پاورپوینت کامل شیخ عباسعلی اسلامی، مبلّغ نواندیش ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیخ عباسعلی اسلامی، مبلّغ نواندیش ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیخ عباسعلی اسلامی، مبلّغ نواندیش ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیخ عباسعلی اسلامی، مبلّغ نواندیش ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۴

تولد و تحصیلات

شرح زندگی، خدمات و آثار
جاویدان مبلّغ بزرگ، انقلابی و
تأثیرگذار دوران معاصر، حاج شیخ
عباسعلی قرائتی سبزواری مشهور به
اسلامی واعظ رحمه الله به تنهایی می تواند
الگو و سرمشق ارزنده ای برای همه
شیفتگان خدمت به دین و میهن
اسلامی به ویژه مبلّغان جوان دینی
کشور باشد.

این خطیب نستوه و مبارز، در
سال ۱۲۷۵ ش مطابق با ۱۳۲۳ ق در
شهر سبزوار، یکی از شهرهای استان
خراسان رضوی به دنیا آمد. قرآن و
دروس ابتدایی و مقداری از مقدمات
علوم دینی را در شهر سبزوار آموخت
و آن گاه برای تکمیل علوم و معارف
اسلامی وارد حوزه مشهد مقدّس
گردید. زندگی او تا سی سالگی در
سبزوار و مشهد گذشت و از اساتید
علوم دینی این دو شهر بهره فراوانی
برد.

در سال ۱۳۰۵ ش به همراه عدّه ای
از مردم خراسان، راهی عراق گردید و
سالیان متمادی در شهرهای کربلا،
نجف و سامراء ساکن شد و از محضر
عالمان بزرگی همچون آیه اللّه العظمی
سید ابوالحسن اصفهانی و حاج آقای
بزرگ تهرانی صاحب الذریعه،
بهره های علمی فراوانی برد.

اسلامی واعظ در هنگام
تحصیلات در نجف اشرف بر اثر
کثرت مطالعه واشتغالات متنوع علمی
مبتلا به عارضه درد چشم گردید و اطبا
او را از مطالعه و نگاه کردن به صفحات
کتاب برحذر داشتند. ایشان برای
بهبود، مدتی را در کربلا ماند و آن گاه به
سوریه رفت و چند ماهی را در دمشق
گذرانید و از نزدیک با وضعیت
مسلمانان آن دیار آشنا شد. بعد از
بهبودی نسبی، به نجف بازگشت و
رابطه گرم خود را با علما و روحانیون
این شهر تجدید نمود. محیط فرهنگی
و دینی شهر نجف تأثیر عمیقی بر
زندگی و بینش دینی وی گذاشت و
مسیر زندگی او را مشخص کرد.

مراجعت به ایران

اسلامی واعظ پس از سالیان
متمادی اقامت و تحصیل در عراق و
تکمیل مدارج عالیه علمی و اخذ
اجازات از اساتید فرزانه با کوله باری از
اندوخته های علمی در سال ۱۳۱۰ ش
در حالی وارد ایران شد که اختناق و
محدودیتهای فراوانی از لحاظ دینی
توسط رضاخان بر ملت ایران
حکمفرما بود و وی به پیروی از اربابان
خود فشارهای مضاعفی بر حوزه های
علمیه و روحانیون فراهم ساخته بود.

اسلامی واعظ بعد از مراجعت به
ایران مدتی را در شهرهای سبزوار،
مشهد و بیرجند سپری کرد و مشغول
تبلیغ و ارشاد و هدایت مردم گردید تا
اینکه در سال ۱۳۱۳ ش عازم
هندوستان شد و به مدت هفت سال در
آن دیار مشغول تبلیغ و نشر احکام و
معارف علوی گردید.

مسافرت به هندوستان

مسافرت اسلامی واعظ به هند از
آنجا آغاز شد که وی در نجف اشرف با
یکی از روحانیون سرشناس شهر
«لکنهو» ی هند به نام «نجم العلماء» که
مؤسس مدرسه ای به نام «مدرسه
الواعظین» بود، آشنا گردید. نجم
العلماء در آن زمان از علما و مراجع
بزرگ نجف درخواست کرده بود تا
عدّه ای از روحانیان فاضل را جهت
تقویت شعایر اسلامی شیعیان و پربار
کردن توان علمی و دینی دانش آموزان
«مدرسه الواعظین» به هندوستان اعزام
دارند.

مرحوم اسلامی ابتدا به فکر افتاد
تا راهی سرزمین هندوستان شود؛ اما
برخی از دوستان او را از این تصمیم
منصرف کردند. وی بعد از مراجعت به
ایران، همواره تصور سفر به هندوستان
و دیدار از مدرسه الواعظین را همچون
یک رؤیا در ذهنش داشت تا اینکه در
سال ۱۳۱۳ ش با کمک و همکاری
شوکت الملک عَلَم، حاکم بیرجند
موفق به اخذ گذرنامه شد و با هدف
تبلیغ احکام دین راهی سرزمین
عجائب هند گردید و وارد شهر
«لکنهو» شد ومورد استقبال «نجم
العلماء» مؤسس مدرسه الواعظین قرار
گرفت.

از آنجایی که ایشان دارای
معلومات فراوان علمی و دینی بود و
نیز از نعمت قدرت بیان و شیرینی کلام
و سخنوری بهره مند بود، در محافل و
مجالس علمی و فرهنگی و در میان
شیعیان شهرهای مختلف خوش
درخشید و به شهرت بسزایی دست
یافت. او علاوه بر سخنرانیها، در نزد
نجم العلماء به تحصیل پرداخت و از
شیوه های جدید و ابتکاری آموزشی
مدرسه بهره های فراوان برد و آشنایی
کامل پیدا کرد.

الگوگیری از مدرسه الواعظین

ورود مرحوم اسلامی به هند در
زمانی اتفاق افتاد که این دیار تحت
تسلط و سیطره انگلیس بود. در آن
روزگار انگلیسیها تلاش داشتند برای
پیشبرد اهداف استعماری خود لااقل
بخشی از مردم هندوستان را با این
اهداف هماهنگ کنند. به همین منظور،
مدارس جدیدی برای آموزش دروس
مورد نظرشان ساختند و کوشش
گسترده ای را صورت دادند تا با
سنتهایی که به زعم آنان مانع پیشرفت
هندوستان بود، مبارزه شود.

بخشی از هندوها با انگلیسیها از
در آشتی و مسالمت وارد شدند و
فرزندان خود را برای فراگیری علوم و
فنون جدید در مدارس انگلیسیها
ثبت نام کردند.

تحولات فوق برخی از چهره های
شاخص شیعه هند را به فکر انداخت تا
هم برای عقب نماندن از هندوها و هم
آلوده نشدن به همکاری با اجانب
بیگانه، مستقلاً مدارسی ایجاد کنند.
هدف آنان از این کار، هم دست یافتن
به علوم و فنون جدید و هم حفظ و
نگه داری میراث و سنت دینی تشیّع
بود. تأسیس مدرسه ای تحت عنوان
«مدرسه الواعظین» در راستای
تحولات فوق به دست توانای نجم
العلماء، عالم برجسته شیعه هند بود که
دروس فقه، اصول و زبان انگلیسی و
عربی، مقاله نویسی و… در آن تدریس
می شد و دارای کتابخانه بزرگی بود که
دانش آموزان از آن استفاده می کردند.

آموزش علوم و فنون جدید
همراه با آموزش علوم اسلامی،
خلاّقیت و نوآوری علمی، شیوه های
ابتکاری در آموزش و تربیت و اخلاق
آموزشی و… در آن مدرسه، اسلامی
واعظ را سخت تحت تأثیر قرار داد؛ به
طوری که بعد از مراجعت به ایران
«جامعه تعلیمات اسلامی» را براساس
آن طرح موفق، پایه گذاری نمود و
بسیار خوش درخشید.

مهاجرت به تهران

وی بعد از هفت سال اقامت در
هند در سال ۱۳۱۹ ش به ایران آمد و
کارهای خود را در مشهد شروع کرد؛
ولی به دنبال لو رفتن اقدامات تبلیغی
وی و شدت عمل مأموران رضاخان
به ناچار در همان سال به تهران
مهاجرت کرد. به برکت قدوم مبارک و
سخنرانیهای پربار ایشان، مدارس
تعلیمات دینی در تهران و شهرستانها
احداث گردید.

اسلامی واعظ در روزگاری که در
هندوستان به سر می برد، از اوضاع
غریب روزگار خود مطلع شد و به این
نتیجه رسید که تنها راه رسیدن به
پیشرفت، دست یافتن به علوم جدید،
همراه با حفظ میراث و سنت گذشته
است؛ لذا بعد از استقرار در تهران و به
دنبال سقوط حکومت رضاخان در
شهریور ۲۰، فعالیتهای گسترده ای را
در بخشهای فرهنگی، سیاسی، تبلیغی
و اجتماعی انجام داد و با مسافرت به
شهرهای ایران به تأسیس مدارس و
حوزه های علمیه و سایر اماکن عام
المنفعه پرداخت که به اختصار به
توضیح برخی از اقدامات وی
می پردازیم:

فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی

۱. تأسیس مدارس تعلیمات
اسلامی در تهران و شهرستانها؛

۲. تأسیس بیش از ۸۰ مسجد و
حسینیه؛

۳. تأسیس مدارس دینی (حوزه)
در شهرستانهای مختلف؛

۴. تأسیس چندین باب دار الایتام؛

۵. تأسیس دهها کتابخانه بزرگ در
شهرهای مختلف؛

۶. انتشار مجله ماهانه تحت
عنوان «مجله جامعه تعلیمات
اسلامی»؛

۷. تشکیل «جمعیت پیروان
قرآن»؛

۸. تألیف دهها کتاب و مقاله
سودمند.

چگونگی تأسیس مدارس اسلامی

وی بانی و پایه گذار بزرگ ترین
مدارس زنجیره ای به سبک جدید و
نوین در عصر طاغوت بود. او موفق
شد در طول حیات خود بیش از ۱۸۳
باب مدرسه در تهران و شهرستانها
تأسیس و پایه گذاری نماید. این
مدارس که شامل مقاطع ابتدایی،
راهنمایی، دبیرستان و به دو صورت
دخترانه و پسرانه بود، توانست هزاران
نفر از فرزندان این مرز و بوم را در
خود تربیت نماید و امروز بسیاری از
مدیران و فرهیختگان متدین جامعه از
تربیت یافتگان مکتب مرحوم اسلامی
هستند.

ایشان در سال ۱۳۲۲ ش موفق
گردید امتیاز اولین مدرسه ملّی (غیر
دولتی) را کسب نماید؛ امّا قبل از
تأسیس مدرسه، اولین تشکّل مذهبی
تحت عنوان جمعیت پیروان قرآن را
ایجاد کرد که خود عهده دار تدریس
اصول عقاید به شیوه نوین در آن
تشکّل بود. اغلب مدرّسان و معلمان
مدارس خود را که بسیاری از آنان از
برجستگان فرهنگی و نویسندگان
مذهبی بودند، از درون همین تشکّل
مذهبی جذب واز وجود آنان برای
رشد و تکامل فرزندان مردم در
مدارس بهره برداری نمود.

تأسیس این مدرسه و به دنبال آن
مدارس دیگر که همراه با جذب افراد
مؤمن و کارآمد و با شیوه آموزشی
متفاوت با دولت طاغوت بود، با
استقبال گسترده عموم مردم متدین و
مسلمان روبه رو شد. مرحوم اسلامی
به هر شهری که مسافرت می کرد و در
منابر از شیوه کار مدارس سخن
می گفت، بلافاصله عدّه ای از متدینین
شهر که عمدتا بازاری و تجّار محترم
بودند، اقدام به تأسیس مدرسه تحت
مدیریت وی می نمودند. هجوم افراد
برای ثبت نام فرزندان خود در این
مدارس و نگرانیهای دولت وقت
به ویژه وزارت فرهنگ در گزارشهای
ساواک به کرّات منعکس شده است.

مدارس و شیوه آموزش اسلامی و
دینی ایشان با حمایتهای گسترده علما
و مراجع همراه بود.

حضرات آیات عظام: بروجردی،
سید محمدتقی خوانساری، سید صدر
الدین صدر، سید محمد حجت، فیض
قمی، امام خمینی، حکیم، گلپایگانی،
سید احمد خوانساری، سید ابو القاسم
کاشانی، میلانی، مرعشی نجفی،
بهبهانی و… نیز با حمایتهای همه
جانبه، از وجود چنین مدارسی اظهار
خرسندی کردند و به دنبال حمایت
مراجع، بسیاری از بازاریان متدین در
کار حمایت مالی این مدارس نقش
مؤثری ایفا نمودند و نیز بسیاری از
چهره های فرهیخته که عمدتا از
شاگردان حضرت امام راحل رحمه الله بودند
،به تأسی از مدارس اسلامی در
شهرهای مختلف اقدام به تأسیس
مدارس جدید نمودند، همانند: شهید
بهشتی در قم، آیه اللّه احسان بخش در
رشت، علامه کرباسچی در تهران.

مدارس جامعه تعلیمات اسلامی
در سال ۱۳۲۸ ش صاحب اساسنامه و
مرامنامه شد و بدین وسیله همه
راههای نفوذ طاغوت مسدود گردید.
عوامل منفور رژیم پهلوی به ویژه
ساواک با همه توان و علی رغم
اخلال گریها، کارشکنیها، فشارها و
محدویتهای گوناگون هیچ گاه