پاورپوینت کامل برخی از آثار یاد مرگ ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برخی از آثار یاد مرگ ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برخی از آثار یاد مرگ ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برخی از آثار یاد مرگ ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۷۰

مرگ، حقیقتی قطعی و غیر قابل انکار

مرگ حقیقتی قطعی و غیرقابل
انکار برای هر موجود زنده می باشد که
خداوند چشیدن طعم آن را به عنوان
یک قانون کلّی بیان نموده، می فرماید:
«کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَهُ الْمَوْتِ»؛ «همه کس
چشنده مرگ است.»

این آیه دلالت بر عمومیّت سخن
حق تعالی دارد و اینکه هر صاحب
نفسی ناچار و ناگزیر است از چشیدن
طعم مرگ، و تفاوتی نمی کند که این
موجود حیوان باشد یا گیاه و یا فرشته؛
پس هر موجود زنده ای به ناچار
خواهد مرد. مگر خداوند تعالی که او
زنده است و نمی میرد و او اوّل و آخر
تمام اشیاء است. «کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ *
وَ یَبْقَی وَجْهُ رَبِّـکَ »؛ «هر کس که بر
زمین موجود است در معرض فنا است
و پاینده است ذات پروردگار تو.»

مرگ حقیقتی است که هر روز به
طور آشکار آن را مشاهده می کنیم و یا
چیزی در رابطه با آن می شنویم؛ امّا
انسانی که علاقمند به زندگی دنیایی
است و به بازیهای دنیایی سرگرم شده
و گمان می کند که مرگ، نابودی است و
زندگی بعد از آن هرگز معنایی ندارد، از
یاد مرگ می ترسد و از نشانه های آن
فرار می کند؛ در حالی که خداوند چنین
انسانهایی را مورد خطاب خویش قرار
داده، می فرماید: «أَیْنَمَا تَکُونُوا یُدْرِککُّمُ
الْمَوْتُ وَلَوْ کُنتُمْ فِی بُرُوجٍ مُّشَیَّدَهٍ»؛ «هر
کجا باشید، مرگ شما را فرا می گیرد؛
اگر چه در کاخهای بسیار محکم
باشید.»

«قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُو
مُلَـقِیکُمْ»؛ «بگو: مرگی که شما از آن
می گریزید حتما شما را ملاقات
خواهد کرد.»

خداوند در آیات فوق به این
مطلب مهم اشاره می فرماید که فرار از
مرگ فایده ای ندارد و یقینا روزی مرگ
انسان فرا می رسد و این حقیقتی قطعی
در عالم وجود است.

اهمّیت یاد مرگ

یاد مرگ، نقشی بسیار سازنده در
زندگی انسان دارد به گونه ای که پیامبر
اکرم صلی الله علیه و آله به یاد آورندگان آن را،
هم درجه شهدا معرفی می کند: «قِیلَ یا
رَسُولَ اللّه هَلْ یُحْشَرُ مَعَ الشُّهَداءِ اَحَدٌ. قالَ
نَعَمْ مَنْ یَذْکُرُ الْمَوْتَ بَیْنَ الْیَوْمِ وَاللَّیْلَهِ عِشْرِینَ
مَرَّهً؛ به رسول خدا صلی الله علیه و آله عرض کردند:
آیا کسی با شهدا محشور خواهد شد؟
فرمود: بلی، کسی که در شبانه روز
بیست مرتبه مرگ را یاد کند.»

ایشان همچنین این افراد را
زیرک ترین مردم می داند: «سُئِلَ رَسُولُ
اللّهِ صلی الله علیه و آله اَیُّ الْمُؤْمِنِینَ اَکْیَسُ. فَقالَ أَکْثَرُهُمْ
ذِکْرا لِلْمَوْتِ وَأَشَّدُّهُمْ لَهُ اسْتِعْدادا؛ از
حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله سؤال شد:
زیرک ترین مردم چه کسی می باشد؟
فرمود: آن کس که بیشتر یاد مرگ کند و
زیادتر مهیّای آن شده باشد.»

و این یاد مرگ به قدری مهم است
که حضرت علی علیه السلام برای آن حقّی قائل
شده، می فرماید: «ما اَنْزَلَ الْمَوتَ حَقَّ
مَنْزِلَتِهِ مَن عَدَّ غَدا مِنْ اَجَلِهِ؛ کسی که فردا
را از زندگی خود بشمارد، حق مرگ را
چنان که در خور آن است رعایت
نکرده است.»

چگونه ممکن است انسان از کنار
این مسئله به راحتی بگذرد و آن را
نادیده بگیرد؛ درحالی که امام
صادق علیه السلام می فرماید: «ما مِنْ اَهْلِ بَیْتِ
شَعَرٍ وَلا وَبَرٍ اِلاّ وَمَلَکُ الْمَوْتِ یَتَصَفَّحُهُمْ فِی
کُلِّ یَوْمٍ خَمسَ مَرّاتٍ؛ هیچ خانواده ای؛ از
شهر نشین و بادیه نشین نیست مگر
اینکه فرشته مرگ شبانه روزی پنج بار
آنان را از نظر می گذراند.»

اهمّیت یاد مرگ به اندازه ای است
که حضرت مسیح علیه السلام در جواب
حواریین که سؤال کردند؛ «مَنْ اَولِیاءُ
الَّذِینَ لا خَوفٌ عَلَیْهِمْ وَلاهُمْ یَحْزَنُونَ؛
اولیایی که هیچ ترس و اندوهی بر آنها
نیست چه کسانی هستند؟» یکی از
ویژگیهای اولیای خدا را دوست
داشتن یاد مرگ و رها نمودن یاد دنیا
معرفی می کند و می فرماید: «اَحَبُّوا ذِکْرَ
الْمَوْتِ وَتَرَکُوا ذِکْرَ الْحَیاهِ؛ یاد مرگ را
دوست دارند و یاد زندگی را رها
می کنند.»

همچنان که سیره عملی ائمّه
معصومین علیهم السلام نیز در هنگام یاد مرگ
این گونه بوده است.

به عنوان نمونه در مورد حالات
امام حسن مجتبی علیه السلام نقل شده است
که: «اِذا ذَکَرَ الْمَوْتَ بَکَی وَاِذا ذَکَرَ الْقَبْرَ بَکَی
وَاِذا ذَکَرَ الْبَعْثَ وَالنُّشُورَ بَکَی وَاِذا ذَکَرَ الْمَمَرَّ
عَلَی الصِّراطِ بَکَی وَاِذا ذَکَرَ الْعَرْضَ عَلَی اللّهِ
ذِکْرُهُ شَهَقَ شَهْقَهً یُغْشَی عَلَیْهِ مِنْها؛ وقتی یاد
مرگ می کرد، می گریست. و چون یاد
قبر می کرد، می گریست. و چون از
[قیامت و] بعث و نشور یاد می کرد،
می گریست. و چون متذکّر عبور از
صراط می شد، می گریست. و هر گاه به
یاد توقف در پیشگاه خدای تعالی [در
محشر] می افتاد، فریادی می زد و
بی هوش [روی زمین] می افتاد.»

فکر کردن در مورد مرگ به قدری
دارای تأثیرات مفید است که از برترین
اندیشه ها و برجسته ترین عبادتها
شمرده شده است؛ همچنان که پیامبر
اکرم صلی الله علیه و آله در این باره می فرماید: «اَفْضَلُ
الْعِبادَهِ ذِکْرُ الْمَوتِ وَاَفْضَلُ التَّفَکُّرِ ذِکْرُ
فکر کردن در مورد مرگ به
قدری دارای تأثیرات مفید
است که از برترین
اندیشه ها و برجسته ترین
عبادتها شمرده شده است

الْمَوتِ؛ برترین عبادت یاد مرگ است
و برترین تفکّر یاد مرگ است.»

یاد مرگ دارای آثار بسیاری
می باشد که در منابع اسلامی به آنها
اشاره شده است. ما در این نوشتار به
برخی از آنها خواهیم پرداخت:

۱. غفلت زدایی و آگاهی بخشی

از جمله آثار یاد مرگ، رهایی از
غفلت و هشیاری نسبت به حقایق مهم
پیرامونمان می باشد. در واقع، ما انسانها
از یاد مرگ می ترسیم و فریب دنیا را
می خوریم و به بازیچه سرگرم
می شویم؛ در حالی که برای آخرت
آفریده شده ایم؛ ولی این دنیا را که در
آن هستیم دوست داریم. هیچ گاه نباید
فراموش کنیم که زندگی ما نَفَسهایی
است که شمرده می شود و چون نَفَسی
بگذرد، قسمتی از آن کاسته شده و
قدمی به مرگ نزدیک تر شده ایم. و باید
گفت: «جثّه های خاموش، تو را موعظه
می کند و مرده ساکت به تو می گوید،
استخوانهای پوسیده و تنهای خفته
سخن می گوید و قبر تو را که هنوز
زنده مانده ای میان قبرها نشان
می دهد.»

امام صادق علیه السلام در مورد تأثیر
عمیق یاد مرگ بر بیداری روح و جان
آدمی می فرماید: «ذِکْرُ الْمَوتِ یُمِیتُ
الشَّهَواتِ فِی النَّفْسِ وَیَقْطَعُ مَنابِتَ الْغَفْلَهِ
وَیُقَوِّی النَّفْسَ بِمَواعِدِ اللّهِ وَیُرِقُّ الطَّبْعَ
وَیَکْسِرُ اَعْلامَ الْهَوَی وَیُطْفِی ءُ نارَ الْحِرْصِ
وَیُحَقِّرُ الدُّنْیا؛ یاد مرگ خواهشهای
باطل را از دل زایل می کند و ریشه های
غفلت را می کند و دل را به وعده های
الهی قوی و مطمئن می گرداند و طبع را
رقیق و نازک می سازد و عَلَمهای هوا و
هوس را می شکند و آتش حرص را
فرو می نشاند و دنیا را حقیر و بی مقدار
می سازد.»

به همین دلیل است که هر امر
مربوط به مرگ، می تواند عامل بیداری
و دوری فرد از غفلت محسوب گردد؛
همچنان که امام صادق علیه السلام می فرماید:
«مَنْ کانَ مَعَهُ کَفَنُهُ فِی بَیْتِهِ لَمْ یُکْتَبْ مِنَ
الْغافِلِینَ؛ کسی که کفنش با او در
خانه اش باشد، از غافلان به شمار
نمی آید.»

و یا اینکه می فرماید: «اِذا اَنْتَ
حَمَلْتَ جَنازَهً فَکُنْ کَاَنَّکَ اَنْتَ الْمَحمُولُ؛
هنگامی که جنازه کسی را برداشتی،
فکر کن که گویا تو خود آن کسی هستی
که [در تابوت است و] آن را
برداشته اند.»

قلب و دل انسان بر اثر اشتغال به
امور دنیوی زنگار غفلت و بی خبری به
خود می گیرد و یاد مرگ می تواند
زداینده این آلودگیها و روشنی بخش
قلب و وجود آدمی باشد؛ همچنان که
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در ضمن سؤالی به این
موضوع اشاره فرمودند: «اِنَّ الْقُلُوبَ
تَصدَأُ کَما یَصدَأُ الْحَدِیدُ. قِیلَ یا رَسُولَ اللّهِ وَما
جَلاَؤُها قالَ قِراءَهُ الْقُرْآنِ وَذِکْرُ الْمَوْتِ؛
همچنان که آهن زنگ می زند، این دلها
نیز زنگار می بندد. عرض شد: ای
رسول خدا! صیقل دادن آنها به
چیست؟ فرمود: تلاوت قرآن و به یاد
مرگ بودن.»

گوید اندر نزع از جان آه مرگاین زمان کردت ز خود آگاه مرگ

این گلوی مرگ از نعره گرفتطبل او بشکافت از ضرب ای شگفت

۲. زهد و بی رغبتی به دنی

غفلت از مرگ، دنیا را در نظر
انسان زیبا و با ارزش جلوه می دهد و او
را سخت شیفته و واله خویش
می گرداند، به طوری که عقل او را از
درک هر حقیقت و واقعیتی همچون
مرگ محروم می سازد؛ امّا انسان غافل،
در راه رسیدن به خواسته های نفسانی
از هیچ سعی و تلاشی فروگذاری
نمی کند و از پای نمی نشیند. یاد مرگ
از جمله آثار یاد مرگ، رهایی
از غفلت و هشیاری نسبت
به حقایق مهم پیرامونمان
می باشد

این میل و رغبت به دنیا را از دل انسان
بیمار می شوید و می زداید. پیامبر
اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «اَکثِرُوا مِنْ ذِکْرِ الْمَوتِ فَاِنَّهُ
یَزْهَدُ فِی الدُّنْیا؛ مرگ را بسیار یاد کنید؛
زیرا یاد مرگ از میل و رغبت به دنیا
می کاهد.»

ابی عبیده از امام باقر علیه السلام تقاضای
موعظه ای کرد، ایشان به عملی توصیه
نمودند که اثر آن زهد در دنیاست: «قُلْتُ
لاَِبِی جَعْفَرٍ علیه السلام حَدِّثْنِی بِما اَنتَفِعُ بِهِ فَقالَ یا اَبا
عُبَیدَهَ اَکْثِر ذِکْرَ الْمَوتِ فَاِنَّهُ لَمْ یُکْث