پاورپوینت کامل آیت الله ضیایی،الگوی خدمت ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت الله ضیایی،الگوی خدمت ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت الله ضیایی،الگوی خدمت ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت الله ضیایی،الگوی خدمت ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۹۹

آیه الله دکتر سید عبداللّه ضیایی(۱)
از چهره های برجسته ای بود که علاوه
بر دروس حوزه، دروس عالی
دانشگاهی را آموخت و در حقیقت،
جامع علوم دینی و کلاسیک بود.

معظم له در سال ۱۳۰۲ شمسی
در روستای دریا کنار شهرستان لنگرود
از شهرهای قدیمی استان گیلان در
بیت سیادت و فضیلت پای به عرصه
وجود گذاشت.

سید حسین، پدر بزرگوار وی،
مردی متدین و شب زنده دار بود که به
همان شیوه نیاکان و اسلاف گرامی اش
به کشاورزی (برنج کاری) و
نوغان داری (پرورش کرم ابریشم)
مشغول بود.

سید حسین علاقه شدیدی به
قرآن کریم و اهل بیت عصمت و
طهارت علیهم السلام ابراز می داشت و با وجود
کارهای طاقت فرسای کشاورزی،
اغلب اوقات عمرش را پای منابر
سخنوران و واعظان شیرین سخن آن
ناحیه سپری می کرد و بسیار مایل بود
که خداوند به او فرزندی عنایت کند تا
در کسوت روحانیت، پیام رسان کلام
الهی باشد. با دعای خیر آن سلاله
سادات، فرزندش سید عبداللّه
توانست علاوه بر تکمیل معارف و
اخذ مدارج عالی علمی و کسب
مقامات معنوی، در شمار سخنوران
منطقه گیلان و غرب مازندران در آید.

دوران کودکی

سید عبداللّه در سن پنج سالگی
برای آموختن قرآن به مکتب رفت و
چند سالی را در آنجا نزد معلمان
طالقانی ـ که از طالقان برای امرار
معاش و تعلیم و تربیت اطفال بدان
نواحی می آمدند ـ قرآن و برخی از
کتب متداول آن زمان، همانند: احسن
المراسلات و سید الانشاء نوظهور و
کلیله و دمنه و بوستان سعدی و
همچنین طرز تنظیم اسناد اجاره و
معاملات و انواع نامه نگاری را فرا
گرفت.

سید عبداللّه با پشتکار و تلاشهای
شبانه روزی موفق به اخذ پایان نامه
کلاس ششم ابتدایی آن زمان از
مدارس دولتی لنگرود شد و آن گاه در
سال ۱۳۲۳ شمسی عازم حوزه علمیه
قم گردید.

آیه الله دکتر ضیایی با نبوغ و
هوش فوق العاده اش، ضمن آنکه
توانست خیلی سریع مراحل تحصیلی
و کتابهای رایج حوزوی آن زمان را در
حوزه علمیه قم طی کند و سرآمد هم
قطاران گردد، سطوح پایین تر را برای
عده ای از طلاب تدریس می نمود.

ورود به نجف اشرف

آیه الله دکتر ضیایی در سال
۱۳۲۷ شمسی به قصد زیارت عتبات
مقدس عراق و ادامه تحصیل در حوزه
نجف، از قم به آن دیار عزیمت می کند
و مابقی سطوح را در آنجا به اتمام
می رساند و به مدت سه سال تمام در
آن دیار ماندگار می شود.

معظم له درباره این قسمت از
زندگی خود، چنین آورده است:

«به اتفاق دو نفر از دوستان
صمیمی عازم کربلا به طور قاچاق
شدیم، ولی من تصمیم داشتم در
نجف بمانم و پس از توفیق زیارت
عتبات مقدسه در نجف ماندم. دو سه
سالی که در نجف بودم، خوب موفق
به عبادات و زیارات و دروس بودم؛ به
طوری که در مدرسه حاج میرزا خلیل
سمت مدرسی معالم و مغنی یافتم و
قصد توطّن کردم. اما روزگار جریانی
برای خانواده ام پیش آورد که پدر و
مادرم با اصرار هر چه زیادتر،
بازگشتنم را دستور دادند؛ لذا اطاعت
کرده، در قم اقامت گزیدم.»(۲)

هجرتی دیگر

او پس از اقامت در قم، از دروس
آیات عظام: بروجردی، خوانساری،
امام خمینی و علامه طباطبائی
بهره مند شد. اقامت آیه الله ضیایی در
قم، چندان دوامی نیافت و پس از
چندی به ناچار به تهران رفته، در
مدرسه علمیه مروی تهران به تحصیل
خود ادامه داد و در درس خارج کفایه
و رسائل و مکاسب آیات عظام: حاج
سید احمد خوانساری، حاج عماد
الدین غروی رشتی (نوه مرحوم میرزا
حبیب الله رشتی) و آقا باقر آشتیانی و
آقا میرزا هاشم آملی شرکت جست.

او علاوه بر ادامه تحصیل در
مورد سایر فعالیتهایش در تهران
می گوید: در مدرسه شیخ عبد الحسین
سمت مدرسی داشتم و نیز به دعوت
آیه الله خوانساری در جلسه استفتای
معظم له حضور می یافتم تا اینکه پس
از چند سالی به اتفاق عده زیادی از
فضلای تهران و قم که از آن جمله
مرحوم شهید مطهری بود، در امتحان
تصدیق مدرسی که برای اولین بار
تشکیل شده بود، شرکت کردیم.»(۳)

استقامت در راه عقیده

دکتر ضیایی از جمله برجستگان
ممتاز حوزوی بود که به دانشگاه راه
یافت و ضمن تحصیل در آنجا، از
مبارزه و مقابله علمی با عناصر غربزده
و اساتید منحرف دانشگاه غافل نبود.
ایشان با اینکه به راحتی می توانست
جذب مراکز دولتی شود مصمم و
استوار تلاشهای علمی خود را در
دانشگاه ادامه داد.

او به خاطر باورهای دینی خود
فعالیت در دستگاه طاغوتی را جایز
نمی دانست. این در حالی بود که وضع
معیشت بر او بسیار سخت می گذشت
و دوستان و دشمنان، هر کدام به
طریقی او را مورد ملامت قرار
می دادند که چرا استخدام نمی شوی
تا وضع زندگی و آینده ات
سر و سامانی بیابد؟

معظم له در این باره می نویسد:

«تمام افرادی که با من بودند،
استخدام شدند و من جرئت دخول
در جرگه ظلم را نداشتم و شبهه رکون
به ظالم و معاونت ظلم در نزد من قوی
بود و زندگی برای من بسیار سخت
شده بود. روزی از آیه الله خوانساری
[سید احمد] پرسیدم که طلبه ای
چنین و چنان است و می گوید: اگر در
دستگاه دولتی قرار بگیرم، ممکن
است داد مظلومی را بستانم و یا جای
یک بهایی و کمونیست را بگیرم، آیا
جایز است؟ فرمودند:

“این همه، وسوسه های شیطانی
است و شیطان قوی است.” و قصه ای
نقل کردند که شیطان از طریق حمایت
از دین، مرجعی را گول زد و دیگر راه
جبران نداشت که شرحش مفصل
است. و بعد فرمودند: اگر
روزگارخیلی سخت می گذرد، چرخ
دستی بگیرید و سیب زمینی
بفروشید.»(۴)

دکتر ضیایی با همه سختیها و
گرفتاریهای زندگی، لحظه ای از کسب
علم و دانش غافل نماند و علاوه بر
دروس حوزوی، موفق به اخذ مدرک
دکترا در رشته علوم تربیتی از دانشگاه
تهران شد. وی در این باره خاطره ای
نقل می کند:

«در دوره دکترا مبصر کلاس بودم،
آخر سالها بود؛ یعنی در سال ۱۳۳۵
شمسی که مرحوم آقای مشکاه حسن
ظنّی به من داشت. در حضور جمعی
از اساتید از من خواست که استخدام
شوم؛ اما من این کار را حرام
می دانستم، به تعلّل متوسل شدم.
بالاخره استدلال آنها قوی بود و من
جرئت نمی کردم که بگویم: من حرام
می دانم. تا آنجا که مستأصل شدم،
گفتم: استخاره می کنم. قرآن گرفتم و
استخاره کردم. از باب اعجاز قرآن،
این آیه در اوّل صفحه دست راست
قرآن بعد از گشودن، نوشته شده
بود:«اَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَهَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنا
بَیْنَهُمْ مَعْیشَتَهُمْ».(۵)

وقتی این آیه را دیدند، کانه علی
رؤوسهم الطیر!

در مورد عدم قبول استخدام
دولتی خیلی حرفها خوردم؛ اما همه
را به پای خدا محسوب داشتم که ان
شاءالله همان طور که در دنیا پاداش
مضاعف داده، در آخرت نیز عطا
فرماید.»(۶)

این عالم وارسته از سال ۱۳۳۵ تا
۱۳۴۱ شمسی به امامت جماعت
نازی آباد تهران مشغول بود و از
دوستان و همکاران نزدیک آیه الله
کاشانی در مبارزه علیه حکومت وقت
بود.

اقامت در آستانه اشرفیه

آیه الله دکتر ضیایی بعد از اخذ
مدرک دکترا و اخذ اجازات اجتهاد از
آیات عظام: بروجردی، امام خمینی،
خوانساری و… به امر مراجع تقلید، به
ویژه حضرت امام خمینی رحمهم الله ، تهران را
به قصد توطن در گیلان ترک کرد و در
آستانه اشرفیه رحل اقامت افکند. وی
به مدت ۱۷ سال، یعنی از سال ۱۳۴۱
تا ۱۳۵۷ شمسی مأمور به امامت
جماعت مسجد جامع و مدیریت
حوزه علمیه جلالیه آستانه اشرفیه
گردید.

خدمات اجتماعی و فرهنگی

آیه الله ضیایی جزو معدود
عالمانی بود که توفیق یافت منشأ
خدمات اجتماعی و سیاسی و آثار و
برکات معنوی گردد. از جمله خدمات
وی موارد ذیل است:

ـ با