پاورپوینت کامل صیانت از دیانت در سیره و اندیشه امام خمینی رحمه الله ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صیانت از دیانت در سیره و اندیشه امام خمینی رحمه الله ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صیانت از دیانت در سیره و اندیشه امام خمینی رحمه الله ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صیانت از دیانت در سیره و اندیشه امام خمینی رحمه الله ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint :

۴۷

سفارش های آسمانی

در قرآن کریم آمده است: «الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه و لایخشون احدا الا الله و کفی بالله حسیبا» (۱) ; «کسانی که
پیامهای خدا را می رسانند و از او بیم دارند و از هیچ کس جز او خوفی ندارند و خدا برای حساب کردن اعمال کافی است.»

کار انبیا و اولیا و علمای بزرگ این است که سخن حق را به مردم برسانند. آنان برای گسترش فرهنگ الهی و نفی سنتهای جاهلی،
موهوم و باطل و اضمحلال بدعتها و امور معارض با دیانت کمترین هراسی ندارند. اصولا کار بزرگان دین و جانشینان آنان این است
که راه را برای اصلاح جامعه و رشد و آگاهی افراد آن و سوق دادن انسانها به سوی ایمان و پارسایی هموار سازند. ایشان برای عملی
ساختن این برنامه، آفتها و موانع را از بین می برند، قاطعانه پیش می روند، سخنان غیر منطقی و سست و بی اساس بدگویان و
مخالفان را تحمل می کنند و بی اعتنا به جوسازی ها و غوغای خواص و عوام و توطئه فاسدان و مفسدان، به برنامه های خود ادامه
می دهند; چرا که آنان در مسیر حق گام برداشته اند و به این واقعیت توجه دارند که همه حساب ها به دست خداست.

حدیث معروفی است که خاطر نشان می کند «ان العلماء ورثه الانبیاء (۲) ; عالمان وارثان پیامبرانند.» ارث پیامبران چیزی جز هدایت،
تعلیم، پایداری، ارشاد، احیای نفوس و تصحیح مسیر بشریت نیست. عالمانی که وارث فرستادگان الهی هستند، ۲در تعهدات و
تکالیف انسانی و اجتماعی و دینی پیامبر وارث او هستند و باید جای خالی پیامبر را در میان قوم پرکنند. عالمی می تواند استمرار
دهنده حرکت انبیا باشد که چون حضرت ابراهیم علیه السلام بتهای خودپرستی و جهل و خرافه را بشکند، تلاش حضرت موسی
علیه السلام را برای سرنگونی جباران در هر چهره ای که باشند پی گیرد و چون حضرت محمد صلی الله علیه و آله با خلق عالی
خویش مروج فضایل و مکارمی باشد که خود به آنها التزام دارد و در زندگی فردی و اجتماعی پیاده کرده است. نیز باید همچون
حضرت علی علیه السلام و جانشینان او در هر فرصتی به بیان احکام و معارف الهی بپردازد و سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
را زنده نگاه دارد و فرهنگ سیاسی جامعه را با گفتار و کردار اصلاح کند; برای گسترش حقایق اسلامی و دفاع از حریم دین و
جلوگیری از تحریف آن به پرورش و تربیت و تعلیم شاگردانی پرمایه اهتمام ورزد، جبهه حق را رهبری کند و در هر شرایطی یاری
آنان را فراموش نکند و مبارزه بر علیه اهل کفر و الحاد و نفاق را وظیفه اصلی خود بداند.

این که در حدیث به تاکید آمده است که «الفقهاء امناء الرسول (۳) ; عالمان دین امانتداران فرستاده خدایند.» بی جهت نیست. امانت
همان محتوای رسالت است و دانشمند مسلمان باید در نشر و تبلیغ آن بکوشد و به هنگام حضور مانع برای رفع آن قیام کند. او
باید خارها و علفهای هرزی را که اجازه نمی دهند در سرزمین نفوس بشری گلهای فضیلت و حق و عدالت کاشته شود کنار بزند.

حضرت علی علیه السلام مسؤولیتهای اجتماعی را تنها متوجه حکام و امیران نمی داند و می فرماید: «و ما اخذ الله علی العلماء ان
لایقاروا علی کظه ظالم و لا سغب مظلوم; (۴) و پیمانی که خدا با دانشمندان دارد این است که با ظالمان قرار نداشته باشند و بر
سیری آنان و گرسنگی مظلوم تاب نیاورند.»

قرآن تاکید دارد که در برابر اهل کفر و عناد باید بسیج شد و نیروها را تجهیز کرد: «و اعدوا لهم ما استطعتم من قوه » ; (۵) در طریق
نشر فرهنگ دینی و استقرار حق، گاه شرایطی پیش می آید که انسان به این خیال می افتد که برای پشت سر نهادن موانع و
صعوبتها با پیروان دیگر ادیان کنار بیاید تا خوشنودی آنها را فراهم سازد. اما واقعیت این است که به تعبیر قرآن، آنان موقعی راضی
می شوند که مؤمنان از ایمان و تقوا و دستورات خدا و پیامبر دست بردارند. بنا بر این پیروی از خواسته های رهبران فرقه های
گوناگون با فرهنگ قرآنی در تباین است:

«و لن ترضی عنک الیهود و لا النصاری حتی تتبع ملتهم قل ان هدی الله هو الهدی و لئن اتبعت اهوائهم بعد الذی جاءک من العلم
مالک من الله من ولی ولا نصیر» ; (۶)

«هرگز یهودیان و نصارا از تو راضی و خوشنود نخواهند شد مگر آنکه پیروی از آیین آنها کنی [چنانکه به تو اظهار آن کنند] بگو
راهی که خدا بنماید به یقین راه حق تنها همان است و البته اگر از میل و خواهش آنها پیروی کنی بعد از آنکه طریق حق را به یقین
دریافتی، دیگر اصلا خدا یار و یاور تو نخواهد بود.

در جای دیگر قرآن، مؤمنان را از این که افرادی را جز از اهل خودشان به عنوان محرم اسرار بگیرند نهی کرده است:

«یا ایها الذین آمنوا لا تتخذوا بطانه من دونکم لا یالونکم خبالا ودوا ماعنتم قد بدت البغضاء من افواههم و ما تخفی صدورهم اکبر
قد بینا لکم الآیات ان کنتم تعقلون » ; (۷)

«ای اهل ایمان! از غیر همدینان خود دوست صمیمی همراز نگیرید [چه آنکه آنها که به غیر دین اسلامند] از خلل و فساد در کار
شما ذره ای کوتاهی نکنند. آنها همیشه مایلند که شما در رنج و سختی باشید; دشمنی شما را گاهی بر زبان هم آشکار سازند در
صورتی که محققا آنچه در دل پنهان می دارند بیش از آن است که بر زبانشان بیان کردیم اگر عقل و اندیشه کار بندید.»

البته استقامت در راه حق نیاز به یقین دارد و نباید در این مسیر از کمی همراهان هراسی به دل راه داد. حضرت علی علیه السلام
می فرماید: «لا تستوحشوا فی طریق الهدی لقله اهله » (۸)

خورشید درخشان

حضرت امام خمینی قدس سره خورشید درخشان قیام در سپهر ولایت بود که آیات نجات و حیات را بر صحیفه سرخ فجر نگاشت.
سمند انقلاب او سرادق کفر و الحاد را سرنگون نمود و مردمان تشنه حق را از ظلمت رهانید و به سرزمین عزت رسانید و
بدین گونه آیه شریفه «الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور …» ; (۹) تحقق یافت.

امام خمینی قدس سره در خصوص ارزشهای والای دینی، مقدسات مذهبی و رعایت حریم الهی به حق و به جد تعصب و غیرت
داشت و با بیانات، موضع گیری ها و رفتارهای خویش، این ویژگی را در امت مسلمان پدید آورد و اجازه نداد کوچکترین سستی در
روحیه شیعیان به وجود آید. زیرا چنین عارضه ای حریم دیانت را مورد خدشه قرار می دهد و صبغه مذهبی را کمرنگ می کند و
ملتی را که با سلاح ایمان به نبرد با اهریمنان برخاسته اند از دژهای استوار معنویت دور می سازد و کار را به جایی می رساند که اگر
دشمن در روز روشن هم به سرزمین ایمان و پارسایی یورش آورد مسلمین خم به ابرو نیاورند و رگ غیرتشان – که با شعارهای
مداهنه و تساهل تخدیر شده – از جای نجنبد و بدین گونه زمینه های هجوم همه جانبه استکبار و نفاق به مرزهای اعتقادی فراهم
می آید.

او به پیروی از برگزیده پیامبران و در استمرار بخشیدن به شیوه های رشد دهنده ائمه هدی در هیچ شرایطی اجازه نمی داد
گروهی با ادعاهای دروغین آزادی، مردم، ملت و … حقایق دینی، معارف قرآنی و روایی را مورد یورش خود قرار دهند و عقاید افراد
جامعه را نسبت به باورهای دینی و موازین شرعی با تردید و تشویش و شبهه های مهلک توام سازند.

امام از موضع غیرت مذهبی، مبارزه با استبداد و استکبار را در راس برنامه های خود قرار داد و اصول و قواعد ستیز را از سنت
رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سیره معصومین الهام گرفته بود. تلاش همه جانبه سیاسی او یک نبرد صرف برای درهم کوبیدن
خصم به عنوان دشمنی مزاحم جامعه نبود بلکه وظیفه ای دینی و تکلیف شرعی به شمار می رفت و اهداف والای آن برطرف کردن
موانع و مزاحمتها برای رشد و تعالی جامعه بود.

شکست و پیروزی ظاهری در روح آن رهبر ژرف اندیش هیچ گونه احساس یاس و یا غرور ایجاد نمی کرد و این مشی مخلصانه،
قاطعیت بی نظیری در امام پدید آورده بود که بر اساس آن در این راه هیچ گونه سازش و مماشاتی از خود بروز نمی داد.

آن روح قدسی به افسانه کذب و موهوم جدایی دین از سیاست که از سوی عوامل ستم و نیز ملی گرایان تبلیغ و ترویج می گردید
خاتمه داد و مبارزات سیاسی را که قبلا به رهبری علمای شیعه انجام گرفته ولی به پیروزی نرسیده بود به کمال رساند. (۱۰)

بیانات آن بزرگوار فریاد راستین انسانهای محرومی بود که از اعماق دلشان بر آمد و بر اعماق جان آدمیان نشست و پیرو این
عواطف مقدس در طول انقلاب اسلامی به میدان مبارزه و فداکاری گام نهادند و شهادت طلبی را بالاترین فیض و عالی ترین مقصد
تلقی کردند.

حرکت کوبنده و سخنان چون توفان امام نه تنها بساط استبداد شاهی را برچید بلکه بی اثر بودن احزاب و تشکل های سیاسی را که
داعیه ملی گرایی داشتند به اثبات رسانید. امام خمینی به عنوان شخصیتی وارسته و مرجعی عالیقدر و حکیمی فرزانه طی مبارزه
مقدس خود علاوه بر محو استبداد و خنثی کردن نقشه های استکبار، دگرگونی اساسی در روابط اجتماعی و فرهنگی و اخلاقی
جامعه پدید آورد. تحول فرهنگی عمیقی هم که در حوزه و دانشگاه به وقوع پیوست از برکات این تلاش بود. از آن پس حضور دیانت
در عرصه سیاست به صورت امری متعارف در آمد و تفکر الحادی و التقاطی که بر دانشگاهها حاکم بود به تدریج جای خود را به
باورهای اندیشه های دینی داد و بر تعداد دانشجویان مذهبی افزوده شد و مبارزانی از این قشر در پیروزی انقلاب اسلامی و فائق
آمدن بر خصم، نقش اساسی را عهده دار گشتند.

دستخطی به تاریخ یازدهم جمادی الاول سال ۱۳۶۳ ه ق از امام به یادگار مانده که در یاد نامه مرحوم سید علی وزیری آمده است.
در این سند، امام خمینی رحمه الله به لزوم یک حرکت الهی در جهت مصون نگاه داشتن جامعه از مفاسد و ابتذال های موجود
می پردازد و ضمن ملامت شیوه سکوت و نظاره گری، تمامی افراد و خصوصا عالمان دینی را به قیام اسلامی فرا می خواند و هشدار
می دهد که سکون و جمود، سلطه همه جانبه فساد و یاغیان را به دنبال می آورد:

«… اگر مجال را از دست بدهید و قیام برای خدا نکنید و مراسم دینی را عودت ندهید فرداست که مشتی هرزه گر شهوت ران بر
شما چیره شوند و تمام آیین و شرف شما را دستخوش اغراض باطله خود کنند …» (۱۱)

امام خمینی در سخنان و پیامهای متعدد خود بر این واقعیت اصرار می ورزد که اگر مسلمانان بر جای خود بنشینند طعمه
دیگران می شوند. آنان باید بدانند که مقصد اصلی اعتلای اعتقادات و حقایق ناب قرآنی و روایی است.

باید در این راه استقامت ورزید و مشکلات و ناگواریها را به جان خرید و از هیچ قدرتی نهراسید. هدف اصلی در اسلام والاتر و برتر از
زندگی دنیوی و تعفن ننگین آن است و ما نباید به بهانه این که زندگی مان مورد مخاطره قرار می گیرد و آسایش و رفاه مان کم
می شود در مقابل حیله های اجانب خاموش شویم. ایشان سپس توصیه می کند که در راستای حفظ، بقا، گسترش فرهنگ اسلامی
باید امت اسلامی در حد توان مجهز و آماده باشند تا دشمن نتواند به آنان یورش ببرد. (۱۲)

رافت و رحمت

از نظر امام خمینی رحمه الله مبارزه با عوامل فتنه و فساد وجهه ای رحمانی دارد و در مشی انبیا و اولیا حتی خنثی کردن
توطئه های طمعکاران کینه ورز جنبه رحمت به خود می گیرد. در واقع نبرد بر علیه اهل طغیان و نفاق از بین بردن آفتها و علفهای
هرزی است که رشد و اعتلای جامعه اسلامی را دچار نقصان و خدشه می سازد. اگر به بهانه آزادی، افرادی را رها کنند که به بوستان
معطر معنویت مردم یورش ببرند، خود این پدیده اختناقی را برای دینداران به وجود می آورد که اصل آزادی و حیثیت انسانی را
نقض می کند. زیرا اهل تقوا و مؤمنان، در جستجوی فضایی هستند تا در پرتو آن با آرامش و اطمینان و امنیت کامل به امور عبادی
و رویش فضایل و مکارم در وجود خویش بپردازند و نیز نسلی را پرورش دهند که مشتاق دیانت باشند و چنین تلاشی شرایط عاری
از آشفتگی و هراس را می طلبد.

نبردهای رسول اکرم صلی الله علیه و آله نه تنها با رحمه للعالمین بودن او منافاتی ندارد بلکه مؤید و مؤکد آن هم هست چنانکه
امام خمینی رحمه الله فرموده اند: «… جنگهای پیامبر، رحمت بوده است بر عالم و رحمت بوده است حتی بر کفاری که با آنها جنگ
می کرده است. رحمت بر عالم است برای این که فتنه در عالم اگر نباشد همه عالم در آسایش اند. اگر چنانچه آنهایی که مستکبر
هستند با جنگ سر جای خودشان بنشینند این رحمت است بر آن امتی که آن مستکبر بر او غلبه کرده است; برخود مستکبر
رحمت است برای این که اساس عذاب الهی بر اعمال ماست …» (۱۳)

البته اسلام ضمن آنکه پیروان خود را به مبارزه ای مستمر با کفار و مشرکان فرا می خواند مسلمین را به همزیستی مسالمت آمیز با
ملتهای دیگر که آیین دیگری برگزیده اند دعوت می کند. به مسلمانان توصیه شده است که در برخورد با پیروان فرقه های دیگر،
خوش خویی و رفتار پسندیده را هرگز فراموش نکنند. اما باید مراقب بود که به هنگام صمیمیت و نزدیکی با دشمنان، حیله های
آنان بر ما تاثیر نگذارد.

امام خمینی با الهام از مضامین آسمانی قرآن، جامعه اسلامی را برای مقابله با هرگونه تهاجم مهیا می کند و خواهان آن است که
ستیزه جویی با استکبار و قدرت طلبان و دین ستیزان در روح مسلمین با تمام اقتدار و عزت زنده بماند و به مصداق «و لن یجعل
الله للکافرین علی المؤمنین سبیلا» ; (۱۴) «و خدا هیچ گاه برای کافران نسبت به اهل ایمان راه تسلط باز نخواهد نمود.» خاطر نشان
می سازد که: «… نکته مهمی که همه ما باید به آن توجه کنیم و آن را اصل و اساس سیاست خود با بیگانگان قرار دهیم این است که
دشمنان ما و جهان خواران تا کی و تا کجا ما را تحمل می کنند و تا چه مرزی استقلال و آزادی ما را قبول دارند. به یقین آنان مرزی
جز عدول از همه هویت ها و ارزش های معنوی و الهی مان نمی شناسند. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم صهیونیست ها و امریکا و …
در تعقیبمان خواهند بود تا هویت دینی و شرافت مکتبی مان را لکه دار نمایند …» (۱۵)

در یکی از روزهای سال ۱۳۶۳ امام خمینی به میهمانان خارجی تذکر دادند که برای مردم توضیح دهید «اشداء علی الکفار رحماء
بینهم » یعنی چه؟ برای مردم بگویید که قتال هم رحمت است و رحمت خدا بر آنان است.» (۱۶)

ایشان ضمن آنکه سفارش می کنند با محبت و رافت و ملایمت بهتر می توان انحرافات را مستقیم تر کرد و با خوش خویی و اخلاق
درست افراد را بهتر می توان به سوی حقایق جذب کرد. در جواب آنان که اسلام را دین خشونت و احکامش را خشن می دانند،
می فرمایند: «… این مثل این است که یک طبیبی کارد را برداشته و شکم را پاره می کند و غده سرطانی را بیرون می آورد بگویید
که این دارد خشونت می کند، این رحمت است یا خشونت؟ این جامعه مثل این می ماند … یک نفر آدمی که می خواهد مملکت را
فاسد کند و قابل اصلاح نیست باید برای تهذیب جامعه این غده سرطانی را از جامعه دور کرد. یک حد از حدود الهی وقتی که واقع
می شود یک جامعه اصلاح می شود …» (۱۷)

رمز عزت

امام از همان آغاز مبارزه سیاسی، راس حکومت و اساس سلطنت را هدف قرار داد; در صورتی که دیگران در کنار حکومت شاه،
امور دیگر را آماج ستیز خود قرار می دادند. حتی برخی خواص، امام را توصیه می کردند که از مواضع خود کوتاه بیاید و این شیوه
از مجاهدت امام یادآور روش مبارزه حضرت امام حسین علیه السلام است که چون از مدینه حرکت کرد فرمود: «انا لله و انا الیه
راجعون و علی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامه براع مثل یزید» (۱۸) و بدین گونه خطر حاکم فاسد را گوشزد کرد. آن حضرت در
پای بندی به اصول به گونه ای بودند که فرمودند: «والله لو لم یکن ملجا و لا ماوی لما بایعت یزید بن معاویه.»

از زمان امتناع امام حسین علیه السلام از بیعت با یزید و هجرت به سوی مکه تا عزیمت به عراق، بسیاری از خواص به حضرت
پیشنهاد تغییر مسیر و یا انصراف از آن را دادند ولی امام بر ادامه مسیر و پیگیری هدف و بیان انگیزش عالی خود از قیام تاکید
نمود. (۱۹)

سیاست حضرت علی علیه السلام در بیرون راندن دشمن اصلی یعنی معاویه نیز چنین بود و برای آن حضرت کمی قوای خودی و
زیادی قشون دشمن مطرح نبود. ایشان در هیچ شرایطی اجازه نمی داد تا ارزشها و اصول مسلم قرآنی و سنت نبوی کم رنگ شود و
دشمن در اجرای برنامه های خود گستاخ گردد. امام خمینی رحمه الله نیز پیرو راستین آن امام همام بود که فریاد زد:

«… هیهات که خمینی در برابر تجاوز دیو