پاورپوینت کامل چرا مردم علی علیه السلام را رها کردند؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا مردم علی علیه السلام را رها کردند؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا مردم علی علیه السلام را رها کردند؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا مردم علی علیه السلام را رها کردند؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۸۱

سید محمد صادق محمدی

سؤال: با توجه به اینکه مردم می دانستند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله امام علی
علیه السلام را برای جانشینی خود انتخاب کرده، چرا حضرت علی علیه السلام را رها
کردند و یار و یاور دیگر خلفاء شدند؟

پاسخ:

۱. وجود هوای نفس

صرف دانستن غصب ولایت از طرف خلفاء نمی تواند مردم را از خلفاء دور کند؛ زیرا خیلی
وقتها انسان می داند که تکلیف و راه و روش رسیدن به معبود چیست، اما در عین حال به
تکلیفش عمل نمی کند یا اینکه می داند شایستگی فلان سمت و مقام را ندارد و لیاقت و
شایستگی از آن دیگری است، ولی با ده­ها حیله و تزویر و … حق او را غصب می کند؛
چنان که خود خلفاء می دانستند که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در روز غدیر حضرت
علی علیه السلام را برای جانشینی خود معرفی کرده است و تبریکات عمر را در قالب
واژه «بخّ بخّ لک یا علی …»[۱] ضبط کرده اند یا اینکه عمر در باره بیعت با
ابابکر می گوید: «بیعت با ابابکر کاری بی رویه و اتفاقی و بدون تدبیر بود … پس هر
کس این اشتباه را بکند، او را بکشید!»[۲] ولی با این حال منصب و مقام خلافت را از
او گرفتند.

بنابراین، به همان دلیلی که خلفاء حق علی علیه السلام را غصب کردند، با آنکه
می دانستند خلافت حق علی علیه السلام است، بعضی از مردم هم با اینکه می دانستند
خلفاء غاصب حق علی علیه السلام می باشند، در زیر بیرق غاصبان رفتند.

ابو حامد محمد بن محمد غزالی از علماء بزرگ اهل سنت می نویسد: «همه اجماع و اتفاق
بر متن حدیث دارند که در خطبه روز غدیرخم، پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس
من مولا و آقای او هستم، بعد از من علی مولی و آقای اوست. عمر فوری مبادرت به تظاهر
کرد و تبریکات لازمه را در ضمن بخّ بخّ لک یا علی تقدیم کرد. پس نفس اماره بر آنان
غلبه کرد و حب ریاست و جاه طلبی عواطف و مزایای انسانیت را از آنها سلب کرد و در
سقیفه به خلیفه تراشی پرداختند و جام شراب هوای نفسانی را نوشیدند و به قهقرا
برگشتند، قرآن را پشت سر انداختند و احکام و سنت پیامبر را ملعبه خود کردند.»

بعد اشاره می کند به جریان مخالفت کردن عمر از آوردن قلم و کاغذ برای پیامبر اکرم
صلی الله علیه و آله که نشان می دهد آنهایی که بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله
با فرمایش آن حضرت مخالفت کردند، کار تازه ای نکردند.

در زمان خود پیامبر صلی الله علیه و آله هم مخالفتها کرده بودند، مثل: مخالفت از
حضور در لشکر اسامه و … سپس غزالی می نویسد: «دین را به دنیا فروختند و چه زشت
معامله ای کردند… .»[۳]

۲. عدالت خواهی علی علیه السلام

بسیاری از مردم تحمل عدالت و عدالت خواهی علی علیه السلام را نداشتند؛ چرا که عده
زیادی از آنها رشد یافته در جامعه تبعیضی بودند و می دانستند با حاکمیت علی علیه
السلام راه منافع نامشروع آنها بسته خواهد شد.

در احتجاج طبرسی آمده است: «… امام علی علیه السلام فرمود: حالا که اقرار کردید و
گفتار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برای شما آشکار شد، از خدای یکتا بپرهیزید!
… حق را به اهل آن رد کنید و پیرو سنت پیامبر شوید! … پس خلافت را به کسی که
شایسته آن است بسپارید که حق اوست… .

به وسیله چشم و ابرو با یکدیگر رمزهایی رد و بدل کردند و به مشورت پرداختند و
بالاخره گفتند: ما مقام و موقعیت او را منکر نیستیم. او از همه شایسته تر به خلافت
است، ولی مردی است که هیچ کس را بر دیگری برتری نمی دهد. اگر او به خلافت برسد، شما
و دیگران را به یک چشم نگاه می کند و برای او مساوی و برابرید؛ اما اگر عثمان به
خلافت برسد، خواسته شما بر آورده است. او آنچه که شما تمایل دارید، انجام می دهد و
خلافت را به عثمان واگذار کردند.»[۴]

شهید مطهری رحمه الله تحت عنوان «آغاز کناره گیریها و بهانه گیریها» می نویسد:

«روز دیگر آنها که می دانستند مشمول حکم علی علیه السلام [یعنی باز پس گیری بیت
المال و عدل گستری او] خواهند شد، آمدند و به کناری نشستند و مدتی با هم مشورت
کردند. نماینده ای از طرف خود فرستادند … آمد و اظهار داشت یا اباالحسن! خودت
می دانی که همه ما که اینجا نشسته ایم، به واسطه سوابقی که با تو در جنگهای اسلام
داریم، دل خوشی از تو نداریم و غالباً هر کدام از ما یک­نفر داریم که در آن وقتها
به دست تو کشته شده، ولی ما از این جهت صرف نظر می کنیم و با دو شرط حاضریم با تو
بیعت کنیم: یکی اینکه عطف بما سبق نکنی و به گذشته هر چه شده کاری نداشته باشی. بعد
از این هر طور می خواهی، عمل کن. دوم آنکه قاتلان عثمان را که الان آزاد هستند، به
ما تسلیم کن که قصاص کنیم و اگر هیچ کدام را قبول نمی کنی، ما ناچاریم برویم شام و
به معاویه ملحق شویم.

فرمود: اما موضوع خونهایی که در سابق ریخته شده، خونی نبوده که به واسطه کینه شخصی
ریخته شده باشد، اختلاف عقیده و مسلک بود؛ ما برای حق می جنگیدیم و شما برای
باطل… . اگر اعتراض دارید و خونبهایی می خواهید، بروید از حق بگیرید که چرا باطل
را در هم شکست و نابود ساخت. اما موضوع اینکه من به گذشته کاری نداشته باشم و عطف
به ما سبق نکنم، در اختیار من نیست. وظیفه ای است که خدا به عهده من گذاشته. اما
موضوع قاتلین عثمان، اگر من وظیفه خود می دانستم که آنها را قصاص کنم، خودم همان
دیروز قصاص می کردم… .

آنها هم حرکت کردند و رفتند و تصمیم خود را بر مخالفت و دشمنی، یک­طرفی و علنی
کردند.»[۵]

۳. حسادت و کینه نسبت به پیامبر صلی الله علیه و آله و حضرت علی علیه السلام

ابن ابی الحدید پس از اشاره به این نکته که مردم در صفین، منتظر بودند تا حضور عمار
را در یک جبهه، معیار حقانیت آن جبهه بدانند، می نویسد:

«تعجب از این مردم است که عمار را به عنوان ملاک حق و باطل می پذیرند، اما خود علی
را که پیامبر صلی الله علیه و آله حدیث ولا