پاورپوینت کامل محمد بن مسلم، احیاگر مکتب امام باقر علیه السلام ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمد بن مسلم، احیاگر مکتب امام باقر علیه السلام ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمد بن مسلم، احیاگر مکتب امام باقر علیه السلام ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمد بن مسلم، احیاگر مکتب امام باقر علیه السلام ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

۹

طلیعه

در مکتب امام باقر علیه السلام ، شاگردان
زیادی تربیت یافته اند که گروه قابل
توجهی از آنان از شهر کوفه بوده و هر
یک در زمان خود به ترویج مکتب
حیات بخش اهل بیت علیهم السلام اشتغال
داشته اند که در عصر ما، شناختن هر
یک از آنان ضرورت ویژه ای را دارد.
شیخ طوسی رحمه الله ۴۶۸ نفر از شاگردان
امام باقر علیه السلام را در کتاب رجال خویش
نام برده است.

در این فرصت و به مناسبت
ولادت با سعادت آن گرامی، با
شخصیت برجسته محمد بن مسلم ثقفی،
یکی از شاگردان ممتاز مکتب حضرت
باقر العلوم علیه السلام ، آشنا می شویم. باشد که
درسهایی آموزنده و بهره هایی معنوی
از این شخصیت والا مقام بیاموزیم؛
همو که سی هزار حدیث از مولایش
حضرت باقر علیه السلام آموخت و برای
مبلّغان معارف اهل بیت علیهم السلام به یادگار
گذاشت.

در عظمت مقام این شاگرد ممتاز
ائمه اطهار علیهم السلام ، همین بس که پیشوای
ششم علیه السلام وی را از احیاگران مکتب
حضرت باقر علیه السلام به شمار آورده است.
سلیمان بن خالد اقطع در این زمینه
می گوید:از امام صادق علیه السلام شنیدم که
فرمود: «مَا أَحَدٌ أَحْیَا ذِکْرَنَا وَ أَحَادِیثَ أَبِی إِلَّا
زُرَارَهُ وَ أَبُو بَصِیرٍ الْمُرَادِیُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ وَ
بُرَیْدُ بْنُ مُعَاوِیَهَ وَ لَوْ لَا هَوءُلَاءِ مَا کَانَ أَحَدٌ یَسْتَنْبِطُ
هَذَا هَوءُلَاءِ حُفَّاظُ الدِّینِ وَ أُمَنَاءُ أَبِی عَلَی حَلَالِ
اللَّهِ وَ حَرَامِهِ وَ هُمُ السَّابِقُونَ إِلَیْنَا فِی الدُّنْیَا وَ
الآْخِرَهِ؛ کسی جز زراره و ابو بصیر و
محمد بن مسلم و برید بن معاویه یاد و
نام ما و سخنان پدرم را زنده نگه نداشته
است. اگر اینها نبودند کسی احکام دین
را استنباط نمی کرد. اینان پاسداران
[حریم احکام] دین الهی و امینان پدرم
بر حلال و حرام خداوند هستند. اینان
در دنیا [برای حضور در نزد ما] و در
آخرت نیز [در رسیدن] به ما از همه
سبقت گرفته اند.»

ابی عبیده حذاء نیز می گوید: از
امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود:
«زُرَارَهُ وَ أَبُو بَصیرٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ وَ بُرَیْدٌ مِنَ
الَّذینَ قَالَ اللّه تَعَالَی «وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ
اُولئِکَ الْمُقَرَّبُونَ» زراره و ابو بصیر و
محمد بن مسلم و برید از کسانی هستند
که خداوند [در مورد آنان] فرموده
است: «آنان که [در ایمان بر همگان[
پیشی گرفتند، آنان به حقیقت مقرّبان
درگاهند.»

محدث بزرگوار شیعه، شیخ
عباس قمی در مورد این شخصیت
تربیت یافته در مکتب امام پنجم علیه السلام
می نویسد: «ابوجعفر محمّد بن مسلم،
الطحّان الثقفی الکوفی، از بزرگان
اصحاب باقرین علیهماالسلام و از حواریین
ایشان و از مخبتین و اورع و افقه مردم
و از وجوه اصحاب کوفه است. «وَ هُوَ
مِمَّنِ اجْتَمَعَتِ الْعِصابَهُ عَلی تَصْحیح ما یَصِحُّ
عَنْهُ وَ عَلی تَصْدیقِهِ وَ الاِنْقِیاد لَهُ بِالْفِقْهِ.»

روایت شده است که چهار سال
در مدینه اقامت نمود و در این مدت از
خدمت حضرت امام محمد باقر علیه السلام
احکام و معارف دینی را کسب می نمود
و بعد از ایشان، از محضر مبارک
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام استفاده
کرد. از او روایت شده است که گفت:
«سی هزار حدیث از حضرت باقر علیه السلام و
شانزده هزار حدیث از امام جعفر صادق علیه السلام
اخذ کرده ام.»

در اینجا به برخی از ویژگیهای
این یاور مخلص امام پنجم علیه السلام اشاره
می کنیم:

تواضع و فروتنی

محمّد بن مسلم، مردی برجسته،
ثروتمند و جلیل القدر بود. حضرت
باقر علیه السلام به وی فرمود: «ای محمّد! تواضع
و فروتنی پیشه کن!» او هم از مقام والای
اجتماعی و شخصیت قابل توجه خود
چشم پوشی کرد، زنبیلی پر از خرما
برداشت، ترازویی به دست گرفت و
در کوفه، کنار در مسجد نشست و
مشغول خرما فروشی شد. بستگانش
به نزد او آمدند و گفتند: تو بزرگ مایی،
این کار تو باعث رسوایی و ننگ ما
است! محمد پاسخ داد: مولایم مرا امر
فرموده به چیزی که من دست از آن بر
نخواهم داشت. گفتند: اگر به ناچار
می خواهی کسبی کنی، پس کاری
سنگین تر و آبرومندانه تر انجام بده! بیا
در دکّان آرد فروشی بنشین! پس برای
او سنگ آسیا و شتری مهیا کردند که
گندم و جو آرد کند و بفروشد. محمّد
نیز قبول کرد و از این جهت است که او
را «طحّان» گفتند.

امینِ امام باقر علیه السلام

روزی عبدالله بن ابی یعفور به
حضرت صادق علیه السلام عرض کرد: «من
همیشه نمی توانم شما را ملاقات نمایم
و مستقیما پرسشهای خویش را مطرح
کنم. امکان تشرّف به محضر شما
همیشه برایم مقدور نیست. برای من
سؤالاتی مطرح می شود و یا اینکه
شیعیان به من مراجعه می کنند و
سؤالاتی از من می پرسند و من جواب
همه آنها را نمی دانم.»

امام صادق علیه السلام فرمود: «چرا به نزد
محمد بن مسلم ثقفی نمی روی و از او
جواب سؤالهایت را نمی گیری؟ او از
پدرم بهره ها برده، سخنها شنیده و یکی
از چهره های ارزشمند و مورد اعتماد
نزد پدر بزرگوارم بوده است.»

گنجینه معارف اهل بیت علیهم السلام

محمّد بن مسلم، در اثر تلاشهای
شبانه روزی؛ روایات و احکام فراوانی
را از محضر امامان معصوم علیهم السلام در
موضوعات مختلف فقهی و حقوقی
آموخته و برای مشتاقان معارف
اهل بیت علیهم السلام نقل کرده است؛ برای
همین، در عصر خود بسیاری از
مشکلات مردم را در مورد احکام
شرعی و مسائل حقوقی حل می نمود.

او می گوید: «شبی در پشت بام
خانه خود خوابیده بودم. شنیدم کسی
در خانه مرا می زند. پرسیدم: کیست؟
صدای بانویی را شنیدم که پاسخ داد:
منم! خدا تو را رحمت کند، در را باز
کن! من به کنار بام رفتم و دیدم که زنی
ایستاده است. چون مرا دید گفت:
دختر نوعروس من حامله بود و او را
درد زاییدن گرفت و نازاییده با آن درد
درگذشت. الآن فرزند در شکم او
حرکت می کند. چه باید کرد و حکم
صاحب شرع در این باب چیست؟ به
او گفتم: ای بانو! مثل این مسئله را
روزی از حضرت امام محمدباقر علیه السلام
پرسیدند. آن حضرت فرمود: که شکم
مرده را بشکافند و فرزند را بیرون
آرند. تو نیز چنان کن! بعد از آن به او
گفتم: چه کسی تو را به منزل من
راهنمایی کرد؟ گفت: من برای حل
مشکل به نزد ابو حنیفه رفته بودم. او
نتوانست پاسخ درستی به من بدهد و
گفت: من در مورد این مسئله چیزی
نمی دانم. نزد محمّد بن مسلم ثقفی برو
که او پاسخ صحیح را به تو خواهد داد
و هر پاسخی داد، مرا نیز از آن آگاه کن!

بعد از این گفتگو به آن زن گفتم:
برو به سلامت. فردای آن روز، وقتی به
مسجد رفتم، دیدم که ابوحنیفه نشسته
و همان مسئله را با اصحاب خود
مطرح کرده از ایشان سؤال می کند و
می خواهد که آنچه که از من در جواب
این مسئله به او رسیده، به نام خود
اظهار کند. از گوشه مسجد سرفه ای
کردم. ابوحنیفه متوجه من شد و گفت:
خدا تو را بیامرزد! بگذار ما زندگی
کنیم.»

محمّد بن مسلم، در اثر
تلاشهای شبانه روزی؛
روایات و احکام فراوانی را
از محضر امامان
معصوم علیهم السلام در موضوعات
مختلف فقهی و حقوقی
آموخته و برای مشتاقان
معارف اهل بیت علیهم السلام نقل
کرده است؛ برای همین، در
عصر خود بسیاری از
مشکلات مردم را در مورد
احکام شرعی و مسائل
حقوقی حل می نمود.

دلداده آل محمد صلی الله علیه و آله

زراره در مورد دلدادگی محمد بن
مسلم به خاندان وحی می گوید:
«روزی ابو کریبه ازدی و محمّد بن
مسلم ثقفی جهت ادای شهادتی نزد
شریک، قاضی کوفه آمدند. شریک
لحظه ای در سیمای نورانی و معنوی آن دو
نگریست. وقتی آثار صلاح و تقوی و
عبادت را در چهره آنان مشاهده کرد، با
خود زمزمه کرد: جعفریان و فاطمیان!

یعنی این دو نفر از شیعیان
حضرت جعفر علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام بوده،
منسوب به این خانواده هستند. آن دو با
شنیدن این سخن، اشک در چشمانشان
حلقه زد و گریستند، شریکِ قاضی،
علت گریه آنان را پرسید. آن دو پاسخ
دادند: برای اینکه ما را از شیعیان
شمردی و جزء مردمانی حساب کردی که
راضی نمی شوند ما را برادران خود بگیرند
به جهت آنچه مشاهده می کنند از کمی ورع
و ضعف ایمان ما. و همچنین ما را نسبت
دادی به کسی که راضی نمی شود امثال ما را
از شیعه خود به حساب آورد؛ پس اگر
لطف نموده، ما را قبول فرماید، پس بر ما
منت نهاده است. شریک تبسّم کرد و گفت:
«هرگاه جوانمرد در دنیا پیدا می شود، باید
مانند شما بوده باشد.»

ارتباط ویژه با امام علیه السلام

محمد بن مسلم با امام باقر علیه السلام
چنان ارتباط نزدیکی داشت که در
مواقع گرفتاری، پیشوای پنجم علیه السلام
شخصاً در رفع مشکلات وی اقدام
می کرد.

او در این باره می گوید: «در یکی
از روزها وارد شهر مدینه شدم و آن
روز من به شدت بیمار بودم. امام وقتی
از بیماری من خبردار شد، توسط غلام
مخصوصش برایم شربتی فرستاد که
من آن را بنوشم. غلام حضرت شربت
را به دستم داد و گفت: این را بنوش که
من از سوی امام مأمورم از اینجا
برنگردم تا اینکه تو این شربت را
بخوری!

من آن را نوشیدم. شربت لذّت
بخش و خنک و خوش طعمی بود که
عطر دل انگیز مشک از آن به مشامم
می رسید و شامّه ام را نوازش داده و
آرام و راحتم کرد. بعد از تناول آن،
غلام گفت: امام به من دستور داده است
که بعد از میل شربت به حضور امام
برویم. من یک لحظه به فکر فرو رفتم:
من که قادر به ایستادن روی پای خودم
نیستم، امام چگونه دستور داده تا به
نزدش بروم؟

اما همین که شربت اعطایی امام در
وجودم اثر کرد، گویا از بند رها شدم.
بلند شده، به منزل امام رفتم. اجازه
ورود خواستم، آقا از اندرونی صدا زد:
«از بیماری شفا یافتی؟ بفرما داخل!»

به داخل رفتم. در حالی که دیدن
وجود امام اشک شوق را از دیده هایم
جاری ساخته بود و توانایی کنترل
احساساتم را در آن لحظه نداشتم، به
آقا سلام کردم. دست و پیشانی اش را
بوسیدم. امام باقر علیه السلام فرمود: محمد!
چرا گریه می کنی؟»

عرض کردم: فدایت شوم، بر
غربت و تنهایی خودم و دوری راه و
نبودن امکانات که نمی توانم همواره در
خدمت شما باشم، زیارتتان کنم و از
محضرتان بهره مند گردم.

امام فرمود: «محمد! اما نبودن
امکانات و محرومیتهای ظاهر؛ پیوسته
با شیعیان و دوستان ما همراه خواهد
بود؛ چرا که خداوند این گونه مقدّر
فرموده است. اساسا گرفتاریها به
سرعت به سراغ آنها می آید. (از این
جهت دلگیر نباش!)

اما اینکه گفتی غریبی و تک و تنها
دور از ما زندگی می کنی؛ در این مورد
به جدّم ابی عبدالله الحسین علیه السلام اقتدا
کرده ای که در سرزمینی دور از ما
آرمیده است. درود و صلوات خدا بر
او باد!

اما اینکه از نبودن وسیله و دوری
راه می نالی؛ بدان که موءمن در این دنیا
در میان این مردم وارونه و منکوس،
غریب است؛ (زیرا بر خلافکاریها و
منکرات اعتراض می کند و از وضع
موجود ناراحت است.) تا اینکه از این
دنیا بیرون رود و در جوار رحمت
خداوند متعال آرامش یابد.

اما اینکه گفتی دوست داری در
کنار ما باشی و بیشتر ما را زیارت کنی،
ولی نمی توانی؛ مطمئن باش خداوند
از دل تو آگاه است و پاداش تو نزد
اوست.»

سپس حضرت به من فرمود: «آیا
به زیارت قبر حسین علیه السلام می روی؟

عرض کردم: بلی، امّا با خوف و
هراس!

حضرت فرمود: «هر چه در این
زیارت شدّت و سختی ببینی و خوف
و هراس تو بیشتر باشد، ثواب و اجرت
به همان قدر افزون می گردد و کسی که
در زیارت آن حضرت خوف داشته، با
این حال آن جناب را زیارت کند، حق
تعالی او را از وحشت روزی که مردم
برای حساب در مقابل پروردگار
عالمیان می ایستند (یعنی روز قیامت)،
در امان نگه می دارد و این شخص از
زیارت بر می گردد در حالی