پاورپوینت کامل شاخص ترین صفات کارگزاران در حکومت اسلامی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاخص ترین صفات کارگزاران در حکومت اسلامی ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاخص ترین صفات کارگزاران در حکومت اسلامی ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاخص ترین صفات کارگزاران در حکومت اسلامی ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

هشتم شهریور یاد آور خاطره ای دردناک اما عبرت آمیز برای ملت مسلمان ایران است. در این حادثه تلخ، رئیس جمهوری اسلامی
ایران، آقای محمد علی رجائی به همراه نخست وزیر با کفایتش حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد جواد باهنر در آتش قهر
دشمنان اسلام و انقلاب سوختند.

آن دو شهید، در مقطعی حساس و کوتاه به زیباترین شکل درخشیدند و الگویی کم نظیر برای نسل آینده در حکومت اسلامی و
حجتی نمونه برای کارگزاران دولت اسلامی گشتند. زندگی و شهادت آن دو شهید بزرگوار می تواند درسی برای دولتمردان
امروزی و اسوه و الگویی برای حاکمان آینده نظام اسلامی باشد.

آن دو عاشق صادق فقط به اهداف عالی حکومت اسلامی اندیشیدند و قدمی به نفع خود برنداشتند و در راه استقرار حکومت
اسلامی از تمام هستی خود گذشته و خود را فدای اعتلای «کلمه الله » کردند و خداوند متعال نیز پاداش آنان را با اعطای مدال
شهادت به نحو شایسته ای عطا فرمود و آنان را به درجه ابرار رسانید.

در مسلخ عشق جز نکو را نشکند
روبه صفتان زشت خود را نکشند

گر عاشق صادقی ز مردن نهراس
مردار بود هر آنکه او را نکشند

حضرت امام خمینی قدس سره در مورد آنان فرمود: «آقای رجایی و آقای باهنر هر دو شهیدی هستند که با هم در جبهه های نبرد
با قدرت های فاسد همجنگ و همرزم بودند. و مرحوم شهید رجایی به من گفتند که من بیست سال است که با آقای باهنر همراه
بودم و خداوند خواست که با هم از دنیا هجرت کنند و به سوی او هجرت کنند. (۱) »

تقدیر الهی چنین بود که آن دو رادمرد الهی و دو کارگزار امین حکومت اسلامی که هر دو در یک سال (۱۳۱۲) متولد شده بودند، با
هم به شهادت برسند. آنان در هشتم شهریور سال ۱۳۶۰ در یک توطئه خائنانه در حادثه انفجار دفتر نخست وزیری به قافله شهدای
اسلام ملحق شدند.

دولت کوتاه مدت شهیدان رجایی و باهنر در تاریخ اسلام و انقلاب اسلامی ایران نمونه عینی و عملی از یک دولت اسلامی و مکتبی
به حساب می آید و این حقیقتی است که نه در سخن بلکه در عمل و رفتار آن شهیدان به زیباترین شکل تبلور یافت.

در این فرصت، به مناسبت هفته دولت و شهادت آن دو شهید بزرگوار، مروری کوتاه بر شاخص ترین صفات دولتمردان در حکومت
اسلامی خواهیم داشت، به این امید که دلسوزان اسلام و حکومت اسلامی و همچنین کارگزاران دولت اسلامی خود را با این شرایط،
که بر گرفته از معارف قرآن و اهل بیت علیهم السلام است هماهنگ ساخته، موجبات خشنودی پروردگار و حضرت ولی عصرعلیه
السلام و مردم مسلمان کشورمان را فراهم آورند.

صفات کارگزاران دولت اسلامی

کسانی که در مسؤولیت ها و پست های حکومت اسلامی وارد می شوند باید دارای صفاتی باشند که در کلام وحی و معارف
ائمه علیهم السلام بر آن تاکید شده است. در این جا به برخی از این صفات اشاره می شود.

۱ – شایستگی و لیاقت

کارگزار دولت اسلامی شایسته ترین فرد از میان سایر افراد برای انجام کاری است که بر آن گمارده شده است; زیرا پست ها در
حکومت اسلامی امانت است و باید امانت ها را به اهل آن سپرد. خداوند متعال می فرماید: «ان الله یامرکم ان تؤدوا الامانات الی
اهلها» (۲) ; «خداوند به شما فرمان می دهد که امانت ها را به اهلش بسپارید.» در دولت اسلامی نباید پست ها بر اساس روابط فامیلی،
حزبی و غیره تقسیم شود، بلکه مسؤولیت ها باید بر اساس شایستگی و لیاقت و کاردانی افراد باشد.

اگر رئیس دولت اسلامی فردی را به یکی از پست های حساس جامعه اسلامی منصوب کند در حالی که فردی شایسته تر از او وجود
داشته باشد، به خدا و رسول او و افراد جامعه خیانت کرده است. پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله فرمود: «من تولی من امر
المسلمین شیئا فاستعمل علیهم رجلا وهو یعلم ان فیهم من هو اولی بذلک واعلم منه بکتاب الله وسنه رسوله فقد خان الله ورسوله
وجمیع المؤمنین (۳) ; هر کس از امور مسلمانان مسؤولیتی را بر عهده بگیرد و سپس فردی را بر آنان به کار گمارد که می داند
شایسته تر از او به این کار و داناتر از او به کتاب خدا و سنت پیامبر [برای تصدی این مقام] در جامعه وجود دارد [و با این حال فرد
غیر شایسته را انتخاب کند] به خدا و رسول او و به تمام مؤمنان خیانت کرده است.»

۲ – امانتداری

منصب ها و مقام های دولتی نوعی امانت است که در اختیار کارگزاران نظام اسلامی قرار می گیرد. دولتمردان امین به سمت های
خود به عنوان یک ودیعه الهی نگریسته و هرگز در فکر خیانت در امانت و استفاده های شخصی و گروهی از آن نمی افتند. آنان
می دانند که روزی باید این امانت ها را به دیگران بسپارند و در مقابل عملکرد خود پیش خداوند و مردم مسلمان پاسخگو باشند.

امیر مؤمنان علیه السلام به اشعث بن قیس که فرماندار آن حضرت در آذربایجان بود، نامه ای نوشته و در مورد بهره برداری ناروا از
بیت المال و پست و مقام به او هشدار می دهد. آن حضرت در نامه خویش که پس از جنگ جمل و در شعبان سال ۳۶.ه در کوفه
نوشته است، خطاب به اشعث و تمام دولتمردان اسلامی می فرماید: «وان عملک لیس لک بطعمه ولکنه فی عنقک امانه وانت
مسترعی لمن فوقک (۴) ; مطمئنا ریاستی که به تو سپرده شده برای تو لقمه ای چرب نیست، بلکه بار امانتی در گردن توست که [در
پاسداری از آن ]باید مافوق خویش را پاسخگو باشی.»

البته همان طور که کارگزاران با ایمان باید به منصب دولتی به دیده ودیعه الهی بنگرند و نهایت امانتداری را در آن مبذول دارند،
انتخاب کنندگان این افراد (اعم از مردم و مسؤولین بالاتر) نیز باید توجه داشته باشند که چه کسانی را امین قرار می دهند. چرا که
در صورت بی دقتی، ممکن است از امانت های واگذار شده سوء استفاده شود و بخش اعظم مسؤولیت این خیانت بر عهده انتخاب
کنندگان خواهد بود.

۳ – مسؤولیت شناسی در مقابل مشکلات مردم

دولتمردان اسلامی خود را در مقابل مشکلات تک تک افراد جامعه مسؤول می دانند و برای رفع مشکلات مؤمنین
ساسیت خاصی دارند. آنان با احساس گرفتاری برای یکی از مؤمنین، خواب راحت نخواهند داشت تا مشکل برادر ایمانی خود را
حل کنند.

کارگزار با ایمان در دولت اسلامی همیشه این نوای ملکوتی پیشوای ششم علیه السلام را با گوش جان می شنود و به آن عمل
می کند: «ایما مؤمن نفس عن مؤمن کربه وهو معسر، یسر الله له حوائجه فی الدنیا والاخره، قال: ومن ستر علی مؤمن عوره یخافها
ستر الله علیه سبعین عوره من عورات الدنیا والاخره. قال: والله فی عون المؤمن ما کان المؤمن فی عون اخیه. فانتفعوا بالعظه
وارغبوا فی الخیر (۵) ; هر کس گرفتاری مؤمنی را که در سختی افتاده رفع کند، خدا حوائج دنیا و آخرتش را آسان کند و هر که عیب
مؤمنی را که از آن می ترسد بپوشاند، خدا ۷۰ عیب دنیوی و اخروی وی را بپوشاند، و تا زمانی که مؤمن در حال کمک کردن به
برادرش باشد، خدا در حال کمک کردن به اوست. از موعظه سود ببرید و در کار خیر رغبت کنید.»

وزیر وظیفه شناس

علی بن یقطین علاقه ای به پست وزارت نداشت و بارها خواسته بود از سمت خود کناره گیری کند، اما امام هفتم علیه السلام به او
اجازه نداده و فرموده بود: تو در مقام وزارت باش و استعفا نده; زیرا ممکن است دل های شکسته ای را جبران کنی و گرهی از
کارهای شیعیان ما باز کنی. آن حضرت به علی بن یقطین فرمود: «یا علی! کفاره اعمالکم الاحسان الی اخوانکم (۶) ; ای علی! احسان
و نیکی به برادرانتان کفاره اعمال بد شما خواهد بود.»

روزی یکی از شیعیان کوفی به نام ابراهیم جمال به خاطر یک گرفتاری از کوفه به بغداد رفت، و هر چه تلاش کرد با وزیر دیدار
کند موفق نشد. ابراهیم با اینکه چند روز در بغداد توقف کرد اجازه ملاقات با علی بن یقطین برایش حاصل نشد و هر بار که رجوع
می کرد، نگهبانان او را برای ملاقات با وزیر راه نمی دادند، تا اینکه با دلی شکسته و با یاس و نا امیدی به کوفه برگشت. پس از مدتی
علی بن یقطین به مکه مشرف شد و در ضمن سفر، اراده کرد در مدینه به محضر امام کاظم علیه السلام مشرف شود، اما او را به
خانه امام هفتم علیه السلام راه ندادند و هر چه تلاش کرد اجازه ملاقات نیافت. روزی بر سر راه امام علیه السلام نشست و آن
حضرت را هنگام رفتن به مسجد ملاقات کرده و با چشمانی اشکبار عرضه داشت: ای مولای من! چه خطایی از من سر زده که مرا
به حضور نمی پذیرید؟! حضرت فرمود: ما تو را راه ندادیم زیرا تو برادر دینی ات، ابراهیم جمال را پشت در گذاشتی و او را به
حضورت راه ندادی. خداوند متعال حج تو را نمی پذیرد مگر اینکه ابراهیم جمال از تو راضی شود و تو دل شکسته او را به دست
آوری.

علی بن یقطین با سریعترین وسیله ای که حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام از طریق اعجاز در اختیار او نهاد، خود را به منزل
فقیرانه ابراهیم جمال در کوفه رسانید و از پشت در با لحنی ملتمسانه چنین گفت: ای ابراهیم! در را باز کن، من علی بن یقطین
نخست وزیر حکومت وقت هستم.

ابراهیم جمال که از شنیدن این سخن یکه ای خورده و کاملا شگفت زده شده بود با خود گفت: علی بن یقطین! وزیر حکومت! با
من چه کار دارد؟ برای چه در این تاریکی شب و تنهایی به منزل من آمده است!؟

علی گفت: ابراهیم! اجازه بده من به خانه تو بیایم.

در باز شد و علی بن یقطین بعد از ورود گفت: ابراهیم! من خطای بزرگی مرتکب شده ام. مولایم بخشش خطایم را به رضایت تو
موکول کرده است. ابراهیم گفت: خداوند از خطاهایت در گذرد و تو را ببخشد.

علی بن یقطین گفت: این چنین نمی شود، من یک طرف صورتم را روی خاک می گذارم و از تو خواهش می کنم پای خود را در
طرف دیگر صورتم بگذاری و مرا حلال کنی! ابراهیم که از حرکات و سخنان علی کاملا مبهوت شده بود، خواست گفته وی را قبول
نکند. اما با التماس وزیر، این منظور عملی شد و علی بن یقطین با نهایت خضوع و تواضع در حالی که یک طرف صورتش بر زمین و
طرف دیگرش به زیر پای ابراهیم بود می گفت: «اللهم اشهد; خدایا تو شاهد باش.»

آن گاه همان شب با همان وسیله در مدینه با کمال شادمانی به حضور امام هفتم علیه السلام رسید و حضرت او را با کمال میل به
حضور پذیرفت (۷) .

دولتمرد وظیفه شناس، در مقابل مردم احساس مسؤولیت کرده، هیچ گاه در برابر مشکلات و گرفتاری های آنان شانه از زیر بار
مسؤولیت