پاورپوینت کامل دو عامل ارزنده در تربیتی سازنده ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دو عامل ارزنده در تربیتی سازنده ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دو عامل ارزنده در تربیتی سازنده ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دو عامل ارزنده در تربیتی سازنده ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۵۲

یکی از شیوه های تربیتی – تبلیغی، سود جستن از تشویق و تنبیه است. (۱) تشویق وسیله ای برای ایجاد شوق، انگیزه و رغبت برای
انجام کارهای نیک و ایجاد عادت های پسندیده می باشد و تنبیه، عاملی برای جلوگیری از پیدایش خصلت های ناپسند یا انجام
کارهای زشت و ترک عادت های نکوهیده به شمار می رود. بی گمان هر دو عامل تشویق و تنبیه در پیشرفت تربیتی انسان ها نقش
مؤثری دارند. به کارگیری این دو شیوه در تمام مراحل زندگی انسان ها مفید و سازنده است، اما در دوران کودکی به کار بستن این
شیوه اهمیت بیشتری دارد، زیرا کودکان از لحاظ رشد فکری و معنوی در حالت ضعف به سر برده، در مقابل اعمال پسندیده نیاز به
تشویق دارند تا آن ها را در خود تقویت نمایند. در مقابل، نیاز به تنبیه در جهت ترک خصلت های نکوهیده نیز امری گریزناپذیر
است.

از این رو با توجه به اهمیت این دو شیوه متضاد و کارساز، به هر کدام از این دو به گونه ای جداگانه می پردازیم تا خواننده محترم،
خود در فرایندی فعال با ترکیب دقیق این دو عامل تربیتی شیوه ای درخور در تربیت دینی کودکان برگزیند.

تشویق عاملی سازنده

این انتظار که کودک یا نوجوان بدون تشویق به وظایف خود عمل نماید، انتظاری بجا و درست نیست. تشویق سبب می شود
کودک یا نوجوان انگیزه و شوق لازم را برای انجام کارهای شایسته به دست آورده، از این رهگذر عادت به انجام کارهای شایسته در
وجود او نهادینه شود.

اگر کودک پس از انجام عملی شایسته تشویق، مورد تحسین قرار گیرد، شیرینی تشویق در خاطره او باقی خواهد ماند و انگیزه او
را در تکرار آن عمل قوی تر خواهد ساخت.

روزی امام حسن مجتبی علیه السلام کودکی را دیدند که نان خشکی در دست داشت، لقمه ای از آن می خورد و لقمه دیگر را به
سگی که در آنجا بود می داد. آن کودک فرزند یکی از بردگان بود. امام از او پرسید: پسر جان، چرا چنین می کنی؟ کودک جواب داد:
من از خدای خود شرم دارم که غذا بخورم و حیوانی گرسنه به من بنگرد و به او غذا ندهم. حضرت از روش و سخن زیبای او
خرسند شدند و دستور دادند غذا و لباس فراوانی به او عطا کنند. سپس وی را از اربابش خریده آزاد نمودند. (۲) »

تشویق، روح کودک را در جهت انجام کار تقویت نموده، احساس رضامندی و خشنودی را در او به وجود می آورد. همین احساس در
تکرار عمل به وی یاری می رساند. به عنوان مثال وقتی در کلاس آموزش قرآن در صدد آموزش قرآن می باشیم بهتر است به جای
اشکال از اعراب و تجوید و … بر نکات مثبت و پیشرفت های جزئی تکیه نماییم و در این میان برخی اشتباهات را به نرمی گوشزد
نمائیم.

مطمئن باشید خود به خود انگیزه خواندن بهتر در کودک به وجود خواهد آمد. زیرا تذکرهای مستقیم، متناسب با روحیه لطیف
و تشویق پذیر کودک نیست.

تشویق عاملی کارا و مؤثر در تقویت رفتار انسان ها و شکوفایی استعدادهای نهفته ایشان است. این عامل سبب پیدایش نشاط و
خودباوری در کودک و نوجوان شده، وی را از دلزدگی و ناامیدی دور می سازد. مناسب است، به یک نمونه جالب و واقعی از اثر
تشویق اشاره نمائیم:

«اولین بار که بنا شد به منبر بروم، نزد آقا شیخ علی اکبر رشتی رفتم و گفتم: یک منبر برای من بنویس. او برای من یک منبر
نوشت. من این منبر را حفظ کردم. تصمیم گرفتم اولین منبرم در مسجدی که پدرم شب ها در آن جا نماز جماعت اقامه می کرد،
باشد. آقا شیخ محمد شمیرانی که ده ها بار مرا دیده بود، وقتی مرا در بالای منبر دید بهت زده به من خیره شد. دیگران نیز به نافله
عشاء نپرداختند و همگی به من نگاه می کردند. شروع به سخنرانی کردم و مطالبی را که حفظ کرده بودم مطرح نمودم.

خیلی خوب به خاطر دارم که ابتدای منبری که آقای عزمی (رشتی) برایم نوشته بود چند بیت شعر داشت، وقتی این چند
یت شعر را خواندم آقا شیخ محمد شمیرانی با صدای بلند گفت: آفرین. این کلمه در آن روزگار به من چنان قدرتی داد که هر
قت بشنوم یا در کتابی بخوانم که تشویق چه میزان مؤثر است، این آفرین او مثل آفتابی در ضمیر من می درخشد.

شاید در آن موقع ۱۵ یا ۱۶ ساله بودم، بعضی ها همان شب به پدرم گفتند: اجازه بدهید جلسه ای هم در خانه بگیریم و ایشان این
منبری را که این جا رفته، در خانه بروند. به این ترتیب، اولین منبر خیلی مورد توجه قرار گرفت.

آن شب وقتی به منزل آمدیم، پدرم گفت: با این که اولین منبرت بود، خوب صحبت کردی و مطالب را بدون وحشت، نگرانی و
اضطراب بیان کردی، من هم صادقانه گفتم: آن آفرین آقا شیخ محمد شمیرانی این اثر را در من گذاشت.» (۳)

انواع تشویق

تشویق صورت های گوناگونی دارد. نگاه محبت آمیز، سپاس گفتاری، نوازش عملی، تعریف در نزد دیگران، دادن هدیه و پاداش و …
همگی از گونه های تشویق به شمار می روند و می توان با توجه به جایگاه ها و موقعیت ها، از آن ها بهره برادری کرد.

اما آنچه سزاوار توجه است آن است که رشد کودک مراحل مختلفی دارد. با توجه به این مطلب تشویق باید متناسب با وابستگی،
گرایش و علاقه کودک ارائه شود. شاید مدادرنگی بتواند کودک ۷ ساله را خوشحال کند اما در تاثیرگذاری آن بر کودک ۱۱ ساله
بایستی تامل نمود. بنابراین در تشویق، ملاحظه رغبت های کودکان و مراحل رشد ایشان بسیار ضروری است.

قانون تشویق

تشویق نیز مانند هرچیز دیگر بایستی در چارچوب خاص خود به کار گرفته شود تا اثرات مطلوب بر جای گذارد. از این رو توجه به
نکات بعدی ضروری می نماید:

یکم. در تشویق زیاده روی نکنید

زیاده روی در تشویق موجب کاسته شدن از ارزش آن می شود و از سویی توقع کودک را بالا می برد، زیرا در وی این انتظار به وجود
می آید که برای هر کار کوچک و بزرگ باید مورد تشویق قرار گیرد. از دیگر زیان های زیاده روی در تشویق، کاهش حس مسؤولیت
پذیری در کودک است، زیرا تا تشویق در کار نباشد وی انگیزه لازم برای انجام کار را در خود احساس نمی کند به همین خاطر از
وظایفی که بر عهده او گذاشته می شود شانه خالی می کند. بنابراین تشویق نباید به صورت یک جریان مداوم و پیوسته در آید. بلکه
بایستی گاه به گاه و گام به گام در جهت رشد شخصیت کودک باشد.

دوم. غرورآفرین نباشد

در تشویق های گفتاری و کلامی نباید به گونه ای عمل نمود که کودک دچار خودبینی و خود برتربینی شود. به همین جهت مناسب
است در نوع واژگانی که در تشویق های کلامی به کار می رود دقت شود. زیرا پیدایش خود بزرگ بینی موجب واکنش های منفی در
کودک شده، اثرهای زیانباری بر روح او وارد ساخته، موجب عقب افتادگی اخلاقی وی خواهد گشت.

سوم. علت تشویق ها مشخص باشد

دلیل تشویق باید به گونه ای روشن و شفاف به کودک یا نوجوان، حتی بزرگسال گفته شود، تا او بداند در برابر چه کاری مورد
تشویق قرار گرفته است. این مساله موجب می شود وی در پی انجام دوباره آن کار برآید. از این رو بهتر است در هنگام تشویق به
جای به کار بردن پسر خوب، شاگرد ممتاز و … گفته شود: چون محمد در تمیز کردن مسجد کمک کرده است، چون حسین در
کلاس به درس ها خوب گوش می داد، چون علی در نماز اول وقت شرکت می کرد.

این رویه زیبا در سیره امام