پاورپوینت کامل عزاداری بر اهل بیت علیهم السلام ، آسیبها و بایستگیها ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عزاداری بر اهل بیت علیهم السلام ، آسیبها و بایستگیها ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عزاداری بر اهل بیت علیهم السلام ، آسیبها و بایستگیها ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عزاداری بر اهل بیت علیهم السلام ، آسیبها و بایستگیها ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۸۸

مقدمه و طرح بحث

در سالیان اخیر بحثهای زیادی
درباره مدّاحی، عزاداری و
مرثیه سراییهای موجود در محافل
مطرح شده است. به دنبال تغییر
تدریجی سبک عزاداری و مداحیها در
برخی مجالس و پیدایش شیوه های
بعضا عجیب و غریب و شاید بی سابقه
در امر عزاداری و خواندن اشعار
بی محتوا، غلوآمیز و با ریتم و
آهنگهای شبیه به موسیقیهای «پاپ» و
«راک»، این اندیشه در میان متفکران
جامعه قدرت گرفت که باید به نحوی
جلوی این انحرافات گرفته شده و از
پیامدهای وخیم آن پیشگیری شود. در
این میان، حوزویان نقش پیشگامی را
بر عهده گرفته اند. برخی از
شخصیتهای حوزوی، دانشگاهی و
مسئولان کشور، به ویژه مقام معظم
رهبری «مدّ ظلّه العالی» در این باره
رهنمودهایی را بیان کرده اند؛ اما با این
حال، نباید این مسئله را خاتمه یافته
تلقی نمود و همگان را عامل به این
رهنمودها پنداشت.

امر اصلاح در نحوه عزاداریها و
زدودن خرافات از آن ـ که از چند دهه
قبل توسط برخی از دانشمندان
اسلامی آغاز شده است ـ در میانه راه
می باشد و پیشبرد این حرکت باید به
وسیله مرزداران اندیشه اسلامی
همچنان ادامه یابد.

ضرورتها

۱. واقعیت آن است که عزاداری
بر مصائب اهل بیت عصمت و
طهارت علیهم السلام نقش بسیار مهمی در
حیات دینی ملت ما ایفا کرده است. از
آنجا که این مراسم، تجلی حضور
جمعی مردم برای امری مقدس
می باشد، هرگونه تغییر در مضمون،
محتوا و سبک عزاداریها، مدّاحیها و
مرثیه سراییها، به تغییرات شگرفی در
عرصه عقیده و رفتار جامعه منجر
خواهد شد؛ از اینرو، پاسداران فرهنگ
شیعی باید از این مراسم، بسان گوهری
ناب و بی نظیر نگهداری نموده، آن را
از نفوذ بدعتها و انحرافات در امان
بدارند.

۲. پس از پیروزی انقلاب اسلامی
به رهبری امام خمینی رحمه الله و نقش
بی بدیل مذهب حَقّه جعفری در این
عرصه، دشمنان اسلام و ایران به
اهمیت این مذهب پی برده، تلاش
وافری را در جهت شناخت
کلیدواژه های اساسی و مفاهیم بنیادین
آن شروع نموده اند. آنان دریافته اند که
توقف این حرکت عظیم و خاموشی
این فروغ هدایت، باید از مبدأ پیدایش
آن؛ یعنی کشور ایران و فرهنگی که
خاستگاه این حرکت است صورت
پذیرد.

از آنجا که حمله نظامی به ایران و
هزینه کردن میلیاردها دلار در این راه با
شکست مواجه شد، آنان اکنون به
راه های دیگری برای به شکست
کشانیدن انقلاب اسلامی روی
آورده اند که از آن جمله می توان به
ترویج خرافات، ایجاد انحرافات در
مراسم مذهبی، زدودن روحیه
سلحشوری و عزت مداری، فرو
کاستن از معنویات این گونه مراسمها و
تبدیل آنها به احساسات صرف و خالی
از معرفت و همچنین ایجاد اختلافات
قومی و مذهبی اشاره کرد.

این نیز دلیل دیگری است که به
مرز داران اندیشه اسلامی و شیعی
هشدار می دهد به هوش باشند و در
جهت خنثی سازی این توطئه ـ که طبق
نقل برخی از رسانه های گروهی، برای
آن، ردیف بودجه در سازمان
جاسوسی سیا نیز تعیین گشته است ـ
اقدام کنند.

پیشینه بحث

شروع اندیشه اصلاحی در مراسم
عزاداری به ادامه دوره قاجار
برمی گردد. پس از شروع حرکت
مشروطه و طرح افکار اصلاحی امثال
سید جمال و پیدایش تمایلات اصلاح
طلبانه در ایران، انجام پاره ای تغییرات
و خرافه زدایی از مراسم عزاداری و
مرثیه سراییها که به تدریج در برخی
موارد به انحرافاتی دچار شده بود، در
نظر برخی عالمان دینی لازم به نظر
می رسید. گرچه در این مسیر برخی
افراد به افراط و تفریطهایی دچار
شدند، اما دانشمندانی نیزبودند که با
تأکید بر حفظ و انجام این مراسم، بر
ضرورت زدودن پیرایه ها از آن اصرار
داشتند. از جمله این افراد می توان به
مرحوم میرزا حسین نوری رحمه الله اشاره
کرد که با تألیف کتاب «لؤلؤ و مرجان»
بنیانگذار امر مبارزه با تحریفات در
عزاداریها و مدّاحیها شد.

«اسرار المصائب و نکات النوائب
فی ذکر غرایب مصائب الاطیاب من آل
ابی طالب» نام کتاب دیگری است که
توسط عالمی به نام علی بن محمدتقی
قزوینی نجفی در سال ۱۳۲۴ نوشته
شده و اکنون در کتابخانه مجلس
شورای اسلامی موجود است. این
کتاب در ردّ روایات جعلی و ساختگی
در باب وقایع عاشورا نگاشته شده
است.

اقدام اثباتی مرحوم شیخ عباس
قمی در تألیف کتاب «نفس المهموم»
نیز گام دیگری در بیان مطالب استوار
درباره زندگانی ائمه اطهار علیهم السلام بود که
سعی می نمود عرصه را بر آثار ضعیف
تنگ کند.

«التنزیه لاعمال الشبیه» و
«مجالس السنیّه فی مناقب و مصائب
العتره النبویه» نام دو کتابی است که
مرحوم سید محسن امین درباره
تحریفات در عزاداریها به رشته تحریر
درآورده است.

در سالیان قبل از پیروزی انقلاب
اسلامی نیز استاد شهید مرتضی
مطهری رحمه الله با ایراد چند سخنرانی در
سال ۱۳۴۸ شمسی، درباره تحریفات
عاشورا نکاتی را بیان داشتند. این
سخنرانیها بعدها در کتاب «حماسه
حسینی» به چاپ رسید و نقش زیادی
در طرح لزوم مبارزه گسترده با بدعتها
و دروغها در امر عزاداری در کشور ایفا
نمود.

بعد از پیروزی انقلاب هم این
حرکت ادامه یافت و هم اکنون نیز
بسیاری از متفکران و نخبگان حوزوی
و غیر حوزوی بر این امر تأکید
می کنند. آخرین اثری که راقم سطور
در این باره مشاهده و مطالعه نموده
است، کتاب «از عاشورای حسینی تا
عاشورای شیعه»، اثر محمد
اسفندیاری می باشد که در سال ۱۳۸۴
توسط انتشارات صحیفه خرد در قم
چاپ شده است.

نقش احساس در زندگی بشر

یک واقعیت را باید قبول کنیم و
آن این است که احساس و عاطفه، نقش
بسیار مهمی در جهت گیریها، گرایشها
و ایجاد انگیزه انسان ایفا می کند. هر
عاملی که بتواند احساس مثبت در افراد
ایجاد کند، باعث جذب آنها به سمت
خود شده، با ایجاد انرژی احساسی،
می تواند به ایجاد تغییرات شگرفی در
فرد یا جامعه منجر شود. نمونه های
این مطلب را می توان در پدیده «عشق»
در بعد فردی و در پدیده «انقلاب» در
بعد جمعی مشاهده کرد. عشق و
محبت در به وجود آمدن بسیاری از
شاهکارهای ادبی ایران و جهان ـ
شاهکارهایی چون دیوان حافظ، دیوان
شمس، مثنوی معنوی، ابیات ابن
فارض، اشعار عمان سامانی، محتشم
کاشانی و… ـ نقش بسزایی داشته است.
خیزش عظیمی که هر ساله در ایام
محرم برپا می شود، احساسات و
عواطف پرشوری که مردم در این باره
از خود نشان می دهند و نقش آن در
تحولات سیاسی، فرهنگی و تاریخی
کشور ما نمونه ای بارز از این مسئله
است.

احساس یا معرفت؟!

با آنکه احساس نقش بسیار مهم و
بی بدیلی را در عرصه زندگی فردی و
اجتماعی انسانها ایفا می کند، اما باید
احساس صرف و یا با
پشتوانه معرفتی سطحی و
خیالی، دارای جذابیت، اما
بی قوام و ناپایدار است و
«آنچه نپاید، دلبستگی را
نشاید.»

دانست که اصل و اساس در دین و
به ویژه مکتب سرخ تشیع، معرفت و
محبت مبتنی بر آن است که امیر مؤمنان
علی علیه السلام در این مورد می فرماید: «أَوَّلُ
الدِّینِ مَعْرِفَتُهُ؛ اوّل و آغاز دین معرفت
او (خداوند) است.»

گرچه از معرفت صرف و بدون
محبت ـ اگر متصور گردد ـ کاری
کارستان بر نیاید؛ لکن محبت نیز فرع
بر معرفت و اطاعت فرع بر محبت
است. به دیگر سخن، گرچه محبت
حق جلّ جلاله و ائمه معصومین علیهم السلام
نقش مهمی در دینداری ایفا می کند؛
زیرا امام باقر علیه السلام می فرماید: «هَلِ الدِّینُ
اِلاَّ الْحُبُّ؛ آیا دین چیزی جز محبّت
است.» اما پایه های بنای محبتی که
خالی از خلل است، بر معرفت و
شناخت استوار می باشد. و این سرّ آن
همه تأکید بر معرفت، در فرهنگ اهل
بیت علیهم السلام است.

احساس هر چند به معرفت بُرد
داده، آن را به عمق ناخودآگاه وجود
آدمیان پیوند می دهد، اما بی پشتوانه
معرفتی و حمایت آموزه های وحیانی
و عقلانی، چون آذرخشی که تنها
لحظه ای اطراف را روشن نموده،
سپس در راه ماندگان وادی حیرت را
سرگردان به حال خود رها می کند،
پایندگی ندارد. واقعیت آن است که
احساس صرف و یا با پشتوانه معرفتی
سطحی و خیالی، دارای جذابیت، اما
بی قوام و ناپایدار است و «آنچه نپاید،
دلبستگی را نشاید.»

افرادی که شعارشان این است که
«تنها ما درست فکر می کنیم و دلیل آن
هم عشق و دیوانگی ماست!»، چنین
افرادی می توانند بسیار خطرناک
باشند؛ زیرا به دلیل جهل مرکب، یا
افراطی اند یا تفریطی. اگر امروز در
لشکر حقند، هیچ تضمینی وجود
ندارد که فردا در لشکر باطل نباشند.

اصل آن است که جلسات مذهبی
روحانی محور و معرفت مدار باشند نه
مداح محور و احساس مدار.

نمونه هایی از آسیبها و انحرافه

انحرافها و آسیبهای رایج در
مراسم عزاداری و مرثیه سرایی و
مدّاحی را می توان به دو دسته عمده
تقسیم نمود:

اوّل: انحراف و آسیب در محتوا و
مضامین؛

دوم: انحراف و آسیب در شکل و
صورت.

از دسته اوّل می توان به سه نوع
اشاره نمود:

۱. ذکر مطالب دروغ ساختگی در
بیان مصائب و مناقب ائمه علیهم السلام ؛

۲. بیان مطالب غلوآمیز درباره
امامان معصوم علیهم السلام ؛

۳. بیان اشعار و مطالب کم مایه و
سبک.

بیان مطالب دروغ و جعلی در
مورد مصائب یا مناقب ائمه علیهم السلام ،
صرف نظر از انگیزه آن، یک آسیب
جدّی در مراسم عزاداری می باشد؛
چرا که واقعیت امر را واژگون نشان
داده و اغراض امامان علیهم السلام و اهداف
اصلی آنان را بر مردم پوشیده می دارد و
کدام ظلم در حق آن بزرگواران
بزرگ تر از این است؟ با نهایت تأسف
باید گفت که این آسیب در میان کتب و
آثار موجود و نیز سخنان برخی افراد
دیده می شود. به تعبیر استاد مطهری:
«اگر بخواهیم روضه های دروغی را که
می خوانند جمع آوری کنیم، شاید چند
جلد کتاب پانصد صفحه ای بشود.»

در این باره از مراجع معظم تقلید
سؤال شده است که: «خواندن
روضه های دروغ و غیر معتبر که بعضا
موجب تمسخر و هتک می گردد، چه
صورت دارد؟» آنان در پاسخ
فرموده اند:

حضرت آیت اللّه خامنه ای: اگر
دروغ موجب هتک و تمسخر باشد،
جایز نیست.

حضرت آیت اللّه فاضل
لنکرانی رحمه الله : جایز نیست.

حضرت آیت اللّه بهجت: جایز
نیست.

حضرت آیت اللّه مکارم شیرازی:
جایز نیست.

حضرت آیت اللّه تبریزی رحمه الله :
چیزهایی که دروغ بودن آنها پیش
علمای خبره معلوم است، نقل آنها
جایز نیست.

حضرت آیت اللّه صافی: جایز
نیست.

حضرت آیت اللّه سیستانی: اگر
موجب هتک باشد یا دروغ باشد، جایز
نیست.

انحراف نوع دوم، بیان مطالب
غلوآمیز درباره امامان علیهم السلام است. این
انحراف از همان زمان ائمه علیهم السلام وجود
داشته و جالب آنکه برخورد امامان
معصوم علیهم السلام نیز با غلو کنندگان بسیار
تند بوده است؛ به طوری که در مواردی
آنان را لعن کرده، حکم به کفر و
وجوب قتل آنان داده اند.

جای تأسف است که با وجود این
همه نهی از غلو، از جانب اهل بیت علیهم السلام
و تأکید عالمان دینی، باز عده ای جاهل
و نادان، با بیان تعابیری چون علی
اللهی ام، حسین اللّهی ام و… در
مدّاحیها، دست به این عمل حرام زده و
زمینه را برای تبلیغات دشمنان تشیع،
خاصه وهابیون تندرو و تکفیر شیعیان
فراهم می کنند؛ تکفیری که در بسیاری
از موارد منجر به قتل بی گناهان
بسیاری شده است.

انحراف نوع سوم، طرح