پاورپوینت کامل نگاهی به مهم ترین رویدادهای انقلاب اسلامی(فروردین ۱۳۴۰ تا بهمن ۱۳۵۷) ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به مهم ترین رویدادهای انقلاب اسلامی(فروردین ۱۳۴۰ تا بهمن ۱۳۵۷) ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به مهم ترین رویدادهای انقلاب اسلامی(فروردین ۱۳۴۰ تا بهمن ۱۳۵۷) ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به مهم ترین رویدادهای انقلاب اسلامی(فروردین ۱۳۴۰ تا بهمن ۱۳۵۷) ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

۷۴

در سال ۱۳۴۰ ش آیه اللّه
بروجردی که قدرت نفوذ و جامعیّت
بی نظیری در میان مراجع معاصر و
پیشین خود داشت، در گذشت.

رژیم شاه برای رهایی از قدرت
روحانیت که آن را مزاحم اقتدار خود
می دانست، سعی کرد مرجعیّت تامّه
روحانیت را پس از آیه اللّه بروجردی به
نجف منتقل کند و با این تصمیم،
تلگراف تسلیتی به آیه اللّه حکیم
فرستاد.

مراجع مطرح آن روز قم پس از
آیه اللّه بروجردی، حضرات آیات
گلپایگانی، شریعتمداری، نجفی
مرعشی وروح اللّه خمینی (امام)
بودند؛ هر چند آیه اللّه خمینی، در آن
روز هنوز رساله نداشت و اقدامی برای
احراز مرجعیّت انجام نداده بود و
چندان به عنوان مرجع تقلید در بین
مردم مطرح نبود.

رژیم شاه که خلأ قدرت روحانیت
و مرجعیّت را پس از آیه اللّه بروجردی
آشکارا احساس می کرد، درصدد برآمد
اقدامات به تأخیر افتاده خود را آغاز
کند.

به عنوان اولین گام، لایحه
انجمنهای ایالتی و ولایتی را که چند
نکته مخالف اسلام در آن به چشم
می خورد، تصویب کرد. اقدام یک
پارچه روحانیت در مخالفت با
تصویب لایحه مزبور و تظاهرات و
اعتراضات مردم، اولین گام و حرکت
انقلاب به شمار می رفت که به زودی با
عقب نشینی دولت به پیروزی
انجامید.

گام دیگری که رژیم شاه پس از
عقب نشینی از تصویب لایحه انجمنها
برگزید، طرح لوایح شش گانه (انقلاب
سفید) و اصلاحات ارضی بود.

توضیحی در مورد انقلاب سفید

ایجاد اصلاحات روبنایی و پر سر
و صدا، یکی از شیوه های استعمار
برای پیشگیری از «انقلاب» در
کشورهای ستم زده جهان سوّم بود.

آرمین مایر، سفیر آمریکا در ایران
در سالهای ۱۹۶۵ ـ ۱۹۶۹م نگرانی خود
را درباره ایران چنین بیان می کند:
«دولت کندی سخت نگران اوضاع
ایران بود و لزوم اقدامات فوری را
تأکید می کرد. ترس اضمحلال ایران در
بین بود… .

سرانجام نتیجه مذاکرات ما به
اینجا رسید که به سفیرمان توصیه کنیم
به ازای واگذاری ۳۵ میلیون دلار کمک
به ایران، برنامه پیشرفت و توسعه
مورد نظر واشنگتن انجام شود.
همچنین کاندیدای ما که برای اجرای
«رفورم» پیشنهاد شده شایستگی کافی
دارد، به عنوان نخست وزیر انتخاب
گردد.»

علی امینی کاندیدای آمریکاییها
برای ایجاد اصلاحات یا «رفورم»
بود.اما شاه که نمی خواست قدرت را به
شخص دیگری واگذار کند، طی
مسافرتی که به آمریکا رفت،
آمریکاییها را مطمئن کرد که همان
اصلاحات را انجام خواهد داد.

به قول شهید محلّاتی: «شاه
«انگلیسی» به آمریکا رفت و
«آمریکایی» از آمریکا باز گشت.»

«انقلاب سفید» نامی بود که شاه
برای اصلاحات مورد نظر غرب یا
همان «رفورم» برگزیده بود.

شاه با طرح «لوایح ششگانه» که
شامل: اصلاحات ارضی یا الغاء رژیم
ارباب و رعیّتی، سهیم کردن کارگران
در سود کارخانه ها، تساوی حقوق زن
و مرد، مبارزه با بی سوادی یا سپاه
دانش، ملی شدن جنگلها، و فروش
سهام کارخانه ها به کارگران بود، سعی
داشت از یکسو کشورهای جهان و
آمریکا را فریب دهد و وانمود کند در
ایران اصلاحاتی در حال شکل گیری
است و از دیگر سو، سعی داشت
گروههایی از اهالی روستاها و مناطق
تحت سلطه اربابها را فریب دهد.

اما مردم شاه را می شناختند. وضع
«محمد رضا پهلوی» و درباریها طوری
بود که در اصل مردم نمی توانستند باور
کنند که نظام شاه آن شعارها را بدهد.
برای مثال، وقتی اصلاحات ارضی،
تقسیم کارخانه ها یا ملی کردن جنگلها
را مطرح می کردند، مردم می دانستند که
باند نظام «پهلوی»، از سرمایه داران و
زمین داران بزرگ تشکیل شده است.
چه طور آدمهای هشیار می توانستند
«تقسیم اراضی» را باور کنند؟

۴ / ۱۱ / ۱۳۴۱

شاه با مسافرت به قم، با برخورد
بسیار سرد روحانیون و عدم حضور و
استقبال آنان مواجه شد. وی ضمن
دادن اسناد مالکیت کشاورزان، سخنان
بسیار توهین آمیزی نسبت به
روحانیت ابراز داشت.

۶ / ۱۱ / ۱۳۴۱

رفراندوم لوایح ششگانه برگزار
شد و اعلام شد که حدود شش میلیون
نفر در این رفراندوم رأی موافق
داده اند.

این ارقام در حالی اعلام شد که
جمعیّت کشور آن روز، حدود بیست و
سه میلیون نفر آمارگیری شده بود.

اظهارات رژیم شاه در مورد تعداد
آراء موافق رفراندوم، با تکذیب و
انکار سخت مخالفان روبه رو شد.

همزمانی رفراندوم با آغاز ماه
رمضان تأثیراتی در مراسم ویژه
رمضان در مساجد بر جای گذاشت. در
این ماه (رمضان) عدّه ای از روحانیون
دستگیر و عدّه ای از منبر منع شدند.

مراجع تقلید در یک موضع گیری
مخالف، اعلامیه نه نفره ای صادر
کردند و مخالفت خود را بیان کردند.

امضا کنندگان اعلامیه عبارت
بودند از حضرات آیات و حجج اسلام
آقایان: مرتضی حسینی لنگرودی، سید
احمد زنجانی، محمد حسین
طباطبایی، محمد موسوی یزدی،
محمد رضا گلپایگانی، سید کاظم
شریعتمداری، روح اللّه موسوی
خمینی، هاشم آملی و مرتضی
حایری.

۷ / ۱۲ / ۱۳۴۱

امام خمینی طی بیاناتی به مناسبت
عید فطر، درباره رفراندوم (انقلاب
سفید) صحبت کرد و ضمن ترغیب
مردم به ایستادگی گفت: ما میل نداشتیم
به این رسواییها بکشد. چرا باید
مملکت این قدر از ملت جدا باشد که
وقتی پیشنهادی می دهد، با بی اعتنایی
و عکس العمل منفی مردم مواجه
گردد. رفراندوم شاه در سراسر
مملکت بیش از دو هزار نفر همراه
نداشت.

۲۲ / ۱۲ / ۱۳۴۱

عید سال ۱۳۴۲ از سوی امام
خمینی و مراجع دیگر تحریم شد.
علت تحریم عید، برخوردهای
نامناسب با روحانیت و تصویب لوایح
شش گانه (انقلاب سفید) عنوان شده
بود.

اعلامیه های متعددی از سوی
علما و مراجع و احزاب و جمعیتها
درباره تحریم عید انتشار یافت.

۲ / ۱ / ۱۳۴۲

پس از شکست لایحه انجمنهای
ایالتی و ولایتی به دست روحانیت، گام
بعدی رژیم شاه، رفراندوم لوایح شش
گانه و مسافرت شاه به قم و سخنرانی
توهین آمیز به روحانیت بود. تحریم
عید، یک مبارزه منفی بود که
ناخشنودی روحانیون از رژیم شاه را
آشکار می کرد. روحانیون با انتشار
اعلامیه و پخش آن در بین مردم، از
اینکه مبانی اسلام در اقدامات و لوایح
رژیم شاه رعایت نشده، انتقاد کرده، در
اعتراض به بی حرمتی به مبانی دینی،
عید را تحریم و عزای عمومی اعلام
کردند.

۲ / ۱ / ۱۳۴۲

مأموران رژیم شاه در پوشش
مردم عادی وارد مراسم عزاداری
سالروز شهادت حضرت امام جعفر
صادق علیه السلام ـ که از طرف آیه اللّه
گلپایگانی در مدرسه فیضیه برگزار
شده بود ـ شدند و با ایجاد بی نظمی،
مراسم را به آشوب کشیدند.

مأموران پس از ایجاد بی نظمی در
مراسم عزاداری، با دشنه، پنجه بوکس
و چماق، به ضرب و جرح مردم و
طلاب مدرسه پرداختند. همچنین
مأموران دارای لباس شخصی با
حمایت مأموران شهربانی، به شکستن
پنجره حجره های مدرسه و به آتش
کشیدن کتابهای مدرسه فیضیه اقدام
کردند.

بازتاب ماجرای فیضیه

ماجرای هجوم به مدرسه فیضیه،
از طرف مراجع و شخصیتهای
روحانی و سیاسی محکوم شد.

با زنده نگه داشتن خاطره فیضیه تا
محرم، مراسم عزاداری محرم در
تهران، قم و شهرهای استانهای
گوناگون، حال و هوای دیگری یافت.

مراسم برگزار شده در دهه محرم،
با محکومیت اقدامات رژیم شاه همراه
بود و زمینه حرکت عمومی را فراهم
ساخت.

۱۳ / ۳ / ۱۳۴۲

سخنرانی عصر عاشورای امام
خمینی رحمه الله در مدرسه فیضیه در حضور
انبوه جمعیت متراکم در فیضیه، نقطه
اوج تبلیغات و حملات سامان یافته
علیه رژیم شاه بود. برای اولین بار در
یک سخنرانی، مرجع تقلید و روحانی
برجسته ای برای مردم سخن می گفت
و امام خمینی رحمه الله برای اولین بار شخص
شاه را مورد خطاب و عتاب قرار
می داد.

نکات بسیاری در سخنرانی عصر
عاشورای امام خمینی رحمه الله به چشم
می خورد و آن را از موارد مشابه متمایز
می کرد و بر اهمیت تاریخی آن
می افزود. رژیم شاه سعی کرد با تهدید
و ارعاب، از برگزاری سخنرانی عصر
عاشورا جلوگیری کند. با آغاز
سخنرانی، مأموران اقدام به قطع برق
مدرسه فیضیه کردند تا سخنرانی
برگزار نشود، امّا بر خلاف انتظار، با
پیش بینی به موقع مسئولان برگزاری
مراسم، باطریهای بزرگ، برق
بلندگوها را تأمین کرد و اختلالی در
سخنرانی ایجاد نشد.

۱۵ / ۳ / ۱۳۴۲

امام روح الله خمینی و چند تن از
علما از جمله آیه اللّه محلاتی در شیراز
و آیه اللّه سید حسن قمی در مشهد
دستگیر شدند.

در پی دستگیری امام خمینی رحمه الله
(واقعه پانزده خرداد) حرکت
خودجوش مردم به وقوع پیوست.

حرکت انبوه مردم در شهرهای
قم، تهران، تبریز، مشهد، شیراز،
ورامین، کاشان، آران و بیدگل و بعضی
نقاط دیگر، موجب رو در رویی رژیم
شاه با مردم شد.

در بی سابقه ترین رودرویی مردم
به مأموران رژیم شاه و نظامیان، عدّه
زیادی از مردم کشته، زخمی و دستگیر
شدند. آمار درستی از تعداد کشته و
مجروحان پانزده خرداد در دست
نیست، اما «پانزده هزار نفر کشته» در
اسناد و مدارک برآورد شده است.

در پی دستگیری امام خمینی رحمه الله و
تهدید به محاکمه و اعدام ایشان به اتهام
رهبری شورش علیه رژیم شاه، جمعی
از روحانیون (۴۵ نفر) از جمله
حضرات آیات: شریعتمداری، نجفی
مرعشی، سید محمد علی میلانی از
شهرهای مختلف کشور به تهران
مهاجرت کرده، با انتشار اعلامیه ای
حمایت خود را از مرجعیت امام
خمینی رحمه الله اعلام کردند. طبق قانونی که
در زمان مصَدّق تصویب شده بود،
دولت حقّ تعرّض به مراجع تقلید را
نداشت.

جمعیت علمای مهاجر، با توجه
به قانون یاد شده، در یک اقدام فوری
اعلامیّه ای صادر کردند و مرجعیت
امام خمینی را تأیید کردند.

اعلامیه تأیید مرجعیّت امام
خمینی و حمایت از ایشان، با سی و
شش امضای علمای مهاجر انتشار
یافت.

۱۸ / ۱ / ۱۳۴۳

پس از ده ماه زندان و حصر، امام
خمینی رحمه الله آزاد شدند.

جشن آزادی امام خمینی، با
شکوه و شادی بسیار در فیضیّه و
مدارس و مساجد قم برگزار گردید.

۲۵ / ۲ / ۱۳۴۳

امام خمینی رحمه الله در اوّلین سخنرانی
پس از بیرون آمدن از زندان، هر گونه
سازش با رژیم شاه را تکذیب و بر
ادامه مبارزه تأکید کردند.

۴ / ۸ / ۱۳۴۳

امام خمینی رحمه الله در اعلامیّه و
سخنرانی خود تصویب کاپیتولاسیون
(مصونیت قضایی اتباع خارجی) را
محکوم کردند و دست استمداد به
سوی علمای اسلام دراز کردند و از
آنها خواستند به داد اسلام برسند و… .

کاپیتولاسیون (Capitulation)

«کاپیتولاسیون امتیاز قضایی یا
حق قضاوت خارجیان در کشور دیگر
است.»

پیشینه کاپیتولاسیون در ایران

یک بار در سال ۱۲۰۷ ش پس از
شکست ایران در جنگهای طولانی با
دولت روسیه در عهدنامه «ترکمان
چای»، حق «کاپیتولاسیون» از جانب
دولت روسیه به ایران تحمیل شد؛ امّا
پس از پیروزی انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ در
روسیه، پیمان دوستی بین دولت
شوروی و ایران بسته شد و در این
با زنده نگه داشتن خاطره
فیضیه تا محرم، مراسم
عزاداری محرم در تهران،
قم و شهرهای استانهای
گوناگون، حال و هوای
دیگری یافت

پیمان، ماده مربوط به کاپیتولاسیون
لغو گردید.

سفارت