پاورپوینت کامل تبلیغ نوشتاری (۳);موادّ نوشته ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تبلیغ نوشتاری (۳);موادّ نوشته ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تبلیغ نوشتاری (۳);موادّ نوشته ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تبلیغ نوشتاری (۳);موادّ نوشته ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۶۲

اشاره

در دو شماره قبل درباره ضرورت
حضور هر چه بیش تر حوزویان در
عرصه نویسندگی سخن گفتیم و به
بررسی جایگاه فنّ نوشتن و هنر
نویسندگی در تبلیغ نوشتاری
پرداختیم. اکنون زمان آن است که
بحث موادّ نوشته و روش استفاده از
آنها را مطرح کنیم.

* * *

برای تولید یک محصول
مرغوب، استفاده از موادّ اولیّه
مرغوب، یک اصل بدیهی و غیر قابل
انکار است که هر تولیدکننده ای از آن
آگاهی دارد. تولید یک محصول خوب
در کارگاه نویسندگی نیز، نیازمند به
کارگرفتن موادّ خوب و مرغوب و
چینش و ترکیب مناسب آنهاست. این
مواد عبارت اند از: واژه ها و جمله هایی
که نویسنده انتخاب می کند و می سازد.
علاوه بر این، می توان از آیات،
روایات، شعر، حکایتهای کوتاه،
کلمات قصار، کنایه و مَثَل نیز استفاده
کرد و با کاربرد بجای آنها بر غنای
لفظی و معنوی اش افزود.

در هنگام استفاده از این مواد، دو
نکته مهم را باید مورد توجّه قرار داد:

۱. عبارت مورد نظر، با متن
تناسب کامل داشته باشد و در آن
بنشیند. هرگز نباید این مواد مانند
وصله ای ناجور و ناهمرنگ بر متن
تحمیل شوند و یکدستی آن را به هم
بزنند. برای هر نوشته ای بنابر اقتضای
فضای آن باید عبارتهای متناسب
برگزید و آنها را هنرمندانه لابه لای
واژه ها و جمله های متن چید.

۲. بهتر است دنبال جمله های تازه
باشیم و سعی کنیم از کلیشه ها و
تکرارهای کسالت آور دور شویم.
قطعا در ادبیّات غنی فارسی و جملات
ارزشمندی که در فرهنگ ما وجود
دارد، آن قدر ابیات و عبارات زیبا و
پرمعنی وجود دارد که مجبور نباشیم
آنها را این همه تکرار کنیم.

اکنون به کار گرفتن مناسب هر کدام از
این مواد را در مثالهایی بررسی می کنیم:

۱. واژه: واژه ها و کلمات،
کوچک ترین اجزای تشکیل دهنده و
سازنده یک نوشته اند که اهمّیّت
بسیاری دارند و باید با دقّت و وسواس
تمام «انتخاب» شوند.

باید دقّت کنیم که حتّی کلمات
مترادف هم عینا و دقیقا به یک معنا و در
یک جایگاه نیستند. هر کلمه ای با توجه به
بار معنایی خاصّ خود، با یک نوع متن،
همخوانی دارد. مثلاً «انداختن» برای
نوشته های ساده و محاوره ای و «افکندن»
برای آثار ادبی مناسب است.

۲. جمله: پس از اینکه واژه ها با دقّت
تمام گزینش شدند، باید درباره چگونگی
تنظیم و ترکیبشان تصمیم گرفت و
جمله های پخته و خوش آهنگ و روان
ساخت. مثلاً از میان این دو چینش، ترکیب
اوّل را برگزینید که هم خوش آهنگ تر است
و هم توجّه خواننده را به گونه ای ویژه به
معنای عبارت جلب می کند.

ـ بسازید خود را با این ابزار و پُر کنید
کوله بار خود را از این آذوقه های حیاتی

ـ خود را با این ابزار بسازید و
کوله بار خود را از این آذوقه های
حیاتی پر کنید.

۳. آیات و روایات: قطعا غنی ترین
منبع الهام نویسنده مسلمان و
پرمحتواترین مطلبی که می تواند به
مخاطب عرضه کند، آیات و روایات
است. به خصوص اگر بتواند از قالبهای
کلیشه ای بگریزد و آیات و روایات را
با متن نوشته خود در هم آمیزد، مانند:

ـ «شهیدان از نژاد نورجویان
پروانه صفتی بودند که بال و پر زدن در
روشنای سپیده دم عروج و شمیم
دل انگیز بهشت رضوان «عِنْدَ رَبِّهِمْ
یُرزَقُون»شان کرد و بر سریر «عَلَی الاَرائِکِ
یَنْظُرُون»شان نشاند. هر چند هنوز
پروانه های بسیاری «وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِر»اند!
«یا لَیْتَنا کُنّا مَعَکُمْ فَنَفُوزَ فَوْزا عَظِیما.»

ـ «امّا دهر [مأموریت دارد] هیچ
کس را ناآزموده رها نکند؛ صبورانه در
کمین می نشیند تا تو را به دام امتحان
درآورد و کارت را یکسره کند که: «اِنَّ
رَبَّکَ لَبِالْمِرصاد.»

ـ فرازی از کتاب «از همدلی تا
همراهی» را ببینیم که نویسنده با استفاده
بجا از روایت، به زیبایی بر قدرت اقناع
نوشته خود افزوده است:

«شاید بعضیها خدا را نشناسند یا
ایمانشان چنان سست و کم رنگ باشد که
برای علم و آگاهی خدا از اعمالشان حسابی
باز نکنند؛ امّا از مردم شرم می کنند. برای
آبروی خود هم که شده، مسائلی را رعایت
می کنند. امّا اگر پای دیگران در میان نباشد،
به وقیحانه ترین کارها هم تن در می دهند و
حیا هم نمی کنند.

سؤال این است که آیا آنان خود را هم
از یاد برده اند؟ چرا از خویشتن شرم
نمی کنند؟ مگر خود را آدم نمی دانند؟

چه سخن زیبا و روان کاوانه ای
دارد امیرالمؤمنین علیه السلام که می فرمای