پاورپوینت کامل آیت اللّه مشکینی رحمه الله ، اسوه فضیلت ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت اللّه مشکینی رحمه الله ، اسوه فضیلت ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت اللّه مشکینی رحمه الله ، اسوه فضیلت ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت اللّه مشکینی رحمه الله ، اسوه فضیلت ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

۷۱

تولد و دوران کودکی

فقیه ربّانی و پارسا حضرت
آیه اللّه حاج میرزاعلی مشکینی رحمه الله از
جمله شخصیتهای نادری بود که در
سراسر عمر بابرکت و مراحل گوناگون
زندگی نورانی خویش منشأ برکات
فراوان برای حوزه علمیه و مردم مؤمن
و اسوه اخلاقی و عملی برای شاگردان
و ارادتمندان خود بود. این چهره
محبوب و روحانی در یکی از روزهای
سال ۱۳۰۰ شمسی در روستای «آلنّی»
از توابع مشکین شهر و در میان
خانواده ای متدین و روحانی، به عرصه
حیات، پای نهاد. پدر بزرگوارش اهل
علم و در کسوت روحانیت بود و به
رتق و فتق امور مردم می پرداخت.
مرحوم آیت اللّه مشکینی از دوران
کودکی خود چنین می گوید:

«مرحوم پدرم، پس از گذشت
تقریبا ۲۵ سال از عمرش که هیچ درس
نخوانده بود، شوق پیدا کرد که برود و
درس قدیمه (دینی) بخواند. پدرمان ما
را به اردبیل برد و مدتی در آنجا درس
خواند و بعد میل پیدا کرد که به زنجان
برود. در آن زمان، حوزه علمیه زنجان،
تقریبا بهتر از جاهای دیگر بود. پس از
مدتی پدرمان تصمیم گرفت که به
نجف برود. آن وقت ما خیلی کوچک
بودیم که او ما را در ده (زادگاه) گذاشت
و رفت. زندگی ما خیلی پایین و
سطحی می گذشت. یادم هست که
چراغ ما از نوعی بود که پدرم خودش
از گل ساخته بود که در آن روغن
کرچک می ریختند.

پس از چهار سال که پدرمان در
نجف بودند نامه نوشتند و ما را
دایی مان به اتفاق خانواده به نجف
بردند. ما هم چهار سال در نجف
بودیم. آن وقت هم بچه بودیم و تازه به
مکتب می رفتیم. آنجا نزدیک به دو
سال «امثله» و «صرف میر» شروع
کردیم که اوّلین قدم برای درسهای
عربی است. وقتی مادرمان در نجف
فوت کرد، پدرمان ما را برداشت و
دوباره به ده (زادگاه) آورد. باز مدتی در
ده زندگی کردیم که پدرم مرحوم شد.
مرحوم پدرم به درس قرآن و تفسیر و
احکام دین، خیلی علاقه داشت. او از
شاگردان مرحوم اصفهانی و نائینی بود؛
ولی چون دیر شروع کرده بود، آن
مقدار که خودش می خواست، موفق
نشده بود. بدین جهت به من وصیت
کرد و گفت که روز قیامت پیش من
روسیاه بیایی اگر این درس را تعقیب
نکنی و بعد گفت که باید حداقل دو
جلد شرح لمعه را تمام کنی. دو جلد
شرح لمعه، از کتابهای فقه اسلامی و
بسیار پرارزش است. اگر کسی یک
دوره این دو جلد کتاب را بخواند، با
مسائل اسلامی زیادی آشنا می شود.»

تحصیل در اردبیل

هنگامی که آیت اللّه مشکینی
همراه پدر در نجف اشرف مقیم بود، به
مکتبخانه رفت و سپس همراه پدر به
وطن بازگشت و مقداری از مقدمات
علوم دینی را نزد او فرا گرفت. با
رحلت پدر، و به سفارش او، برای
تحصیل علوم دینی به شهرستان
اردبیل سفر کرد و مقداری از صرف و
نحو را در آنجا فراگرفت. سپس همراه
عالم بزرگواری که از مجروحان حادثه
خونین مسجد گوهرشاد مشهد در
زمان رضاخان بود به شهر قم آمد و در
آن شهر مذهبی و مقدس به تحصیل
علوم دینی پرداخت.

مرحوم آیت اللّه مشکینی درباره
اوضاع سخت و ناگوار دوران
ورودشان به حوزه علمیه اردبیل چنین
می فرماید: «پس از فوت پدر، ما یتیم
بودیم و هیچی هم نداشتیم. در آن
وقت که شاید اوایل بلوغمان بود.
شانزده ساله بودیم. یکی دو سال
گذشت؛ ولی ما قدرت پیدا نکردیم که
برویم و درس بخوانیم. کسی هم نبود
که به ما پول بدهد. به هر حال، پس از
مدتی به فکر افتادیم که خوب، پدرمان
به ما وصیت کرده و باید آن را انجام
دهیم. این بود که پیاده از ده به اردبیل
آمدیم که نزدیک به ده فرسخ (۶۰
کیلومتر) مسافت آن می شد. بار اوّل که
آمدیم جایی را پیدا نکردیم. دوباره به
ده برگشیم، باز دوباره دفعه دوم همین
حرکت را شروع کردیم. حالا یادم
نیست که با الاغ آمدیم یا پیاده. با وجود
همه سختیها و نبود امکانات، چیزی که
ما را امیدوار کرده بود، توکّل به خدا و
ایمان به راهی بود که در آن پای نهاده
بودیم. هر چند در این غربت و تنهایی
سایه پدر و مادر نبود؛ لکن همواره خدا
بود و باور این حضور، ما را از یأس و
ناامیدی نجات می داد.»

خوابی معجزه آسا

مرحوم آیت اللّه مشکینی بعد از
دو سال اقامت در اردبیل تصمیم
می گیرد که برای ادامه تحصیل علوم
دینی به حوزه علمیه قم مهاجرت
نماید؛ ولی به علت مشکلات مادّی
زمینه این کار فراهم نشده بود. او در
این باره چنین می گوید: «در اردبیل با
یکی از دوستان ملاقات کردیم و او به
ما گفت که در اردبیل درس درستی
نیست. بیایید با هم به قم برویم و آنجا
درس بخوانیم. این حرف در مغز من
خیلی اثر کرد و تصمیم گرفتم با او به
قم بیایم. دوست دیگری هم پیدا شد و
سه نفر شدیم. من گفتم که حالا باید چه
بکنیم، خرج راه هم نداریم. همان
وقت، خوابی دیدم که بعدا مثل معجزه
تحقق پیدا کرد. خواب دیدم در
خانه ای هستم و باید از عده ای پذیرایی
کنم. بعد دیدم که ظرف بزرگی پر از کره
آوردند و به همراه شش تومان پول به
من دادند. بعد از خواب بیدار شدم.
خوابی بیش نبود. چند وقتی نیز از این
ماجرا گذشت. در یکی از روزها
تصمیم گرفتم به دهات اطراف، به
دیدار دوستانی که با پدرم رفت و آمد
داشتند، رفته و دیداری با آنها انجام
بدهم. شاید هم بدین جهت بود که
قصد خداحافظی داشتم. این سفر
انجام گرفت. هنگام بازگشت چون
دوستان پدرم فهمیده بودند که سفر قم
در پیش دارم به اصرار پولی در اختیار
من قرار دادند که دقیقا پنج تومان بود.
من به شهر آمدم و دیگر نظرم قطعی
شده بود و دوستانم اعلام آمادگی
کردند. هنگام رفتن به محل سوار
شدن، از نزدیکیهای محل اقامت آیت
اللّه بادکوبه ای که امام جماعت و عالم
بزرگ این شهر بود می گذشتم. موافق
ادب دیدم که به او نیز سلام کنم و سفر
خود را به عرض ایشان برسانم. پس از
خارج شدن از منزل ایشان، دوستم یک
تومان به دست من گذاشت و گفت که
آقا برای هر نفر ما یک تومان پول داده
است. من در همین لحظه بود که
به درستی خواب و لطف و رحمت
الهی نیز پی بردم. وقتی به قم آمدیم
نصف بیش تر پول، خرج راهمان شده
بود. بعضی از دوستان در اینجا به ما
می گفتند: «آخه بابا شما با دو تومان پول
آمده اید قم!!» آن وقت، رفت و آمد
مشکل بود و به زودی نمی شد تماس
گرفت، اساتید ما فهمیدند که ما پولمان
کم است و ناراحتیم. به ما گفتند شما
فکر کنید پول زیادی به اینجا آورده اید،
یک سال مانده اید و بعد پولتان تمام
شده است. آن وقت چه کار می کردید؟
حالا امروز، همان کار را بکنید! ما هم به
خدا توکل کردیم.

تقریبا چهار سال به طور جدی در
قم درس خواندیم و سپس به
زادگاهمان رفتیم و سری به اقوام و
دوستان زدیم. در این مدت، یک تومان
هم از ده برای ما پول نیامد. همین طور
اعتقاد و توکل به خدا داشتیم و خدا به
ما روزی می داد؛ حالا یک روز خوب
بود و یک روز بد، به هرحال ما با آن
ساختیم.»

حوزه مبارکه قم و اوضاع آن زمان

حضرت آیت اللّه مشکینی، زمانی
وارد حوزه علمیه قم شد که سایه شوم
حکومت ضد دینی رضاخان بر همه
جای ایران بیداد می کرد و روحانیت
شیعه، زیر فشار سهمگین اختناق آن
قلدر بیسواد به سر می برد و ترس و
دلهره شدیدی بر طلاب علوم دینی و
حوزه های علمیه حاکم شده بود.
طلاب مدارس برای در امان ماندن از
بدرفتاریهای مأموران سنگدل
رضاخان، روزها قبل از طلوع آفتاب از
شهر بیرون می رفتند و بساط درس و
بحث را در میان باغات اطراف شهر
دایر می ساختند و هنگامی که تاریکی
شب همه جا را فرا می گرفت به شهر
مراجعت می کردند و این کار تا زمان
سقوط رضاخان از حکومت تداوم
داشت.

حضرت آیت اللّه مشکینی بعد از
ورود به قم در مدرسه فیضیه سکونت
گزید و چندین سال از حیات منحوس
رضاخان را درک کرد. و نیز همانند
همه طلاب و فضلای حوزه علمیه قم،
زیر فشار و اختناق و … بود.

آن بزرگوار، بعد از ورود به حوزه
علمیه قم و تحمل مشکلات و
سختیهای زیاد، با جدیت و تلاش
فراوان مشغول تحصیل علوم اسلامی
شد و توانست در بسیاری از رشته
های علوم اسلامی متبحر و متخصص
شود. بعد از اتمام سطوح عالیه، در
درس خارج فقه و اصول اساتیدی
فرزانه شرکت کرد و از خرمن دانش
بیکران آنان خوشه چید. اسامی آنان
عبارت اند از: آیات عظام

۱. سید محمدتقی خوانساری
(متوفای ۱۳۷۱ قمری)؛

۲. سید محمّد حجت کوه کمری
(متوفای ۱۳۷۲ قمری)؛

۳. سید صدر الدین صدر (متوفای
۱۳۷۳ قمری)؛

۴. سید حسین طباطبایی
بروجردی (متوفای ۱۳۸۰ قمری)؛

۵. امام خمینی (متوفی ۱۳۶۸
شمسی)؛

۶. سید محمّد محقق داماد
(متوفای ۱۳۸۸ قمری)؛

۷. سید محمّد حسین طباطبایی
مؤلف تفسیر المیزان (متوفای ۱۴۰۲
قمری).

در ضمن آیت اللّه مشکینی،
نزدیک هفت ماه به حوزه علمیه نجف
اشرف رفت و از محضر فقهای آن
حوزه کهنسال، به ویژه حضرت امام
خمینی رحمه الله بهره مند شد؛ امّا به علّت
شدت گرما و ضعف مزاج، مجبور شد
به ایران بازگردد.

تدریس و شاگردان

آن استاد اخلاق، در همان اوان
تحصیل، به تدریس سطوح مختلف
علوم اسلامی پرداخت و کرسی
تدریس او، یکی از شلوغ ترین و
پرجمعیت ترین جلسات درسی حوزه
مبارکه قم به شمار می رفت و
شخصیتهای فراوانی از مکتب علمی
این استاد فرزانه بهره جستند که به
اسامی تنی چند از شاگردان آن مرحوم
در ذیل اشاره می شود. آیات و حجج
اسلام، آقایان:

شهید ربانی املشی، شهید فضل
اللّه محلاتی، شهید غلامحسین حقانی،
محمّد محمدی گیلانی، محمّد امامی
کاشانی، یوسف صانعی، محمدرضا
مهدوی کنی، اکبر هاشمی رفسنجانی،
عباس محفوظی، مرتضی بنی فضل،
محمّد مؤمن، احمد جنّتی، زین
العابدین قربانی، هادی باریک بین،
محسن حرم پناهی، صادق احسان
بخش، علی دوانی، محمدعلی گرامی،
سید حسن طاهری خرم آبادی، دکتر
ضیایی، سید محسن خرازی، علی
حجتی کرمانی، محی الدین فاضل
هرندی، عمید زنجانی و مصطفی
زمانی.

در ضمن، حضرت آیت اللّه
مشکینی، یکی از چهره های محبوب
اخلاقی در حوزه علمیه قم بودند.
درس اخلاق وی، همواره یکی از
مهم ترین و شلوغ ترین درسهای
اخلاق در حوزه قم بود. سخنان وی که
مشحون از نصایح و مواعظ برگرفته از
آیات قرآن و روایات اهل بیت علیهم السلام و
سیره علمی بزرگان دین بود، چون از
دل برمی خاست، بر دل می نشست. این
برنامه، مشتاقان فراوانی را جذب بیان
شیوا و گرم این انسان خودساخته
نموده بود.

مبارزات سیاسی

حضرت آیت اللّه مشکینی از
چهره های انقلابی و شجاع دوران
معاصر است که از همان سالهای آغاز
شکل گیری انقلاب اسلامی ایران در
سال ۱۳۴۱ شمسی در کنار امام
خمینی رحمه الله بود و با همه توان از حریم
اسلام و فقاهت و مرجعیت امام
راحل رحمه الله جانانه دفاع کرد و از
پیشگامان نهضت مقدس اسلامی به
شمار می رفت که ضمن ارشاد و
هدایت مردم، به روشنگری درباره
ماهیت و اهداف پلید رژیم پرداخت و
در این راه، شکنجه ها، تهدیدها،
مرارتها و تبعیدها را با آغوش باز
متحمل شد.

وی از جمله روحانیان آگاه و
بیداری بود که در جریان دستگیری و
زندانی شدن حضرت امام، به میدان
آمد و از نخستین امضاکنندگان
اعلامیه های اعتراضی به دولت
طاغوتی برای محکوم ساختن عمل
شاه بود.

وقتی وی از قصد رژیم، مبنی بر
محاکمه و مجازات اعدام امام
خمینی رحمه الله آگاه شد، سایر مراجع و
بزرگان شیعه را از این موضوع آگاه
ساخت و موفق شد با تأیید مرجعیت
امام خمینی رحمه الله از سوی مراجع تقلید و
بزرگان، مانع محاکمه امام توسط رژیم
شود. او پس از تبعید امام خمینی، در
منزل خود اقدام به تشکیل برخی
جلسات کرد و از علمای بزرگی، چون:
شهید ربانی املشی و سایر اساتید
دعوت به عمل آورد تا برای
بازگرداندن امام از تبعید، چاره جویی
کنند. این جلسات به دلیل دخالت
ساواک و دستگیری برخی از علما به
مقصد نرسید؛ ولی بازتاب آن، این شد
که حوزه های علمیه و مسلمانان غیور
و آزاده جهان را متوجه ایران و امام
خمینی کرد.

اقامت اجباری

آیت اللّه مشکینی به دنبال تشکیل
جلسات مخفی و شرکت و تبادل نظر
درباره دستورهای امام راحل رحمه الله بارها
به ساواک و شهربانی احضار و زندانی
شد؛ اما به این علت که معظم له به
دستورهای رژیم پایبند نبود و فعالیت
مستمر داشت، تحت تعقیب قرار
گرفت و چهار ماه در تهران متواری شد
و سرانجام مخفیانه به عراق رفت و
پس از هفت ماه توقف و بهره مندی از
دروس اساتید فرزانه آن دیار سرانجام
به ایران بازگشت که در نخستین روز
ورود به قم از سوی ساواک احضار و از
وی خواسته شد که تا ۴۸ ساعت، قم را
ترک کند. از این رو، معظم له به مشهد
مقدس مهاجرت کرد و ۱۵ ماه در آنجا
ماند و مشغول تدریس شد. وی،
مبارزات خود را نیز در آنجا پی گرفت
و دوباره به قم مراجعت کرد.

معظم له در این باره می گوید: «این
جانب چندین بار در زندان ساواک قم
و شهربانی، زندانی شدم و در پی
جلسات مخفی که مرتبا در قم و به
منظور تبادل نظر در زمینه به اجرا
گذاردن منویات و یا دستورات امام
امت انجام می شد، تحت تعقیب قرار
گرفته، قریب چهار ماه به تهران
متواری شدم و با اسم مستعار با
دوستان تماس داشتم؛ ولی اغلب
دوستان همرزمم دستگیر و به زندان
قصر و اوین رهسپار شدند. در ایام
متواری بودن، چندین بار مرحوم آیت
اللّه طالقانی ـ که ایشان نیز زندانی بود ـ
پیام فرستاد که خود را نشان بده تا
دستگیرت کنند؛ چه آنکه زندان، بهتر
از آن است و اغلب دوستان و جوانان
مسئول و متعهد را در زندان، حداقل از
نزدیک زیارت می کنی؛ ولی من به
سبب علاقه شدیدی که به مطالعه و
تألیف داشتم و می ترسیدم که در
زندان، وسایل کارم فراهم نشود، چنین
نکردم و بدین منظور در ایام فرار و
تبعید، به تألیف چندین کتاب موفق
شدم.

پس از چهار ماه، ایران را جای
اقامت ندیدم و روزی در ایستگاه قطار
حاضر شدم و به قصد خرمشهر و
سپس عراق، سوار قطار شدم. یکی از
برادران روحانی که از وضع من مطلع
بود و می دانست چندین ماه است که از
بچه هایم اطلاع ندارم و به سفر خارج
عازم هستم، متأثر و اشکش جاری شد؛
ولی من، چندان متأثر نبودم، چه آنکه
از دنیای بی مهر و پرعناد، جز این را
سراغ و توقع نداشتم.»

تبعید و تبلیغ

حضور پرشور و حماسی آیت
اللّه مشکینی برای رژیم طاغوتی در
حوزه قم، قابل تحمل نبود و بدین
سبب، طی حکمی از سوی ساواک،
مدت ۳ سال به ماهان کرمان تبعید شد.
این روحانی شجاع، نحوه