پاورپوینت کامل خطیب نامدار، آیه الله میرزا محمدتقی اشراقی ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خطیب نامدار، آیه الله میرزا محمدتقی اشراقی ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خطیب نامدار، آیه الله میرزا محمدتقی اشراقی ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خطیب نامدار، آیه الله میرزا محمدتقی اشراقی ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۰

ولادت

فقیه، مفسّر شهیر و واعظ نامدار و
پرآوازه قم، آیه اللّه میرزا محمد تقی
اشراقی، از مشهورترین خطبای شیعه
در دوران معاصر است که در سال
۱۳۱۳ ق، در بیت علم و تقوا و فضیلت
در شهر مذهبی قم متولد شد. پدر
بزرگوارش فقیه عالی مقام مرحوم
آیه اللّه میرزا محمد قمی مشهور به
«ارباب» (متوفای ۱۳۴۱ ق) یکی از
درخشان ترین چهره های علمی و از
متنفّذترین روحانیان قم و از
برجسته ترین شاگردان مرحوم آیه اللّه
میرزا حبیب اللّه رشتی (متوفای ۱۳۲۱
ق) است که در تأسیس دانشگاه
جعفری و ماندن آیه اللّه حاج شیخ
عبدالکریم حائری یزدی در شهر قم
سهم به سزایی داشته است. شرح
حیات علمی و خدمات والای آن
مرحوم در کتب تراجم و رجال به
تفصیل آمده است.

تحصیلات

میرزا محمد تقی در مهد تربیت
دینی چنین پدری فرزانه و عالم رشد
کرد و درجاتی از علم و معنویت را
کسب نمود و علوم دینی و سطوح
متوسطه و عالی حوزه را از محضر پدر
دانشمندش و سایر فرزانگان نامدار
علمی همانند آیات بزرگوار: میرزا
ابوالقاسم کبیر قمی و سید میرزا آقا
ترابی دامغانی به خوبی آموخت تا اینکه
در سلک شاگردان مبرّز و برجسته آیه اللّه
العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری
یزدی، مؤسس حوزه علمیه قم (متوفای
۱۳۵۵ ق) درآمد و عمده تحصیلات فقه
و اصول خود را از محضر نورانی آن
عالم فرزانه آموخت. درخشش علمی آن
بزرگوار به گونه ای بود که وی از
برجسته ترین شاگردان مرحوم حائری به
شمار می رفت و با کوشش و همّت
والای خویش به درجه رفیع اجتهاد نایل
گردید. مرحوم اشراقی در کنار تحصیل،
به تدریس و تربیت شاگردان ارزشمند
اشتغال داشت.

شاگردان

علامه اشراقی در طول حیات با
برکت خود، از زمان مرحوم آیه اللّه
حائری یزدی فقه، اصول، حکمت و
فلسفه، تفسیر و فن مجادله و خطابه را
به گروهی از طلاب و فضلا تدریس
می فرمود و محل تدریس آن بزرگوار
حجره کنار مقبره شیخ فضل الله نوری
واقع در صحن بزرگ حرم حضرت
معصومه علیهاالسلام بود.

او توانست دانشمندان و شاگردان
ارزشمندی را در دامن پر عطوفت
خویش پرورش داده، تحویل جامعه
اسلامی دهد. نام تنی چند از شاگردان
آن بزرگوار عبارت است از:

آیات و حجج اسلام:

۱. حاج شیخ شهاب الدین
اشراقی رحمه الله فرزند معظم له و داماد
محترم حضرت امام راحل رحمه الله ؛

۲. حاج شیخ سعید اشراقی رحمه الله
برادر معظم له؛

۳. حاج شیخ صادق احسان
بخش رحمه الله ؛

۴. حاج سید محمد علی صدرایی
اشکوری رحمه الله ؛

۵. حاج شیخ زین العابدین
قربانی؛

۶. حاج سید مصطفی برقعی
قمی رحمه الله ؛

۷. حاج سید هادی خسروشاهی؛

۸. حاج سید مجتبی رودباری؛۹.
حاج شیخ حسن حجتی واعظ گیلانی؛

۱۰. حاج شیخ میرزا محمد باقر
همدانی؛

۱۱. حاج شیخ فضل اللّه سعادت
رشتی؛

۱۲. حاج شیخ جعفر شجونی
واعظ؛

۱۳. حاج سید محمد آل طه واعظ
قم؛

۱۴. حاج شیخ محمد مهدی تاج
لنگرودی واعظ.

بیان سحرانگیز

مرحوم اشراقی از دو نعمت
بزرگ الهی، یعنی نیروی حافظه و
هوش فوق العاده و نیز قدرت بیان
سحر آسا بهره مند بود و آن دو را در راه
خدمت به اسلام و نشر معارف قرآنی و
ترویج معارف علوی و غنا بخشیدن به
فرهنگ اسلامی به کار می گرفت.
آنهایی که وی را از نزدیک دیده اند،
همگی معترف اند که او با شمشیر بیان
برای دفاع همه جانبه از حریم مقدس
اسلام، قرآن و خاندان عصمت و
طهارت علیهم السلام دفاع می کرد و در اظهار
حقایق و ابطال و افشای مظالم و رذایل
بی باک و جسور بود و از هیچ مقام و
مسئولی بیم و هراسی نداشت و با کمال
شهامت نقاط ضعف و علل بدبختی
امت را یادآوری می نمود و در همین
راه جان شیرین خود را فدای حق
گویی کرد. او در بیداری افکار
توده های مردم در مقاطع خاص زمانی
خود نقش مؤثر و بسزایی داشت.
درباره منابر و قدرت بیان آن واعظ
پر آوازه و مشهور نقل می کنند.

«مرحوم علامه اشراقی در فن
خطابه و ابتکارات منبری و تحقیق در
مطالب، در چند قرن اخیر بی نظیر بوده
و علم خود را به زیور حلم، وقار و
حسن اخلاق آراسته و در این فضایل،
گوی سبقت را از بسیاری از معاصران
خود ربوده بود. مهارت عجیبی در
تطبیق مطالب داشت و حق مطلب را
ادا می کرد و داد سخن می داد و از
معضلهای اجتماعی و سیاسی پرده بر
می داشت. از آن بزرگ مرد تعبیر به
«خدای سخن» می کردند، نیروی بیان
ایشان تا این اندازه بود که چندین شب
در حول محور بحث «و لا یجوز
الابتداء بالنکره» و نیز «الاسم منه
معرب و مبنی» صحبت می کرد و از این
دو بیت نحوی، استفاده مطالب
اجتماعی، سیاسی و اخلاقی می نمود به
گونه ای که همه شنوندگان را حیران
می کرد. ایشان دهها شب از موضوع
فقهی انقلاب که از مطهّرات است،
استفاده نموده، از دستگاه سیاسی و
سیاستمداران وطن فروش انتقاد
می کرد. تقریرات منبری ایشان مایه
افتخار دارندگان آن است.

ویژگیهای ممتاز

مرحوم علامه اشراقی واعظ
دارای صفات، کمالات و ویژگیهای
منحصر به فردی بودند که به برخی از
آنها اشاره می شود:

۱. وی در علوم فقهی، اصولی،
حکمت و تفسیر مردی ممتاز و
صاحب نظر بود.

۲. در فن سخنوری و خطابه کم
نظیر بود.

۳. از لحاظ شجاعت، جسارت و
شهامت در گفتار و عمل به دانسته ها
سرآمد و منحصر به فرد بود.

۴. خوش محضر، خوش رفتار،
خوش لباس و نظیف و پاکیزه بود و
آراستگی ظاهری و باطنی او زبانزد عام
و خاص بود.

۵. در امر به معروف و نهی از منکر
جدی و قاطع بود و در اظهار حقایق و
افشای مظالم بی باک و جسور بود و از
هیچ قدرت و مقامی هراس نداشت.
سخنان اشراقی در مدرسه فیضیّه که
می گفت: «ای شاه! پارلمانت هم خراب
است.» هنوز هم در اذهان عمومی باقی
است.

۶. در فن نویسندگی و توانایی قلم
زدن و شیوایی همانند سخنرانی کم
نظیر بود.

خلاصه آنکه مرحوم اشراقی
دارای کمالاتی چون: تقوا و
خداترسی، علم، عمل، ابتکار نوین در
سخنوری، خوش خلقی، مهمان
نوازی، تواضع، شجاعت و رک گویی،
بهره جستن از کتاب و سنت و سیره
اهل بیت علیهم السلام و احساسات و
حرارتهای مذهبی بود و مبارزات
بی امان و خداپسندانه با منکرات و آگاه
نمودن اقشار جامعه از اهداف و
توطئه های شوم استعمار و ایادی
وابسته به آنها از فعالیتهای مداوم او
بود. سخنانش در قلب و روح خواص
و عوام اثر می گذاشت. یکی از
سخنرانیهای پر فایده او در مجموعه
گفتار وعاظ آمده است.

تشویق خطبای جوان

آیه اللّه میرزا محمد باقر همدانی از
علمای محترم قم درباره اوصاف ویژه
مرحوم اشراقی می گوید: «او گاهی در
مدرسه فیضیه و یا مسجد امام قم
می نشست و یکی از شاگردان جوان
خود را به منبر می فرستاد و آنان در
حضور وی سخنرانی می کردند و بدین
وسیله، استعداد گویندگی آنان را با
تشویقهای مکررش شکوفا
می ساخت.»

یکی از شاگردان آن بزرگوار در
این باره می گوید:

«استادمان مرحوم اشراقی در
محافل گوناگون، شاگردان ممتاز و با
استعداد خود نظیر مرحوم حاج شیخ
حسن حجتی و صدرایی اشکوری و…
را با خود می برد و در بالای منبرها به
مردم معرفی می کرد و متواضعانه در
پای منابر آنان می نشست واز اینکه
توانسته چنین شاگردانی را تربیت
نماید، مباهات می کرد. روزی وی،
مرحوم حجتی واعظ را در مدرسه
فیضیه بالای منبر فرستاد و او هم
انصافاً منبر بسیار جالبی را تحویل داد
و آن گاه این شخصیت با عظمت علمی
با همه تواضع و وقارش به عرشه منبر
رفت و در تشویق شاگردش فرمود:
«آقای حجّتی، آیینه تمام نمای من
است.» او به شاگردانش عشق
می ورزید و در مقابل، شاگردانش او را
دوست می داشتند و هیچ گاه یاد و
خاطره او را از یادها نبردند.

واعظِ فضلاء و مجتهدین

مرحوم اشراقی در مدرسه فیضیه
و یا مسجد بالا سر حرم مطهر وقتی
منبر می رفتند، بسیاری از علما و
بزرگان به ویژه آیات عظام: حائری،
حجت، خوانساری، صدر و
بروجردی مقید بودند که پای منابر وی
بنشینند و از بیانات سودمند و
سحرآمیز وی بهره ببرند.

حجه الاسلام و المسلمین آقای تاج
لنگرودی واعظ در این باره می نویسد:

«… همان اشراقی واعظی که وقتی
در مدرسه فیضیّه بر کرسی خطابه قرار
می گرفت، حدود چهار هزار طلبه و
مجتهد حضور داشتند و حتی مرحوم
آیه الله العظمی حاج آقا حسین
طباطبایی بروجردی مقید بودند به منبر
و سخنرانی مرحوم اشراقی گوش فرا
دهند.»

بارقه امید یا رؤیای صادقه

شدت عمل رضاخان در برخورد
با روحانیت و ممنوعیت لباس و
تنگناهایی که دیگران به وجود آوردند،
باعث تأثر شدید مؤسس حوزه علمیه
قم گردیده بود؛ ولی رؤیای صادقه
مرحوم اشراقی بارقه امیدی در آن مرد
الهی ایجاد نمود که داستان آن بسیار
شنیدنی است:

«مرحوم آقای اشراقی در یکی از
سخنرانیهایش در مدرسه فیضیه
می گفت که یک شب در عالم رؤیا
دیدم، وارد مدرسه فیضیه شدم. در
حیاط مدرسه فیضیه طلاب زیادی
صف کشیده بودند و این صف تا
مدرسه دارالشفاء هم ادامه پیدا کرده
بود. کمی جلوتر و در سمت مدرسه
باقریه که قبلا وجود داشت، سه نفر
دیگر را دیدم که یکی از آنها ایستاده
بود و دو نفر دیگر کار می کردند. پیش
طلبه ها رفتم و پرسیدم اینجا چه خبر
است؟ گفتند: حضرت امیر
المؤمنین علیه السلام تشریف آورده و در آنجا
ایستاده اند. من دستهایم را داخل
آستین عبایم کرده، به طرف حضرت
رفتم. موقعی که خدمتشان رسیدم،
پرسیدم: چه کار دارید انجام می دهید؟
فرمود: مقداری تخم گل آورده ام و
مشغول کاشتن آنها در این باغ هستم.
بعد از اینکه کار حضرت تمام شد،
همراه ایشان به طرف حجره های
متصل به کتابخانه در جنوب مدرسه
حرک