پاورپوینت کامل فلسفه بداء ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسفه بداء ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسفه بداء ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسفه بداء ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۷۲

طلیعه سخن

نظریه بَداء، از اعتقادات مشهور
شیعه امامیه است که غالبا مخالفان شیعه
به انکار و انتقاد آن پرداخته اند. این مقاله،
با نگاه به کتاب و سنت به توضیح و نقد
نظر مخالفان پرداخته است.

شیعه بر این باور است که خداوند
بر همه چیزها و رویدادها از گذشته و
حال و آینده آگاه است و چیزی از او
پوشیده نیست تا با آگاهی از آن جهل
پیشین وی برطرف گردد؛ بلکه طبق
تصریح و تأکید قرآن کریم، خداوند کار
آفرینش را وانگذاشته و هر روز در کاری
نو است و عالم امر و خلق در دست
اوست و خلقت و تدبیر عالم به حسب
مشیّت خداوند استمرار دارد. این چیزی
است که همه مسلمانان در آن اتفاق نظر
دارند.

طبق بیان قرآن کریم و روایات
معصومین علیهم السلام ، سرنوشت انسانها با
کارهای خوب یا بد تغییر می کند.
فضایلی همچون: صدقه، احسان، دعا،
کمک کردن به دیگران، استغفار، توبه و
نیکی به پدر و مادر، تقدیر را تغییر
می دهد، موجب گشایش می شود، اندوه
را می زداید و روزی و مواهب طبیعی را
می افزاید. در مقابل، کارهای غیر اخلاقی
و نافرمانی از احکام شریعت، همچون:
بدخویی، بخل ورزی، قطع رحم،
نافرمانی از پدر و مادر و ترک دعا، نقش
منفی در سرنوشت افراد دارد، روزی را
می کاهد و عمر را کوتاه می کند.

اعتقاد به بداء برخلاف آنچه
مخالفان می پندارند، به معنای تغییر علم
پیشین الهی نیست؛ بلکه اقرار به تقدیم و
تأخیرها و محو و اثباتهایی است که
خداوند در عالم تکوین پیش می آورد.

بَداء در لغت و اصطلاح

بداء در لغت، دو معنا دارد:

۱. «بَدَأَ الاْءَمْرُ بُدُوّا وَبَدآءً»؛ یعنی این
موضوع آشکار و واضح شد. پس، یکی
از معانی «بداء» آشکار شدن و وضوح
است.

۲. «بَدا لَهُ فِی الاْءَمْرِ کَذا»؛ یعنی در این
موضوع چنین رأیی برایش پیدا شد؛
رأی تازه ای پیدا کرد.

اما بداء در اصطلاح، یعنی تغییر
سرنوشت و تقدیر الهی در مورد انسان
بر اثر اعمال پسندیده و ناپسند او. البته
درباره خداوند، به مفهوم آشکار شدن
چیزی است که بر بندگان مخفی بوده و
ظهورش برای آنان تازگی دارد. این
تعریف، چیزی است که شیعه به دنبال
اثبات آن می باشد و دارای اثر تربیتی
فراوانی در جامعه اسلامی است.

آثار اعتقاد به بداء

اعتقاد به بداء بذر امید را در دل
مؤمنان می کارد و مؤمن درمی یابد که
سرنوشت او با پرداختن به دعا و
مناجات، توبه و استغفار و یا کارهای
نیک ممکن است تغییر یابد. چنین نیست
که همه آنچه باید بشود، از پیش تعیین
شده باشد و آنچه بر اثر رفتار انسان برای
وی مقدر می شود، برگشت ناپذیر باشد.
خوشبختی و بدبختی هر کس براساس
تقدیر حتمی مشخص نشده و هر آن
احتمال دگرگونی و تغییر است. خواه
ناخواه در پرتو چنین باوری، یأس و
ناامیدی برای آینده از زندگی انسان
رخت برمی بندد و با قلبی سرشار از امید
به آینده و رفع گرفتاری، به بندگی و
تضرع در پیشگاه الهی روی می آورد.

محل نزاع در بداء

مخالفان بداء آن را به معنای لغوی
گرفته اند و به همین جهت، انتساب آن را
به خداوند محال می دانند. آنان چنین
پنداشته اند که مقصود از بَداء درباره
خداوند این است که برای حق تعالی نیز،
همانند مخلوق رأی تازه ای غیر از آنچه
پیش از بداء داشته، پیدا می شود.

در حالی که موافقان بداء، تعریف
اصطلاحی خاصی را که مغایر با تعریف
لغوی آن است، مدّ نظر قرار داده اند و
این مفهوم، یعنی تأثیر عمل و رفتار
پسندیده وناپسند، یا مؤمن و غیر مؤمن
بودن شخص در تحوّل مشیّت الهی،
امری است که نزد مخالفان بداء نیز مورد
قبول واقع شده است؛ زیرا آنها نیز تأثیر
دعا و صله رحم و صدقه و سایر اعمال
نیک در رفع مقدرات و قضا و قدر الهی و
تغییر آنها را می پذیرند.

اقسام بداء

بداء دارای دو قسم است:

۱. بداء محال: آن چیزی است که به
همراه تبدیل و تغییر رأی در علم ذاتی
خداوند باشد.

۲. بداء ممکن: عبارت است از اینکه
رویدادهایی بر خلاف مقتضیات و
محالات عادی ظهور پیدا کنند، مانند
مرگ شخصی که اصلاً احتمال مرگ او
داده نمی شد و یا شفای مریضی که اصلاً
امیدی به صحتش نبوده است.

این گونه دگرگونیها، نسبت به
انسان، دگرگونی به شمار می رود؛ اما در
مقایسه با خدای متعال اصلاً دگرگونی
محسوب نمی شود؛ بلکه خداوند از روز
نخست به این قضیه علم داشته است؛ به
عبارت دیگر، آنچه برای ما پنهان بوده،
خدا آن را آشکار کرد؛ نه اینکه چیزی
برای خداوند مخفی بود و هم اکنون
برای او ظاهر شد.

پس بداء به این معنا که در ناحیه
علم ذاتی خداوند تبدیل و تغییر حاصل
شود، محال بوده و شیعیان این را قبول
ندارند؛ اما اگر فعل خداوند تغییر و
تبدیل یابد، چه فعل تکوینی باشد (مانند
مرگ شخص) و چه تشریعی (مانند
حکم تغییر قبله)، این محال نیست و
این، همان چیزی است که شیعه در بحث
بداء به آن اعتقاد دارد.

بداء در قرآن

تغییر سرنوشت و مقدراتی که برای
انسان به وسیله اعمال او تعیین شده،
امری است که در بسیاری از آیات قرآن
به آن تصریح شده است:

۱. «إِنَّ اللَّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُواْ
مَا بِأَنفُسِهِمْ»؛ «خداوند سرنوشت هیچ
قوم [و ملتی] را تغییر نمی دهد، مگر آنکه
آنان آنچه را در خودشان است، تغییر
دهند.»

در این آیه، خداوند به صراحت
می فرماید که تغییر سرنوشت یک قوم
بسته به تغییر رفتار ایشان است و
خداوند مقدرات آن قوم را تغییر
نمی دهد، مگر بر اساس اعمال ایشان.
بنابراین، هر گونه دگرگونی در منش و
روش عملی بشر، موجب دگرگونی در
سرنوشت اوست.

۲. «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَیآ ءَامَنُواْ وَاتَّقَوْاْ
لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَـتٍ مِّنَ السَّمَآءِ وَالأَْرْضِ
وَلَـکِن کَذَّبُواْ فَأَخَذْنَـهُم بِمَا کَانُواْ
یَکْسِبُونَ »؛ «و اگر اهل شهرها و آبادیها،
ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند،
برکاتی آسمان و زمین بر آنها
می گشودیم؛ ولی آنها [حق را] تکذیب
کردند و ما هم آنان را به کیفر اعمالشان
مجازات کردیم.»

ایمان و عمل صالح، عاملی مؤثر در
جهت نزول نعمتهای الهی از آسمان و
زمین دانسته شده است ودر مقابل،
معیشت سخت و گرفتاریهای مقدر شده
برای برخی انسانها، معلول دوری آنان از
ذکر و یاد خداوند معرفی شده است؛
«وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُو مَعِیشَهً
ضَنکًا»؛ «و هر کس از یاد من رویگردان
شود، زندگی [سخت و] تنگی خواهد
داشت.»

۳. «وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَـلـءِن شَکَرْتُمْ
لاَءَزِیدَنَّکُمْ وَلَـلـءِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ »؛
«و [همچنین به خاطر آورید] هنگامی را
که پروردگارتان اعلام داشت: اگر
شکرگزاری کنید، [نعمت خود را] بر
شما خواهم افزود و اگر ناسپاسی کنید،
مجازاتم شدید است.»

در این آیه شکرگزاری و کفران
نعمت، عامل فزونی و کاستی نعمات
الهی دانسته شده است. پس عمل انسان،
مقدرات او را متحول می کند.

۴. «فَلَوْلاَ کَانَتْ قَرْیَهٌ ءَامَنَتْ فَنَفَعَهَآ
إِیمَـنُهَآ إِلاَّ قَوْمَ یُونُسَ لَمَّآ ءَامَنُواْ کَشَفْنَا عَنْهُمْ
عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیَوهِ الدُّنْیَا وَ مَتَّعْنَـهُمْ
إِلَی حِینٍ »؛ چرا هیچ یک از [شهرها و[
آبادیها ایمان نیاوردند [که ایمانشان به
موقع باشد و] به حالشان مفید افتد؟ مگر
قوم یونس، هنگامی که ایمان آوردند
عذاب رسوا کننده را در زندگی دنیا از
آنان برطرف ساختیم و تا مدت معینی (تا
پایان عمرشان) آنها را بهره مند ساختیم.»

در این آیه، عذاب قوم یونس که
پیش از آن، از سوی آن پیامبر الهی
پیشگویی شده بود و به این ترتیب،
اشاره به تقدیر الهی در این زمینه کرده
بود، با ایمان وعمل صالح قوم او برطرف
می شود و متحول می گردد.

چنانکه در فرازی دیگر می خوانیم:
«فَلَوْلاَآ أَنَّهُو کَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ *لَلَبِثَ فِی
بَطْنِهِیآ إِلَی یَوْمِ یُبْعَثُونَ »؛ «و اگر او

(