پاورپوینت کامل آیه الله اشرفی اصفهانی رحمه الله ، اسوه اخلاق و فضیلت ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه الله اشرفی اصفهانی رحمه الله ، اسوه اخلاق و فضیلت ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه الله اشرفی اصفهانی رحمه الله ، اسوه اخلاق و فضیلت ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه الله اشرفی اصفهانی رحمه الله ، اسوه اخلاق و فضیلت ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

۴۳

ولادت

شهید محراب آیه الله عطاء الله
اشرفی اصفهانی در شعبان المعظم
سال ۱۳۲۲ ه . ق برابر با ۱۲۸۱ ه . ش در
سده (خمینی شهر) اصفهان در
خانواده ای روحانی و عالم متولد شد.

اعقاب و نسب

ایشان یگانه فرزند ذکور مرحوم
حجه الاسلام و المسلمین میرزا
اسدالله نوه مرحوم حجه االاسلام
میرزا محمد جعفر از علماء معروف
سده بود. جد اعلای ایشان از علماء
جبل عامل بوده است. شهید اشرفی
اصفهانی خود در این باره می گوید:

«نسب بنده منتهی می شود به یکی
از علماء جبل عامل که اینها در صدر
اسلام از برکت حضرت ابوذر، اسلام را
اختیار کردند و بعد از آمدن در سده و تا
آنجا که در نظرم هست، اجداد پدری ما
همیشه از علماء معروف محل بودند.

پدر ایشان از ائمه جماعات و اهل
منبر و دارای کمالات علمی و تقوایی
بود. مادر شهید اشرفی اصفهانی نیز از
علویات معروف اصفهان بود و جد
مادری ایشان از ساداتی بود که به
داشتن کرامات نزد مردم اصفهان بسیار
معروف بود.

تحصیلات

شهید اشرفی تحصیلات ابتدایی
و مقدماتی را در سده (خمینی شهر)
نزد مرحوم سید مصطفی گذراند.
ایشان استعداد فراوان و حافظه قوی
داشت؛ به طوری که در نه سالگی کتاب
«نصاب الصبیان» را از حفظ داشت و
در سن دوازده سالگی جهت ادامه
تحصیل راهی اصفهان شد و طی
حدود ده سال دروس ادبیات و سطح
فقه و اصول و همچنین یک دوره
درس خارج اصول را در محضر اساتید
بنام این شهر آموخت. بعضی از اساتید
معروف ایشان در شهر اصفهان
عبارت اند از: آیه الله سید مهدی
درچه ای، برادر آیه الله سید محمد باقر
درچه ای رحمه الله استاد بزرگ آیه الله
بروجردی، همچنین آیه الله سید
محمد نجف آبادی، مرحوم فشارکی و
مرحوم مدرس.

شهید اشرفی اصفهانی طلبگی
خود را با نهایت عسرت و مشقت
اقتصادی گذراند. ایشان خود در
توصیف شرائط تحصیلشان در
اصفهان می فرمودند:

«زمانی در حجره ای با سه نفر
دیگر در مدرسه نوریه اصفهان زندگی
می کردیم. بسیاری از روزها نه چای
داشتیم، نه نفت و نه قند. برای مطالعه
در شب از نور چراغ نفتی توالتهای
مدرسه استفاده می کردم. در روزهای
جمعه به یکی از مساجد دور افتاده
اصفهان می رفتم و از صبح تا عصر در
آن مسجد درسهای یک هفته را دوره
می کردم. در مدت دوازده ساعتی که
آنجا مطالعه می کردم، غذای من فقط
مقداری دانه ذرت برشته بود، چیز
دیگری نداشتم.»

هجرت به حوزه علمیه قم

شهید محراب در سال ۱۳۰۲ ه .
ش (۱۳۴۳ ه . ق) در سن بیست سالگی
جهت ادامه تحصیل و نیل به مقامات
عالیه علمی و دینی رهسپار قم گردید.
ابتدا مدت یک سال در مدرسه رضویه
اقامت گزید، پس از آن در معیت
آیه الله حاج شیخ عبدالجواد جبل
عاملی در مدرسه فیضیه سکونت
کرد.

حجه الاسلام حسین اشرفی
اصفهانی، فرزند شهید محراب، در
توصیف این دوران چنین می گوید:

«بنده در سن ۷ سالگی بودم که
پدرم برای ادامه تحصیلات از اصفهان
به قم آمدند و در حجره کوچکی در
مدرسه فیضیه اقامت گزیدند. من و
برادر کوچک ترم که بعدا به قم آمدیم
در آن حجره کوچک در معیت ایشان
بودیم. وضع زندگی ما به نحوی بود که
فقط هفته ای یک بار می توانستیم
غذای گرم بخوریم و آن غذای گرم
حلوایی بود که اصفهانیها به آن «شل
شلی» می گویند.

شهید آیه الله اشرفی تقریبا یک
سال در جلسه درس آیه الله حائری
شرکت کرد و پس از رحلت ایشان،
چند سالی از محضر آیات ثلاث (آیه
الله حجت، آیه الله سید محمد تقی
خوانساری و آیه الله سید صدر الدین
صدر) بهره مند شد. شهید اشرفی پس
از ورود به حوزه علمیه قم مورد توجه
خاص علماء به خصوص آیات و
مراجع ثلاث قرار گرفت و با توجه به
شرائط خاص سیاسی اجتماعی آن
زمان که ناشی از فشارهای گوناگون از
طرف رژیم رضاخان بود، تمام
مشکلات را تحمل کرد و با استقامت
بی نظیر خود به تحصیل ادامه داد.

شهید اشرفی اصفهانی با همه
مشکلات و مسائل آن زمان، در
تحصیل علوم اسلامی و دینی جدیت
به خرج داد و پس از اندک زمانی از
فضلاء و مدرسین نامی و برجسته
حوزه علمیه قم به شمار آمد. به دنبال
این توجه و اعتماد و عنایت خاص
ایشان است که شهید اشرفی در سن
چهل سالگی اجازه اجتهاد خود را که
اولین اجازه نامه اجتهاد آیه الله
خوانساری است، دریافت می کند. البته
پیش از آن نیز چندین اجازه نامه در
امور حسبیه از ایشان و دیگر مراجع
دریافت کرده بود.

پس از ورود آیه الله بروجردی به
حوزه علمیه قم و شروع درس فقه و
اصول، شهید اشرفی به نحوی شیفته
درس و بیان ایشان شد که خود
می فرمود: «من پس از اندک زمانی،
ناگزیر دروس دیگر مراجع تقلید را
رها کردم و جدیت و کوشش کردم که
مطالب آیه الله بروجردی را
جمع آوری و مطالعه کنم.»

طی مدت دوازده سال که آیه الله
اشرفی در محضر ایشان حضور
می یافت، تمام دروس آن مرحوم را
می نوشت و این نوشته ها هنوز موجود
است.

شهید محراب پس از اندک زمانی
با مرحوم آیه الله بروجردی مناسبات
نزدیک یافت؛ طوری که مرتب به
دیدار ایشان می رفت و هر وقت شهید
اشرفی به اصفهان می رفت و باز
می گشت، آیه الله بروجردی به دیدار
شاگرد خود به حجره او در مدرسه
فیضیه می آمد. در سال ۱۳۳۰ ه . ش که
از سوی آیه الله بروجردی برای
تشویق محصلین حوزه علمیه قم،
برنامه امتحانات عمومی در نظر گرفته
شده بود، شهید محراب به همراه
برخی فضلاء و علماء دیگر مأموریت
یافت تا به عنوان ممتحن امتحانات
دروس سطح خارج فقه و اصول نقش
خود را ایفاء کند که تقریبا به مدت سه
سال و تا زمان اعزام به کرمانشاه در
برگزاری این امتحانات شرکت
داشت.

هجرت به کرمانشاه

در سال ۱۳۳۵ ه . ش شهید اشرفی
اصفهانی بنا به دستور مرحوم آیه الله
بروجردی جهت تبلیغ و نشر معارف و
احکام دین و تقویت بنیه دینی و
مذهبی اهالی کرمانشاه به آنجا اعزام
شد و در آنجا رحل اقامت افکند. در
سال اول، شهید اشرفی به همراه
فرزندش در مدرسه آیه الله بروجردی
زندگی می کرد تا اینکه آیه الله
بروجردی دستور دادند تا خانه ای
اجاره کند و به همراه خانواده در آنجا
زندگی کند. شهید اشرفی اصفهانی
بارها از آیه الله بروجردی تقاضای
مسافرت و بازگشت را کرد، اما هر بار
با مخالفت ایشان مواجه می شد که
می فرمودند: «وجود شما در کرمانشاه
بسیار نافع است و من اجازه نمی دهم.»

شهید محراب هم چون فوق
العاده به استاد خود علاقه مند بود، مایل
نبود بدون اذن ایشان مسافرت کند. وی
پس از ورود به کرمانشاه، در مدرسه
آیه الله بروجردی به تدریس رسائل و
مکاسب و کفایتین برای طلاب
پرداخت و حوزه علمیه آن شهر را
رونق خاصی بخشید و طلاب و
شاگردان بسیاری را جذب حوزه
علمیه کرمانشاه کرد که برخی از آنان در
جریان مبارزات شهید اشرفی در
منطقه، کمکهای شایان توجهی
کردند.

شهید محراب و امامت جمعه

یکی از اقدامات ارزنده امام
خمینی قدس سره که نقش مهمی در
اثبات و تداوم انقلاب اسلامی و خنثی
کردن توطئه های ضد انقلاب و
گروههای وابسته به غرب و شرق و
همچنین منسجم کردن و در صحنه
نگه داشتن امت اسلامی و انقلابی ایران
داشت، برپایی نماز سیاسی ـ عبادی
جمعه بود. بر این اساس، به فرمان امام،
ابتدا در تهران و سپس در شهرهای
بزرگ و به دنبال آن در اکثر شهرهای
ایران نماز جمعه اقامه گردید.

در تاریخ ۱۴ ذی قعده سال ۱۳۹۹
ه . ق مصادف با مهر ماه ۱۳۵۸ ه . ش
طی حکمی از سوی امام خمینی رحمه الله
آیه الله اشرفی به عنوان امام جمعه
کرمانشاه منصوب شد و تا روز جمعه
۲۳/۷/۱۳۶۱ در این سنگر مقدس به
حفظ و حراست از دستاوردهای
انقلاب اسلامی اشتغال داشت.

خطبه های نماز جمعه شهید
اشرفی اصفهانی، نشانگر حساسیت و
توجه ایشان به بیان موضوعات مورد
نیاز مسلمانان و تشریح مواضع انقلاب
و امام خمینی رحمه الله بود. ارائه مطالب
مربوط به ولایت فقیه، موضوع جنگ
و ضرورت حضور مردم در جبهه ها و
کمک و پشتیبانی رزمندگان و از همه
مهم تر تبیین خط امام و مقابله با
منحرفین و خیانتکاران، عمده ترین
محورهای مباحث ایشان به شمار
می رفت.

نقش و حضور ایشان در جریان
افشاء خطر انحرافی بنی صدر و صدور
اعلامیه در باره عزل وی از مقام
ریاست جمهوری در آن مقطع تاریخی
انقلاب اسلامی از اهمیت ویژه ای
برخوردار بود که حاکی از تطابق دقیق
مواضع فکری و سیاسی ایشان با رهبر
انقلاب اسلامی بود.

دوران دفاع مقدس

با آغاز جنگ تحمیلی و بسیج
همه جانبه مردم و قوای مسلح برای
حضور در جبهه ها و پشتیبانی
جبهه های جنگ، آیه الله اشرفی نیز با
مهم توصیف کردن مسئله جنگ در
مدت ۲۵ ماه در تمام خطبه های نماز
جمعه و مصاحبه ها و پیامهایشان به
حضور مردم در جبهه ها تأکید
می ورزید و با حضور در جبهه ها به
دیدار رزمندگان می شتافت و برایشان
سخنرانی می کرد و با آنان به گفتگو
می نشست و می فرمود: «وقتی به جبهه
می روم تا مدتی روحیه ام قوی
می شود.»

علی رغم کهولت سن و ممانعت
مقامات امنیتی و حفاظتی، مسافرتهای
طولانی و راههای صعب العبور را به
عشق دیدار دلاور مردان جبهه های
نبرد، با وسائل نقلیه نظامی در شرائط
دشوار می پیمود. بارها در جبهه های
ایلام، قصر شیرین، پادگان ابوذر، گیلان
غرب، نوسود، شبستان، آبادان،
خرمشهر و سومار حضور یافت و با
سخنرانیهای دلنشین خود به سپاهیان
اسلام روحیه بخشید. پس از آزادی
قصر شیرین به آن شهر سفر کرد و با
خواندن دو رکعت نماز شکر در
مسجد این شهر، سپاس گزاری خود را
به درگاه خداوند به جای آورد.

فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی

در تمام دوران حضور شهید
اشرفی اصفهانی در کرمانشاه،
فعالیتهای گسترده ای توسط ایشان
جهت معرفی اسلام، تربیت طلاب
علوم دینی و خدمات اجتماعی به عمل
آمده که هر یک در جای خود بسیار
ارزشمند و منشأ برکات بوده است. اهم
اقدامات شهید محراب به قرار زیر
است:

۱. تجدید بناء مسجد ولی
عصر علیه السلام در خمینی شهر با مساحت
بیش از ۳۰۰ متر مربع با سبک جدید.

۲. ساختن مسجد امام حسین علیه السلام
در خمینی شهر به مساحت ۲۰۰ متر
مربع جنب سپاه پاسداران که در سال
۱۳۶۱ افتتاح گردید.

۳. ساختمان مکتب الزهراء علیهاالسلام
جهت تربیت خواهران و تدریس
معارف اسلامی، علوم فقه و عربی که
در سالروز شهادت حضرت زهرا علیهاالسلام
در سال ۱۳۶۱ افتتاح گردید و با شروع
به کار آن، بیش از ۳۰۰ خواهر مشغول
تحصیل علوم دینی شدند.

۴. تأسیس حوزه علمیه امام
خمینی رحمه الله در کرمانشاه که در تاریخ
۲۰/۱/۱۳۶۵ افتتاح گردید.

۵. کوشش در امور تبلیغی
روحانیان و مبلغان در استان که
مسئولیت آن از سوی امام خمینی رحمه الله به
ایشان واگذار شده بود.

۶. تلاش برای وحدت بین تشیع
و تسنن.

شهید محراب در خصوص
وحدت بین دو قشر شیعه و سنی
زحمات فراوانی را متحمل شد و در
طول مدت امامت جمعه، سمینارهای
متعددی مرکب از ائمه جمعه سنی و
شیعه در مرکز استان و شهرهای اهل
سنت استان کرمانشاه تشکیل داد.

ویژگیهای اخلاقی و رفتاری

امام خمینی رحمه الله که خود نمونه ای از
مردان خدا و شخصیتهای بزرگ است
و به قول شهید محراب «در بی هوایی
نظیر ندارد و ما در عصر خودمان مانند
ایشان را ندیده ایم.» در پیام تاریخی و
بی سابقه خود در توصیف شهید
محراب فرمودند:

«مرحوم شهید بزرگوار، حضرت
حجه الاسلام و المسلمین حاج آقا
عطاء الله اشرفی را در این مدت
طولانی به صفای نفس و آرامش روح
و اطمینان قلب و خالی بودن از
هواهای نفسانی و ترک هوی و اطاعت
امر مولی و جامعیت علم مفید و عمل
صالح می شناسم… .»

۱. تواضع و فروتنی

آن شهید هیچ گاه از خود ادعایی
نداشت و در برابر همه افراد خود را
پایین تر می دانست و اگر گوینده ای از
ایشان در مجامع عمومی تعریف
می کرد، سخت ناراحت می شد و پس
از اتمام سخنرانی، به گوینده می فرمود:
«آنچه گفتی، در من نبود و من راضی
نبودم این کلمات را برای من بگویی.»
و در اعلامیه هایی که در زمان انقلاب به
اتفاق علماء کرمانشاه صادر می شد،
هیچ گاه اول و م