پاورپوینت کامل ویژگی های شخصیتی مبلغان دینی ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ویژگی های شخصیتی مبلغان دینی ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویژگی های شخصیتی مبلغان دینی ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ویژگی های شخصیتی مبلغان دینی ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۴۲

اشاره:

آنچه پیش رو دارید متن سخنرانی حضرت حجت الاسلام والمسلمین سید احمد خاتمی استاد حوزه علمیه قم است که در موضوع
ویژگی های مبلغان دینی، در جمع متعلمین مجموعه آموزشی «تربیت راهنما» ایراد گردیده و پس از اندکی تلخیص و تصرف تقدیم
می گردد. امید آنکه مورد توجه مبلغان ارجمند قرار گیرد.

ارکان تبلیغ

تبلیغ سه رکن اساسی دارد که در موفقیت تبلیغ نقش اساسی دارند:

رکن اول: مبلغ و شخصیت او;

رکن دوم: شیوه تبلیغ;

رکن سوم: ابزار تبلیغ.

برای بیان ویژگی های مبلغ، رفتار انبیا بهترین الگوست. راهی که مبلغان دین انتخاب کرده اند، در حقیقت تداوم راه انبیاست و
بررسی ویژگی های انبیا به خصوص پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله در این جهت می تواند بسیار کارگشا باشد.

۱- اخلاص در تبلیغ

نشانه اخلاص در تبلیغ را می توان در آیه زیر به روشنی دید: «یا قوم لا اسئلکم علیه مالا ان اجری الا علی الله » (۱) ; «ای قوم، من بر
این [رسالت مالی از شما درخواست نمی کنم. مزد من جز بر عهده خدا نیست.»

امام علی علیه السلام در نکوهش کسانی که از علمشان نان می خورند می فرماید: «المستاکل بدینه حظه من دینه ما یاکله; (۲)
کسی که نان به دین می خورد، بهره اش از دینش همان است که می خورد.» تجربه نیز این واقعیت را تایید می کند. اگر مردم ببینند
روحانی پیوسته دم از پول می زند، متاع دنیا برای او عزیز است، عزت او از چشمشان می افتد و دیگر آن نفوذ کلام بایسته را نخواهد
داشت. و نیز تجربه نشان داده است که مردم، روحانی منیع الطبع را بسیار دوست دارند و بیش تر تحویل می گیرند.

این یک سوی قصه است، از سوی دیگر ما معتقدیم که در ورای این جهان هستی قدرتی هست که همه چیز به دست اوست; عزت،
رزق و محبوبیت به دست اوست. خداوند متعال می فرماید: «من کان یرید العزه فلله العزه جمیعا» (۳) ; «هر کس سربلندی
می خواهد، سربلندی یکسره از آن خداست.» و نیز می فرماید: «ان الله یدافع عن الذین آمنوا» (۴) ; «قطعا خداوند از کسانی که ایمان
آورده اند دفاع می کند.»

اگر می خواهیم در بحران ها تنها نشویم باید با خدا باشیم. خداوند می فرماید: «ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم
الرحمن ودا» ; (۵) «کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند، به زودی [خدای] رحمان برای آنان محبتی [در دل ها] قرار
می دهد.» و نیز می فرماید: «ان الله هو الرزاق ذو القوه المتین » ; (۶) «خداست که خود روزی بخش نیرومند استوار است.»

ما باید وظیفه مان را انجام دهیم، بقیه مسائل به دست اوست. یکی از علمایی که الآن از قضات عالی رتبه کشور است می گفت: «در
دوره تبلیغم، قبل از انقلاب، بین سال های ۴۵ و ۴۶ برای تبلیغ در دهه محرم به کرمانشاه رفتم. از بد حادثه روز اول محرم مریض
شدم. رنگم پرید و زرد شد. بانی های مجالس که معمولا از روستاها می آمدند، علمای قبراق را می بردند، نمی خواستند که
مریض داری کنند. روز اول و دوم محرم حالم خوب نشد، همه به تبلیغ رفتند و ما زمین ماندیم. آنکه مزید بر غم ما می شد،
نیش های خادم بود که می گفت: تو بی عرضه بودی، تو تبلیغ بلد نبودی، منبرت خوب نبود، مردم تو را نبردند تا اینجا خانه نشین
شدی.

من مریض بودم و او مرتب به من نیش می زد. آن روزها پاکتی که برای منبر می دادند صد تومان یا خیلی زیاد ۱۵۰ تومان بود. تمام
دهه گذشت، روز عاشورا حالم کمی خوب شد، با خود گفتم: برای منبر رفتن آمدیم، حالا که نشده منبر برویم می توانیم مستمع
خوبی باشیم. آمدم در یک مجلس عزاداری نشستم. حال خوشی داشتم، دلسوخته بودم، اشک خوبی هم ریختم و از مجلس
سیدالشهداء که بیرون آمدم پیرزنی به من گفت: حاج آقا! ما یک مجلس روضه ای داریم، منبری ما نیامده، شما لطف می کنید
تشریف بیاورید؟ گفتم: چه اشکال دارد; می آیم، به نوکری سیدالشهدا افتخار می کنم. مجلس زنانه ای بود و بسیار پرجمعیت. بعد از
منبر پاکتی به من دادند و من پاکت را باز نکردم تا پیش خادم آمدم، آنجا پاکت را باز کردیم، دیدیم ۵۰۰ تومان است. دیدم خادمی
که مرتب نیش می زد نزدیک است چشم هایش از حسد در آید. اول ۵۰ تومان از این پول ها را به او دادم که از تیزی حسد او کاسته
شود. هر کس از طلبه ها می آمدند یکی می گفت صد تومان، یکی می گفت صد و پنجاه تومان. به من می گفتند: وضع شما چطور
بوده؟ می گفتم: الحمدلله بسیار خوب بوده. اصلا به رو نیاوردم که ۱۰ روز را مریض بودم.»

حساب سیدالشهداء و دین و معنویت، این حسابگری های مادی نیست، کانال دیگری هم هست که خودشان می دانند و این کانال را
اخلاص باز می کند و ما بدون این سرمایه، کاری از پیش نخواهیم برد.

۲- رفتار مردمی

قرآن کریم می فرماید: «لقد من الله علی المؤمنین اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم » (۷) ; «به یقین خدا بر مؤمنان منت نهاد [که]
پیامبری از خودشان در میان آنان برانگیخت.» و نیز می فرماید: «اذ قال لهم اخوهم هود الاتتقون » (۸) ; «آنگاه که برادرشان هود به
آن ها گفت: آیا پروا ندارید؟» و همچنین می فرماید: «اذ قال لهم اخوهم صالح الاتتقون » (۹) ; «آنگاه که برادرشان صالح به آن ها گفت:
آیا پروا ندارید؟»

این تعابیر حاکی از آن است که انبیاء الهی با مردم یگانه بودند. آن ها مردم شناس بوده و فرهنگ آن ها را می شناختند.

مردمی بودن را حضرت علی علیه السلام در نهج البلاغه چنین معنا می کند:

«خالطوا الناس مخالطه ان متم معها بکوا علیکم و ان عشتم حنوا الیکم; (۱۰) با مردم طوری زندگی کنید که اگر مردید بر شما گریه
کنند و اگر بودید میل داشته باشند که با آن ها باشید.»

آیت الله احمدی میانه جی از مصادیق این روایت بود. چهره ای که در زمان حیاتش هر جا که بود محبوب بود. در این دوره مجلس
خبرگان گرچه قیافه اش از یک بیماری داد می زد اما احساس می شد که چهره محبوب خبرگان همین پیرمرد است که سنگین
نشسته است. ما چون کمی به مقتضای سنمان بیشتر در مجلس خبرگان صحبت می کنیم، یکی دو بار به ایشان گفتیم: شما استاد
اخلاق ما بوده اید، هستید و خواهید بود. اگر دیدید که بی حساب صحبت می کنیم نصیحتمان کنید، ما با جان و دل پذیرا هستیم.
همین عالم وقتی از دنیا می رود تجلیلی در حد یک مرجع از او می شود، واقعا در تشییع جنازه او آن هایی که با وی محشور بودند
عین اینکه پدر یا برادر از دست داده اند گریه می کردند.

شیوه زیست مردمی چیست؟

بعضی فکر می کنند که اگر کسی زیاد با مردم شوخی کند مردمی است. تجربه نشان داده است که شوخی زیاد مبلغ دین را از چشم
مردم می اندازد.

عبوس و گرفته بودن مطلوب نیست، اما شوخی زیاد به تعبیر روایات آبروی انسان را می برد.

هرچند اصل مزاح در برخی از موارد مورد ترغیب واقع شده است اما از کثرت آن نکوهش به عمل آمده است. امام صادق علیه
السلام می فرماید: «ایاکم والمزاح فانه یذهب بماء الوجه; (۱۱) از مزاح بپرهیزید که آبروی انسان را می برد.»

از مطرح کردن بعضی از شوخی هایی که گاهی در درون خودمان داریم در صحن جامعه باید پرهیز کنیم. چرا که این سبب از چشم
افتادن انسان است. بنده کسانی را سراغ دارم که خطیب برجسته ای بودند اما چون زیاد شوخی می کردند جایگاهی نداشتند و
الآن نیز داریم کسانی که در شهری زندگی می کنند و همه ویژگی های امامت جمعه را دارند ولی چون زیاد بالا و پائین منبر شوخی
می کنند، او را در جایگاه امامت نمی بینند. مردمی زیستن به مزاح زیاد نیست بلکه به ویژگی هایی است که پیامبر داشت. این
ویژگی ها عبارتند از:

الف) تفقد از مردم:

در حالات پیامبر اکرم وارد شده است که: «کان رسول الله صلی الله علیه و آله اذا فقد الرجل من اخوانه ثلاثه ایام سال عنه فان کان
غائبا دعاله و ان کان شاهدا زاره و ان کان مریضا عاده; (۱۲) سیره پیامبر خدا چنین بود که هنگامی که یکی از برادران دینی اش را سه
روز نمی دید درباره او سؤال می کرد. پس اگر مسافرت بود برایش دعا می کرد [که سالم برگردد] و اگر حاضر بود به دیدنش می رفت
و اگر مریض بود به عیادتش می رفت.» این رفتار، رفتار مردمی است. اگر شما نیز چنین کنید دیگر مستمع و مسجدی شما
نمی گوید: «این آقا فراموشمان کرد.» گاهی بچه اش مریض شده است، نه از ما کم می آید و نه سخت است که بگوئیم احوال
آقازاده تان چطور است؟ بهتر شده اند؟ این شیوه زیست مردمی است.

ب – تکریم مردم:

تکریم هر فرد به این معناست که هیچگاه شخصیتش را تحقیر نکنیم، در جمع او را هو نکنیم، اگر انتقادی داریم، خصوصی به او
بگوئیم، به خصوص تکریم جوانان و نوجوانان که ظرافت بیشتری دارد.

سال گذشته در دهه اول ماه مبارک رمضان در یکی از مساجد تهران شب ها مجلسی داشتیم، دیدم جوان ها و نوجوان ها در این
مس