پاورپوینت کامل امام حسین علیه السلام و دفاع از جایگاه رفیع امامت ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام حسین علیه السلام و دفاع از جایگاه رفیع امامت ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام حسین علیه السلام و دفاع از جایگاه رفیع امامت ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام حسین علیه السلام و دفاع از جایگاه رفیع امامت ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

امام حسین ـ علیه السلام ـ در دامان مادری رشد و نمو کرد که تا پای جان از امام
خویش و مقام امامت دفاع نمود. آن گاه که مهاجمان به سمت خانه علی ـ علیه السلام ـ
هجوم آوردند تا علاوه بر غصب امامت، از صاحب حق نیز بیعت اجباری بگیرند!! فریاد
فاطمه ـ علیها السلام ـ طنین انداز شد:

«اَیُّها الضّالُّون الْمُکَذِّبُونَ ماذا تَقُولُونَ؟ وَاَیَّ شَیء تُریدُونَ؛ شما
ای گمراهان و دروغگویان! چه می­گویید و چه می­خواهید؟»

و فریاد برآورد:

«واللهِ لا اَدَعُکُمْ تَجُرّونَ ابْنَ عَمّی ظُلماً؛[۱] سوگند به خدا! نمی­گذارم
پسر عموی مرا ظالمانه [به سوی مسجد]
بکِشید.»

و هنگامی که امام علی ـ علیه السلام ـ از مسجد بیرون آمد فرمود:

«علی جان! جانم فدای جان تو! و جان و روح من سپر بلاهای جان تو! یا اباالحسن!
همواره با تو خواهم بود.»[۲]

امام حسین ـ علیه السلام ـ در چنین خانه­ای پرورش یافته و از چنین مادری شیر نوشیده
است؛ لذا او نیز چون مادر فداکارش، مدافع ولایت بود و با سخنان خویش مقام امامت را
با بیانات و شیوه­های مختلفی معرفی نمود که برخی را اشاره و بحث می­کنیم:

۱. ضرورت شناخت امام

امام حسین ـ علیه السلام ـ روزی در جمع یاران به پاخواست و پیرامون هدف آفرینش
انسان و نقش امامت فرمود:

«اَیُّها النّاسُ! اِنَّ اللهَ جَلَّ ذِکْرُهُ ما خَلَقَ الْعِبادَ اِلاّ
لِیَعْرِفُوه… فقالَ رَجُلٌ: یابن رَسُولِ اللهِ ما مَعْرِفَهُ الله؟ قالَ:
مَعْرِفَهُ اَهْلِ کُلِّ زَمان اِمامَهُمْ الَّذی یَجِبُ عَلیْهِمْ طاعَتُهُ؛[۳] ای
مردم، خداوند بندگان را نیافرید مگر برای اینکه او را بشناسند.

یکی از یاران پرسید: ای فرزند رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ ]معنای[ شناخت
خداوند چیست؟ حضرت فرمود: [شناخت خداوند به این است که] مردم هر زمان، رهبر و امام
خویش را بشناسند، امامی که اطاعت او بر آنان واجب است.»

در بیان مذکور حضرت در واقع فلسفه آفرینش را شناخت خداوند که در شناخت امام تبلور
یافته معرفی نموده است؛ به این معنا که بدون امام و شناخت امامِ هر وقت، شناخت
خداوند هم انجام نمی­شود.

۲. پیروی همه موجودات از امام

از امام صادق ـ علیه السلام ـ نقل شده:

«عبد الله بن شداد بن هادی به شدّت «تبدار» شد، بناچار او را خدمت امام حسین ـ
علیه السلام ـ بردند. با اشاره­ای از امام حسین ـ علیه السلام ـ «تب شدید» از بدن
بیمار، رخت بربست و سلامت را بازیافت. بیمار در حالی که تشکر می­کرد گفت: از لطف و
محبت شما بحق خشنود شدم و دیدم که تب به فرمان شما از من دور شد.

امام حسین ـ علیه السلام ـ فرمود: «وَاللهِ ما خَلَقَ اللهُ شَیئاً اِلاّ وَقَدْ
اَمَرَهُ بِالطّاعَهِ لَنا یا کُناسَهُ؛ ای کناسه! سوگند به خدا!! خداوند پدیده­ای
را نیافرید جز آنکه آن را به اطاعت ما، فرمان داد.»[۴]

این همان است که در سخنان ائمه دیگر بیان شده که امام قطب عالم امکان و محور هستی
است. اگر لحظه و آنی زمین از امام و حجت الهی تهی باشد، زمین با اهلش از بین خواهد
رفت.»

۳. کدام امام؟

«بشربن غالب» به امام حسین ـ علیه السلام ـ عرض کرد: «معنای این آیه
[یَوْمَ
نَدْعُوا کُلَّ اُناس بِاِمامِهِمْ][۵] چیست؟

حضرت فرمودند: «نَعَمْ یا اَخا بَنی اَسَد! هُمْ اِمامانِ: اِمامُ هُدیً دعا اِلی
هُدیً وَاِمامُ ضَلالَهٍ دَعا اِلی ضَلالَهٍ، فهدی مَنْ اَجابَهُ الی الجنَّهِ،
وَمَنْ اَجابَهُ اِلَی النّارِ؛[۶] بله برادر اسدی. امام دوگونه است: امام هدایت که
مردم را به هدایت می­خواند، و پیشوای گمراهی که به سوی گمراهی دعوت می­نماید. هر که
امام هدایت را اجابت کند او را به بهشت می­رساند و هر که از پیشوای ضلالت پیروی کند
او را به آتش سوق می­دهد.»

۴. تعداد امامان بحق

۱. امام حسین ـ علیه السلام ـ فرمود:

«روزی بر رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ وارد شدم. او را غمناک و در فکر فرو
رفته دیدم. گفتم: ای رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ ! چه شده است که در فکر فرو
رفتهاید؟ پاسخ داد: ای پسرم، همانا جبرئیل نزد من آمد و فرمود: «اَلْعَلِیُّ الْا
َعْلی یُقْرِئُکَ السَّلامَ وَیقُولُ لَکَ: اِنَّکَ قَدْ قَضَیْتَ نُبُوَّتَکَ…
فَاجْعَلِ الاِْسْمَ الاَْکْبَرَ وَمیراثَ الْعِلْمِ وَآثارَ عِلْمِ النَّبُوّهِ
عِنْدَ عَلیِّ بن اَبی طالِب فَاِنّی لا اَتْرُکُ الاَْرْضَ اِلاّ وَفیها عالِمٌ
یُعْرَفُ بِهِ طاعَتی وَیُعْرَفُ بِهِ وِلایَتی… قُلْتُ: یا رَسُولَ اللهِ فَمَنْ
یَمْلِکُ هذا الْاَمْرَ بَعْدَکَ؟ قال: اَبُوکَ عَلیُّ بْنُ ابی طالِب اَخی
وَخلیفَتی وَیَمْلِکُ بَعْدَ عَلِیٍّ الْحَسَنُ ثُمَّ یَمْلِکُ اَنْتَ وَتِسْعَهٌ
مِنْ صُلْبِکَ یَمْلِکُهُ اِثْنا عَشَرَ اِماماً، ثُمَّ یَقُومُ قائِمُنا یَمْلاَُ
الدُّنْیا قِسْطاً؛[۷]

خداوند بزرگ و برتر به تو سلام می­رساند و می­فرماید: همانا رسالت خود را سپری کرده
]و دوران زندگی تو به کمال رسیده است[، پس اسم اعظم و میراث علمی، و آثار علم نبوت
را به علی بن ابی طالب و اگذار؛ زیرا زمین را بحال خود رها نمیکنم، مگر اینکه
همواره عالمی در آن باقی میگذارم که به وسیله او راه عبادت و بندگی و سرپرستی و
رهبری­ام شناخته می­شود… .

گفتم: ای رسول خدا! چه کسی این امر را پس از شما به دست می­گیرد؟ پاسخ داد: پدرت
علی بن ابی طالب که برادر و جانشین من است. و بعد از علی ـ علیه السلام ـ حسن و سپس
تو و نه امام که همه از فرزندان تو می­باشند، دوازده امام، قدرت را به دست خواهند
گرفت. سرانجام قائم ما قیام می­کند و جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد.»

شبیه روایت یاد شده به صورتهای مختلف و متعدد از امام حسین ـ علیه السلام ـ نقل شده
است.[۸]

۵. تاکید بر اطاعت محض از امامان معصوم و دفاع از امامت آنها

الف. اطاعت از امام علی علیه السلام :

عمر در آغاز خلافت موروثی، روزی بر بالای منبر مدینه سرگرم سخنرانی بود و میدان را
خالی دید و خود را با تعریفهای ساختگی مطرح می­کرد و از آن جمله گفت: «من از
مؤمنان، به خودشان سزاوارترم!» امام حسین ـ علیه السلام ـ که در سنین نوجوانی بود،
وقتی ادعای عمر را شنید برخاست و فریاد زد: «اِنْزِلْ اَیُّها الْکَذّابُ عَنْ
مِنْبَرِ أبی رَسُولِ اللهِ لا مِنْبَرِ اَبیکَ؛ ای بسیار دروغگو! از منبر فرود آی
که منبر پدرم رسول خدا است نه منبر پدر تو!!» فریاد توبیخ نوجوانی مانند حسین ـ
علیه السلام ـ برای عمر بسیار تکاندهنده بود؛ زیرا مردم مدینه دهها روایت در فضیلت
او می­دانستند. با فریاد حسین ـ علیه السلام ـ اوضاع سیاسی مسجد به گونه­ای تغییر
کرد که عمر نیز چاره­ای جز سکوت و تصدیق امام حسین نداشت که گفت: «به جانم سوگند!
آری! این منبر پدر تو است! نه منبر پدر من!»

عمر گفت: «راستی حسین! چه کسی این سخنان را به تو یاد داده است؟»

امام حسین ـ علیه السلام ـ پاسخ داد: «اگر در آنچه پدرم مرا دستور داد تو هم اطاعت
کنی، هدایت می­شوی؛ چه آنکه سوگند به جانم او هدایت کننده و من هدایت شده اویم، و
حق او