پاورپوینت کامل جایگاه امامت در کلام امام هفتم علیه السلام ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه امامت در کلام امام هفتم علیه السلام ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه امامت در کلام امام هفتم علیه السلام ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه امامت در کلام امام هفتم علیه السلام ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

از بزرگ ترین و شکننده ترین
انحرافاتی که در جامعه اسلامی رخ داد
و برای همیشه بشریت را محروم
ساخت، انحراف از مسیر امامت بود.
اگر جامعه بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
جایگاه امامت را شناخته بودند، امامت
و خلافت را در حدّ نمایندگی قبیله ای
و قومی و حداکثر رهبری سیاسی تنزّل
نمی دادند. اجازه نمی دادند که کسانی
بر آن جایگاه تکیه بزنند که هیچ گونه
شایستگی و لیاقت در وجود آنها نبود.
با اینکه پیامبر صلی الله علیه و آله نهایت تلاش خود را
برای معرّفی امامت و امامان انجام داد،
با این حال، اکثریت جامعه اسلامی
مقام امامت و امامان را آنچنان که بایسته
است، نشناختند و این عدم شناخت،
چه در زمان خود رسول اکرم صلی الله علیه و آله و چه
بعد از آن حضرت، پیامدهای ناگواری
در پی داشت و زیانهای سنگین علمی
و فرهنگی بر جامعه اسلامی تحمیل
نمود.

دفاع امامان از امامت

امامان معصوم آنجا که شرایط را
مناسب ندیدند، از اداره جامعه به
صورت مستقیم، کنار رفتند؛ امّا در
تبیین مقام امامت و عظمت امامان
هرگز کوتاهی نکردند. علی علیه السلام که
برای حفظ وحدت جامعه اسلامی به
ظاهر از خلافت کنار رفت و سالها
سکوت را اختیار کرد، در تبیین مقام
امامت هرگز کوتاه نیامد و بارها به
حدیث غدیر و منزلت استدلال کرد و
سخنان بسیار بلندی را درباره عظمت
امامت و امامان بیان فرمود. همین طور
امامان دیگر نیز جانانه ترین دفاعها و
ژرف ترین سخنان را درباره جایگاه
امامت بیان نموده اند، از جمله حضرت
موسی بن جعفر علیه السلام با اینکه سالها در
زندان بود و تا مرز شهادت پیش رفت،
در تبیین حقیقت امامت هرگز کوتاهی
نکرد و لحظه ای غافل نگشت. آنچه
پیش رو دارید، نگاهی است به جایگاه
امامت و دفاع از آن، از دیدگاه امام
هفتم علیه السلام .

زمین، خالی از حجّت نیست

در بینش ژرف تشیّع، امام و حجّت
الهی، رکن جهان آفرینش است و جهان
به وجود او بستگی دارد. امام واسطه
فیض الهی و مجرای رحمت اوست و آن
لحظه که زمین خالی از حجّت باشد،
بساط آن به هم خواهد ریخت.

حضرت صادق علیه السلام فرمود: «لَوْ
بَقِیَتِ الاَْرْضُ بَغَیْرِ اِمامٍ لَساخَتْ؛ اگر زمین
[لحظه ای ] بدون وجود امام باشد،
[ساکنان خود را در کام خود] فرو
می برد.» بر اساس همین مبنا است که
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام با
قاطعیت فرمود: «ما تَرَکَ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ
الاَْرْضَ بِغَیْرِ اِمامٍ قَطُّ مُنْذُ قَبَضَ آدَم علیه السلام یَهْتَدِی
بِهِ اِلَی اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَهُوَ الْحُجَّه عَلَی الْعِبادِ،
مَنْ تَرَکَهُ ضَلَّ وَمَنْ لَزِمَهُ نَجی حَقّا عَلَی اللّهِ عَزَّ
وَجَلَّ؛ خداوند از زمانی که حضرت
آدم علیه السلام را قبض روح کرد، هرگز زمین را
خالی از امام رها نکرده است تا به وسیله
او به سوی خدای عزیز و جلیل هدایت
انجام گیرد و او حجّت [خدا] بر بندگان
است. کسی که امام را رها کند، گمراه شده
و کسی که همراه [و پیرو] او باشد، نجات
یافته است. و این، حقی است
برخداوند.»

در جای دیگر علی بن راشد از
موسی بن جعفر علیه السلام نقل کرده که آن
حضرت فرمود: «إِنَّ الاْءَرْضَ لا تَخْلُوا مِنْ
حُجَّهٍ وَأَنَا وَاللّهِ ذلِکَ الْحُجَّهُ؛ به راستی
زمین خالی از حجّت نیست. و به خدا
سوگند! من همان حجّتم (امام تعیین
شده از جانب خدا هستم)».

زنده بودن امام

امام هفتم علیه السلام فرمود: «اِنَّ الْحُجَّهَ لا
تَقُومُ لِلّهِ عَلی خَلْقِهِ اِلاّ بِإِمامٍ حَیٍّ یُعْرَفُ؛ به
راستی حجّت برای خدا [در زمین] بر
مردم قیام نمی یابد، مگر با [وجود] امام
زنده ای که شناخته شده باشد.»

لزوم شناخت امام

حدیث معروف «مَنْ ماتَ وَلَمْ یَعْرِفْ
اِمامَ زَمانِهِ ماتَ مَیْتَهً جاهِلِیَّهً؛ هر کس
بمیرد و امام زمان خویش را نشناسد، به
مرگ جاهلی از دنیا رفته است.»، از
زبان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در منابع سنّی و
شیعه نقل شده و مرحوم علاّمه امینی از
دهها منبع سنّی آن را نقل نموده است.
این روایت در منابع شیعه از پیامبر
اکرم صلی الله علیه و آله و نیز بیشتر امامان نقل شده
است که نشان از اهمیّت امام شناسی
دارد. در این میان، حضرت موسی بن
جعفر علیه السلام در دفاع از امامت حق بر
مسئله امام شناسی و لزوم آن تأکید
نموده است. عمر بن یزید نقل نموده
که از ابی الحسن اوّل (امام هفتم)
شنیدم، آن حضرت فرمود: «مَنْ ماتَ
بِغَیْرِ اِمامٍ ماتَ مِیتَهً جاهِلِیَّهً اِمام حَیٍّ یَعْرِفُهُ؛
هر کس بمیرد و امام زنده ای را
نشناسد، با مرگ جاهلی مرده است.»
راوی عرض کرد: قید «امام زنده» را از
پدرت (حضرت صادق علیه السلام ) نشنیدم.
حضرت فرمود: «به خدا قسم فرموده
واین رسول خدا است که فرمود: «مَنْ
ماتَ وَلَیْسَ لَهُ اِمامٌ یَسْمَعُ لَهُ وَیُطِیعُ، ماتَ مَیْتَهً
جاهِلِیَّهً؛ کسی که بمیرد و برای او امامی
ـ که از او حرف شنوی کند و پیرویش
نماید ـ نباشد، با مرگ جاهلی مرده
است.»

همچنین، سخنان حضرت موسی
بن جعفر علیه السلام می تواند ردّی بر عقاید
زیدیّه، اسماعیلیّه، فتحیّه و واقفیّه
باشد؛ چه اینکه در زمان آن حضرت،
برخی گروههای فوق همچون واقفیه
امامت آن حضرت را قبول نداشتند.

عبد اللّه بن قدامه ترمذی از امام
هفتم علیه السلام نقل نموده که آن حضرت
فرمود: «مَنْ شَکَّ فِی أَرْبَعَهٍ فَقَدْ کَفَرَ بِجَمِیعِ ما
نَزَلَ اللّهُ تَبارَکَ وَتَعالی؛ أَحَدُها: مَعْرِفَهُ الاِْمامِ
فِی کُلِّ زَمانٍ وَأَوانٍ بِشَخْصِهِ وَنَعْتِهِ؛ کسی که
در چهار چیز شک کند، به تمام آن
چیزی که خدای تبارک و تعالی نازل
نموده، کفر ورزیده است؛ یکی از آنها
شناخت امام هر زمان و هر دوره با
مشخصات و اوصافش می باشد.»

در این حدیث، در مورد معرفت
امام به دو نکته اشاره شده است:

۱. شناخت شخص امام با چهره
ظاهری او؛

۲. شناخت اوصاف، مقامات و
عظمت امام که در باب معرفت امام،
بیشتر این نکته مورد نظر است.

نمونه هایی از اوصاف امامان

حضرت موسی بن
جعفر علیهماالسلام نمونه هایی از اوصاف
امامان، را بیان نموده است که به برخی
از آنها اشاره می کنیم:

۱. وجه اللّه بودن

هارون بن خارجه از امام ابو
الحسن (موسی بن جعفر علیهماالسلام ) نقل
نموده که آن حضرت فرمود: «نَحْنُ
اَلْمَثانِی الَّتِی أَریها رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله ، وَنَحْنُ
وَجْهُ اللّهِ نَتَقَلَّبُ بَیْنَ اَظْهُرِکُمْ، فَمَنْ عَرَفَنا عَرَفَنا
وَمَنْ لَمْ یَعْرِفْنا فَاَمامَهُ الْیَقِینُ؛ ما مثانی [و
تمام قرآن و امّ الکتابی] هستیم که
رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را [به مردم] نشان
داد. ما وجه اللّهی هستیم که در بین شما
حرکت می کنیم. هر کس ما را می شناسد،
ما را شناخته و هر کس نمی شناسد، پیش
روی او یقین (قیامت) است.»

۲. مورد فضل الهی

حضرت کاظم علیه السلام درباره قول
خداوند که می فرماید: «أَمْ یَحْسُدُونَ
النّاسُ عَلی ما آتاهُمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ» فرمود:
«نَحْنُ الْمَحْسُودونَ؛ ما هستیم که [بر اثر
فضل الهی] مورد حسد مردم واقع
می شویم.»

۳. وسعت علم

علم امامان، علم مکتبی و
مدرسه ای یا کسبی نیست؛ بلکه علمی
است «لدنّی» و الهی که توسط امامان
قبلی، و الهامات قلبی و عنایات الهی به
آنها می رسد. در اینجا به مصادیقی از
این علم وسیع و گسترده که در کلمات
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام آمده،
اشاره می شود:

انواع علوم امام

از علی سائی از ابی الحسن الاوّل
(موسی بن جعفر) نقل شده که فرمود:
«مَبْلَغُ عِلْمِنا عَلی ثَلاثَهِ وُجُوهٍ: ماضٍ وَغابِرٍ
وَحادِثٍ. فَاَمّا الْماضِی، فَمُفَسَّرٌ وَأَمّا الْغابِرُ
فَمَزْبُورٌ وَاَمّا الْحادِثُ فَقَذْفٌ فِی الْقُلُوبِ وَنَقْرٌ
فِی الاَْسْماعِ وَهُوَ أَفْضَلُ عِلْمِنا وَلا نَبِیَّ بَعْدَ
نَبِیِّنا؛ گُستره علم ما بر سه وجه [و جهت
[است: گذشته، آینده و پدیدشونده
(حال). امّا گذشته، پس [برای ما توسط
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امامان قبلی] تفسیر
شده است و امّا آینده، [در کتاب جامعه
ومصحفی که نزد ماست]، نوشته شده
است و امّا حادث و پدیدشونده، از راه
الهام بر دل و تأثیر در گوش جلوه
می نماید [که هر روز و هر ساعت،
مخصوصا شبهای قدر و جمعه، حاصل
می شود] و آن بهترین دانش ماست و [با
همه این علوم، پیغمبر نیستیم؛ زیرا[
پیغمبر