پاورپوینت کامل اوصاف مهاجران راستین ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اوصاف مهاجران راستین ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اوصاف مهاجران راستین ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اوصاف مهاجران راستین ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۹

در تاریخ بشریت، کسانی
بیشترین نقش سازنده را داشته اند که
حرکت و هجرت کرده اند. هجرت
آدم علیه السلام تاریخ بشر را، هجرت
موسی علیه السلام تاریخ یهودیت را و هجرت
مسیح علیه السلام سرنوشت مسیحیت را رقم
زد و هجرت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله سرآغاز
فصل نوینی برای بشریت شد و حیات
جاودانه و ابدی به کالبد بی جان
انسان بخشید و هجرت علی علیه السلام از
مدینه به کوفه و هجرت حسین بن
علی علیهماالسلام از مدینه به مکه و از آنجا به
کربلا، موجی شد که تمام حرکتها و
موجها و هجرت گذشتگان در او جمع
آمد و همین طور ائمه دیگر.

هجرت فقط یک حادثه تاریخی
صدر اسلام نیست، بلکه هم چنان بر
قوت خود باقی است و آثار و برکاتش
همانند چشمه ای زلال و جوشان
نصیب انسان می شود. علی علیه السلام درباره
بقای هجرت می فرماید: «وَالهِجرَهُ قائمَه
عَلی حَدِّها الاوَّل؛(۱) هجرت بر جایگاه
نخستین خود استوار است.»

در مجله مبلغان شماره ۵۳،
«جایگاه هجرت در اسلام» تبیین
گردید و آنچه پیش رو دارید نگاهی
است به اوصاف مهاجران شایسته و
راستین؛ آنها که در بستر تاریخ همیشه
حرکت زا و موج آفرین بوده اند.

الف. ایمان و اخلاص

«نیت» اساس خوبیها و بدیها
است. انگیزه انسان برای انجام افعال
اختیاری، گوناگون است ؛ بعضی از
انگیزه ها برای تأمین نیازمندیهای
مادی و غرایز حیوانی است، و بعضی
از آنها برای ارضای عواطف اجتماعی
و گاه انگیزه کارها و اقدامات انسان،
رضایت خداوند و خشنودی او است.
اولین ویژگی مهاجران راستین،
اخلاص و انگیزه الهی است که از
ایمان آنها سرچشمه می گیرد. بعضی
آیات و روایات را در این زمینه
می خوانیم:

۱. در چند آیه از قرآن قید «فی
سبیل اللّه ؛ در راه خدا» برای هجرت
مهاجران ذکر شده است؛ مانند
«هاجَروا وَجاهَدوُا فی سَبیلِ اللّه »؛(۲) «در
راه خدا هجرت و جهاد کردند.» و «مَن
یُهاجِر فی سَبیلِ اللّه یَجِدْ فی الارضِ
مُراغَما»(۳)؛ «کسی که در راه خدا
هجرت کند، در زمین جاهای امن…
می یابد.» و مانند «وَالذینَ امَنوُا
وَهاجَروُا… فی سَبیلِ اللّه »(۴)؛ «کسانی که
ایمان آوردند و هجرت کردند … در راه
خدا.»

پیامبر اکرم فرمود: «أیُّها النّاسُ اِنَّما
الاَعْمالُ بِالنّیّاتِ و اِنَّما لِکُلِّ امْری ءٍ ما نَوی،
فَمَنْ کانَتْ هِجْرَتُهُ الی اللّهِ وَ رَسُولِهِ فَهِجْرَتُهُ
اِلَی اللّه ِ وَ رَسُولِهِ وَ مَنْ کانَتْ هِجْرَتُهُ اِلی دُنْیا
یَصیبُها اَوْ اِمرَأهٍ یَتَزَوَّجُها فَهِجْرَتُهُ اِلی ما
هاجَرَ اِلیهِ؛(۵) ای مردم! [ارزش و عدم
ارزش [اعمال فقط با انگیزه ها است و
فقط برای هر کس همان می ماند که
نیت کرده است. پس کسی که
هجرتش به سوی خدا و رسولش
باشد، پس هجرتش به سوی خدا و
رسول او است و کسی که هجرتش به
سوی دنیایی باشد که به آن برسد، و یا
زنی که با او ازدواج کند، هجرتش به
سوی همان چیزی است که به سوی
آن هجرت کرده است.»

به همین جهت است که
ابراهیم علیه السلام اعلان می دارد «اِنّی مُهاجِرٌ
الی رَبِّی»(۶)؛ «به راستی به سوی خدایم
هجرت می کنم.» و «اِنّی ذاهِبٌ اِلی
رَبّی»(۷)؛ «من به سوی خدای خود
می روم.» آری مهم ترین صفت و
ویژگی مهاجر آن است که هجرتش،
تلاشش، تبلیغش و… همه برای خدا
باشد و ایمانش از سر تسلیم و رضایت
خداوند: «مَنْ دَخَلَ فی الاِسلامِ طَوْعا فَهُو
مُهاجِرٌ؛(۸) هر کس داوطلبانه [و از سر
تسلیم در مقابل رضایت خداوندی[
به اسلام در آید، مهاجر است.»

۲. دنبال خشنودی الهی رفتن:
«لِلفُقراء المُهاجِرینَ الذّینَ أُخرِجوُا مِنْ
دیارِهِمْ و َ اَموالِهِم یَبتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللّه وَ
رِضْوانا و یَنْصُروُنَ اللّه وَ رَسُولَهُ»(۹)؛ «[این
اموال] برای فقیران مهاجری است که
از خانه و کاشانه و اموال خود بیرون
رانده شده اند، در حالی که فضل الهی
و رضای او را می طلبند و خدا و
رسولش را یاری می کنند.»

در این آیه سه صفت برای
مهاجران خدایی ذکر شده است:
دنبال فضل الهی بودن، خشنودی او را
در خواست نمودن، و خدا و رسول او
را یاری کردن؛ ولی در واقع همه این
صفات به یک هدف؛ یعنی، اخلاص
برمی گردد.

۳. حفظ ایمان: قرآن کریم درباره
اصحاب کهف؛ جوانمردان مهاجر
خداجو می فرماید: «وَ نَحْنُ نَقُصُّ
عَلَیْکَ نَبَأَهُمْ بِالحَقِّ اِنّهُم فِتْیَهٌ امَنوُا بِرَبِّهِم وَ
زِدْناهُمْ هُدیً وَ رَبَطْنا علی قُلُوبِهِمْ اِذْ قامُوا
فَقالُوا رَبُّنا رَبُّ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ»(۱۰)؛ «ما
داستان آنها را به حق برای تو بازگو
می کنیم، آنها جوانانی بودند که به
پروردگارشان ایمان آوردند و ما بر
هدایتشان افزودیم و دلهای آنها را محکم
ساختیم، در آن هنگام که قیام کردند و
گفتند: پروردگار ما پروردگار آسمانها و
زمین است.»

آیات فوق سراسر ایمان و
توحید و انگیزه الهی جوانان مهاجر
کهف را بیان می کند، و نکات بس
زیبایی در آن نهفته است که مجال بیان
آن نیست.

ب. پاکیزگی و طهارت درونی

مبلغ مهاجر آن گاه سخنانش به
دلها راه خواهد یافت که از دل پاک
برآید. به همین جهت است که
پیامبران، از جمله خاتم پیغمبران، آن
گاه وحی را تلقی و دریافت می کنند که
به اوج پاکی رسیده باشند. و برای
رسیدن به این مرحله باید:

اربعینها گریه و زاری کنند

بهر آنکه روح را صافی کنند

و بعد از دریافت وحی و راه یابی
به عمق کتاب تدوین، دستور راه یابی
به قلب کتاب تکوین، یعنی انسان را
می یابند و به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در
روزهای اول بعثت دستور چنین
هجرتی داده می شود. «وَالرُّجْزَ
فاهْجُرْ»(۱۱)؛ «و از پلیدی دوری کن.»

هر چند این فرمان جنبه دفعی
دارد نه رفعی ؛ ولی به این مقدار این
پیام را همراه دارد که مبلغان مهاجر
باید هجرتی از گناهان داشته باشند و
برخوردار از طهارت و پاکی روحی
باشند.

بدان جهت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
فرمود: «أَشْرَفُ الْهِجْرَهِ أنْ تَهْجُرَ
السَّیِئاتِ؛(۱۲) برترین هجرت آن است که
از گناهان هجرت کنی.»

آری یکی از بارزترین صفات
مهاجران ـ که حتی نام هجرت به خود
گرفته ـ دوری از گناه و تمایلات
نفسانی است.» پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:
«ألهِجْرَهُ هِجْرَتانِ: اِحْداهُما أَنْ تَهْجُرَ
السَّیِئاتِ وَ الاُخْری أَنْ تُهاجِرَ الی اللّه ِ تَعالی وَ
رَسُولِهِ وَ لاتَنْقَطِعُ الْهِجْرَهُ ما تُقُبِّلَتِ التَّوْبَهُ؛
هجرت دو گونه است: یکی از آنها
اینکه از بدیها دوری کنی و دیگری آن
است که به سوی خداوند متعال و
رسولش هجرت کنی و تا زمانی که
توبه پذیرفته می شود، هجرت قطع
نمی شود.»(۱۳)

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «أَفْضَلُ
الهِجْرَهِ أَنْ تَهْجُرَ ما کَرِهَ اللّه ؛(۱۴) برترین
هجرت آن است که فاصله بگیری از
چیزی که خدا بد می داند.»

و فرمود: «أَفْضَلُ الْهِجْرَهِ أَنْ تَهْجُرَ
السُّوء؛ برترین هجرت آن است که از
بدی هجرت کنی.»(۱۵)

و فرمود: «أَلْمُهاجِرُ مَنْ هَجَرَ الخَطایا
وَ الذُّنُوبَ؛ مهاجر کسی است که [از[
خطاها و گناهان هجرت کند.» در اینجا
به صورت حصر می فرماید تنها مهاجر
کسی است که از خطاها و گناهان
هجرت کند.

این نکته را هم اضافه کنیم که در
هجرت و دوری از گناه، هجرت
دیگری نهان است و آن هجرت از
شهوات و تمایلات می باشد. علی علیه السلام
فرمود: «أُهْجُروا الشَّهَواتِ فَاِنَّها تَقُودُکُمْ الی
رُکُوب ِ الذُّنُوبِ و التَهَجُّمِ علی السَّیِّئاتِ؛ از
شهوات هجرت و دوری کنید، زیرا
شهوات شما را به سوی ارتکاب
گناهان و هجوم بردن بر زشتیها
هدایت می کند.»(۱۶)

تائب کیست؟

روایات پیش گفته می گویند:
مهاجر کسی است که تائب باشد.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «المُهاجِرُ مَنْ
هَجَرَ السَّیِئاتِ و تابَ الی اللّه ِ؛(۱۷) مهاجر
کسی است که از بدیها هجرت کرده و
به سوی خدا توبه کند.» حال باید دید
که تائب چه کسی است؟

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «أَتَدْرونَ مَنِ
التّائِبُ؟ قالُوا: اللّهُمَّ لا. قالَ: اِذا تابَ الْعَبْدُ وَ
لَمْ یَرْضَ الْخُصَماءَ فَلَیْسَ بِتائِبٍ، و مَنْ تابَ
وَ لَمْ یَزِدْ فِی الْعِبادَهِ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ
وَ لَمْ یُغَیِّرْ لِباسَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ
یُغَیِّرْ رُفَقاءَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ
یُغَیِّرْ مَجْلِسَهُ [وَ طَعامَهُ] فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ
تابَ وَ لَمْ یُغَیِّرْ فِراشَهُ وَ وِسادَتَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ
و مَنْ تابَ و لَمْ یُغَیِّرْ خُلْقَهُ وَ نِیَّتَهُ فَلَیْسَ
بتائِبٍ و مَنْ تابَ و لَمْ یَفْتَحْ قَلْبَهُ و لَمْ یُوَسِّعْ
کَفَّهُ فَلَیْسَ بتائِبٍ و مَنْ تابَ و لَمْ یُقَصِّرْ أَمَلَهُ
وَ لَمْ یَحْفَظْ لِسانَهُ فَلَیْسَ بتائِبٍ و مَنْ تابَ و
لَمْ یُقَدِّمْ فَضْلَ قُوتِهِ مِنْ بَدَنِهِ فَلَیْسَ بتائِبٍ و
اِذَا اسْتَقامَ عَلی هَذِهِ الْخِصالِ فَذاکَ
التَّائِبُ؛(۱۸) آیا می دانید توبه کننده
کیست؟ گفتند: خدایا نه. فرمود: وقتی
بنده توبه کند و طلب کاران را راضی
نکند تائب نیست. و کسی که توبه کند
و بر عبادت نیفزاید تائب نیست. و
کسی که ت