پاورپوینت کامل درسهایی از مکتب امام مجتبی علیه السلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درسهایی از مکتب امام مجتبی علیه السلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درسهایی از مکتب امام مجتبی علیه السلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درسهایی از مکتب امام مجتبی علیه السلام ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

حضرت امام حسن بن علی علیهماالسلام
پیشوای دوم ره یافته گان و نخستین
فرزند علی و فاطمه علیهماالسلام در نیمه
رمضان سال سوم هجرت در شهر
مدینه به دنیا آمد.

این نوزاد که شباهت زیادی به
رسول اکرم صلی الله علیه و آله داشت، مورد توجه
شدید آن حضرت قرار گرفت.

پیامبر علاقه قلبی خود را به این
کودک در قالب کلمات زیبایی ابراز
می داشت و می فرمود: «اَلْحَسَنُ فَاِنَّهُ اِبْنی
وَوَلَدی وَمِنّی وَقُرَّهُ عَیْنی وَضِیاءُ قَلْبی وَثَمَرَهُ
فُؤادی وَهُوَ سَیِّدُ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّهِ وَحُجَّهُ اللّهِ
عَلَی الاُْمَّهِ اَمْرُهُ اَمْری وَقَوْلُهُ قَوْلی مَنْ تَبِعَهُ فِاِنَّهُ
مِنّی وَمَنْ عَصاهُ فَلَیْسَ مِنّی؛ حسن پسر و
فرزند من است. او از من است و نور
چشم من و روشنایی قلب من و میوه
جان من است. او سید و آقای جوانان
اهل بهشت است و حجت خدا بر امت
می باشد. دستور او دستور من و
سخنش سخن من است. کسی که از او
پیروی کند، از من است و هر کس
نافرمانیش کند، از من نیست.»

امام حسن علیه السلام هفت ساله بود که
رسول خدا صلی الله علیه و آله رحلت کرد. وقتی که
احساس کرد جدّش می خواهد برای
همیشه از او جدا شود، به همراه برادر
کوچکش امام حسین علیه السلام به کنار بستر
پیامبر صلی الله علیه و آله آمد. رسول خدا صلی الله علیه و آله آن دو را
به آغوش کشید، آنان به شدّت گریه
می کردند، تا اینکه پیامبر از حال رفت.

امام علی علیه السلام خواست آن دو را از
پیامبر صلی الله علیه و آله جدا کند، امّا حضرت خاتم
الانبیاء صلی الله علیه و آله چشمانش را گشود و
فرمود: «دَعْهُما یَتَمَتَّعانِ مِنّی وَاتَمَتَّعُ مِنهُما
فَسَتُصِیبُهُما بَعْدِی اَثْرَهٌ؛ [علی جان![
ایندو را واگذار تا از من بهره گیرند و
من نیزاز آن دو بهره مند شوم، که پس از
من به آن دو ناگواری خواهد رسید.»

احترام فوق العاده پیامبر صلی الله علیه و آله به
امام حسن علیه السلام تعجب اصحاب
پیامبر صلی الله علیه و آله را نیز برانگیخته بود.

ابن عباس گفته است: با حضرت
رسول صلی الله علیه و آله به خانه فاطمه علیهاالسلام رفتیم، در
زدیم، حسن که کودکی بیش نبود و
سیمایی پاکیزه و مرتب داشت از منزل
بیرون آمد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با چهره
شاداب و شکفته او را در آغوش
گرفت، ابراز محبّت کرد، او را بوسید و
سپس فرمود: «اِنَّ اِبْنی هذا سَیِّدٌ؛ این
پسر من آقاست.»

امام مجتبی علیه السلام بعد از رحلت
پیامبر صلی الله علیه و آله سی سال در کنار پدر
بزرگوارش امام امیر المؤمنین علیه السلام به
عنوان یار و مددکار آن حضرت عمل
می کرد تا اینکه در سال چهلم هجرت
بعد از شهادت پدر گرامی اش ده سال
منصب خطیر امامت را به عهده گرفت
و در سال پنجاه هجری در سن ۴۷
سالگی با توطئه معاویه و هم دستی
همسر نامهربانش به شهادت رسید و
در قبرستان بقیع مدفون گردید.

رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد ثواب
زیارت آن گرامی فرموده است: «مَنْ زارَهُ
فِی بَقِیعِهِ ثَبَتَتْ قَدَمُهُ عَلَی الصِراطِ یَوْمَ تَزِلُّ فِیهِ
الاَْقْدامُ؛ هر کس او را در بقیع زیارت
کند، در روزی که قدمها در پل صراط
لرزان می شود، قدمهای او ثابت و
استوار می باشد.»

در این فرصت سعی کرده ایم تا
درسهایی را از مکتب متعالی آن
حضرت فرا گرفته و به تشنگان معارف
زلال اهل بیت علیهم السلام تقدیم نماییم.

اهمیت رهبری ائمّه علیهم السلام

انسان در طول زندگی خود برای
رسیدن به قلّه سعادت و خوشبختی
نیاز به راهنما و آموزگار دارد و بدون
راهنمایی و ارشاد وی هرگز نمی تواند
راه را از چاه و حقیقت را از خرافات
تشخیص دهد. بدین جهت کسانی که
خودسرانه مسیر زندگی را طی
می کنند، خواهی نخواهی در سراشیبی
سقوط قرار گرفته و راه به جایی
نمی برند. این مربی می تواند پدر، مادر،
معلم، انسانهای تجربه دیده و یا عالمان
و دانشمندان و نخبگان جامعه باشند.
حافظ در این رابطه می گوید:

طی این مرحله بی همرهی خضر مکنظلمات است بترس از خطر گمراهی

طبق باور ما شیعیان، برای هدایت
و راهنمایی انسانها، بهترین و
شایسته ترین مربیان، پیشوایان
معصوم علیهم السلام هستند که رهنمودهای
آنان در مراحل مختلف زندگی چراغ
راه جهان بشریّت است. امام حسن
مجتبی علیه السلام در اهمیت این موضوع
می فرماید: «اِنَّ الاَْئِمَّه مِنّا وَاِنَّ الْخِلافَهَ لا
تصْلَحْ اِلاّ فِینا وَاِنَّ اللّهَ جَعَلنا اَهْلَها فی کِتابِهِ
وَسُنَّهِ نَبِیِّهِ وَاِنَّ الْعِلْمَ فِینا وَنَحْنُ اَهْلُهُ وَهُوَ عِنْدَنا
مَجْمُوعٌ کُلُّهُ بِحَذافِیرِهِ وَاِنَّهُ لا یَحْدُثُ شَی ءٌ اِلی
یَوْمِ الْقِیامَهِ حَتّی اَرْشُ الْخَدْشِ اِلاّ وَهُوَ عِنْدَنا
مَکْتُوبٌ بِاِمْلاءِ رَسُولِ اللّهِ صلی الله علیه و آله وَخَطِّ
عَلِیّ علیه السلام بِیَدِهِ؛ پیشوایان هدایتگر از ما
[اهل بیت] می باشند و خلافت، شایسته
نیست مگر در خانواده ما، و خداوند در
کتاب خود و سنّت پیامبرش ما را اهل
آن قرار داده است. حقیقت علم و
دانش در نزد ماست و ما اهل آن هستیم
و تمام رشته های دانش از همه جهات
[از اصول و فروع] نزد ما جمع است؛
آن چنان که تا روز قیامت هیچ چیزی ـ
حتی احکام تاوان خراش کوچک ـ
حادث نمی شود، مگر اینکه در نزد
ماست که با املای رسول خدا صلی الله علیه و آله و
دست خط مبارک علی علیه السلام نوشته شده
است.»

بدیهی است که رهنمودهای
وحیانی اهل بیت علیهم السلام نه تنها برای
سعادت مسلمانان، بلکه برای هدایت
و تربیت تمام انسانهای عالم تنظیم
شده است، آهنگ ملکوتی و سیاق
فطری این گفتارها همانند آیات قرآن با
فرهنگ واقعی همه افراد بشر که همان
فطرت پایدار و تغییرناپذیر است
هماهنگ می باشد و مخاطب آن
بزرگواران فطرت پاک انسانهاست و
رهنمودهای دلنوازشان همانند آبی
گوارا و زلال عامل حیات و رشد و
تربیت همه طبقات مردم می باشد.

شرائط دوستی و تأثیر دوستان

انسان یک موجود اجتماعی است و
برای ادامه حیات خود نیاز به انیس و مونس
دارد تا با او درد دل، مشورت و گفتگو نماید
و لحظاتی را از تنهایی بیرون آید، از افکار
و ایده های طرف مقابل بهره برده و متقابلاً
اندیشه هایش را با او مطرح نماید،
مشکلاتش را بگوید، تجربه های دیگران را
بشنود، تاریخ و خاطرات تلخ و شیرین را با
او رد و بدل کند و دهها نیاز دیگر را در کنار
او مطرح کند.

انسان با داشتن دوست مناسب، یکی
از خلاءهای زندگی اش را پر می کند و از
مشکلات زندگی می کاهد. به طور حتم
می توان ادّعا کرد که بخشی از با لذت ترین
لحظات افراد، زمانی است که در کنار
دوست موافق و همنشین صمیمی شان به
سر می برند، شادی و غم خود را با آنان
تقسیم می کنند و انبساط خاطر و آرامش
درونی می یابند. این همگرایی با دوستان در
روح و جان آنها تأثیر دارد و در این تعامل
خلق و خو و افکار آنان به اذهان همدیگر
منتقل می شود.<