پاورپوینت کامل جایگاه معلم در فرهنگ اهل بیت علیهم السلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه معلم در فرهنگ اهل بیت علیهم السلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه معلم در فرهنگ اهل بیت علیهم السلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه معلم در فرهنگ اهل بیت علیهم السلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

از بهترین امتیازات جامعه بشری
هنر معلمی است. معلم با تعلیم و نشرِ
علم، انسانها را به سوی کمال و
پیشرفت سوق می دهد و عشق و ایمان
را بر لوح جان و ضمیر پاک انسانها ثبت
می کند و ندای فطرت را در فضای عالم
طنین انداز می گرداند. در حقیقت تمام
ترقیات و کمالات انسانها مدیون معلم
است. اساسا تعلیم و تعلم از نعمتهای
خداوند متعال است که اول برای انبیاء
و اولیا و سپس به دیگران ارزانی داشته
است.به این جهت، معلم بودن از
ویژگیهای انبیاست. خداوند متعال
می فرماید: «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الاْءُمِّیِّینَ
رَسُولاً مِّنْهُمْ یَتْلُواْ عَلَیْهِمْ ءَایَـتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ
وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَـبَ وَ الْحِکْمَهَ وَ إِن کَانُواْ مِن
قَبْلُ لَفِی ضَلَـلٍ مُّبِینٍ »؛ «او کسی است که
در میان جمعیّت درس نخوانده،
رسولی از خودشان برانگیخت که
آیاتش را بر آنها می خواند و آنها را
تزکیه می کند و به آنان کتاب (قرآن) و
حکمت می آموزد و مسلما پیش از آن
در گمراهی آشکاری بودند.»

بزرگ ترین معلم جهان بشریت
حضرت رسول خاتم صلی الله علیه و آله به این
ویژگی خود افتخار می کرد. آن
بزرگوار زمانی که با دو گروه در مسجد
مواجه شد که گروه اول عبادت
می کردند و گروه دوم به آموزش علم
مشغول بودند، گروه دوم را که در
محضر استادی علم می آموختند،
افضل دانست و فرمود: «اِنَّمَا بُعِثْتُ
مَعَلِّما همانا که من به عنوان معلم
مبعوث شده ام.»

آن حضرت چنان برای معلمان و
مقام ارجمند آنان ارزش قائل بود که در
دعاهایش می فرمود: «اللّهُمَّ اغْفِرْ
لِلْمُعَلِّمِینَ وَاَطِلْ اَعْمارَهُمْ وَبارِکْ لَهُمْ فی
کَسْبِهِمْ؛ خداوندا! معلمان را بیامرز و
عمر طولانی به آنان عطا فرما و کسب و
کارشان را مبارک گردان!»

آری، معلمی از خصوصیات انبیا
و از صفات محبوب آنان می باشد. در
مقام پاسداشت از تلاشهای معلمان
سخنی بالاتر و زیباتر از کلام مولای
متقیان، حضرت علی علیه السلام نمی توان
یافت که فرمود: «مَنْ عَلَّمَنی حَرْفا فَقَدْ
صَیَّرَنی عَبْدا؛ کسی که به من یک حرف
بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.» البته
این شرافت و فضیلت برای معلم،
زمانی ارزشمند است که بتواند این
موهبت الهی را در وجود خود محقق
سازد و با تمام وجود در جهت کمال
جامعه به آموزش بپردازد.

با توجه به سخنان پیش گفته، در
این فرصت، آموزه هایی را از روایات
اهل بیت علیهم السلام در تکریم مقام معلم به
خوانندگان گرامی تقدیم می کنیم.

امام حسین علیه السلام و تقدیر از معلم

بدون تردید هر انسانی فطرتا
دوست دارد تا از خدمتگزار خود
تقدیر کند و چه خدمتی بالاتر از
آموزش علم و دانش به انسان می تواند
باشد. در آموزه های دینی ما برای
تقدیر از معلم سفارشهای زیادی شده
است و در سیره پیشوایان معصوم علیهم السلام
این امر مرسوم و مسلّم بوده است. ابن
شهرآشوب در حالات امام حسین علیه السلام
می نویسد:

در مدینه معلمی به نام
عبد الرحمن سلمی به یکی از فرزندان
امام حسین علیه السلام سوره حمد را آموخت.
هنگامی که فرزند گرامی حضرت آن را
در نزد وی قرائت کرد، امام بسیار
خوشحال شد و معلم را دعوت کرد و
به عنوان تقدیر و تشکر هزار دینار و
هزار حلّه به او پاداش داد. وقتی امام
حسین علیه السلام به خاطر این پاداش زیاد،
مورد اعتراض قرار گرفت، فرمود:
«وَاَیْنَ یَقَعُ هذا مِنْ عَطائِهِ یَعْنِی تَعْلِیمِهِ؛ این
پاداش کجا و عطای او، یعنی آموزش
سوره حمد کجا!» آن گاه امام حسین علیه السلام
این ابیات را یادآور شد که:

اِذا جادَتِ الدُّنْیا عَلَیْکَ فَجُدْ بِهعَلَی النّاسِ طُرّا قَبْلَ اَنْ تَتَفَلَّتْ

فَلاَ الْجُودُ یُفْنیها اِذا هِیَ اَقْبَلَتْوَلاَالْبُخْلُ یُبْقیها اِذا ما تَوَلَّتْ

یعنی زمانی که دنیا چیزی بر تو
ببخشد، تو نیز دست عطایت را بر همه
مردم بگشا، قبل از آنکه از دست تو
برود! نه بخشش آن را از بین می برد،
اگر به تو رو آرد و نه بخل آن را نگه
می دارد، اگر دنیا به انسان پشت کند.

منزلت معلم

از منظر روایات اهل بیت علیهم السلام
برای مقام معلمی ارزش بسیاری قرار
داده شده است؛ چرا که او روح و جان
افراد را پرورش داده، به سوی رشد و
ترقی و تعالی می برد.

حضرت سید الشهداء علیه السلام در یکی
از رهنمودهای حیاتبخش خویش
فرمود: «مَنْ دَعا عَبْدا مِنْ ظَلالَهٍ اِلی مَعْرِفَهِ
حَقٍّ فَاَجابَهُ کانَ لَهُ الاَْجْرُ کَعِتْقِ نَسَمَهٍ؛ هر
کس انسانی را از گمراهی به سوی
شناخت حق و حقیقت راهنمایی کند و
او نیز پاسخ مثبت دهد، به اندازه آزادی
یک بنده پاداش خواهد داشت.»

امام حسین علیه السلام در این زمینه به
مردی که در محضرش بود، چنین
فرمود: «کدام یک از دو کار را بیشتر
دوست داری: مرد ستمگری
می خواهد فرد ناتوانی را به قتل برساند
و تو او را یاری می کنی و از دست ظالم
نجات می دهی و یا اینکه فرد
دگراندیشی که اعتقادات فاسد دارد و
می خواهد یکی از شیعیان ما را که
توانایی دفاع فکری و عقیدتی از
باورهای خود ندارد، گمراه کند و تو
دری از علم و معرفت به روی او
می گشایی و آن مستضعف فکری را
یاری می کنی و در مقابل هجوم
فرهنگی و عقیدتی تجهیزش می نمایی
و او با دلایل محکم و منطقی بر دشمن
عقیدتی خود پیروز می شود؟»

آن گاه در ادامه فرمود: «این ناتوان
فکری را یاری کردن افضل است؛ چرا
که خداوند متعال فرموده: «وَمَنْ أَحْیَاهَا
فَکَأَنَّمَآ أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا»؛ «هر کس
فردی را زنده کند، مثل این است که
تمام مردم را زنده کرده است.» یعنی
اینکه از کفر به سوی ایمان راهنمایی و
ارشادش نماید.»

عزیزترین قشر جامعه

حضرت امیر مؤمنان علی علیه السلام
احترام معلم را بر هر قشری از جامعه
لازم می دانست و به مسلمانان سفارش
می کرد که به پاس خدمات این گروه
ارزشمند در هر مقامی که باشند، آنان را
همانند پدر خود گرامی بدارند و در
این زمینه فرمود: «قُمْ عَنْ مَجْلِسِکَ لاَِبیکَ
وَمُعَلِّمِکَ وَلَوْ کُنْتَ اَمیرا؛ به پاس
گرامی داشت پدر و معلم خود به پا
خیز! گرچه پادشاه باشی.»

حضرت زین العابدین علیه السلام نیز در
ضمن شمارش حقوق اقشار مختلف
جامعه، معلمان را از طبقات برتر
جامعه قلمداد کرده، به دوستان و
شیفتگانش سفارش می کرد که حقوق
معلمان و اساتید خود را به نحو
شایسته ای مراعات کنند و در رساله
حقوق خود فرمود: «حَقُّ سائِسِکَ بِالْعِلْمِ
فَالتَعْظیمُ لَهُ وَالتَّوْقیرُ لِمَجْلِسِهِ وَحُسْنُ
الاِْسْتِماعِ اِلَیْهِ؛ حق آموزگار تو این است
که او را تعظیم کنی و در مجلس محترم
بداری و به نیکویی سخنانش را گوش
کنی.»

در تفسیر امام عسکری علیه السلام آمده
است: «هنگامی که به حضرت
هادی علیه السلام خبر رسید یکی از فقهای
شیعه ـ که در مقام استادی بود ـ با برخی
از ناصبیان مناظره کرده و با برهانِ
محکم و متقن، باطل بودن ناصبی را
اثبات نموده و او را رسوا کرده
است،[خیلی خوشحال شد و] هنگامی
که آن استاد فرزانه به حضور امام
هادی علیه السلام رسید، امام او را