پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به تدریس رساله ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به تدریس رساله ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به تدریس رساله ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به تدریس رساله ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۴

یکی از پرسشهایی که گاه برای مبلّغان دینی و مُرَوّجان فقه جعفری پیش میآید این
است که در آموزش و تدریس توضیح المسائل به همگان و بویژه نوجوانان و جوانان و بیان
احکام الهی در این زمان، چه نکاتی را باید در نظر گرفت و از چه زاویه دیدی و با چه
نگاهی باید به آن نگریست تا برای آنان گیرا و جذاب باشد.

در پاسخ به این پرسش مهم و امروزین و هنگام آموزش و تدریس رساله­های عملیه، باید
چند نوع نگاه و زاویه دید را دوباره در نظر آورد تا بر جذابیت آموزش احکام الهی و
مسائل شرعی افزود، اگر چه ممکن است برخی از آنها برای بعضی از مبلّغان و استادان
احکام، زیره به کرمان و خرما به بصره و زغال سنگ به نیوکاسل بردن باشد و تنها جنبه
یادآوری و یا تأکید داشته باشد، و یا ممکن است خدای ناخواسته حمل بر «روشنفکر
بازیِ» واژهنگارِ این سطور شود، به جای آنکه حمل بر نگاه دوباره او به رسالههای
توضیح المسائل و نوعی «دگر گفتنِ» وی در آموزش و تدریس احکام فقهی به همگان و بویژه
نوجوانان و جوانانی از روی دلسوزی گردد، آن هم نوجوانانی که برخی از آنان شب و روز
خود را با کاربُردهای منفی ویدئو و کامپیوتر و اینترنت و ماهواره و… سپری
میکنند.

اینک پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به تدریس رساله ۴۲ اسلاید در PowerPoint میافکنیم و پیشاپیش از به کارگیری بعضی از
واژهها و یا مسائل شرعی، به عنوان نمونه و مثال، پوزش میخواهیم و فعلا ۱۰ نکته را
در این زمینه بیان میکنیم «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید»:

۱. بیان معادلهای فارسی: برای برخی از واژههای رسالهها میتوان معادل فارسی آنها
را نیز بیان کرد، مانند «پاک کنندهها» برای «مُطَهِّرات» و «نیمخیز نشستن» برای
«تَجافی».

۲. بیان معادلهای مفهومتر و رایجتر: برای بعضی از واژه­های توضیح المسائلها
می­توان معادل عربی اما مفهوم­تر و رایج­تر آنها را بیان کرد، مانند «ادرار» برای
«بول»، «مدفوع» برای «غائط» و «استفراغ» برای «قی» که همه این واژه­ها عربی هستند،
ولی واژه­های نخستین رایج­تر و قابل فهم­ترند؛ هر چند برای اینها نیز ـ اگر بتوانیم
ـ باید واژه­های فخیمانه­تر و زیباتری را به کار بگیریم.

۳. بیان معادلهای امروزی­تر و کاربردی­تر: برای برخی از واژه­های رساله­های عملیه
می­توان معادلهایی را به کار برد که امروزه کاربرد بیشتری دارند، مانند «مسافت ۵/۲۲
کیلومتر» برای «حد مسافت شرعی»، «۱۲۵۰ گرم نقره» برای «۵۰۰ درهم در مَهرالسُنّه» و
«اندازه گِردیِ ۲ ریالی و یا ۵ ریالی» برای «درهم و اشرفی».[۱]

۴. تعریف و توضیح اصطلاحات فقهی و فتوایی: بسیاری از اصطلاحات فقهی و فتوایی را
برای مردم باید تعریف کرد و توضیح داد، مانند حد تَرَخُّص، امور حسبیه، حَدَث اصغر،
حَدَث اکبر، جاهل قاصر و جاهل مقصّر، به عنوان نمونه، به یاد می­آورم که حدود
پانزده سال پیش برای معلمان دینی، درس احکام را تدریس میکردم. در آغاز تدریس به
آنان گفتم: «بعضی از احکامی را که برای شما تدریس می­کنم "استفتائات" است. ناگهان
یکی از معلمان دینی پرسید: "استفتائات" یعنی چه؟»

پس آیا هنگامی که اصطلاحی مانند «استفتا» برای برخی از معلمان دینی ـ نه معلمان
فیزیک و شیمی ـ روشن و شناخته شده نیست، می­توان گفت برای همگان و بویژه نوجوانان و
جوانان واضح و تعریف شده است؟ و آیا هر چیزی که برای ما کاملا روشن و آشکار است،
می­توان بر این پندار بود که برای مخاطبان ما نیز روشن و آشکار است؟

همچنین حتماً باید بسیاری از اصطلاحات فتوایی مانند «بعید نیست»، «خالی از قوت
نیست»، خالی از وجه نیست»، «خالی از قُرب نیست»، «خالی از اشکال نیست»، «احتیاط
واجب»، «ارجح»، «اظهر»، «محل تأمل است» و «محل اشکال است» را برای بسیاری از مردم
تعریف کرد و توضیح داد و اثر عملی آنها را برای مقلّدان ذکر نمود. مثلا برخی از
طلاب ـ تا چه رسد به دیگران ـ نمی­توانند معنی این مسأله شرعی و اثر عملی آن را
بیان کنند:

«اگر بچه ممیّز بگوید چیزی که در دست اوست نجس است، احتیاط آن است که از آن اجتناب
کنند، اگر چه بعید نیست اعتبار قول صَبیّ مُراهِق.»

از این رو، تدوین یک «فرهنگ اصطلاحات فقهی و فتوایی» در پایان رسالهها و یا به طور
مستقل کاری شایسته و بلکه امری بایسته است. شایان توجه است در نخستین نگارش
رسالههای توضیح المسائل فارسی که طبق فتاوا و نظریات مرحوم آیتالله بروجردی ـ
رحمه الله ـ بوده است، بسیاری از این اصطلاحات فتوایی در فتاوای ایشان اصلا دیده
نمیشود. )فَتَأَمَّلْ جَیِّداً(

۵. رفع ابهام از تعریفهای واژگان و اصطلاحات: باید از شماری از واژگان و اصطلاحات
فقهی رفع ابهام کرد و آنها را شفاف نمود.

مثلا در تعریف «بچه مُمَیِّز» و به تبعیت از رساله­ها به مردم می­گوییم: «بچۀ ممیّز
بچه­ای است که خوب و بد را می­فهمد.» حال اگر یکی از شنوندگان از ما بپرسد که منظور
از «فهمِ خوب و بد»، مثلا خوب و بدِ اخلاقی یا اقتصادی یا جنسی یا فکری یا سیاسی یا
اجتماعی است، به او چه پاسخی می­دهیم؟

یا مثلا در تعیین سن بلوغ پسر و دختر می­گوییم: «تمام شدن ۱۵ سال قمری در پسر و ۹
سال قمری در دختر.» و حال آنکه بسیاری به این نکته مهم توجه ندارند که سال قمری به
مقدار ۱۰ روز و ۱۸ ساعت از سال شمسی کمتر است و در نتیجه طبق سال شمسی و
شناسنامهای، پسران در هنگامی که تقریباً ۱۴ سال و ۶ ماه و ۱۶ روز و دختران در
زمانی که تقریباً ۸ سال و ۸ ماه و ۲۲ روز دارند به سن تکلیف میرسند.

۶. بیان تعریف لغوی و اصطلاحی موضوعات و واژه­های فقهی: شایسته است که معانی لغوی و
اصطلاحی برخی از موضوعات و اصطلاحات فقهی و ارتباط این دو معنی با یکدیگر گفته شود.
به طور مثال، بارها از شاگردان و یا حتی طلاب شرکت کننده در کلاسهای آموزش و یا روش
تدریس احکام می­پرسیدم که تعریف لغوی «وضو» چیست و آنان یا پاسخی نمی­دادند و یا
اشتباه پاسخ می­دادند.

بدین جهت شایسته است مثلا به آنان بگوییم که «وضو» در لغت به معنی «نظافت و
پاکیزگی» است و از این رو، عربها به شخص نظیف و پاکیزه می­گویند: «وَضیءْ».[۲] و
وضو در اصطلاح فقهی عبارت است از شستنِ صورت و دستها (غَسلَتان) و مسحِ سر و پاها
(مَسحَتان) طبق دستوری که شارع مقدس اسلام فرموده است. و چون بنابر روایتی یکی از
علتها و فلسفه­های وضو نظافت و پاکیزگی است، بدین جهت به آن «وضو» گفته­اند و این
نکته از نظر علمی و تجربی نیز روشن است.

۷. استفاده از واژه­های فخیمانه و محترمانه: یکی از وظایف ما، به کارگیری واژه­های
فخیمانه و محترمانه در هنگام آموزش و تدریس احکام است. مثلا در هنگام به کارگیری
واژه­های «آبستن و حامله و