی (صاحب ضوابط) و
شیخ مشکور حولائی پیوست.

بعد از اینکه خود را بی نیاز از
اساتید حوزه های عراق احساس کرد،
قصد برگشت به ایران نمود. صاحب
جواهر که آن همه شایستگی را در
وجود ایشان حس کرده بود، برای
حاکم شیراز و مردم منطقه نامه ای
نوشته و با ستایش فراوان از میرزای
شیرازی، وجود چنان شخصیت
والایی را برای آن منطقه مغتنم و
ضروری دانست. اما وقتی که میرزا از
حوزه کربلا برای وداع با مرقد مطهر
علی علیه السلام وارد نجف گردید، به شیخ
انصاری خبر دادند که طلبه مستعدی
بنام سید محمد حسن شیرازی قصد
برگشت به وطن دارد. او را دعوت
کرده و در یک جلسه علمی وارد
مذاکره با میرزای شیرازی گردید. میرزا
با شنیدن سخنان شیخ جان تازه ای
گرفته و احساس کرد با دریایی مواج از
فقه و اصول رو بروست، از این رو
قصد خود را از سفر به وطن عوض
کرده، این شعر سعدی شیرازی را
زمزمه نمود که:

چشم مسافر چو بر جمال تو افتد

عزم رحیلش بدل شود به اقامت

میرزا از آن روز به حلقه درس
شیخ انصاری پیوسته و تا آخرین
لحظات عمر شیخ، از وی جدا نشد.
شیخ نیز آنچنان به لیاقت میرزا باور
کرده بود که با اصرار تمام، تصحیح
کتاب «رسائل» خود را به میرزا محمد
حسن واگذار کرد.

میرزای شیرازی به تربیت
شاگردان ممتازی همت گماشت که از
جمله آنها می توان به میرزا محمد تقی
شیرازی (معروف به میرزای دوم)،
شیخ عبدالکریم حائری (مؤسس
حوزه علمیه قم)، میرزا حسین نائینی،
شهید شیخ فضل الله نوری و آخوند
ملا محمد کاظم خراسانی، حاج آقا
رضا همدانی، حاج میرزا حسین
سبزواری، سید محمد فشارکی
اصفهانی، سید محمد کاظم یزدی
صاحب عروه الوثقی اشاره کرد.

میرزای شیرازی در سال ۱۲۸۱
ق، بعد از رحلت شیخ انصاری، ۲۳
سال منصب خطیر مرجعیت را
عهده دار گردید. اقدامات میرزای
شیرازی در نشر معارف اهل بیت علیهم السلام
و دفاع از کیان اسلام، هر کدام نقطه
عطفی در تاریخ مرجعیت تشیع به
شمار می آید. دفاع از شیعیان مظلوم
افغانستان، تلاش برای ایجاد وحدت
میان شیعه و سنی (با انتقال حوزه
علمیه تشیع از شهر نجف به شهر
سنی نشین سامرا، پرداخت شهریه و
کمکهای مالی به علماء و طلاب اهل
سنت، از میان بردن موانع وحدت)،
تربیت و اعزام مبلغ به مناطق محروم،
جلوگیری از تجاوز یهودیان به
مسلمانان همدان، جلوگیری از خرید
سرزمینهای شهر طوس توسط دولت
روسیه، فرستادن آیه الله سید
عبدالحسین لاری برای مبارزه با
عوامل انگلیس در جنوب ایران و
حمایت از قیام آزادی خواهانه مردم
آن سامان، برخی از این تلاشها است.

این پرچمدار علم و عمل و مرد
سیاست و دیانت در سال ۱۳۱۲ ق،
در سن ۸۲ سالگی درگذشت و پیکر
مقدس او را به نجف حمل کرده و در
کنار درب طوسی حرم علی علیه السلام به
خاک سپردند.(۳)

صفات و ویژگیها

الف. اخلاص و ریاست گریزی

هنگامی که بحث جانشینی شیخ
انصاری به میان آمد و فقهای عصر به
شایستگی میرزای شیرازی نظر دادند،
او به شدت مخالفت کرد و گفت: فتاوی و
نظریات من آماده نیست و در میان شما
فقیهی همچون آقا حسن نجم آبادی
است.

آقا حسن نجم آبادی گفت: به
خدا سوگند که پذیرفتن مرجعیت
برای من حرام است. مرجعیت نیاز به
شخصی فقیه، سیاستمدار و آشنای به
مصالح زمان دارد و آن شخص شما
هستید و فراهم کردن فتاوی برای شما
کار خیلی آسان و راحتی است.

میرزای شیرازی همچنان در سر
انکار بود تا اینکه یکی از میان جمع
گفت: جناب میرزا! شما قائل به
ولایت فقیه می باشید؟ میرزا جواب
مثبت داد. گوینده ادامه داد: آیا این
عده را که الآن در این جلسه حضور
دارند فقیه می دانید؟ میرزا بار دیگر
پاسخ مثبت داد. گوینده ادامه داد:
پس این فقها حکم می کنند که پذیرفتن
مرجعیت بر شما لازم است. اینجا بود
که میرزای شیرازی در حالی که
قطرات اشک بر صورتش می لغزید و
تمامی پهنای صورتش را فراگرفته بود
گفت: به خدا سوگند هرگز فکر
نمی کردم این مسئولیت بزرگ را به
عهده بگیرم و بار سنگین مرجعیت را
به دوش کشم.(۴)

ب. تیزبینی و دوراندیشی

یکی از ساکنین سنی مذهب
سامرا که از میرزای شیرازی رنجشی
در دل داشت و به علل نامعلومی به
آن رادمرد تاریخ، کینه می ورزید، در
یک فرصت مناسب میرزا محمد
شیرازی فرزند ارشد میرزای شیرازی
را مضروب ساخته و او در اثر ضربات
وارده درگذشت. میرزای شیرازی در
آن واقعه سکوت کرده و کمترین
واکنشی نشان نداد.

دشمنان مسلمانان و عوامل
خارجی آنان که برای ایجاد اختلاف
میان گروههای مسلمان لحظه شماری
کرده و از هر فرصتی سود می بردند،
خواستند از این حادثه به نفع خویش
بهره برداری کرده و فتنه ای ایجاد
نمایند. آنان به سامرا رفته و خواستار
دستورات میرزای بزرگ در رابطه با
قتل فرزندشان شدند. اما آن بزرگوار با
دوراندیشی خاصی انگیزه آنان را از
این قضیه فهمیده و با کمال قاطعیت
به آنان فرمود: می خواهم خوب
بفهمید که شما حق ندارید در هیچ
یک از امور مربوط به ما مسلمانان و
سرزمینهای ما مداخله کنید. این یک
قضیه ساده است که میان دو برادر
اتفاق افتاده است.

هنگامی که این ماجرا در
استانبول به خلیفه سنی مذهب
عثمانی رسید، از موضع هوشمندانه
مرجع شیعیان شادمان گشته و به والی
بغداد دستور داد که شخصا به حضور
میرزا رسیده و ضمن تشکر بخاطر
بزرگواری و دوراندیشی وی، از وقوع
حادثه عذرخواهی و از میرزای
شیرازی دلجویی نماید.(۵)

ج. شجاعت و حق پذیری

میرزای شیرازی شخصیتی
متواضع و فروتن بود. او در مقابل حق
تسلیم می شد و هیچگاه برای به
کرسی نشاندن حرف خود تلاش
نمی کرد. شیخ آقا بزرگ تهرانی در این
رابطه می نویسد: مولی محمد هرندی
شاگرد شیخ انصاری بود و در شهر
خویش مرجعیت یافت. بعد از سال
۱۳۰۰ ق برای زیارت به عتبات
بازگشت و با میرزا ملاقاتی داشت و
در میان آن دو بزرگوار در مسئله ای
مباحثه درگرفت. بعد از مباحثه به
کاظمیه رفت. پس از رفتن وی،
میرزای شیرازی متوجه شد که حق با
مولی محمد هرندی بوده است.
دستور داد که نامه ای بنویسند و آن را
با قاصدی سواره به سوی وی
بفرستند و بگویند که حق با او بوده
است. قاصد در کاظمیه به او رسید و
پیا