پاورپوینت کامل فروغی از اندیشه های سیاسی امام صادق علیه السلام ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فروغی از اندیشه های سیاسی امام صادق علیه السلام ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فروغی از اندیشه های سیاسی امام صادق علیه السلام ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فروغی از اندیشه های سیاسی امام صادق علیه السلام ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

۹

سخن نخست

بر اساس تفکر الهی ـ سیاسی
شیعه، بعد از رحلت رسول گرامی
اسلام صلی الله علیه و آله زمام امور مردم باید در
دست یک انسان کامل باشد و
سیاستهای کلی جهان و اداره امور تمام
اقوام و ملتها به عهده امام معصومی که
از سوی خداوند متعال معین گردیده
است سپرده شود. متفکران دوراندیش
تشیع بر این باور راستین خود دلائل
متعددی دارند که در بسیاری از منابع
مورد استناد اهل سنت نیز آمده است.
شایستگی امامان اهل بیت علیهم السلام برای
این منصب سیاسی و الهی در آیات
تطهیر، اکمال دین، بلاغ، ذوی القربی،
مباهله، آیه شرائط امامت (بقره / ۱۲۴)،
سوره کوثر و در روایات معتبری
همانند حدیث غدیر، حدیث کساء،
حدیث مودّت، حدیث سفینه، حدیث
ثقلین، حدیث منزلت، حدیث لوح و
روایات فراوان دیگری مطرح شده
است.

طبق این بینش الهی، امام معصوم
برترین فردی است که زعامت و
حکومت سیاسی امت را بر عهده دارد.
او یک انسان کامل، معصوم و
فسادناپذیر و واسطه فیض الهی است.
همچنانکه در زیارت جامعه در
اوصاف آن عزیزان می خوانیم: «قادَهُ
الْاُمَمِ وَ اَوْلیاءُ النِّعَمِ وَ عَناصِرُ الْاَبْرارِ وَ دَعائِمُ
الاَْخْیارِ وَساسَهُ الْعِبادِ وَ اَرکانُ الْبِلادِ؛ [درود
بر شما امامان اهل بیت علیهم السلام که[
پیشوایان امتها و صاحبان نعمتها و
سرآمد نیکوکاران، استوانه های خوبان،
بهترین سیاستمداران برای بندگان و
ستونهای سرزمینها هستید.»

امام الگوی تعالی و تکامل
انسانها، و مدیری قابل اعتماد برای
انجام دستورات شرعی است که علاوه
بر ولایت تشریعی، دارای ولایت
تکوینی نیز می باشد.

البته گرچه بعد از حکومت و
رهبری رسول خدا صلی الله علیه و آله ـ به جز مدت
اندکی ـ زمینه برای حکومت آن
بزرگواران میسّر نشد و موانع و
مشکلات زیادی سد راه آنان گردید،
ولی این تفکر عمیق، الهی و حق
مدارانه همچنان پویا و زنده توسط
امامان معصوم علیهم السلام در میان انبوه
نظریات سیاسی می درخشد و روزی
که آخرین حجت الهی ظهور کند، به
صورت کامل و واضح در سرتاسر
گیتی عملی خواهد شد، و طعم
لذتبخش حکومت اسلامی، کام
جهانیان را شیرین خواهد کرد.

در عصر پیشوای ششم شیعیان
جهان نیز همانند سایر امامان
معصوم علیهم السلام ، زمینه و شرایط حکومت
فراهم نشد و طواغیت زمان مانع این
امر خدایی گردیدند. یزید بن
عبدالملک اموی، سفاح و منصور
عباسی، حاکمان مستبدی بودند که به
ناحق منصب حکومت را غصب کرده
و امت اسلامی را از برکات اندیشه ها و
رهنمودهای امام صادق علیه السلام محروم
نمودند.

در این فرصت به برخی از
اندیشه های امام صادق علیه السلام در عرصه
حکومت و سیاست می پردازیم:

توجه به زمینه های حکومت

پیشوای صادق شیعیان بر این باور
بود که قبل از تشکیل حکومت، باید
زمینه های آن را فراهم کرد و نیروها و
ساز و کار لازم را مهیّا نمود. داشتن
نیروهای معتقد و جان بر کف و
مدیران شایسته و کاردان و دلسوز و
معتقد به مبانی حکومت، قبل از
تشکیل دولت امری ضروری و
اجتناب ناپذیر است؛ چرا که اگر رئیس
حکومت به هر کسی اعتماد کند و
منصبی را بدون اینکه به اندیشه هایش
آگاه باشد، به وی بسپارد، قطعاً در کوتاه
مدت اقتدار خود را از دست داده و
شکست خواهد خورد.

به این حهت امام ششم به دنبال
فراهم کردن زمینه و نیروهای فداکار و
مؤمن بود. گزارش مأمون رقّی، یکی از
دلائل این اندیشه آن حضرت می باشد.
او می گوید: روزی در محضر امام
صادق علیه السلام بودم که سهل بن حسن
خراسانی وارد شد، او بعد از سلام
نشست و به امام گفت: ای پسر رسول
خدا! شما تا کی با رحمت و رأفت و
مدارا با حاکمان غاصب رفتار خواهید
کرد، حکومت و رهبری جامعه حق
شما اهل بیت است، با وجود صد هزار
شیعه شمشیر به دست که همه به فرمان
شما هستند چرا قیام نمی کنید و
حکومت تشکیل نمی دهید؟ چه مانعی
در کار است؟

امام علیه السلام فرمود: ای خراسانی!
بنشین.

سپس به دستور امام خدمتکار
تنور را روشن کرد و آتش در آن شعله
کشید، سپس فرمود: ای خراسانی! بلند
شو و در داخل تنور بنشین.

در این هنگام سهل خراسانی به
التماس افتاد و عرضه داشت: آقای من!
ای پسر رسول خدا! مرا در آتش
نسوزان، مرا ببخش و معذورم دار. امام
فرمود: بخشیدم.

در این هنگام هارون مکی ـ یکی
از یاران فداکار امام صادق علیه السلام ـ وارد
شد. او در حالی که کفشهایش را در
دست داشت به امام سلام کرد. امام بعد
از پاسخ سلام فرمود: کفشهایت را به
زمین بگذار و برو در داخل تنور
بنشین! او نیز کفشهایش را به زمین
گزارده و به داخل تنور رفت و در آتش
نشست. در این فاصله، امام با مرد
خراسانی از حوادث و وقایع خراسان
صحبت می کرد و آنچنان با اطلاع
حرف می زد که گویی حضرت در
خراسان بوده است.

بعد از مدتی امام به سهل
خراسانی فرمود: ای خراسانی! برو به
داخل تنور نگاه کن! او وقتی نگاه کرد،
دید هارون مکی در تنور و در داخل
شعله های آتش چهار زانو نشسته
است، سپس با سلامتی کامل از آنجا
بیرون آمد و به امام سلام کرد.

امام از سهل پرسید: در خراسان
چند نفر مثل این مرد وجود دارد. او
گفت: به خدا سوگند حتی یک نفر این
طوری پیدا نمی شود. امام فرمود: آری
به خدا سوگند حتی یک نفر! سپس
ادامه داد: «اَما اِنّا لا نَخْرُجُ فی زَمانٍ لا نَجِدُ فیهِ
خَمْسَهً مُعاضِدینَ لَنا، نَحْنُ اَعْلَمُ بِالْوَقْتِ؛
پس بدان، ما در عصری قیام نمی کنیم
که حداقل پنج نفر یار [حقیقی] نداشته
باشیم. خود زمان [تشکیل حکومت[
را بهتر می دانیم.»

سَدیر صیرفی یکی دیگر از یاران
امام صادق علیه السلام است. او روزی به
حضور امام آمده و عرضه داشت: چرا
شما با این همه یار و شیعه و هوادار
نشسته اید و در اندیشه تشکیل
حکومت نیستید؟ به خدا سوگند، اگر
امیر مؤمنان علی علیه السلام این همه طرفدار
داشت، کسی در حکومت اش طمع
نمی کرد! امام علیه السلام فرمود: ای سدیر! به
نظر تو یاوران ما در این عصر چند
نفرند؟ سدیر گفت: صد هزار نفر.

ـ صد هزار نفر؟

ـ بلکه دویست هزار نفر؟ حتی
بیشتر؛ نصف مردم دنیا شما را
می خواهند و دوستتان دارند.

امام سکوت کرد و حرفی نزد. بعد
از اندکی فرمود: می خواهی با هم به
ینبع برویم؟ سدیر امام را در مسیر ینبع
همراهی کرد. در وسط راه، جوانی
تعدادی بزغاله می چرانید، امام با اشاره
به آنان فرمود: «وَ اللّه ِ یا سَدیرُ لَوْ کانَ لی شیعَهٌ
بِعَدَدِ هذِهِ الْجِداءِ ما وَسِعَنی اَلْقُعُودُ؛ ای
سدیر! به خدا سوگند، اگر شیعیان
[راستین] من به تعداد این بزغاله ها
بودند، در خانه نشستن برایم روا نبود.»
سدیر وقتی بزغاله ها را شمرد، هفده
رأس بودند.

تقیه و تشکیلات مخفی

بهره گیری از مبارزه مخفیانه، یکی
از شیوه های سیاسی امامان
معصوم علیهم السلام بوده است؛ زیرا فضای
بسته سیاسی و استبداد و اختناق، به
آنان اجازه فعالیت آشکار را نمی داد.
پیشوای ششم نیز برای حفظ یاران
خود از گزند خلفای جور، به مبارزات
پنهانی و تقیه روی آورده بود. امام علیه السلام
به طور اکید یارانش را به تقیه و پنهان
کاری سفارش می کرد. آن حضرت
می فرمود: «اِنَّ تِسْعَهَ اَعْشارِ الدّینِ فِی التَّقِیَّهِ وَ
لا دینَ لِمَنْ لا تَقِیَّهَ لَهُ؛ نه دهم دین در تقیه
است و هر کس تقیه نکند، دین ندارد.»

آن حضرت از تقیه حضرت
یوسف، حضرت ابراهیم و اصحاب
کهف مثال می زد و به معلّی بن خنیس ـ
که تا حدّ جان از اهل بیت علیهم السلام دفاع کرد
و جانش را فدا نمود ـ فرمود: «یا مُعَلّی
اُکْتُمْ اَمْرَنا وَ لا تُذِعْهُ؛ ای معلی! امر ما را
پوشیده بدار و آن را افشا نکن.»

آری این شیوه سیاسی امام علیه السلام در
عصر خویش، بهترین راهکار
پاسداری از فرهنگ اهل بیت علیهم السلام بود؛
چرا که جان آن حضرت و یارانش در
معرض خطر قرار داشت و جاسوسان
حکومت، قدم به قدم آنان را تعقیب
می کردند.

محمد اسقنطوری یکی از وزیران
منصور دوانقی و از پیروان امام
صادق علیه السلام بود. او می گوید: روزی
منصور را متفکر و اندوهناک دیدم،