پاورپوینت کامل غیبت امام زمان علیه السلام در اندیشه امام صادق علیه السلام ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غیبت امام زمان علیه السلام در اندیشه امام صادق علیه السلام ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غیبت امام زمان علیه السلام در اندیشه امام صادق علیه السلام ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غیبت امام زمان علیه السلام در اندیشه امام صادق علیه السلام ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

۹

فرصت طلایی

عصر امام صادق علیه السلام از نظر
اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، فرصتی
استثنایی برای ترویج فرهنگ
اهل بیت علیهم السلام بود که آن حضرت نیز به
خوبی از این موقعیت استفاده کرد و
علوم مختلف و گوناگون را به
شاگردانش تعلیم داد. از جمله مسائلی
را که به بخوبی بیان و تثبیت نمود،
مسئله غیبت امام مهدی علیه السلام و مسائل
مربوط به مهدویت بود.

آنچه پیش رو دارید، نگاهی است
به غیبت امام زمان علیه السلام در اندیشه بلند
امام به حق ناطق، حضرت صادق علیه السلام .

الف. تثبیت اصل مهدویت

اصل مهدویت و ظهور امامی که
جهان را پر از عدل و داد کند، از
مسلّمات دین اسلام و اتفاق بین همه
مسلمین است. برای به وجود آمدن
چنین اتفاقی، تلاشهای فراوانی توسط
شخص پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و جانشینان
بعد از او از جمله حضرت صادق علیه السلام
انجام گرفت که به دو نمونه اشاره
می شود:

۱. ابان بن عثمان از امام صادق علیه السلام
نقل نموده که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در
حدیثی به علی علیه السلام فرمود: «کانَ
جَبْرَئِیلُ علیه السلام عِنْدِی آنِفا وَاَخْبَرَنِی اَنَّ الْقائِمَ
الَّذِی یَخْرُجُ فِی آخِرِ الزَّمانِ فَیَمْلاَءُ الاَْرْضَ
عَدْلاً کَما مُلِئَتْ ظُلْما وَجَوْرا مِنْ ذُرِّیَتِکَ مِنْ
وُلْدِ الْحُسَیْنِ؛ جبرئیل علیه السلام همین الآن
نزد من بود و به من خبر داد قائمی که
در آخر الزمان قیام می کند و زمین را پر
از عدل می کند همچنان که از ظلم و
ستم پر شده، از نسل تو از فرزندان
حسین علیه السلام است.»

۲. معاویه بن عمّار از امام
صادق علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل نموده
که آن حضرت فرمود: «اِنَّ جَبْرَئِیلَ علیه السلام
أَتانِی فَأَقْرَأَنِی مِنْ رَبِّیَ السَّلامَ وَقالَ یا مُحَمَّدُ…
وَمِنْکُمُ الْقائِمُ یُصَلِّی عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ خَلْفَهُ اِذا
اَهْبَطَهُ اللّهُ اِلَی الاَْرْضِ مِنْ ذُرِّیَّهِ عَلِیٍّ وَفاطِمَهَ
مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ علیه السلام ؛ همانا جبرئیل علیه السلام
نزد من آمد و سلام پروردگارم را به من
رساند و فرمود: ای محمد!… قائم از
شماست که عیسی بن مریم علیه السلام پشت
سر او نماز می گذارد؛ آن زمانی که
خداوند او را [از آسمان] به سوی زمین
فرود آورد. [او] از نسل علی و فاطمه و
از فرزندان حسین علیهم السلام می باشد.»

ب. حکم منکران مهدی علیه السلام

با همه اتفاقی که بین مسلمین
درباره حضرت مهدی علیه السلام وجود دارد،
بوده اند و هستند کسانی که گاه مسئله
مهدویت و اقرار به امامت آن حضرت
را انکار می کنند. حضرت صادق علیه السلام
قبل از ولادت حضرت مهدی علیه السلام
حکم منکران او را بیان کرده است:
صفوان بن مهران از امام صادق علیه السلام نقل
نموده است که آن حضرت فرمود: «مَنْ
اَقَرَّ بِجَمِیعِ الاَْئِمَّهِ وَجَحَدَ الْمَهْدِیَّ کانَ کَمَنْ اَقَرَّ
بِجَمِیعِ الاَْنْبِیاءِ وَجَحَدَ مُحَمَّدا نُبُوَّتَهُ؛ کسی
که به همه امامان اقرار کند و مهدی را
انکار کند، مانند کسی است که به همه
پیامبران اقرار کند و نبوت محمد صلی الله علیه و آله را
انکار کند.»

درروایت دیگری غیاث از امام
صادق علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده
که آن حضرت فرمود: «مَنْ اَنْکَرَ الْقائِمَ مِنْ
وُلْدِی فِی زَمانِ غَیْبَتِهِ ماتَ مِیتَهً جاهِلِیَّهً؛
کسی که قائم از فرزندان مرا در زمان
غیبتش انکار کند، به مرگ جاهلی
می میرد.» یعنی نامسلمان از دنیا
می رود؛ چنان که نشناختن امام هر
زمان، طبق روایت معروف بین
فریقین: «مَنْ ماتَ وَلَمْ یَعْرِفْ اِمامَ زَمانِهِ
ماتَ مِیتَهً جاهِلِیَّهً» باعث مرگ جاهلی
است.

نکته اضافه در روایت فوق، انکار
آن حضرت در دوران غیبت است که
دامن جمع زیادی را می گیرد؛
همانهایی که اصل ظهور و آمدن آن
حضرت را قبول دارند، امّا تولد و
حیات و غیبت او را انکار می کنند.

ج. تأکید بر وقوع غیبت

از مسائلی که سخت تلاش شده
قبل از ولادت حضرت، شیعه را برای
آن آماده کنند، مسئله دوران غیبت امام
زمان علیه السلام است. از شخص پیامبر
اکرم صلی الله علیه و آله گرفته تا امامان بعدی بر روی
این مسئله تأکید نموده اند؛ اما حضرت
صادق علیه السلام با توجّه به فرصتی که برای
او پیش آمد، بیش از امامان دیگر مسئله
غیبت و طولانی بودن و سخت بودن
آن را گوشزد فرموده است:

۱. غیبت حتمی است

زراره از امام صادق علیه السلام نقل کرده
که فرمود: «اِنَّ لِلْقائِمِ غَیْبَهً قَبْلَ أَنْ یَقُومَ قُلْتُ
وَلِمَ قالَ اِنَّهُ یَخافُ وَاَوْمَأَ بِیَدِهِ اِلی بَطْنِهِ یَعْنِی
الْقَتْلَ؛ به راستی برای قائم غیبتی است
قبل از اینکه قیام کند. عرض کردم: چرا
[غائب می شود]؟ فرمود: به خاطر
ترسی که دارد. و با دستش به شکم
خویش اشاره کرد؛ یعنی [به خاطر[
کشته شدن.» البته منظور این نیست که
حضرت از مرگ ترس دارد که بر
اولیای الهی چنین ترسی راه ندارد؛
بلکه ترس از این دارد که با کشته شدن
او، داستان عدل جهانی و آرزوی
همیشگی بشریت تحقق نیابد.

۲. غیبت، امتحان سنگین

مفضّل بن عمر از امام صادق علیه السلام
نقل کرده که آن حضرت فرمود: «اَما
وَاللّهِ لَیَغِیبَنَّ اِمامُکُمْ سِنِینا مِنْ دَهْرِکُمْ
وَلَتُمَحَّصُنَّ حَتّی یُقالَ ماتَ قُتِلَ هَلَکَ بِأَیِّ وادٍ
سَلَکَ وَلَتَدْمَعَنَّ عَلَیْهِ عُیُونُ الْمُؤْمِنِینَ
وَلَتُکْفَؤُنَّ کَما تُکْفَأُ السُّفُنُ فِی اَمْواجِ الْبَحْرِ؛ به
خدا سوگند! امام شما سالیانی از
روزگارتان غیبت کند و حتما مورد
آزمایش واقع شوید تا آنجا که گفته
شود: او مرده [یا] کشته [و یا] هلاک
شده [و] به کدام وادی رفته است؟ و
چشمان مؤمنان بر او بگرید و واژگون
شوید، چنانکه کشتیها در امواج دریا
واژگون شوند.»

«فَلا یَنْجُوا اِلاَّ مَنْ اَخَذَ اللّهُ مِیثاقَهُ وَکَتَبَ
فِی قَلْبِهِ الاِْیمانَ وَاَیَّدَهُ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ لَتُرْفَعَنَّ اِثْنَتا
عَشْرَهَ رایَهً مُشْتَبِهَهً لا یُدْری اَیٌّ مِنْ اَیٍّ قالَ
فَبَکَیْتُ؛ و نجات نیابد [از این امتحان]،
مگر کسی که خدا از او پیمان گرفته و
در قلبش ایمان را نقش کرده و او را با
روحی از جانب خود مؤیّد کرده باشد.
و دوازده پرچم مشتبه بر افراشته شود
که هیچ یک از دیگری باز شناخته
نشود. [راوی] گوید: من گریستم.»

آن گاه حضرت فرمود: چرا گریه
می کنی؟ گفتم: چگونه نگریم در حالی
که شما می گویید: دوازده پرچم مشتبه
که هیچ یک از دیگری باز شناخته
نشود، وجود دارد. پس ما چه کنیم؟
راوی گوید: امام به پرده آفتاب که به
داخل صفه تابیده بود، نگاه کرد و
فرمود: ای ابا عبد اللّه! آیا این آفتاب را
می بینی؟ گفتم: آری. فرمود: به خدا
سوگند! امر ما از این آفتاب روشن تر
است.»

هانی تمّار می گوید: امام
صادق علیه السلام فرمود: «اِنَّ لِصاحِبِ هذا الاَْمْرِ
غَیْبَهً الْمُتَمَسِّکُ فِیها بِدِینِهِ کَالْخارِطِ لِلْقَتادِ…
ثُمَّ قالَ اِنَّ لِصاحِبِ هذا الاَْمْرِ غَیْبَهً فَلْیَتَّقِ اللّهَ
عَبْدٌ وَلْیَتَمَسَّکْ بِدِینِهِ؛ به راستی برای
صاحب این امر، غیبتی است که پایبند
به آن مانند کسی است که دستش را بر
روی شاخه درخت خار کشد… آن گاه
فرمود: برای صاحب این امر غیبتی
است و بنده باید تقوای الهی پیشه سازد
و متمسک به دینش باشد.»

۳. غیبت خواب را از متدینان می گیرد

دوران غیبت به قدری سخت و
دشوار است که خواب و آرامش را از
متدیّنان می گیرد و شب و روز باید ناله
بکنند. حضرت صادق علیه السلام در حالی که
هنوز امام مهدی علیه السلام متولد نشده، برای
دوران غیبت او این چنین ناله می زند:
«سَیِّدِی غَیْبَتُکَ نَفَتْ رُقادِی وَضَیَّقَتْ عَلَیَّ
مِهادِی وَابْتَزَّتْ مِنِّی راحَهَ فُؤادِی سَیِّدِی
غَیْبَتُکَ أَوْصَلَتْ مُصابِی بِفَجائِعِ الاَْبَدِ؛ آقای
من! غیبت تو خواب را از دیدگانم
ربُوده وبسترم را بر من تنگ ساخته و
آسایش قلبم را از من سلب نموده
است. ای آقای من! غیبت تو اندوه مرا
به فجایع ابد پیوند داده است.»

سدیر می گوید: در چنین حالی که
امام صادق علیه السلام را آن گونه دیدیم، عقل
از سرمان پرید و از شدّت جزع
قلوبمان چاک چاک گردید… و گفتیم:
ای فرزند بهترین خلایق! چشمانت
گریان مباد! از چه حادثه ای اشکتان
روان و سرشک از دیدگان ریزان
است؟ حضرت صادق نفس عمیقی
کشید که بر اثر آن [غم] درونش برآمد و
هراسش افزون شد، آن گاه فرمود:
«نَظَرْتُ فِی کِتابِ الْجَفْرِ صَبِیحَهَ هذا الْیَوْمِ…
وَتَأَمَّلْتُ فِیهِ مَوْلِدَ قائِمِنا وَ غَیْبَتَهُ وَابْطاءَهُ وَطُولَ
عُمْرِهِ وَبَلْوَی الْمُؤْمِنِینَ فِی ذلِکَ الزَّمانِ وَتَوَلُّدَ
الشُّکُوکِ فِی قُلُوبِهِمْ مِنْ طُولِ غَیْبَتِهِ؛ صبح
امروز به کتاب جفر نگریستم… و تأمّل
کردم در آن درباره میلاد قائم ما و غیبت او و
تأخیر آن و طول عمرش و گرفتاری مؤمنان
در آن زمان و پیدایش شکوک در قلوب آنها
بر اثر طول غیبتش.»

گفتنی است که جفر علمی است
که ابن خلدون، جرجانی و صاحب
کشف الظنون به صحّت آن و وجود
کتاب جفر اعتراف کرده اند و تصریح
کرده اند که امام صادق علیه السلام و حضرت
رضا علیه السلام حوادث آینده را طبق این
کتاب خبر داده اند و آن چنان که خبر
داده اند، واقع شده است.

د. نهی از انکار غیبت

حضرت صادق علیه السلام بر اصل غیبت
تأکید نموده و سختی و دشواری آن را
بیان کرده و از انکار آن نیز به شدّت نهی
نموده است.

محمد بن مسلم از امام صادق علیه السلام
نقل کرده که فرمود: «اِنْ بَلَغَکُمْ عَنْ
صاحِبِ هذا الاَْمْرِ غَیْبَهٌ فَلا تُنْکِرُوها؛ اگر
خبر غیبت صاحب این امر (مهدی) به
شما رسید، آن را انکار نکنید!»

ه . پایداری بر امامت وولایت در دوران
غیبت

طولانی بودن غیبت از یک طرف،
سخت و دشوار بودن دینداری در آن
دوران از طرف دیگر و وجود دشمنان،
منکران، شبهات و زمینه گناه از طرف
سوم، پایداری بر امامت امامان علیهم السلام را
دشوار می سازد. به این جهات است که
حضرت صادق علیه السلام بر ثبات قدم در
مسیر امامت و ولایت تأکید نموده
است:

۱. عبد اللّه بن سنان می گوید: من و
پدرم بر امام صادق علیه السلام وارد شدیم.
حضرت فرمود: «فَکَیْفَ اَنْتُمْ اِذا صِرْتُمْ فِی
حالٍ لا تَرَوْنَ فِیها اِمامَ هُدیً وَلا عَلَما یُری وَلا
یَنْجُوا مِنْها اِلاَّ مَنْ دَعا دُعاءَ الْغَرِیقِ فَقالَ لَهُ اَبِی
اِذا وَقَعَ هذا لَیْلاً فَکَیْفَ نَصْنَعُ فَقالَ اَمّا اَنْتَ فَلا
تُدْرِکُهُ فِاِذا کانَ ذَلِکَ فَتَمَسَّکُوا بِما فِی اَیْدِیکُمْ
حَتّی یَتَّضِحَ لَکُمُ الاَْمْرُ؛ حال شما چگونه
باشد آن گاه که به حالی در آیید که امام
هدایتگر را نبینید و نشانه [هدایت] را
مشاهده نکنید و هیچ کس نجات نیابد
مگر آنکه دعای غریق را بخواند! پدرم
به امام گفت: در آن شب ظلمانی که
چنین امری واقع شود، چه کنیم؟
فرمود: امّا تو آن [دوران] را درک
نمی کنی و چون آن امر واقع گردد، به
آنچه که [از امامت] دارید، متمسک
شوید تا امر برایتان روشن گردد.»

۲. ابی بصیر از امام صادق علیه السلام نقل
کرد که آن حضرت فرمود: «طُوبی لِمَنْ
تَمَسَّکَ بِاَمْرِنا فِی غَیْبَهِ قائِمِنا فَلَمْ یَزِغْ قَلْبُهُ بَعْدَ
الْهِدایَهِ؛ خوشا به حال کسی که در غیبت
قائم ما به امر ما