پاورپوینت کامل مناظرات امام هشتم علیه السلام و دفاع از اهل بیت علیهم السلام ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مناظرات امام هشتم علیه السلام و دفاع از اهل بیت علیهم السلام ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مناظرات امام هشتم علیه السلام و دفاع از اهل بیت علیهم السلام ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مناظرات امام هشتم علیه السلام و دفاع از اهل بیت علیهم السلام ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

۹

اهداف مأمون از تشکیل مناظرات

پس از تحمیل ولایت عهدی
توسط مأمون بر امام رضا علیه السلام در
خراسان، جلسات گسترده بحث و
مناظره به دستور مأمون تشکیل گردید
و از اکابر دانشمندان و علماء زمان، اعم
از مسلمان و غیر مسلمان برای حضور
در این جلسات دعوت می شد.

بدون شک پوشش ظاهری این
مناظرات اثبات و تبیین مقام والای امام
هشتم علیه السلام در رشته های علوم مختلف و
معارف قرآنی بود؛ اما اینکه هدف و یا
اهداف پشت پرده مأمون از این کار چه
بوده، احتمالات و اقوالی بیان شده
است که برخی از آنها از این قرار است:

۱. گروهی بر این باورند که هدف
مأمون جز این نبود که به پندار خویش
مقام امام علیه السلام را در انظار مردم
مخصوصا ایرانیان پایین آورد و مردم
گمان کنند که حضرت رضا علیه السلام تنها به
مسائل ساده قرآنی یا حدیثی آشناست
و از فنون و علوم دیگر بی بهره است؛
چنان که خود مأمون به سلیمان مروزی،
عالم مشهور علم کلام، بعد از اینکه
دستور داد با حضرت رضا علیه السلام مناظره
کند، گفت: «هدف من چیزی جز این
نیست که راه را بر او ببندی؛ چرا که
می دانم تو در علم و مناظره توانا
هستی.»

و اباصلت نیز در این باره
می گوید: «از آنجا که امام در میان مردم
به علت فضائل و کمالات معنوی خود
محبوبیت روزافزون می یافت، مأمون
بر آن شد که علماء کلام را از هر نقطه
کشور فرا خواند تا در مباحثه، امام را
عاجز کنند و بدین وسیله، مقامش از
نظر دانشمندان پایین بیاید و عامّه مردم
نیز پی به کمبودهایش ببرند؛ ولی
امام علیه السلام دشمنان خود، از یهودی،
مسیحی، زردشتی، برهمن، صابئی،
منکر خدا و… همه را در بحث محکوم
کرد.»

۲. ممکن است هدف مأمون این
بوده که می خواسته مقام والای امام
هشتم علیه السلام را تنها در بُعد علمی منحصر
کند و تدریجا از مسائل سیاسی کنار
بزند و چنین نشان دهد که امام مردی
عالم و پناهگاه امت اسلامی در مسائل
علمی است، نه در مسائل سیاسی و به
این ترتیب، شعار تفکیک دین از
سیاست را عملی کند.

۳. مناظرات پوششی بوده است
برای سرگرمی مردم و پوشیده ماندن
نقاط ضعف حکومت مأمون.

۴. انگیزه دیگر مأمون این بوده که
به عنوان یک زمامدار عالم در جامعه
اسلامی معرفی شود و مردم عشق او را
به علم و دانش، آن هم در محیط ایران و
اسلام آن روز باور کنند و از این طریق،
گروهی را جذب دستگاه خود سازد.

به هر حال، مناظرات با هر انگیزه
که تشکیل می شد، نتوانست مأمون را
به اهداف خود برساند و برعکس، هر
بار نتیجه به سود حضرت رضا و اهل
بیت علیهم السلام تمام می شد.

تنوع مناظرات

مناظرات حضرت رضا علیه السلام
فراوان و متنوع است که بخش مهمی از
این مناظرات را شیخ صدوق در کتاب
«عیون اخبار الرضا علیه السلام » و مرحوم
علامه مجلسی در جلد ۴۹
«بحارالانوار» و مرحوم طبرسی در
جلد دوم «احتجاج» نقل کرده اند.
همچنین در کتاب «مسند الامام
الرضا علیه السلام » جلد ۲ نیز آمده است. اهم
این مناظرات از این قرار است:

۱. مناظره با جاثلیق پیشوای بزرگ
مسیحیان در زمان حضرت رضا علیه السلام ؛

۲. مناظره با رأس الجالوت
پیشوای یهودیان در آن زمان؛

۳. مناظره با هربز اکبر پیشوای
زردشتیان؛

۴. مناظره با عمران صابئی مدافع
مذهب صابئین که خود را پیرو
حضرت یحیی علیه السلام می دانند؛

۵. مناظره با سلیمان مروزی
مشهورترین عالم علم کلام در خطه
خراسان؛

۶. مناظره با علی بن محمد بن
جُهم ناصبی؛

۷. مناظره با ارباب مذاهب
مختلف در بصره؛

۸. مناظره با جمعی از علماء و
خود مأمون.

تک تک مناظرات حضرت دارای
محتوای عمیق و عالی است و از نظر
فن مناظره و طرز ورود و خروج در
بحثها پربار و راهگشا و آموزنده است.
در این مقال، فقط به آن سخنان و آن
بخش از مناظرات آن حضرت اشاره
می کنیم که به نوعی از اهل بیت علیهم السلام
دفاع و حقانیّت آنها به اثبات رسیده
است.

۱. مناظره با جاثلیق

بخش اصلی و مهم این مناظره،
مربوط به اثبات نبوت پیامبر اکرم،
حضرت محمد صلی الله علیه و آله می باشد، در
قسمتی از آن می خوانیم:

«جاثلیق گفت: آری، می پذیرم که
یوحنا از مسیح علیه السلام نقل کرده است و
بشارت به نبوت مردی و نیز بشارت به
اهل بیت و وصیش داده است؛ اما نگفته
است این چه زمانی واقع می شود و این
گروه را برای ما نام نبرده است.

حضرت فرمود: اگر ما کسی را
بیاوریم که انجیل را بخواند و آیاتی از
آن را که نام محمد صلی الله علیه و آله و اهل بیتش و
امتش در آنهاست، برای تو تلاوت کند،
آیا ایمان به او می آوری؟» جاثلیق
گفت: بسیار خوب.

حضرت به نسطاس رومی فرمود:
آیا سِفر سوم انجیل را حفظ داری؟
گفت: بلی، حفظ دارم. سپس حضرت
به رأس الجالوت (بزرگ یهودیان) رو
کرد و فرمود: آیا تو هم انجیل
می خوانی؟ گفت: آری، به جانم
سوگند! فرمود: سفر سوم را برگیر! اگر
در آن ذکری از محمد و اهل بیتش بود،
به نفع من شهادت بده و اگر نه، شهادت
نده! سپس امام علیه السلام سِفْر سوم را قرائت
کرد تا به نام پیامبر صلی الله علیه و آله رسید. آن گاه
متوقف شد و رو به جاثلیق کرد و
فرمود: ای نصرانی! تو را به حق مسیح
و مادرش می خوانم، آیا قبول داری که
من از انجیل باخبرم؟ جاثلیق گفت:
آری. پس حضرت نام پیامبر و اهل
بیت علیهم السلام و امتش را برای او تلاوت کرد
و سپس فرمود: ای نصرانی! چه
می گویی؟… جاثلیق: من آنچه را که
وجود آن در انجیل برای من روشن
شده است، انکار نمی کنم و به آن
اعتراف دارم.»

در جملات فوق، به خوبی
حضرت رضا علیه السلام در کنار اثبات
حقانیت نبوت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، امامت
و وصایت امامان و اهل بیت
عصمت علیهم السلام را نیز به اثبات رسانده
است.

۲. مناظره با یحیی بن ضحاک
سمرقندی

روزی مأمون گروهی از فقهاء و
متکلمان را جمع کرد تا با امام رضا علیه السلام
مناظره کنند. حضرت فرمود: شما یک
نفر از بین خود انتخاب کنید و هر چه
او گفت، شما ملتزم باشید! همه
رضایت دادند که یحیی بن ضحاک
سمرقندی که مانند او در خراسان نبود،
انتخاب شود. … آن گاه حضرت رو کرد
به مأمون و فرمود: یحیی باید از
پیشوایان خود برای من خبر دهد؛ آیا
آنها نسبت به خودشان دروغ گفتند یا
راست گفتند؟

پس اگر اعتقاد او این است که آنها
نسبتهای دروغ به خود داده اند، کذاب
هستند و در نتیجه، لیاقت امامت [و
خلافت] را ندارند و اگر عقیده اش این
است که آنها هر چه نسبت به خود
گفته اند، راست گفته اند، پس اوّلی از
آنها (ابوبکر) گفت: «اَقیلُونی وَلِیَّتَکُمْ وَ
لَسْتُ بِخَیْرِکُمْ؛ خلافت را از من پس
بگیرید [و مرا معاف دارید! ولی و
خلیفه شما شدم،] در حالی که بهترین
شما نیستم.» و دومی (عمر) گفت:
«کانَتْ بَیْعَهُ اَبِی بَکْرٍ فَلْتَهً وَقَی اللَّهُ شَرَّها فَمَنْ
عادَ لِمِثْلِها فَاقْتُلُوهُ؛ بیعت ابی بکر فتنه ای بود
که خدا شرّش را حفظ کند. پس اگر کسی دو
باره چنان بیعتی انجام دهد، او را بکشید!»

… و کسی که قتلش واجب است،
چگونه عهد [و توصّیه] او برای غیرش
(انتخاب عمر) پذیرفته می شود، در حالی
که خود او گفت: برای من شیطان گمراه
کننده ای است. پس هر گاه به من مایل شد،
مرا نگه دارید! و اگر خطا کردم، ارشادم
کنید!» پس اگر راست می گویند، امام و
پیشوا نیستند و اگر دروغ می گویند، یحیی
چه جوابی دارد!

مناظره با جمعی از علماء عراق و
خراسان

گروهی از علماء عراق و خراسان
به امر مأمون، در جلسه ای گرد هم
آمدند. از امام رضا علیه السلام نیز دعوت به
عمل آمد.

برگزیدگی عترت علیهم السلام

وقتی حضرت در آن مجلس
حضور یافت، مأمون رو به حاضران در
مجلس کرد و گفت: از معنای این آیه به
من خبر دهید: «ثُمَّ اَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذینَ
اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا»؛ «سپس این کتاب را
به آن بندگانمان که آنها را برگزیده
بودیم، به میراث دادیم.»

علماء در جواب گفتند: منظور
خداوند، همه امت [اسلامی] است.

مأمون رو به امام رضا علیه السلام کرد که
شما [در این باره] چه می گویی؟
حضرت فرمود: آن گونه که علماء
گفتند، نمی گویم، بلکه می گویم: «اَرَادَ
اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَ بِذَلِکَ الْعِتْرَهَ الطَّاهِرَهَ؛
منظور خدای تبارک و تعالی از این
[کلمه اصطفینا] عترت پاک [رسول
خدا] است.»

مأمون گفت: چگونه منظور
خداوند عترت است، نه مابقی امت؟
حضرت رضا علیه السلام فرمود: اگر خداوند
هم امت را قصد کرده بود، پس همه
امت باید در بهشت باشند؛ چون [در
ادامه آیه] همه را اهل بهشت قرار داده،
می فرماید: «جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا»؛
«بهشتهای همیشگی که داخل آن
می شوند.» [یقینا همه امت اسلامی اهل
بهشت نیستند،] پس وراثت
مخصوص عترت پاک است، نه
دیگران.

معصوم بودن عترت علیهم السلام

آن گاه حضرت رضا علیه السلام فرمود:
آنان همان کسانی هستند که خداوند در
قرآن توصیفشان کرده و فرموده: «اِنَّما
یُرِیدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ وَ
یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیرا»؛ «همانا خداوند
می خواهد که آلودگی را از شما خاندان
[پیامبر] بزداید و شما را پاک و پاکیزه
گرداند.» و آنان همان کسانی اند که
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: به درستی که
من دو چیز گران بها: کتاب خدا و عترتم
(اهل بیتم) را میان شما به جای
می گذارم. هیچ گاه از یکدیگر جدا
نشوند تا اینکه در حوض [کوثر] بر من
وارد شوند. ببینید که پس از من با آن دو
چگونه برخورد می کنید. «یا أَیُّهَا النَّاسُ لَا
تُعَلِّمُوهُمْ فَإِنَّهُمْ أَعْلَمُ مِنْکُمْ؛ ای مردم! به
آنان چیزی یاد ندهید؛ زیرا آنان از شما
داناترند.»

مراد از آل کیست؟

در ادامه مناظره، علماء پرسیدند:
ای اباالحسن! آیا «عترت» همان «آل»
است یا غیر آن؟ حضرت رضا علیه السلام
فرمود: آنان همان آل هستند [نه غیر
آن]. علماء گفتند: این رسول خدا صلی الله علیه و آله
است که از او روایت شده که فرمود:
«اُمَّتِی آلِی؛ امت من آل من هستند.»

حضرت فرمود: [هرگز مراد از آل،
امت نمی تواند باشد. دلیل آن این است
که] از شما می پرسم: آیا صدقه بر آل
محمد صلی الله علیه و آله حرام است [یا نه]؟ گفتند:
آری [حرام است].

حضرت فرمود: آیا بر امّت [نیز[
حرام است؟ گفتند: نه. حضرت فرمود:
این فرق میان آل و امت است. [لذا
نمی شود گفت آل یعنی امت. آن گاه
فرمود:] وای بر شما به کجا می روید!

برتری عترت در قرآن

حضرت رضا علیه السلام هر چند در
محاصره مأمون و دستگاه او قرار
داشت، ولی هر جا فرصت می یافت،
برتری و حقانیت اهل بیت علیه السلام را از
طریق قرآن به اثبات می رساند تا
مخالفان نیز وادار به پذیرش شوند.

در ادامه مناظره پیش گفته
می خوانیم:

مأمون گفت: آیا خداوند عترت را
در قرآن بر مردمان دیگر برتری داده
است؟

حضرت رضا علیه السلام فرمود: «انَّ اللَّهَ
الْعَزِیزَ الْجَبَّارَ فَضَّلَ الْعِتْرَهَ عَلَی سَائِرِ النَّاسِ فِی
مُحْکَمِ کِتَابِهِ؛ [بلی] به درستی که خداوند
عزیز و قهّار عترت را در آیات محکم
کتابش بر دیگر مردمان برتری داده
است.»

مأمون گفت: [این برتری دادن] در
کجای کتاب خداست؟

حضرت رضا علیه السلام فرمود: در
سخن خدای متعال که فرمود: «إِنَّ اللّهَ
اصْطَفی آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهیمَ وَ آلَ عِمْرانَ
عَلَی الْعالَمینَ ذُرِّیَّهً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ»؛ «به
یقین خداوند آدم و نوح و خاندان
ابراهیم و خاندان عمران را بر مردم
جهان برتری داده است و فرزندانی که
بعضی از آنان از [نسل] بعضی
دیگرند.»

سخن حضرت اشاره به این است
که عترت همان ذریه و فرزندان برگزید
ابراهیم علیه السلام هستند که بر دیگران برتری
داده شده اند. و آیات دیگری نیز در
برتری اهل بیت علیهم السلام آمده است؛ چنان
که حضرت در ادامه می فرماید:

و خداوند در جای دیگر فرمود:
«اَمْ یَحْسُدُونَ النّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللّهُ مِنْ
فَضْلِهِ فَقَدْ آتَیْنا آلَ اِبْراهیمَ الْکِتابَ وَ ا